(fanfic) ปริศนามายา อัตตานิรันดร์

ตอนที่ 21 : ตอนที่ 21 : ปีศาจแห่งนิศา

เด็กหนุ่มสาวนักเรียนในห้อง ต่างจ้องมองไปทางหน้าห้องเขม็ง เพราะตอนนี้หน้าห้องมีเด็กสาวสองคนที่ยืนอยู่....

............... มิติกา และ ลัลทริมา

“ เนื่องจากเพื่อนของเราทั้งสองคนไม่ได้ทำใบงานมาส่งตามเวลาที่กำหนด เราจึงต้องลงโทษตามกฏ ด้วยการให้เล่าเรื่องปากเปล่าจ๊ะ ” คุณครูอธิบาย “ พวกเธอต้องการฟังเรื่องของเพื่อนคนไหนก่อนดีจ๊ะ ”

หลังจากครูถามจบ เหล่านักเรียนก็ชี้ไปทางลัลทริมาอย่างพร้อมเพรียง มีเพียงการิน เอมิกา มัณฑินี และชัยเดชเท่านั้น ที่ชี้ไปทางมิติกา

“ เอ่อ... ” ครูยิ้มแหยๆ ก่อนจะพูดขึ้น “ เอาละจ๊ะ เสียงข้างมากบอกว่า อยากฟังเรื่องของลัลทริมาก่อน ถ้างั้น ลัลทริมาก็เล่าเลยจ๊ะ ส่วนหนูมิติกา ไปเล่าที่งานเลี้ยงบ้านของผอ. เย็นนี้ก็แล้วกันนะจ๊ะ ”

ครูสั่ง แล้วยิ้มให้ลัลทริมาเริ่มเล่าเรื่องราวที่ประทับใจและไม่น่าประทับใจของตนเอง 

คนหน้าหวานเล่าเรียงเรื่องราวของตนเองออกมา บางคนก็ตั้งใจฟัง บางคนก็หันไปซุบซิบนินทา บางคนก็ไม่สนใจอย่างเช่นการิน 

ครึ่งชั่วโมงต่อมา คนหน้าหวานก็เล่าเรื่องเสร็จ แม้จะกระท่อนกระแท่นไปบางเพราะเสียงวิจารณ์ที่วิ่งเข้ามาในหัวของเธอ

“ เอาละจ๊ะ เวลาก็ล่วงเลยมามากแล้ว ถ้างั้นหยุดเรียนจ๊ะ ” ครูว่า แล้วเดินหิ้วกระเป๋าออกจากห้องไปในทันที

“ ดีมากลัล ” เอมและนีวิ่งเข้ามาหาเพื่อนสาว ต่างให้กำลังใจและชื่นชมคนหน้าหวาน

“ อุต๊ายยย !! ” เสียงแหลมๆ ของกลุ่มศศิมา เด็กสาวที่กำลังเดินตรงเข้ามาหาลัลทริมาพูดขึ้น “ ลัลทริมา น่าเศร้าจังเลยนะ เรื่องของเธอเนี่ย คริๆ พี่ก็ตาย พ่อก็ตาย แม่ก็ตาย สมแล้ว.. ”

“ สมแล้วอะไร ” เอมิกากำหมัดแน่น ถามศศิมากลับไป ศศิมายิ้มเยาะแล้วจับบ่าลัลทริมาเอ่ยขึ้น

“ สมแล้ว ที่เป็นตัวซวย ฮ่ะๆๆ.. ” ศศิมาหัวเราะร่า เอมิกาชูหมัดหวังจะเข้าไปต่อยหน้ากลมๆ ของยัยนั่นให้เละ แต่ลัลทริมาดึงไว้ก่อน

“ เธอก็ตัวซวยเหมือนกัน ” เสียงเย็นเรียบพูดจากข้างหลังศศิมา จนเด็กสาวขนลุกซู่หันไปมอง

“ มิติกา ” เด็กสาวมองหน้าสวยของคนตัวสูง แล้วพูดขึ้น “ ฉันไม่ใช่ตัวซวย ยัยแม่มดนั้นต่างหากที่เป็นตัวซวย พ่อแม่พี่ชาย ตายก็เพราะมีมันอยู่ในครอบครัว ”

คำพูดของศศิมาทุกๆ คำเสียดแทงลัลทริมาจนจุกอก เด็กสาวได้แต่ก้มหน้าฟังเท่านั้น

“ พ่อ แม่ พี่สาวเธอต้องเป็นหนี้บ่อน ก็เพราะเธอกับไอ้แมงดานั้นเหมือนกัน เธอเองก็ตัวซวย ” คนพูดแสยะยิ้ม ศศิมานิ่งไป นี่เป็นความลับสุดยอดของครอบครัวเธอ ที่เธอไม่บอกใคร

ศศิมามองไปรอบๆ ห้อง ตอนนี้เพื่อนนักเรียนกำลังพูดเรื่องเธอ เด็กสาวอับอายจนไม่รู้จะทำยังไง ใช่.. ต้องทำให้เห็นว่าใครใหญ่ 

ในขณะที่มิติกากำลังเดินไปหาลัลทริมาที่ก้มหน้าอยู่ ศศิมาก็ยื่นมือไปกระชากผมสีม่วงยาวของมิติกาอย่างแรงจนคนถูกดึงเซกลับมาหาเธอ

“ หึ กล้าเรียกฉันว่าตัวซวยหรอ ” ศศิมายิ้มเยาะกระตุกดึงเรือนผมสีม่วงอย่างแรงจนมันยักรัง

เพียะ..

พร้อมกับฟาดมือลงบนแก้มเนียนจนขึ้นสีตามรอยมือ..

“ พี่มิติ /ยัย.. / มิติ !!! ” ลัลทริมา การินและเอมิกาอุทานพร้อมกัน ด้วยคาดคิดว่าศศิมาจะทำแบบนั้น

มิติกายกมือขึ้นมาลูบแก้มนวลเบาๆ นัยตาสีม่วงคู่สวยเย็นกระด้างไปในพริบตา มือนุ่มกระชากผมศศิมากลับ ไม่เพียงแค่นั้น มืออีกข้างยังยกขึ้นมาบีบคอศศิมาแน่น จนเด็กสาวต้องปล่อยมือออกจากเรือนผมม่วง 

Σปึก.. 

ร่างเล็กของเด็กสาวชนกับผนังห้องเรียนอย่างแรง มิติกายังคงบีบคอศศิมาอยู่ แม้ไม่แน่น แต่ก็ทำให้ศศิมาขยับไม่ได้

เหตุการณ์ที่ดูพลิกล็อกจากที่มิติกาจะเป็นคนถูกทำร้าย กลายเป็นศศิมาเช่นนี้ ทำให้นักเรียนในห้องต่างนิ่งมองกันเงียบๆ

เพียะ..

หลังมือฟาดไปที่ใบหน้าของลูกไก่ในมือ แรงที่เธอฟาดลงไปถือว่ามันยังเบาสำหรับมิติกามากเพราะเธอยั้งมือไว้ แต่มันทำให้ศศิมาเลือดกลบปาก

“ หึ ถือว่าหายกันแล้วนะ เธอตบฉันมา ฉันก็ตบเธอตอบ ” ใบหน้าสวยแสยะยิ้มราวกับนางมาร นัยตาสีหม่นเรียบเย็น จับจ้องลูกไก่ในกำมือราวกับกำลังเล่นสนุก

จะบีบ.... 

...... หรือจะคลายดีนะ 

หึหึหึหึหึ.......

“ ปล่อยฉันเถอะ ฉันกลัวแล้ว.. ” ศศิมาร้องออกมาอย่างอับอาย แต่เพราะความกลัวทำให้เธอยกมือขึ้นมาไหว้ขอร้องคนตรงหน้า

รอยยิ้มและแววตาวาวโรจน์ของมิติกาไม่น่าไว้ใจ มองใบหน้าของศศิมาอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงเย็นวาบ “ นี่คือบทลงโทษ สำหรับเด็กเลวแบบแก ”

“ และแกจงจดจำไว้ ฉันเนี่ยแหละปีศาจ ที่ชื่นชอบในคาวเลือดของมนุษย์ ” นิ้วเรียวสัมผัสรอยแผลบนใบหน้าของศศิมาเบาๆ “ เลือดสดๆ ของคนเลวๆ หึหึหึหึ ”

ว่าแล้วมิติกาก็ปล่อยร่างของศศิมา แล้วเดินไปที่ประตูหน้าห้อง แต่ก่อนจะออกไป เด็กสาวหันกลับมาจ้องคนในห้องนิ่ง

ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงน่ากลัว “ เรื่องนี้หน่ะ เหยียบไว้ให้มิดล่ะ ถ้าฉันรู้ว่าครูรู้เรื่องนี้จากใคร จำเอาไว้... ”

“ คนคนนั้น.. ไม่ตายดีแน่ ”

•

•

•

•

•

•

•

•

•

•

•

•

•

............

.......

.

.

เด็กหนุ่มและเด็กสาวเจ้าของญาณอาถรรพ์เดินเข้าไปหาเด็กสาวผมม่วงที่นั่งอยู่ช้าๆ 

“ พี่มิติคะ เอ่อ..... ” ลัลทริมาไม่กล้าที่จะพูดต่อ เพราะเธอยังจำท่าทีที่เกรี้ยวกราดนั้นได้

ท่าทางที่น่ากลัวดุจมัจจุราช มัจุราชที่พร้อมจะฉีกทึงวิญญาณของสิ่งที่ไม่พึงพอใจออกจากกัน

“ ไง ยัยคิงคอง สร้างวีรกรรมซะคนทั้งห้องจดจำเลยนะเธอหนะ ” การินพูดขึ้น “ ค่อยดูพรุ่งนี้สิ ฉันว่าเรื่องนี้ต้องมีคนพูดหนาหูแน่ ”

“ เพราะยังไงซะ คนพวกนั้น บางคนมันก็ชอบลองของ เล่นกับอะไรที่ไม่ควรเล่นอยู่แล้ว ” การินประสานมือนั่งลงที่ม้านั่งยาว

“ หึ ” รอยยิ้มร้ายเผยขึ้น “ ฉันก็ไม่ได้ห้ามนิ ก็แค่เตือน เตือนเอาไว้.. เพราะฉันรู้ว่ายังไงก็ต้องมีคนแหกคอก มาค่อยดูดีกว่า ว่าพวกเค้าจะตั้งนิยามให้ฉันว่ายังไง ”

การินมองแววตาของมิติกา ก่อนจะส่งความคิดไปหาลัลทริมา..

... นี่มัน ปีศาจชัดๆ 

เหมาะแล้วล่ะ...

... ที่ไอ้ศาสดาได้ 

หึ.... แกตายแน่ ไอ้ศาสดา

“ เอ้าละ.. ” จู่ๆ มิติกาก็ลุกขึ้น “ เราไปแต่งตัว เตรียมไปงานเลี้ยงกันเถอะ อย่าเสียเวลาเลย ”

“ ชริ.. เออ ไปก็ไป เจอกันที่บ้านยัยโง่ ตอน 2 ทุ่ม ” การินว่า ก่อนจะรีบลุกขึ้นลากร่างบางของลัลทริมาให้เดินตามเขาไป

- ที่บ้านลัลทริมา

“ ไม่เอา . ไม่ใช่ . ไม่ถูกใจ ” เสียงการินกำลังวิพากษ์วิจารย์อะไรบางอย่างอยู่ 

“ โอ๊ยการิน ฉันเป็นคนต้องใส่นะ ทำไมนายต้องมาเลือกให้ด้วยล่ะ ” เด็กสาวบ่น นี่มันชุดที่ห้าแล้ว ที่เธอใส่ออกมาแล้วการินไม่ถูกใจ

เด็กหนุ่มทำหน้ามุ้ย ชุดของลัลทริมาที่ใส่ออกมามันดูเด็กมาก ยิ่งชุดกระโปรงลายหมีสีพีทที่ลัลทริมาใส่ออกมายืนอยู่ตอนนี้ ยิ่งไม่เข้าตาเขาอย่างมาก มากมาย...

เขาไม่ควงยัย ปยอ. คนนี้เข้างานแน่นอน ถ้าเธอไม่ไปเปลี่ยนชุดเขาคงจะบ้าตาย

“ การิน นายจะทำอะไรหนะ ” ลัลทริมาร้องลั่น เด็กสาวมองตามแผ่นหลังของเด็กหนุ่มที่เดินไปค้นตู้เสื้อผ้าของเธอ

“ มันจะเกินไปแล้วนะการิน นายไปค้นตู้เสื้อผ้าฉันทำไม ” ลัลทริมาเดินเข้าไปพูดใกล้ๆ เด็กหนุ่ม

“ โอ้ย.. ชุดเธอเนี่ย แม่ง.. มีแต่ชุดปัญญาอ่อนรึไงกัน ” การินบ่น พร้อมกับจับชุดกระโปรงบานๆ สีพาสเทลหวานออกมาโชว์ 

“ ชุดที่ดูเป็นผู้ใหญ่ ใส่แล้วดูมีเสน่ห์ไม่มีรึไงยัยโง่ ” เด็กหนุ่มตะคอกถามคนหน้าหวาน ลัลทริมาได้แต่ส่ายหน้ารัวๆ 

“ ฉันไม่รู้หรอกนะ ชุดที่ว่ามาน่ะ มันเป็นยังไง แต่ชุดพวกนี้น้าโรจน์ซื้อมาให้ฉันหนะ ” ลัลทริมาว่า “ ไอ้ชุดมีเสน่ห์ที่นายว่ามัน..... เป็นยังไงกันเล่าการิน ”

เด็กหนุ่มชะงักไป ชุดมีเสน่ห์ที่เขาคิดอยู่ตอนนี้.......

ชุด.. การินเงียบไป เด็กหนุ่มนึกถึงมิติกา ชุดที่มิติกาใส่มันดูน่ามองดี แต่อาจจะตัวใหญ่ไปหน่อยสำหรับลัลทริมา 

แต่... บางทียัยนั่น อาจจะมีไซน์ยัยโง่อยู่บางก็ได้ หึ...

พอคิดได้แบบนั้น เด็กหนุ่มจึงหันมามองลัลทริมา ก่อนจะจับข้อมือเธอให้เดินตามเขา

“ ดะ.. เดี่ยวการิน นายจะไปไหน ” เด็กสาวถามงงงวย การินกำลังทำให้เธอมีคำถามในใจมากมาย

เด็กหนุ่มหยุดเดิน หันมาตอบเด็กสาว “ ไปหาชุดให้เธอใส่ไง งานคืนนี้ เธอต้องน่าจดจำที่สุด ”

“ แต่.... เราจะไปหาที่ไหน ” ลัลทริมายังถามต่อ การินแสยะยิ้มไม่ตอบ ลากเด็กสาวให้เดินตามไปที่รถคู่ใจ

หึ.... คืนนี้เธอต้องเด่นที่สุด สวย และน่าจดจำที่สุด จำเอาไว้ ยัยโง่..

แต่... คงต้องให้ยัยปีศาจช่วยสักนิด ยัยนั่นรสนิยม โอเค.. รอก่อนเถอะ ฉันจะทำให้ทุกคนจดจำเธอในสถานะ แม่มดแห่งนิศา ที่สวยที่สุดให้ดู หึหึหึ....

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

คร้า... หนูลัลหนะเค้าสวยอยู่แล้ว..

ส่วนมิติกาจะต้องเล่าเรื่องของตัวเองที่งานเลี้ยงบ้านการิน แล้วจะมีอะไรเกิดขึ้นรึเปล่าน้าาา ~ ??