(fanfic) ปริศนามายา อัตตานิรันดร์

ตอนที่ 10 : ตอนที่ 10 : ณ ริมทะเล

เด็กสาวทั้งสองมาถึงบ้านพักโดยใช้เวลาไม่นานนัก วันนี้ร้อนอบอ้าวพอสมควร กินไอศครีมก็แล้ว หาของเย็นๆ มากินก็แล้ว ทำยังไงก็ไม่หายร้อน คนหน้าหวานจึงพูดขึ้นเป็นเชิงเชิญชวน

“ พี่มิติคะ เราไปเล่นน้ำกันเถอะนะคะ ” ลัลทริมายิ้ม ทำตาอ้อนออดสุดฤทธิ์

มิติกาทำหน้านิ่ง ปรายตามองลัลทริมาก่อนจะพยักหน้ารับ ทำให้ลัลทริมายิ้มเริงร่า

“ งั้นเราไปเปลี่ยนชุดกันเถอะค่ะ ” ลัลทริมาลากแขนมิติกาไปเปลี่ยนเสื้อทันที

“ ไอ้หัวแดง ” การินเรียกชายผมแดง “ แกแน่ใจนะว่ารู้จริง.. ”

“ แน่ใจ แน่ใจมากด้วย ” ชายผมแดงแสยะยิ้ม คนหนุ่มทั้งสองอยู่ในรถยนต์ขับตามทางด้วยความเร็ว 160 กว่าๆ ไปยังเป้าหมาย 

“ ว่าแต่ทำไมวันนี้แกดูร้อนใจกว่าฉันอีกวะเนี่ย ” การินแสยะยิ้มแขวะอริที่ขับรถอยู่ “ กลัวยัยคิงคองไปหา คนทำสัญญาใหม่หรอ ”

“ ฉันว่าบางที นายอาจจะอยากโบกรถกลับบ้านเองซะละมั้ง การิน ” ชายผมแดงพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ทำให้เด็กหนุ่มหน้ามุ้ยนิ่งเงียบไป

ใครกลัวกัน... ฉันไม่ได้กลัวซะหน่อย ยัยนั่นเป็นเครื่องมือของฉันต่างหาก ฉันไม่ได้ห่วง ไม่ได้หวง ไม่กลัวอะไรทั้งนั้นแหละ จริงๆ นะ

•

•

•

•

•

•

ลัลทริมาเดินออกมาจากห้องในชุดว่ายน้ำไม่สั้นนัก มีผ้าคลุมสีขาวบางคลุมไหล่ยิ้มออกมาจากห้อง มาหาคนที่ออกมานั่งรอเธออยู่ที่โซฟาด้านนอก ในชุดที่ไม่ถึงกับเปิดนัก แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ.. ไอ้อะไรๆ ก็ดูเหมือนจะปิดไม่ค่อยมิดเท่าไหร่ มีเห็นวับๆ แวบๆ พอยั่วยุอารมณ์ได้

“ เราไปเล่นน้ำกันเถอะ.. ” มิติกายิ้มมุมปากตีคิ้วให้สาวใช้ที่เตรียมไปเล่นน้ำทะเลร่วมกันกับเธอและลัลทริมา ถ้าไม่ใช่เพราะลัลทริมาขอ พวกเธอคงไม่ได้รับอนุญาตจากนายสาวให้ไปเล่นด้วย

ก่อนจะออกไป มิติกาจึงหยิบเสื้อคลุมสีม่วงบางขึ้นมาคลุมร่าง แล้วเดินนำคนสาวที่เหลือไปเล่นน้ำยังทะเลด้านล่าง

^o^.. คนหน้าหวานยิ้มร่าเริง ทะเลด้านล่างบ้านพักอันสงบมีผู้คนและนักท่องเที่ยวมากหน้าหลายตาเดินกันขวักไขว่มากมาย

“ พี่มิติคะ ลงไปเล่นน้ำกันเถอะคะ ” ลัลทริมาชวน คนถูกชวนจึงไม่ปฏิเสธถอดเสื้อคลุมไปเล่นน้ำด้วยกันกับสาวใช้อีกหลายคน

บรรยากาศกิจกรรมคลานร้อนดำเนินไปอย่างสนุกสนาน ทั้งสาวใช้และนายต่างเล่นด้วยกันราวกับเป็นเพื่อนฝูง

“ พี่มิติคะ ” ลัลทริมาเรียกคนหน้าสวย ก่อนจะสาดน้ำใส่หน้ามิติกาจนเปียกเพิ่ม 

“ ยัยเด็กคนนี้นี่... ” มิติกาทำเสียงดุ ก่อนจะสาดน้ำกลับ เป็นภาพที่สนุกสนานรื่นรมใจ

เวลาผ่านมาชั่วโมงครึ่ง มิติกาเดินมานั่งมองลัลทริมาเล่นน้ำกับกลุ่มสาวใช้เงียบๆ ที่ที่นั่งซึ่งถูกจัดไว้

“ ขอโทษนะครับ ” ชายหนุ่มผิวพรรณดีคนหนึ่งเดินมานั่งข้างๆ คนหน้าสวย “ คุณเป็นคนแถวนี้หรอครับ ผมไม่เคยเห็นหน้าเลย ”

“ ไม่หรอก ฉันแค่มาพักผ่อนน่ะ ” มิติกาตอบโดยไม่หันไปมองคนข้างๆ

“ ผม ‘ ปราการ ’ ครับ เป็นคนแถวๆ นี้ ว่าแต่คุณพักที่ไหนหรอครับ ” ชายหนุ่มที่ชื่อปราการยิ้มถาม

“ บ้านพักบนนู้น..ค่ะ ” มิติกาหันมาตอบ ไม่ได้เผยรอยยิ้มอะไร

“ ว้าว.. นั่นมันบ้านพักส่วนตัวของนักธุรกิจเจ้าของโรงแรมริมทะเลนิครับ แล้วทำไม... ” ปราการถามอย่างตื่นเต้นมองเด็กสาว

“ ฉันเป็น... ลูกสาวเขานะคะ ” คนหน้าสวยตอบ “ แล้วคุณละ ”

“ ผมเป็นลูกชายของหุ้นส่วนในโรงแรมเอ่อ.. พ่อคุณน่ะครับ ” ปราการตอบ ตื่นเต้นในใจเพราะไม่คิดว่าตนเองจะได้มาเจอกับลูกสาวเจ้านายพ่อ

“ ค่ะ.. ”

“ แล้วคุณ เอ่อ... ” ปราการอ่ำอึ่งไป เพราะไม่รู้ชื่อของอีกฝ่าย

“ มิติค่ะ มิติกา.. ” 

‘ ปล่อยฉันนะการิน.. ’ เสียงของลัลทริมาดังมา ทำให้มิติกาหยุดคุยกับชายหนุ่มทันที หันไปมองทางต้นเสียง

เธอเห็นการินกำลังลากลัลทริมาอยู่ เมื่อเห็นอย่างนั้นมิติกาจึงรีบลุกเดินตรงไปหยุดเด็กหนุ่มทันที

“ อะ.. คุณ.. ”

มิติกาเดินมาหาลัลทริมา พร้อมกับดึงแขนอีกข้างของคนหน้าหวานเอาไว้แน่น เตรียมถกเถียงกับการินอย่างเต็มที่ 

“ ปล่อยเลยยัยหัวม่วง ยัยคิงคอง ยัยโจรลักพาตัว ” การินตวาดใส่มิติกาไม่หยั้งด้วยความโกรธ

“ ฉันลักพาตัวที่ไหน ลัลทริมาสมยอมตามฉันมาต่างหาก ” มิติกาแหวกลับจนเด็กหนุ่มอ้าปากค้าง

“ สมยอม หมายความว่ายังไงสมยอม เธอทำอะไรยัยโง่ห่ะ... ” การินจ้องมิติกาเอาเป็นเอาตาย 

“ เอ้า.. มันก็เรื่องของฉันสิ ฉัน อูย..ไม่สิ เราจะทำอะไรมันก็เรื่องของเรา ” มิติกายิ้มยียวนโอบเอวลัลทริมาราวกับเป็นคนรักมาจากชาติปางก่อน

“ แต่ฉันไม่ยอมโว้ย! ” เจ้าของเสียงไม่รอให้คนหันมอง ปรี่เข้ามากระชากร่างบางของเด็กสาวผมม่วงเข้าไปไว้ในอ้อมกอด และ....

“ อื้อ... ” ริมฝีปากบางถูกบดขยี้รอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ( ลืมนับ ) สัมผัสที่เธอดันจำได้ว่ามันเป็นของใคร สัมผัสที่เธอจำได้ดี........

....... เชียรรรรรร

อ้า... ลัลทริมาอยู่ในอาการอ้าปากค้าง ตกใจกับเหตุการณ์อุกอาจตรงหน้า ชะ... ชะ.. เชียรรร

“ เฮอะ.. ” การินแสยะยิ้มแกนๆ “ นับถือแกจริงๆ วะ ”

“ นาย.. ” ปากบางเป็นอิสระหลังจากชายหนุ่มส่งสัมผัสที่เขาต้องการสื่อจนพึงพอใจ เชียรแสยะยิ้มยียวนกวนประสาทคนหน้าสวยตรงหน้า ก่อนจะซ้อนตัวมิติกาขึ้นไว้ในอ้อมแขน

“ นายปล่อยฉันนะ.. นายจะทำอะไร ปล่อยโว้ยยยย!! ” มิติการ้องลั่น ทุบอกชายผมแดงรัวๆ

“ จุๆ อย่าเสียงดังสิ คนมองกันใหญ่แล้ว ไม่อายรึไง ” ชายหนุ่มแกล้งเย้าคนขี้โวยวายในอ้อมแขน “ ร้อนไม่ใช่หรอ อยากเล่นน้ำไม่ใช่หรอ หึ ฉันจะพาเธอไปเล่นน้ำเอง จะได้หายร้อน ” 

ว่าแล้วชายผมแดงก็อุ้มร่างบอบบางเดินตรงไปที่ริมทะเล พาเธอไปเล่นน้ำคลาย ( อารมณ ์) ร้อนกับเขา

การินหันมาแสยะยิ้มมองลัลทริมา ในหัวคิดเรื่องที่จะทำแบบเดียวกันกับเชียร ถึงไอ้ตอนแรกไม่น่าจะทันแล้ว แต่ไอ้ตอนสองยังทันอยู่ 

“ ไป.. ยัยโง่ ” การินแสยะยิ้ม ฉุดข้อมือคนหน้าหวาน

“ ไปไหน ”

“ ไปเล่นน้ำกัน.. ” 

‘ คุณมุกขา ดิฉันมีเรื่องใหญ่จะมารายงานค่ะ คุณหนูมีแฟนค่ะ ’

................

.......

.

.

.

เด็กสาวทั้งสองนั่งนิ่งฟังคำบ่นรำพึงมากมายของชายทั้งสอง 

หลังจากที่ไปทำสงครามทะเลเดือดกันมา ทั้งเชียรและการินก็ไล่ให้คนหน้าหวานและคนหน้าสวยกลับที่พักมาอาบน้ำแต่งตัว แล้วพวกเขาก็ลากพวกเธอมานั่งเป็นแมวหวด ฟังคำสอนจากไอ้สองหนุ่ม

เขาสอน เขาห้าม เขาว่า ราวกับพวกเธอเป็นลูกน้อยด้อยประสบการณ์ของเขา และว่ามาชั่วโมงเต็มแล้วด้วย มันทำให้มิติกาและลัลทริมาเบื่อ & รำคาญมาก

โอ๊ย... คุณพ่อขา หยุดปริภาคพวกหนูซักทีเถอะ... 

“ เขาใจมั้ยยัยโง่ เธอห้ามไปไหนโดยไม่รายงานฉันอีก ” การินตะคอก เท้าสะเอวจ้องเด็กสาวผมน้ำตาลทองตาเป็นมัน “ เป็นแค่ยัยแม่มดแท้ๆ ยังจะมาทำอวด เธอหน่ะอย่าทำตัวอวดดีไปไหนมาไหนคนเดียวหน่อยเลยน่า ”

“ แกอย่ามาพูดแบบนั้นนะ แกมีสิทธิ์อะไรมาพูดแดกดันคนอื่นกันน่ะ ” มิติกาลุกขึ้นชี้หน้าเถียงการินฉอดๆ ไม่พอใจในคำพูดสบประมาทของการินเอามากๆ

“ เธอก็เหมือนกัน มีสิทธิ์อะไรพาคนอื่นมาเที่ยวในเวลาราชกาลแบบนี้ แถมยังหายตัวไปอีก ” เชียรพูดเสริม แม้เสียงจะนิ่งเรียบแต่ก็มีความไม่พึงพอใจแฝง

“ ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ ก็ในเมื่อลัลทริมาเลือกจะมากับฉันเอง ฉันไม่ได้เอาไดนาไมต์ขู่ซะหน่อย ” มิติกาแหวกลับต่อปากต่อคำชายหนุ่มหลังจากเม้มปากทนมานาน

“ คนอื่นอาจจะไม่ทำ แต่ใครจะไปคิด คนอย่างเธอ... ”

“ คนอย่างฉันมันทำไม ” มิติกาตะคอกตัดคำสบประมาทที่ชายหนุ่มจะพูดออกมา

“ ก็ไม่ทำไม ” การินพูดแทรก “ แต่ฉันมั่นใจว่ายัยโง่ไม่มีวันเลือกเธอแน่ ร้อยเปอร์เซ็น ”

“ แกรู้ได้ยังไง ลัลทริมายังไม่ได้ตอบเลยด้วยซ้ำ ” 

“ เดี่ยวก็รู้ ยัยโง่... ” การินเรียกเด็กสาวหน้าหวานเสียงดัง “ ระหว่างเราสองคน เธอจะเลือกใคร ฉัน ”

“ หรือฉัน... ” 

ลัลทริมามองมิติกาและการินสลับกันไปมา การินเขาสามารถปกป้องเธอได้ แต่หากเธอเลือกการิน คำพูดของเขาจะยิ่งทำให้เธอตีกรอบตัวเองอยู่ร่ำไป แล้วถ้าเธอเลือกมิติกาล่ะ การินก็อาจจะโกรธ และหาวิธีจัดการกับมิติกาแน่ๆ ....

“ รีบๆ เลือกสิ สาวน้อย ” ชายผมแดงแสยะยิ้มอยู่ฝั่งตรงข้าม จิบน้ำชารอคำตอบนิ่งเฉย

“ ฉันเลือก.... ” ลัลทริมาอ่ำๆ อึ่งๆ หากเธอเลือกคนใดคนหนึ่ง อีกคนต้องเสียใจมากแน่ๆ 

“ เลือกมาซะยัยโง่..!! ” การินตะคอกเสียงดัง

“ ฉันเคารพในการตัดสินใจของเธอ ลัลทริมา ” มิติกาตีคิ้วให้

“ ฉันเลือก.. ” ลัลทริมาลุกขึ้น โผเข้ากอดมิติกาแน่น “ พี่มิติค่ะ ”

ไม่เพียงเท่านั้น ยังทำในสิ่งที่ชายชาตรีทั้งคู่รับไม่ได้อย่างการ หอมแก้ม และจุ๊บ

“ ฉันรัก... พี่มิติที่สุดเลยคะ รักมากด้วย ” ว่าแล้วลัลทริมาก็หอมแก้มมิติกาเสียฟอดใหญ่ สำหรับเธอ การทำแบบนี้ถือเป็นการแสดงความรักให้กับพี่สาว แต่.....

เชียรแทบจะทิ้งถ้วยน้ำชาลงพื้นด้วยความช็อกสนิท ปกติเขาก็ไม่ชอบอยู่แล้วสำหรับคนที่เป็นพวกไม้ป่าเดียวกัน ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมาอยู่ใกล้ตัวขนาดนี้ แต่ว่า...

 ยัยนั่นเป็นเครื่องมือของเขา แก้มนั้น ปากนั้น อ้อมกอดนั้น ร่างกายนั้นต้องเป็นของเขาสิ ของเขาคนเดียวด้วย .....ยัยนั่นเป็นของเขา

ชายหนุ่มวางถ้วยน้ำชา เดินเข้าไปดึงเอาร่างของมิติกาออกห่างจากตัวลัลทริมาทันที

เช่นเดียวกันกับการินที่ทั้งโกรธและก็ไม่พอใจในพฤติกรรมของสาวเจ้า เด็กหนุ่มทำหน้ามุ้ยฮึดฮัดมองลัลทริมาอย่างโกรธแค้น

“ ง่วง!!! ” จู่ๆ การินก็ตะโกนขึ้นมา “ ง่วงโว้ยยย!!!!!! ” อันที่จริงเด็กหนุ่มตาสว่างจ้า แต่ที่พูดไปแบบนั้นก็เพราะต้องการหลบหน้าคนไปสงบสติอารมณ์

“ โทษทีนะ แต่ที่นี่มีห้องนอนแค่สองห้อง พวกนายเป็นผู้ชายก็แบ่งเตียงกันนอนละกันนะ ” มิติกาพูดออกมา เป็นเชิงจะไล่ให้ชายอีกคนไปนอนด้วย

“ ไม่ / ไม่!! ” เชียรและการินหันมาทำตาขว้างใส่เธออย่างพร้อมเพรียงกัน มิติกาจึงได้แต่ทำหน้างงหาคำตอบไม่ได้เท่านั้น

“ ทำไม?? ” 

“ ก็ไม่ทำไมหรอก แต่ฉันไม่อยากแบ่งเตียงกับไอ้หัวแดง ” เด็กหนุ่มกอดอกทำหน้านิ่ง ปรายตามองลัลทริมาสลับกับบมิติกาตลอด

“ ฉันก็ไม่อยากแบ่งเตียงกับนายเหมือนกันแหละน่า.. ” เชียรว่า มือใหญ่จับแขนเด็กสาวผมม่วงเอาไว้แน่นราวกับกลัวเธอจะหลุดมือหายไปไหนอีก

“ แล้วพวกนายจะแบ่งเตียงกับใคร ในเมื่อพวกนายเป็นผู้ชายนอนห้องเดียวกันก็ไม่แปลกอยู่แล้ว ” มิติกาย่นคิ้วห่อไหล่ไม่พอใจ

“ เธอ / เธอ... ” จู่ๆ การินก็และเชียรก็ชี้นิ้วตรงมาที่เธอ ทำให้เธออ้าปากเหวอไปชั่วครู่

เชียรหลี่ตาหันไปจ้องมองหน้าการินเขม็งอย่างเอาเรื่อง เด็กหนุ่มมองนัยตาสีชาดครู่หนึ่งจึงพูดแก้เก้อขึ้นมา 

“ หมายถึงยัยโง่ ไม่ใช่เธอ ” การินกอดอกว่า หันมองไปทางอื่น “ เมื่อกี้ฉันชี้ผิดตัว ”

“ ไม่ได้ ยังไงก็ไม่ได้ ” มิติกาตวาด “ จะแบ่งกับฉันหรือลัลก็ไม่ได้ทั้งนั้นแหละ ทำไมพวกนายไม่นอนด้วยกัน กลัวท้องรึไง.. ”

คำพูดของมิติกาทำให้ชายทั้งสองมองหน้ากันเลิ่กลั่ก คิดภาพเหตุการณ์อย่างที่เธอว่า... มันทำให้คนหนุ่มทั้งสองแทบจะอาเจียนออกมาด้วยความรังเกียจ คิดได้ไงวะ

“ พวกนายเป็นผู้ชายแท้ๆ ให้เกียรผู้หญิงบางสิ นอนด้วยกันซักกี่ครั้งพวกนายก็ไม่ท้องหรอกนะ ” มิติกาพูดแขวะต่อด้วยความหมั่นไส้คนหนุ่มเอาแต่ใจ

การินไม่ได้พูดอะไร รีบสาวเท้าลากลัลทริมาไปที่ห้องนอนรับแขกในทันทีโดยไม่ฟังเสียงทัดทานของมิติกาและลัลทริมาเลย

“ นี่เธอ..!! ” ชายผมแดงกระชากร่างบางหันมาประจันหน้ากับเขา จับจ้องนัยตาสีม่วงหม่นราวกับจะวัดใจ

“ ปล่อยฉันนะ ฉันจะไปตามลัล ” คนหน้าสวยตวาด พยายามดันร่างชายหนุ่มให้ออกห่าง

“ ไม่ต้องไปยุ่งกับเขาเลย ” เชียรแสยะยิ้มยียวน “ มาคุยเรื่องของเรากันซักหน่อยดีกว่า ”

“ เรื่องอะไร ไอ้ผู้ชายบ้า ไอ้พวกจิตวิปริตไม่ให้เกียรติผู้หญิง ” มิติกาตะคอก ยังมองไปทางที่การินลากลัลทริมาเดินไป แล้วหันมาตะคอกอีกรอบ “ ไอ้พวกกลัวท้อง ”

“ เออ ” ชายผมแดงรับคำด่า แสยะยิ้มมีเลศนัย “ ใช่ ฉันกลัว แต่ไม่ได้กลัวท้อง ”

“ ฉันกลัวว่า... เธอจะไม่ท้องต่างหากล่ะ ” ชายหนุ่มเจ้าเล่ห์ยิ้มยียวน ซ้อนตัวเด็กสาวไว้ในอ้อมกอด “ เพราะงั้น เราไปคุยเรื่องของเรา ต่อกันเถอะ ยัยตัวแสบ ” 

“ ไอ้บ้า ไอ้ลามก ไอ้โรคจิต ” เด็กสาวก่นด่าชายผมแดง “ ปล่อยฉันนะ ปล่อยยยยยย !!! ”

“ ปล่อยให้โง่สิ ” เชียรว่า แสยะยิ้มอุ้มคนขี้โวยวายตรงไปที่ห้อง.... นอน

“ โง่ซะหน่อยเถอะ.. ”

“ โทษทีนะ แต่บังเอิญว่าฉันดันฉลาดเกินกว่าจะโง่ ” ชายหนุ่มยิ้มเยาะ “ เอาเป็นว่าคืนนี้ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอยาว.... ”

“ แต่ฉันไม่อยากคุย ” มิติกาดิ้นกระวนกระวาย

“ ใครสน ก็ฉันอยาก.. ” ชายหนุ่มยิ้มยียวน มองคนหน้าสวยในอ้อมแขน 

มิติกาทำหน้าเหวอหวั่นใจกับไอ้ท่าทีและแววตานั้นของชายหนุ่ม “ แต่ฉันไม่อยากโว้ยยยย!!! ”

 Σ ปึง...

‘ คุณมุกขา... คุณหนูกำลังอินเลิฟค่ะ และท่าจะอินหนักด้วยคะ... ’

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

เจอเต็มๆ.. บทลงโทษแห่งการหนีเที่ยว ป๋าขา ทำเกินไปรึเปล่าคะ.. >///<