(fanfic) ปริศนามายา อัตตานิรันดร์

ตอนที่ 14 : ตอนที่ 14 : ยักษ์ใหญ่ใจดี

มิติกาลอบยิ้มเดินนำชายผมแดงตรงไปนั่งที่ม้ายาวข้างแม่น้ำ เชียรมองเรือนผมสีม่วงแดงของคนข้างหน้า เวลาที่ควรจะมีความสุขกับก๋วยเตี๋ยวไก่ของเขา กลับถูกกลบทำลายไปเพราะ ... ใครกันนะ ที่ยัยตัวแสบบอกว่าหล่อ.. แล้วก็ทำให้ยัยตัวแสบเขินขนาดนี้

“ โอ้ยย!! ” ชายหนุ่มสะดุ้งเฮือกเมื่อได้ยินเสียงร้องของเด็กสาว “ นายเหม่ออะไรของนายเนี่ย เดินเหยียบเท้าฉันทำไม อยากมีเรื่องหรอ ”

มิติกาตวาดใส่หน้าชายหนุ่ม ก้มลงไปลูบเท้าปอยๆ ด้วยความเจ็บปวดจากการโดนเหยียบ

“ ใช่.. ฉันอยากมีเรื่อง ” ชายหนุ่มพูดขึ้น นั่งลงข้างๆ เด็กสาว นัยตาสีชาดฉายแววคาดคั้น

“ เรื่องอะไรของนาย ” เด็กสาวทำหน้ามุ้ยถามคนตรงหน้ากลับด้วยความไม่พอใจ ชริ.. เหยียบเท้าคนอื่นแล้วยังไม่รู้จักขอโทษอีก

“ ไอ้ผู้ชายที่ว่าหนะเป็นใคร ” ชายหนุ่มถาม เขาไม่ได้มีจุดประสงค์อื่นใด นอกจากกลัวจะมีคนแย่งเครื่องมือไปก็เท่านั้นเอง เท่านั้นจริงนะ..

“ เอ่อ... ” มิติกาเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนอารมณ์จากโกรธเป็นเขินได้อย่างรวดเร็ว “ ทำไมฉันต้องบอกนายด้วยล่ะ ทำอย่างกับนายเป็นพ่อที่ฉันต้องรายงานอย่างงั้นแหละ ”

ชายหนุ่มมองคนหน้าสวยอย่างหมั่นเขี้ยว ถ้าเธอจะตอบมาดีๆ ฟ้าจะถล่มรึไงก็ไม่รู้

“ ไม่ใช่พ่อ.. แต่ฉันก็อยากให้เธอบอก เพราะงั้นบอกมา ” ไม่ว่าเปล่า ชายหนุ่มยังยื่นหน้าเข้าใกล้เด็กสาวเป็นเชิงขู่ คล้ายๆ กับว่าหากไปบอกเขา เขาจะ....

“ ไม่.. ถ้าเกิดฉันบอกนายแล้ว.. นายเกิดตามกระทืบเค้าจะทำยังไงอะ.. ฉันไม่ยอมนะ... ” มิติกาพูดโวยวายขึ้นมา ทำหน้ามุ้ยหันหน้าหนีชายหนุ่มไปทางอื่นทันที

“ ฉันไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกนะ ฉันไม่ใช่พวกชอบสร้างเรื่องซะหน่อย ” เชียรว่า พยายามหวาดล้อมหาคำตอบจากเด็กสาว

มิติกาเหลือบมองชายหนุ่ม ก่อนจะถอนหายใจยาวๆ ออกมา “ นายก็เหมือนกัน... ”

“ เหมือน เหมือนอะไรหรอ? ” ชายหนุ่มมองคนหน้าสวยอย่างงงงวย ‘เหมือนกัน’ เหมือนอะไร

“ นายก็ชอบบังคับฉัน ให้ฉันทำ ให้ฉันพูดในสิ่งที่ฉันไม่ต้องอะ.. ” มิติกาว่า “ นายมันก็ไม่ต่างอะไรจากยัยพี่บ้านั่นหรอก ”

เชียรฟังคำบ่นว่าของเด็กสาว “ ฉันไม่ได้บังคับเธิซะหน่อย ฉันก็แค่ถามเธอเท่านั้นเอง ”

“ แต่นายกำลังคาดคั้นฉัน.. ” เด็กสาวตะคอกกลับด้วยความหงุดหงิด ซึ่งชายหนุ่มเองก็นิ่งเงียบไป เพราะมันเป็นอย่างที่มิติกาพูดจริงๆ 

เกิดเดสแอร์ขึ้นเป็นเวลา 5 นาที ทั้งคู่ไม่พูดคุยกันเลย จนกระทั่งเชียรเริ่มอึดอัด และคิดอุบายขึ้นมา 

อะ... จะไปไหนหนะอีตาบ้า มิติกามองตามร่างหนาของชายผมแดงที่จู่ๆ ก็ลุกพรึบไปไม่บอกกล่าว มันยิ่งทำให้เธอโมโห 

อีตาบ้าเอ้ย.. นี่ฉันกำลังงอนนะ ยังไม่รู้จักมาง้ออีก ชริ.. โกรธแล้ว :(

เด็กสาวกอดอกทำหน้ามุ้ย น้อยใจชายผมแดงที่ไม่เข้าใจในตัวเธอ 

พึบ..

ดวงตาสีม่วงคู่สวยจ้องมองของหวานล่อใจตรงหน้า มันคือสายไหมสีฟ้าสวยที่ถูกยื่นมาจากชายผมแดง ที่กำลังขยับยิ้มมองปฏิกิริยาของเด็กสาวอยู่

“ อะไร.. ” มิติกาเอ่ยถามคนตรงหน้า ยังทำเป็นไม่สนใจเจ้าก้อนน้ำตาลหวานสีสด 

“ ก็สายไหมไง ไม่รู้หรอ ” ชายผมแดงตอบ ซึ่งมันคนละคำตอบที่เด็กสาวต้องการ 

คนขี้งอนทำหน้ามุ้ย “ ฉันรู้ว่าเป็นสายไหม แต่นายยื่นมาตรงหน้าฉันทำไม ”

“ ก็จะเอาให้เธอไง เธอไม่ชอบหรอ ” ชายหนุ่มถาม ก่อนจะทำสีหน้าราวกับกำลังผิดหวัง ถอนหายใจยาวๆ แล้วว่า “ เฮ้อ.. ถ้าเธอไม่ชอบก็ไม่เป็นไร ฉันเอาไปคืนก็ได้ ”

มือนุ่มคว้าสายไหมในมือชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว แล้วรีบพูดแก้ต่างทันที “ ใครที่ไหนจะรับคืนกัน นายนี่มันพูดไม่คิดเลย แต่ฉันเห็นแก่น้ำใจนาย ฉันจะกินก็ได้ ”

“ ไม่เป็นไรหรอก ถ้าเธอไม่ชอบ ไม่ต้องฝืนกินก็ได้ ฉันจะเอาไปทิ้งเอง ” เชียรว่า พร้อมกับยื่นมือจะไปจับเอาสายไหมคืน แต่มิติกาเบี่ยงตัวหลบ พร้อมกับงับสายไหมเข้าไปในปากคำหนึ่ง

“ ทิ้งอะไรกันล่ะ เสียดายของ เดี่ยวฉันกินเอง ” เด็กสาวว่าพร้อมงับ เจ้าก้อนน้ำตาลหวานอีกคำ

ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอ มองคนขี้โกหกก่อนจะแกล้งเธอด้วยการจะแย่งกินสายไหมสีสดใสนั้น 

“ นายจะมากินกับฉันได้ยังไง ถ้าอยากกินก็ไปซื้อเองสิ ” เด็กสาวว่า จับด้ามสายไหมแน่น ราวกับมันเป็นอาหารทิพ เป็นของรักของหวง 

“ อะไรกัน เจ้านั้นฉันก็ซื้อนี่น่า ” ชายหนุ่มว่า พยายามจะคว้าเอาเจ้าขนมหวานจากเด็กสาวให้ได้ แต่คนหน้าสวยก็หลบทัน 

“ แต่นายเอาให้ฉันแล้วนิ ” มิติกาว่า ทำหน้าเหมือนกับเด็กหญิงตัวน้อยที่กำลังโดนรุ่นพี่เกเรแย่งของกินแสนอร่อยจากเธอ

“ ไม่รู้ล่ะ ฉันมีสิทธิ์ในสายไหมนั่นครึ่งนึง ” ว่าแล้วเขาก็ใช้จังหวะที่เด็กสาวกำลังเผลอ ก้มงับเอาน้ำตาลก้อนสุดหวานไปเกือบครึ่งหนึ่ง

“ ไม่นะ.. สายไหมของฉัน ” เด็กสาวร้องโวยวาย มองหน้าชายหนุ่มอย่างโมโหไม่พอใจ “ อยากกินมากใช่มั้ย... ได้........ นี่แน่ะ ”

“ อึก.. แคกๆๆ ” ก้อนน้ำตาลหวานถูกยัดเข้าไปในปากของเชียรโดยมิติกาจนชายหนุ่มสำลัก

“ เธอ.. ” ชายผมแดงชี้หน้ามิติกาอย่างเอาเรื่อง “ อย่าหนีเชียวนะ ”

“ อะ... ” 

“ มาให้ฉันลงโทษซะดีๆ ” คนหน้าสวยยืนจ้องชายหนุ่มก่อนจะรีบเผ่นหนีทันที “ อย่าหนีสิ ยัยตัวแสบ กลับมาให้ฉันลงโทษเลย ”

“ หยุดให้โง่สิ.. แบร่.. แน่จริงก็จับฉันให้ได้ล่ะ ไอ้หัวแดง ” มิติกาหันมายิ้มยียวนก่อนจะออกวิ่ง ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอวิ่งตามเด็กสาวไปทันที

ภาพเหตุการณ์ดังกล่าว สำหรับคนทั่วๆ ไปคงจะมีความสุขตามไม่น้อย แต่สำหรับวิฑูร เขาไม่มีความสุขหรือยินดีตามเลยสักนิด นี่มันลางหายนะชัดๆ เลย

ชายหนุ่มแอบตามผู้เป็นนายอยู่ไกลๆ มาได้สักพักแล้ว ภาพเหตุการณ์มากมายที่เขาเห็นผู้เป็นนายปฏิบัติกับเด็กสาวผมม่วงคนนั้น มันไม่สามารถคิดเป็นอื่นไปได้นอกจาก...

ไม่นะ ท่านศาสดาจะมาถูกตีแตกง่ายๆ แบบนี้ไม่ได้

ชายหนุ่มครุ่นคิดหนัก เขาคงต้องรีบจัดการตัดไฟตั้งแต่ต้นลมซะ เผื่อไม่ให้ศาสดาของเขาถลำลึกไปมากกว่านี้...

ทั้งคู่วิ่งไล่กันมาจนถึงสนามหญ้า ซึ่งมีดอกไม้ขึ้นเป็นหย่อมๆ ชายหนุ่มโอบรัดร่างบางจากทางด้านหลัง รัดแน่นไม่ให้เด็กสาวดิ้นหนีเขาไปได้ ก่อนจะค่อยดึงร่างของเด็กสาวให้นั่งลงบนพื้นหญ้าเขียวขจีกับเขา 

“ ปล่อยฉันนะ นายมารัดฉันเอาไว้ทำไมเนี่ย ” มิติกาตีแขนชายหนุ่มรัวๆ พยายามดิ้นหนีออกจากอ้อมแขนแข็งแรงของเขา แต่ก็ไม่สำเร็จ ชายหนุ่มขยับยิ้มรั้งร่างบางให้นอนราบลงบนสนามหญ้า โอบกอดเธอราวกับเธอเป็นตุ๊กตาตัวน้อยที่เขาทะนุทะนอมไว้ในอ้อมแขน

“ นี่.. ยัยตัวแสบ ” ชายหนุ่มเรียกคนหน้าสวย เสยคางเธอขึ้นมามองหน้าเขา “ เธอต้องยิ้มบ่อยๆ นะ ”

“ คนเราจะมัวแต่อมทุกข์ไม่ได้หรอกนะ ยิ้มซะ.. ยัยตัวแสบ ” ชายหนุ่มยิ้มระรื่น ยื่นหน้าเขาไปใกล้เด็กสาวจนเธอรู้สึกถึงลมหายใจอุ่น

“ นาย... ” มิติกาเงียบไป มองหน้าชายผมแดงที่นอนอยู่เคียงข้างอย่างพินิจ ดวงตาสีชาดคมมีเสน่ห์ จับจ้องใบหน้าสวย ก่อนจะยื่นหน้าใกล้เข้ามาจนริมฝีปากของทั้งคู่สัมผัสกัน ก่อนที่เขาจะค่อยๆ ส่งผ่านสัมผัสอันอ่อนนุ่ม อ่อนโยนกว่าครั้งไหนๆ อ่อนโยนจนหัวใจที่เฉยชาของเธอเต้นระรัว

อะ.. มิติกาหลบสายตาคมของเด็กหนุ่มทันที หลังจากที่เขาถอนริมฝีปากออกจากเธอ

“ นายนี่มัน.. ” เด็กสาวพูดไม่ออก ใจมันเต้นรัวจนประมวลผลตามไม่ทัน สมองกับร่างกายทำงานไม่สอดคล้องกันอย่างชัดเจน 

เธออยากจะลุกออกจากอ้อมแขนของเขาในตอนนี้เสียจริงๆ แต่.. ร่างกายมันกลับทิ้งน้ำหนัก ไม่ยอมขยับหนีเขาไปไหน ยังปล่อยให้เขาโอบกอดเธอได้ตามใจ 

...โอ้ยย นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย 

“ เป็นอะไรหรอ หน้าแดงเชียว ” ชายหนุ่มแกล้งหยิกแก้มเนียนเบาๆ ยื่นหน้ามาหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ๆ

“ เปล่า.. ” เด็กสาวปฏิเสธ ลิ้นพันกันจนจะเป็นเลข 11 “ นายนี่มัน.. ยักษ์หลายอารมณ์จริงๆ ”

คนโดนว่าหัวเราะในลำคอ มองคนหน้าสวย “ แล้วเธอว่า.. วันนี้ฉันเป็นยักษ์อารมณ์ไหน ” 

เด็กสาวนิ่งไป .....

........วันนี้เขา.. เขาเป็น. 

มิติกาลอบยิ้มเงยหน้าขึ้นสบตาชายหนุ่มนิ่ง ก่อนจะตอบ “ วันนี้นายเป็น..เอิ่ม.... ”

“ ยักษ์ใจดี.. ” >///<

...............

......

.

.

.

.

.

.

.

.

การินเดินเข้ามาในบ้านหลังโตของเขา หลังจากที่มุกดาไปส่งลัลทริมาก็รีบมาส่งเขาถึงที่บ้าน

เด็กหนุ่มมองสภาพการรอบๆ บ้านด้วยความมึนงงสงสัย วันนี้บ้านของเขามีคนมากมายกำลังจัดผ้า ทำนั่นนี่เยอะแยะไปหมด 

“ อ้าวคุณหนู ” หญิงชราคนรับใช้ในบ้านจินตเมธรยิ้มทักนายน้อยของเธอหน้าระรื่น 

“ ทำอะไรกัน ” การินถามคนชราด้วยใบหน้านิ่งเรียบ มองไปรอบๆ อย่างต้องการหาเหตุผล 

“ คุณนรินทร์จะจัดงานเลี้ยงน่ะคะ เลยให้คนเข้ามาจัดงาน ” 

“ งานเลี้ยง งานเลี้ยงเนื่องในโอกาสอะไรไม่ทราบ ” เด็กหนุ่มถามคนชราอีกครั้ง แต่เสียงดังกว่าเดิม

“ ไม่รู้อะค่ะ.. ดิฉันก็ได้ยินมาเพียงแค่นี้เอง ” หญิงชราก้มหัวตอบนายน้อยของเธอ “ ได้ยินว่า จะเชิญนักเรียนมาด้วยนะคะ.. ”

“ หรอ.. ” การินถอนหายใจ ทำหน้ามุ้ยเดินฮึดฮัดขึ้นห้องของตัวเองไปในทันที

..... งานเลี้ยงบ้าอะไรกันวะ 

วุ่นวายชะมัดเลย ไอ้พ่อบ้า....

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

พีไนท์ก็งอนเป็นเหมือนกันนะ ไม่ซื้อสายไหมมาง้อบ้างหรอคะ... ท่านศาสดา พ่อยักษ์ใจดี... >///<