ตอนที่ 23 : ตอนที่ 23 : งานเลี้ยง
ณ บ้านจินตเมธร
การินเดินนำกลุ่มของลัลทริมาเข้าไปในบ้าน ซึ่งขณะนี้มีผู้คนทั้งแขกผู้มีเกียรติและนักเรียนใส่ชุดสวยหรูหราอยู่เกรื่อนกราด
ซึ่งในตอนนี้กลุ่มของการินกำลังเป็นเป้าสายตาของใครหลายๆ คน เช่นกลุ่มนักเรียนที่ชุบชิบเรื่องของแม่มดและปีศาจแห่งนิศาที่พึ่งเกิดเรื่องราวไป
“ ลัลๆ ทำไมเค้ามองมาทางกลุ่มเราจังเลยล่ะ ” มัณฑินีเหลือบมองไปรอบๆ เกาะแขนเพื่อนสาวไว้แน่นราวกับกลัวหนี
“ ไม่รู้สิ ” คนหน้าหวานหันไปตอบเพื่อนเบาๆ ขณะเดินตามการินไป และไม่ลืมเหลือบไปมองมิติกาที่เดินอยู่ทางด้านหลังเป็นระยะ
“ ว่าแต่.. ผู้ชายคนนั้นเป็นใครหรอลัล ทำไมมิติถึงควงเข้างานแบบนี้อะ... ?? ” เอมิกาเหลือบไปมองคนข้างหลังอย่างสงสัย
ลัลทริมายิ้มแหยๆ ไม่รู้ว่าควรจะตอบเพื่อนสาวอย่างไรให้เหมาะสมดี “ เอ่อ.... ”
“ เป็นแฟนยัยคิงคอง ” การินตอบแทนลัลทริมา ก่อนจะเร่งฝีเท้าพากลุ่มเพื่อนเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะ ซึ่งเด็กหนุ่มจองไว้แล้ว
“ แฟน.. ” มัณฑินีทำหน้าเหวอตกใจระคนเสียใจ จนเอมิกาต้องสะกิดถามด้วยความสงสัย
“ แกเป็นอะไรยัยนี ถ้ามิติจะมีแฟนมันก็ไม่แปลกนิ ”
“ เปล่า ฉันไม่ได้ตกใจเรื่องนั้น ฉันกำลังเสียใจต่างหาก ” มัณฑินีพูดทำทีจะร้องไห้ จนคราวนี้ลัลทริมาเป็นฝ่ายถามขึ้นมา
“ เสียใจ... ?? ทำไมหรอ ”
“ ก็อุตสาได้เพื่อนเข้ากลุ่มเพิ่มแล้ว แต่มิติหนีไปมีแฟนแบบนี้ เจ็บใจอะ.. อิจฉาด้วย ” มัณฑินีทำทีจะร้องไห้งอแง เอมิกาจึงพูดขึ้นมาทีเล่นทีจริงขึ้น
“ เอาแบบนี้มั้ยยัยนี มาดูกันว่าใครในโต๊ะเราจะได้ออกไปเต้นรำก่อน และใครจะไม่ได้ออกไป ” เอมิกาว่า เพื่อนสาวจึงพยักหน้ารับ
“ ไง ไอ้เตี้ย ” เสียงเรียบเฉยของเด็กหนุ่มน้องรหัสผมสีขาวนวลของการินเดินตรงมาพร้อมๆ กับกลุ่มของตนซึ่งมี เมธาภร และอัญชันวิ่งตามมาด้วย
“ สวัสดีคะคุณพี่เอม ” อัญชันวิ่งเข้ามาสวมกอดเอมิกาทันที โดยมีเมธาภรยืนโบกมือทักอยู่ด้านหลัง
“ นั่นมัน... ” รุทรกำลังจะทักเมื่อเห็นชายผมแดง เด็กหนุ่มรู้ว่าเชียรเป็นใคร แต่การินพูดแทรกขึ้นมาก่อน
“ เฮ้ยไอ้หัวแดง ใจคอแกจะยืนพิงผนังเฝ้าก้างอยู่อย่างนี้หรอวะ ” การินแขวะเชียรเบาๆ รำคาญใจที่เห็นอริดูเชื่องได้ขนาดนี้
ชายผมแดงเหลือบมองเด็กหนุ่มเล็กน้อยก่อนจะพูดตอบในทำนองเดียวกัน “ นายก็เฝ้ากระดูกอยู่ไม่ต่างจากฉันหรอก ”
“ แกว่าฉันเป็นหมาหรอ ” เด็กหนุ่มหน้ามุ้ยกอดอกพิงผนังจ้องชายผมแดงเขม็ง รอยยิ้มยียวนของเชียรทำให้การินอยากจะต่อยหน้าหล่อๆ นั้นชักสิบรอบ แต่ในขณะที่การินเผลอ
“ .. ไปเต้นรำกันชักเพลงมั้ยครับ เอ่อ.. คุณผู้หญิง ” เด็กหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งเดินเข้ามาชวนลัลทริมา ซึ่งเด็กสาวก็ไม่ได้ปฏิเสธและเดินออกไปเต้นรำด้วย
“ เฮ้ย! ” จู่ๆ เชียรก็ส่งเสียงเรียกการินให้หันมามองตน “ กระดูกนาย โดนหมาคาบไปแล้ว นู้นน่ะ ”
เด็กหนุ่มฟังคำที่ชายผมแดงบอกก็พิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะมองไปทางที่ลัลทริมานั่งอยู่ แต่ไม่พบลัลทริมา การินจึงเพ่งสายตามองหาคนหน้าหวานไม่นานก็เจอ .... โชติกาลและลัลทริมา ที่กำลังเต้นรำอยู่ด้วยกัน
แม้จะไม่ค่อยพอใจนัก แต่ก็โล่งใจที่เป็นโชติกาลไม่ใช่ใครอื่น..
“ เอ่อ.. ขอโทษนะคะ ” เด็กสาวในชุดราตรียาวคนหนึ่งเดินเข้ามาหาชายผมแดง “ ไปเต้นรำด้วยกันหน่อยได้มั้ยคะ... >_< ”
นัยตาสีชาดมองเด็กสาวตรงหน้าด้วยความรู้สึกรำคาญใจ เหลือบมองการินเล็กน้อยเหมือนจะขอความเห็น แต่เด็กหนุ่มเบนสายตาหนีไปทางอื่น
ทำไมนะ.... ทำไมไม่เป็นยัยตัวแสบ
... ทำไมถึงเป็นยัยเด็กนี่
ทำไม...
รอยยิ้มหวานของเด็กสาวที่ชายหนุ่มมองเป็นเพียงสิ่งน่าเบื่อเผยบนใบหน้ากลม เมื่อไม่มีทางเลือกเขาจึงตอบตกลงไป เพราะเห็นว่าแค่เต้นรำเพียงเท่านั้น ไม่ได้ทำอะไรเสียหาย
อีกด้าน การินค่อยๆ เดินไปโพล่ทางด้านหลังมิติกาโดยมีรุทรเดินตามอย่างงงงวยและไม่เข้าใจในตัวพี่รหัสของตน
“ มีอะไร ” เด็กสาวผมม่วงถามคนมาเงียบๆ ด้านหลัง เด็กหนุ่มแสยะยิ้มยียวนพูดขึ้น
“ เธอดูตรงนั้นสิยัยคิงคอง ” การินชี้ไปทางกลุ่มคนหนุ่มสาวที่กำลังเต้นรำกันอยู่ “ เธอเห็นอะไรบางอย่างอยู่ตรงนั้นมั้ย ”
คนหน้าสวยหันไปตามคำบอกของการิน นัยตาสีหม่นก็ไปบรรจบเข้ากับชายผมแดงที่กำลังเต้นรำอยู่กับเด็กสาวสักคน
Σปึง..
ฝ่ามือนุ่มตบโต๊ะเสียงดัง ดังจนการินเองก็สะดุ้งไปเล็กน้อย นัยตาสีม่วงหม่นแข็งกราวขึ้นมาฉับพลัน ราวกับจะฉีกทึงเจ้าของร่างที่เธอกำลังจ้องอยู่
“ เอ่อ ...มิติเป็นอะไรรึเปล่า ” เอมิกาถามด้วยความสงสัยระคนตกใจ เนื่องด้วยตอนนี้ดวงตาคู่สวยของคนผมม่วงมันดูน่ากลัวอย่างบอกไม่ถูก
“ เปล่า... ก็แค่.. ยุงหนะ ” เด็กสาวกัดฟันตอบ ทำให้การินอดไม่ได้ที่จะแขวะเธอ
“ แหม... ยุงดูจะตัวโตเนอะ สงสัยมันคงจะกัดเจ็บด้วยละสิยัยคิงคอง ตีซะแรงเลย ”
“ ใช่ ... ตัวมันโตมาก โตเท่าควายทั้งตัวเลย.. มันกัดฉัน เพราะงั้นต้องตีแล้วขยี้มันให้ตาย ” นัยตาสีหม่นยังจ้องเป้าหมายเขม็ง...
ยุงตัวโต... ที่กำลังบินอยู่กับยุงตัวเมียอย่างลอยหน้าลอยตา...
“ พี่ ขอเครื่องดื่มหน่อย ” มิติกาเรียกเด็กเสิร์ฟเครื่องดื่ม ก่อนจะหยิบเอาแก้วน้ำหวานออกมาดื่ม
“ เดี่ยว.. ” การินจับมือคนหน้าสวยไว้ เพราะไอ้น้ำที่เธอถือมันคือไวน์องุนรสเลิศที่กินแล้วเมาแน่
“ อย่ายุ่งการิน ” เสียงเย็นเรียบของเด็กสาวพูดขึ้น ก่อนจะสะบัดมือเด็กหนุ่มออกแล้วยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มอย่างชำนาญ ไม่มีอาการร้อนท้องแต่อย่างใด
“ มิตินั่นมันไวน์ไม่ใช่หรอ ” มัณฑินีท้วงด้วยความเป็นห่วง หากมิติเมาใครจะหามกลับอะ
“ ใช่ ไวน์ และฉันยังไม่สะใจ ” เด็กสาวว่า “ พี่ ขอบาคาดี้ขวด ”
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
•
...........
..................
การินและน้องรหัสของเขาเมาแอ่ตามระเบียบ เด็กหนุ่มถูกมิติกาบังคับให้ดื่มบาคาดี้เป็นเพื่อน ซึ่งเด็กหนุ่มเองก็ไม่เคยลอง เลยคิดว่ามันเป็นน้ำส้มธรรมดาเพราะยี่ห้อมันแบบนั้น ไม่ทราบว่ามันเป็นน้ำผลไม้ผสมแอลกอฮอล์
ดื่มเข้าไปแก้วแรกก็แค่ขม ดื่มแก้วสองก็แค่ร้อนท้องเบาๆ ธรรมดาๆ แต่พอผ่านแก้วที่ 6 และ 7 ไป เด็กหนุ่มเองก็ไม่ไหว เมาลิ้นปริ้นปล่อยให้เอมิกาและมัณฑินีคอยดูตามระเบียบ
“ การิน ยัยตัวแสบไปไหน ” ชายผมแดงที่พึ่งผละจากเด็กสาวคนนั่นมาถามเด็กหนุ่มคู่อริทันที
เด็กหนุ่มพอมีสติอยู่บ้างแม้จะเมาจนมองเห็นหน้าของเชียรเป็นทศกันไปแล้ว แต่ก็ยังลุกขึ้นมาตอบอริด้วยท่าทีโยกเยก “ ยัยม่วงงง เดินออกปายแล้ว แกตายแน่.. หึหึ อ้ายยหัวแดง ”
ชายหนุ่มมองคนขี้เมานิ่ง “ ทำไมนายถึงเมาละการิน ”
“ ก็ยายคิงคองอะดิ บางคาบให้ฉันดื่มด้วย บอกว่าถ้าม่ายดื่ม จะบีบคอห่ายฉันลิ้นจุกปาก ตายไปเลย ” การินตอบ ก่อนจะเริ่มยืนไม่ไหวล้มลงไปบนโซฟาด้านหลัง
ชายผมแดงได้ฟังแล้วก็นึกกังวลใจอยู่ลึกๆ ด้วยรู้ว่ามิติกาพึ่งดื่มไป ไม่รู้จะเมาและไปไหน พอคิดแล้วเชียรก็ก้าวเท้าออกไปจากงานทันที เพื่อไปตามหาเด็กสาวในปกครองของเขา
คนหน้าสวยถือแก้วไวน์นั่งมองดาวอยู่ที่ม้านั่งยาวเงียบๆ ผู้คนส่วนมากเข้าไปสนุกกันในงาน ทำให้แถวนี้ค่อนข้างปลอดคน เด็กสาวจึงเลือกที่จะมานั่งชมดาวที่นี่เงียบๆ
อยากอยู่เงียบๆ ซักพัก เพื่อที่จะทบทวนสิ่งที่เธอเจอมากับการผจญภัยทั้งหมดในคราวนี้
เพราะเรื่องในคราวนี้มันไม่เหมือนกับการผจญภัยทั่วๆ ไปที่เธอเคยเจอมา ครั้งนี้เธอเจอกับ....
กากากา__
อีกาตัวสีนิลบินมากาจ้องหน้ามิติกานิ่ง นัยตาม่วงหม่นจ้องตอบ ขมวดคิ้วสงสัยราวกับต้องการจะสื่อสารกับสิ่งตรงหน้า
‘ เกิดอะไรขึ้นอย่างงั้นหรอ จงบอกข่าวของเจ้ามาสิ ’
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
แหม... ดูแลกระดูกกับก้างของตัวเองเอาไว้ดีๆ นะสองหนุ่ม...
ระวังพีไนท์จะจัดเรื่องสนุกให้อย่างไม่มันตั้งตัวล่ะ... หึหึหึหึ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ปล.เชียรตายแน่ๆ