ตอนที่ 22 : ตอนที่ 22 : มาร.. ผจญ
เด็กสาวผมม่วงแดงเดินเปิดประตูเข้าไปในห้องของตนเอง เพื่อที่จะมาอาบน้ำแต่งตัวไปงานเลี้ยง
แต่เมื่อเข้ามาในห้อง เด็กสาวก็เบิกตาโตมองสิ่งแปลกปลอมที่กำลังยกแก้วไวน์ของเธอลอยหน้าลอยตาดื่มด่ำอยู่ในห้องอย่างมีความสุข
“ นายเข้ามาที่นี่ทำไม ” มิติกาปิดประตูเดินเข้าไปจ้องหน้าชายผมแดงเขม็ง พร้อมกับหยิบแก้วไวน์ออกจากมือคนถือวิสาสะตรงหน้า
รอยยิ้มเลศนัยเผยอยู่บนใบหน้าหล่อ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นขมวดคิ้วสงสัยในสภาพของเด็กสาว
ผมสีม่วงที่เคยยาวสยายเรียบสวย ตอนนี้ยักรังเหมือนมีใครมาขย้ำจนมันยับ และใบหน้า แก้มนวลที่เนียนสวยยามนี้มีรอยแดงเป็นปึ้น ราวกับโดนใครตบมา....
.........ใครกัน........
“ นี่.. ” มิติกาถอยหลังปัดมือหนาที่กำลังจะยื่นมาออก “ ไม่ต้องมาแตะตัวฉัน ออกไปไกลๆ เลย ”
คนถูกสั่งไม่ฟังเสียงของเด็กสาว เดินเข้ามาประชิดร่างบาง มือหนาลูบแก้มนวลที่มีรอยแดงเบาๆ พลางก้มมองใกล้ๆ
“ ไปโดนอะไรมา ” แม้จะรู้ แต่เขาก็เลือกที่จะถามเธอก่อน
“ เอ่อ... ” คนถูกถามอึกอัก ดวงตาสีชาดจ้องคาดคั้นเธอจนไม่รู้จะตอบยังไง ถ้าตอบตามความจริง... จะเป็นยังไงหว่า ~
มือหนาลูบผมสีม่วงเบาๆ ค่อยๆ จัดเรือนผมของคนหน้าสวยให้เข้าที่ เหมือนกับที่เขาเห็นทุกๆ วัน
“ ไปโดนอะไรมา ” ชายหนุ่มยังคงคาดคั้น ดวงตาสีม่วงคู่สวยหลบสายตาชายหนุ่ม ก่อนจะผลักร่างของเขาออกห่างตัว แล้วเดินหนีไปยืนทางอื่น
“ ยุ่งกัด ” เธอตอบส่งๆ ก่อนจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อที่จะหาชุดไปงานเลี้ยงในคืนนี้
ยุ่งกัดเนี่ยนะ... เชียรมองร่างบางอย่างหงุดหงิด ระคนสงสัย มีคำถามมากมายที่เขาอยากจะถามเธอ แต่ยังไม่คิดจะถาม
มิติกาหยิบชุดเดรสสีดำเปิดไหล่กระโปรงสั้น พร้อมกับกระเป๋าสตางค์สีขาวออกมาแขวนไว้หน้าประตูตู้
“ เดี่ยว เธอจะใส่ชุดนั้นไปงานเลี้ยงบ้านการินหรอ ” ชายหนุ่มถาม เขาจ้องชุดนั้นเขม็ง ทำไมต้องเปิดไหล่ตลอดเลยนะ...
“ ใช่ ทำไม ”
“ ชุดอื่นไม่มีรึไง ทำไมต้องเป็นเดรสเปิดไหล่ตลอดเลยห่ะ ” ชายหนุ่มขึ้นเสียง มองคนหน้าสวยที่ยืนเท้าสะเอวอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า
มิติกาย่นคิ้วมองชายผมแดงที่ชักจะสั่งและยุ่งกับเธอจนเด็กสาวรำคาญใจ “ แล้วทำไมฉันจะใส่ไม่ได้ ฉันไม่ได้แก้ผ้าไปซะหน่อย ”
“ ถ้าเธอแก้ผ้าไปจริงๆ ฉันจะล็อกเธอด้วยกุญแจร้อยชั้นเลย ” ชายหนุ่มยังขึ้นเสียงไม่หยุด ราวกับเด็กชายที่ได้ยินคำพูดไม่ถูกหู
“ จิ๊.. ฉันจะใส่ชุดนี้ นายไม่ต้องมายุ่ง ชีวิตฉันไม่ใช่ชีวิตนาย ” มิติกาว่า เบื่อหน่ายกับชายผมแดงที่ยืนอยู่กลางห้อง “ ว้าย..! ”
ปึง..
ใบหน้าหล่อขยับเข้าไปใกล้เด็กสาว คำพูดไม่น่าอภิรมย์ของเธอทำให้เขาหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย
“ นายออกไปนะ .. อื้อ.. ” ปากบางถูกครอบครองโดนชายผมแดง มือหนากดบ่าของเด็กสาวจนติดกับตู้เสื้อผ้า ไม่ให้คนหน้าสวยขยับหนีไปไหน
ชายหนุ่มค่อยๆ ดื่มด่ำกับรสชาติไอศครีมหวานช้าๆ ริมฝีปากบางนุ่มนิ่มราวกับเยลลี่น่ากิน มือหนาลากลงไปปลดกระดุมชุดนักเรียนออกพอให้เห็นเนื้อเนียนเล็กน้อย ก่อนจะพาร่างบางไปทิ้งลงบนเตียงโทนสีเทานุ่ม ระดมจูบไปทั่วซอกคอขาวและค่อยๆ เลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆ
มือใหญ่ค่อยๆ ปลดกระดุมทีเหลือพลางโน้มคอลงซุกไซซอกคอขาว แล้วหอมแก้มนวลเบาๆ ในขณะที่กระดุมเม็ดสุดท้าย กำลังจะถูกปลดออกอย่างกระหาย..
Σปังๆๆ
ช่วงเวลาแห่งความสุขของชายหนุ่มต้องหยุดชะงัก เมื่อเสียงเคาะประตูดังรัวไม่หยุด
“ ไปเปิดสิ ” เด็กสาวบอกชายหนุ่มด้วยเสียงแผ่วเบา เขาจึงยอมลุกไปเปิดประตู ทั้งๆ ที่กระดุมเสื้อก็ไม่ยอมใส่ให้เรียบร้อย ราวกับจะบอกคนที่มาเคาะว่า กำลังรบกวนเวลาหวานปากของเขา
เมื่อเชียรลุกออกไป เด็กสาวจึงรีบลุกขึ้นใส่กระดุม จัดเสื้อผ้าและผมเผ้าให้เรียบร้อยอย่างรวดเร็ว
ทางด้านชายหนุ่ม เขาเดินมาเปิดประตูด้วยอารมณ์หงุดหงิด แต่เมื่อเปิดประตู ทั้งชายหนุ่มและคนเคาะก็ตกใจพอกัน
“ การิน ”
“ ไอ้หัวแดง... ” เด็กหนุ่มอุทาน มองชายหนุ่มผมแดงเขม็ง เสื้อที่ไม่ได้ปิดกระดุมของเชียร เผยให้เห็นแผงอกเนียนแน่น จนลัลทริมาต้องหลับตาใบหน้าขึ้นสีด้วยความเขินอายระคนตกใจ
“ ไอ้หัวแดง แกร้อนมากรึไง ช่วยปิดกระดุมหน่อยเหอะ ” การินพูดขึ้น เมื่อสังเกตเห็นลัลทริมาหน้าขึ้นสีจนเด็กหนุ่มเองก็หงุดหงิด ทำไมต้องเขินเพราะมันด้วย
“ ใครมาหรอ ” มิติกาเดินออกไปหาชายผมแดง จึงเห็นผู้มาเยือนทั้งสอง ที่จ้องมาทางเธอเขม็ง
“ สะ.. สวัสดีคะ พี่มิติ ” ลัลทริมาโบกมือทักทายมิติกาพร้อมกับยิ้มแหยๆ ให้..
“ ยัยหัวม่วง พอดีฉันจะพายัยโง่มายืมชุดเธอหน่อย ” การินพูดขึ้น “ ชุดของยัยโง่มีแต่ชุดไม่ได้เรื่อง พอจะมีให้ยืมมั้ย ”
“ มี... เข้ามาสิ ” มิติกายิ้มให้ เดินนำเข้าห้องไป ลัลทริมาจึงรีบสาวเท้าตามไปติดๆ
การินเหลือบมองเชียรเล็กน้อย ก่อนจะเดินผ่านชายหนุ่มตามลัลทริมาเข้าไปในห้อง แต่ก่อนจะเดินพ้น เชียรก็พูดขึ้นมาให้การินได้ยิน “ มาร.. คอหอย ” (ฮ่ะๆ การินเป็นมารไปแล้ว..)
เด็กหนุ่มหยุดชะงัก พอจะเดาได้ว่าตัวเองมาถูกช่วงจังหวะอะไร จึงหันมาแสยะยิ้มให้ชายผมแดง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงยียวน “ ยินดี ที่ได้เป็น.. มารนะ ฮ่ะๆๆ ”
ชายหนุ่มมองตามอริด้วยความหมั่นเขี้ยวและเคียดแค้น .....ก่อนจะปิดประตูเสียงดังประชดความหงุดหงิดแต่ทำอะไรไม่ได้ของตนเอง และเดินตามเด็กหนุ่มไป
อีกแค่นิดเดียวแท้ๆ .....
.. ถ้าพวกแกไม่มาฉันคงไปถึงไหนต่อไหนแล้ว..
.
.
.
.
...
.........
“ โอเค สวยมากเลยลัลทริมา ” มิติกาออกปากชมคนหน้าหวานที่ใส่ชุดเดรสสายเดี่ยวสีขาวกระโปรงลูกไม้สั้นที่เธอหาให้
เด็กสาวในชุดสีขาวเนียนยิ้มเขินอาย เนื่องด้วยไม่เคยใส่ชุดสั้นและดูเป็นผู้ใหญ่แบบนี้
การินจ้องลัลทริมาเขม็งตั้งแต่หัวจรดเท้า พึงพอใจกับชุดที่คนหน้าหวานสวมใส่อย่างมาก
“ ได้ชุดแล้วก็รีบๆ ไปซะสิ ” ชายผมแดงพูดขึ้น อยากให้เด็กหนุ่มพาลัลทริมาออกไปไวๆ
นัยตาสีหม่นเหลือบมองอย่างรู้ทัน ก่อนจะเอ่ยปากขัดความหวังอันน้อยนิดของชายหนุ่ม “ ลัลทริมารอฉันก่อนนะ ฉันเปลี่ยนแป๊บหนึ่ง เดี่ยวออกมาแต่งหน้าให้ ”
“ ค่ะ ” ลัลทริมารับคำ แล้วเดินไปนั่งที่โซฟารอคนหน้าสวยแต่งตัว
ไม่นานนัก มิติกาก็เดินออกมาในชุดเดรสสีดำเปิดไหล่สวย การินมองลัลทริมาและมิติกาสลับกันไปมา เด็กหนุ่มยิ้มมุมปาก มองเด็กสาวทั้งสองอย่างพอใจ ชุดที่พวกใส่ราวกับเป็ยด้านมืดและด้านสว่างที่เห็นชัด
“ เอ้า มานี่สิฉันจะแต่งหน้าให้ ” มิติกาเรียกคนหน้าหวาน แต่ก่อนจะลงมือแต่งหน้า เธอก็หันมาบอกกึ่งสั่งชายชาตรีทั้งสองก่อน “ ส่วนพวกนายก็ไปหาเสื้อมาใส่ได้แล้ว มานั่งยืนซื้ออะไรอยู่ตรงนี้ ”
“ หรือว่าอยากได้ชุดกระโปรงบ้าง ฉันจะหาให้ใส่ ” มิติกาพูดทีเล่นทีจริงก่อนจะหันไปแต่งหน้าจัดผมให้ลัลทริมา
ชายทั้งสองจึงลุกเดินออกจากห้องไปอย่างไม่พอใจ
ในขณะที่เดินไป เชียรจึงถามเรื่องที่เขาสงสัยกับการิน “ วันนี้เกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันเห็นรอยตบบนหน้ายัยตัวแสบ ”
“ ยัยนั่นเจอหาเรื่อง ” เด็กหนุ่มตอบ “ แต่ไม่เป็นไรหรอก ยัยคิงคองแค่เป็นรอยตบ แต่คนที่หาเรื่องหนะเลือดกลบปากเลย ”
“ ใครทำ นายช่วยยัยตัวแสบหรอ ” ชายหนุ่มมองการิน เพราะมีแต่การินที่ชอบทำร้ายผู้หญิงซึ่งๆ หน้า
“ เปล่า ก็ยัยคิงคองนั่นแหละ ฝ่ายนั้นแค่ใช้ฝ่ามือตบสั่งสอน ยัยคิงคองเล่นใช้หลังมือฟาดเค้า เลือดกลบปากเลย ” เด็กหนุ่มว่า “ แถมยังบีบคอฝ่ายนั้นแน่นซะอย่างกับจะฆ่าให้ตายงั้นแหละ ”
“ ห่ะ ” เชียรอึ่ง เด็กสาวตัวบางๆ อย่างมิติกานะหรอทำได้
“ ไม่ต้องห่ะหรอกไอ้หัวแดง ” การินว่า “ พอมีเรื่องเสร็จ แม่ก็ยังขู่ไม่ให้คนเห็นเหตุการณ์เอาเรื่องมาพูดหรือมาฟ้องครูด้วย บอกว่าถ้าไม่งั้นจะฆ่าให้ตาย ”
การินว่า ก่อนจะตบบ่าชายผมแดงเบาๆ ราวกับอีกฝ่ายเป็นคนสนิท ทั้งๆ ที่ยังเป็นอริอยู่
“ แกรู้เอาไว้เลยไอ้หัวแดง ยัยนั้นหนะเป็นนางมาร เป็นปีศาจเจ้าเล่ห์ ชักวันแกจะตายเพราะยัยนั่น ” เด็กหนุ่มแสยะยิ้ม “ ระวังใจแกไว้ให้ดีล่ะ ไอ้ศาสดา หึหึหึหึ ”
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
นายก็ระวังไว้เหอะ... การิน ~
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ปล.รออ่านตอนต่อไปเด้อ♥♥♥