คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [SF] HBD JJ* >> part3 จบแล้ว
แสงสว่างจ้าจากภายนอกห้องกระทบเข้ากับในหน้า จนร่างบางบนเตียงต้องค่อยๆลืมตาที่บวมช้ำอย่างไม่เต็มใจนัก....
แจจุงค่อยๆยันตัวเองขึ้นจากเตียง เดินไปทำธุระในห้องน้ำเหมือนทุกๆวัน จนเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำ...........
ทุกๆอย่างเหมือนจะเป็นปกติ ทุกๆสิ่งที่แจจุงทำยังเหมือนเคย
เพียงแต่วันนี้ไม่มีเสียงโทรศัพท์ของยุนโฮ.................
วันนี้ไม่มีเสียงที่ฟังแล้วอารมณ์ดีทุกครั้ง.....
วันนี้ไม่มีคนที่คอยห่วงใยทุกเวลา.........
วันนี้ไม่มีคนที่เข้าใจกว่าใครๆ...........
แจจุงไม่มียุนโฮอีกแล้ว!!...........
ร่างบางทรุดนั่งลงกับพื้นข้างหน้าโต๊ะเขียนหนังสือ...........ที่ที่วางมือถือไว้ ได้แต่ร้องไห้ออกไป เพราะทำอะไรไม่ได้เลย.............
ทำอะไรให้ยุนโฮโทรมาไม่ได้อีกแล้ว..........
หลังจากน้ำตาเริ่มแห้งลงแล้ว ร่างบางค่อยๆลุกยืนขึ้น สายตายังคงจับจ้องที่โทรศัพท์เครื่องเดิม..........
ยังคงเหมือนเดิม ไม่มีเสียงริงโทน ไม่มีการสั่นไหว.....
แจจุงยิ้มเศร้าๆกับตัวเองอีกหนึ่งที แล้วหันหลัง หยิบกระเป๋านักเรียนของตัวเอง ก้าวขาออกจากบ้าน โดยทิ้งโทรศัพท์เครื่องเล็กไว้ที่เดิม.....
ถ้าแจจุงรออีกหน่อย...........แค่ไม่กี่นาที
เสียงเรียกเข้าที่คุ้นเคย ที่ใช้กับเค้าคนนั้นเพียงคนเดียวจะดังให้ได้ยิน....
ถ้ารออีกแค่ไม่กี่นาที.......
แจจุงก็จะได้รู้ว่า คนที่โทรมา คือ "จุงยุนโฮ"
"ทำไมนายถึงไม่รับโทรศัพท์ฉันล่ะแจ????"
จุงยุนโฮนั่งอยู่บนเตียงของตัวเอง ผมสีน้ำตาลเข้มยุ่งเหยิงไปหมด ไม่ใช่เพราะตื่นสาย แต่เพราะเจ้าตัวขยำผมตัวเองไปเรื่อย เพื่อตัดสินใจว่าจะโทรหาคนสวยของตัวเองดีมั้ย???
แม้ใจนึงยังถือทิฐิ....... ยังอยากให้คนรักของตนได้รู้บ้างว่าเขาเสียใจมากแค่ไหน
เมื่อวานที่บอกคนสวยไปว่า ถ้าไม่เชื่อใจกัน ก็เลิกกันไป!! มันคงเป็นได้แค่คำพูด
................เพราะถึงยังไงยุนโฮก็เลิกรักแจจุงไม่ได้!!
ทำให้ยอมที่จะลดทิฐิ................ทิฐิที่ไม่เคยยอมลดให้ใคร
ยอมโทรหาก่อนทั้งๆที่เชื่อว่าตัวเองไม่ผิด ยอมแม้แจจุงจะบอกว่ารำคาญ
ยอมแค่เพื่อจะได้ยินเสียง ได้รู้ว่าแจจุงเป็นยังไงบ้าง....
เศร้าบ้างมั้ย???? หรือ กำลังดีใจ ที่ได้เลิกกับเขากันแน่!!
แต่ยุนโฮกลับไม่ได้อะไรจากแจจุงเลย แม้แต่เสียงก็ยังไม่ได้ยิน
ทุกอย่างที่ทำลงไป ไม่ได้อะไรกลับมาเลย...
หรือยุนโฮควรจะปล่อยแจจุงไปจริงๆกันแน่?????
************************************************
"หวัดดีชางมิน"
แจจุงวางกระเป๋านักเรียนของตัวเองก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ข้างชางมิน....
"ฮะ พี่แจเป็นอะไรรึเปล่าฮะ ตาบวมๆอยู่นะ??"
ชางมินช่างสังเกต รีบถามแจจุงทันที ก็ตาสวยของพี่ชายเขา บวมออกมาอย่างเห็นได้ชัดเลยนี่นา
"อ่า........ พี่เลิกกับยุนโฮแล้วล่ะมิน"
แจจุงยิ้มน้อยๆเหมือนสมเพศตัวเอง ก่อนจะฟุบตัวลงนอนบนโต๊ะ วางตำแหน่งที่เป็นดวงตาไว้บนท่อนแขน เหมือนจะช่วยนวดดวงตาที่แสนปวดให้ลดความล้าลงได้บ้าง
"ความรักมันไม่วิ่งตามเราหรอกนะฮะ ถ้าเราอยากจะรักษามันไว้ เราก็ต้องทำด้วยตัวเอง...........ไม่มีใครทำแทนพี่ได้หรอกนะฮะพี่แจ"
แจจุงยังคงนิ่ง แต่รู้สึกเหมือนแขนเสื้อที่แห้งสนิท เริ่มมีน้ำเปื้อนเป็นดวงๆ
"ถ้าเป็นผม..... แล้วผมยังรักเขา และเขายังมีทีท่าว่ายังรักผม ผมจะไม่สนใจอะไร........ ผมจะคว้าเขากลับมา แล้วทำให้เค้าสนใจผมมากกว่าใคร..."
"ไม่ว่าเขาจะมีใครอยู่อีกรึเปล่า...... แต่ผมก็จะพยายามทำให้เขากลับมา ทำให้คนอื่นนั่นรู้ว่า ผมคือตัวจริง"
"ขอบคุณนะมินๆ แต่พี่กับยุนโฮคงเป็นแบบเดิมไม่ได้อีกแล้วหละ"
ชางมินได้แต่เงียบลง เพราะตอนนี้ไม่ว่าจะพูดอะไรไป พี่ชายคนนี้ของเขาก็คงไม่เปลี่ยนใจอยู่แล้ว....
ชางมินบีบไหล่ของแจจุงเบาๆครั้งนึงเป็นการให้กำลังใจ ก่อนจะรีบเดินไปหาเซียที่อยู่ไม่ไกลนัก
ปล่อยให้พี่ชายได้อยู่กับตัวเองซักพัก...............
*************************
"กลับบ้านกันเถอะเซีย"
เสียงหวานที่ดูอ่อนแรงของแจจุง เอ่ยบอกเซียเบาๆ ก่อนที่เซียจะพยักหน้าให้
"ป่ะ ไปกัน ชางมินกลับบ้านเร็ว!!"
แล้วทั้งสามคนก็เดินพากันกลับบ้านไป
ชางมินแยกไปก่อนเพราะบ้านถึงเร็ว ก่อนที่แจจะเดินไปส่งเซียหน้าบ้าน......
"ยังไงแจก็ลองคิดอีกทีนะเรื่องยุนโฮ.......... รักกันมานานขนาดนั้นแล้วนะ??"
แจจุงช้อนตาขึ้นมองเซียด้วยสายตาว่างเปล่า แล้วยิ้มให้อีกที
"ขอบคุณนะเซีย"
แจจุงค่อยๆหันหลัง เดินกลับไปยังทางกลับบ้าน
หน้าสวยก้มงุด ค่อยๆเดินกลับบ้านอย่างไม่รีบร้อน เดินมาจนเห็นกำแพงบ้านของตัวเองจากตาซ้ายที่ก้มหลุบ.....
ค่อยๆเชิดคางตัวเองขึ้นเล็กน้อย มองไปข้างหน้า.....
..............เหมือนจะหวัง หวังว่าที่ข้างหน้านั่นจะมีร่างสูงที่คุ้นเคย
...............เหมือนจะหวัง ให้ชายคนที่รักยิ่งกว่าชีวิต กลับมาง้อ
..............เหมือนจะหวัง ให้เค้าคนนั้นเห็นความสำคัญของตัวเอง
แต่ก็ไม่มี...............
แจไม่สำคัญสำหรับยุนเลยใช่มั้ย???? รักกันจริงเหรอยุนโฮ???
******************************************
แจจุงพาร่างที่อ่อนแรงของตัวเองเดินเข้าบ้านไปอย่างหมดอาลัย ค่อยๆก้าวขึ้นบันไดไปชั้นสอง แล้วเปิดประตูเข้าห้องตัวเอง..........
มือขาววางกระเป๋านักเรียนเอาไว้ข้างโต๊ะเขียนหนังสือ ก่อนจะค่อยๆหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมา......
ความหวังกลับมาในหัวใจอีกครั้ง.............หวังว่ายุนโฮจะโทรมา
แล้วก็เป็นอีกครั้งที่แจจุงต้องผิดหวัง..............
แจจุงวางโทรศัพท์ของตัวเองลงที่เดิม............ไม่สนใจอีก
ไม่สนใจด้วยว่าทำไมมือถือของตัวเองถึงแบตหมด ทั้งๆที่เพิ่งชาร์ตเมื่อวาน.........
ไม่สนใจจะลองชาร์ต แล้วเปิดดูอีกครั้ง..........
ตอนนั้นก็คงจะได้เห็นรายชื่อสายที่ไม่ได้รับกว่าร้อยสาย..........
.............สายไม่ได้รับที่ชื่อ "จุงยุนโฮ"
"พอกันทีกับความหวังลมๆของนาย คิมแจจุง........."
"ไงจ๊ะแจ?? สบายดีมั้ย???"
เสียงมีความสุขของคังอินดังขึ้นอีกครั้ง แม้ว่าเสียงของเค้าจะไม่ได้เข้ากับความรู้สึกแจจุงตอนนี้เลย.....
"อื้อ.............สบายดีคัง"
หน้าสวยที่ดูอ้อนล้าลงทุกวัน เวลาไม่ได้ช่วยอะไรแจจุงเลย............
"คร้าบบบบบ ยังไงก็ดูแลตัวเองด้วยสิแจ โทรมลงทุกวันเลยนะ"
"ไม่หรอกคังคิดไปเองมากกว่า แจเหมือนเดิมเดี๊ยะเลยนะ"
แจยิ้มอีกครั้งพยายามจะบอกว่าตัวเองไม่เป็นไร ......แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยจริงๆ
กี่วันแล้วนะที่ไม่ได้เจอยุน............
กี่วันแล้วที่ไม่ได้เห็นหน้า........
กี่วันแล้วที่ไม่ได้ยินเสียงอบอุ่นนั่น.....
กี่วันแล้วที่รู้สึกเหมือนจะขาดใจ........................
"ครับผม!! แจเหมือนเดิ๊มเหมือนเดิมเลยหล่ะ ^^"
"อย่าหาเรื่องน่าคัง"
"จ้าๆๆ เย็นนี้แจว่างรึเปล่าอ่ะ? ไปเที่ยวกันนะ???"
"ไม่มีอารมณ์อ่ะคัง..........อยากกลับไปนอน"
"ไม่ได้น้า วันนี้สำคัญกับคังมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยนะ น้าๆๆๆแจน้า"
คังอินพยายามทำหน้าให้น่ารักสุดๆแล้วก้มหน้ามาใกล้ๆแจจุงที่หน้าตายังนิ่งเหมือนเดิม = =
"ก็ได้ๆ"
คนสวยรับอย่างเอือมๆ ก่อนที่อีกคนจะกระโดดหัวเราะร่าอย่างดีใจ.....
"รักแจที่สุดเลยครับ!!"
คังอินรีบก้มลงมาสูดความหอมไปจากแก้มขาวสองข้างก่อนจะรีบวิ่ง!!
"เจ้าบ้า!! แกทำอะไรของแก๊!!"
และแล้วแจก็วิ่งไล่คังอย่างเอาเป็นเอาตาย จนในที่สุดก็ได้ตบไปที่กบาลแรงๆหนึ่งที
"ง้า!! แจใจร้ายยยยยยยย"
"นี่แจวันนี้ไปไหนรึเปล่าอ่ะ??"
"วันนี้จะไปเที่ยวกะคังอ่ะเซีย ทำไมหรอ มีเรื่องอะไรรึเปล่า??"
แจจุงเงยหน้าจากการบ้านเลขที่กำลังจะปั่นให้เสร็จ....
"ไปกับคังอีกแล้วหรอแจ??? จะประชดยุนไปอีกนานแค่ไหนกัน??"
"ไม่ได้ประชดยุนอีกแล้วเซีย เราไม่ได้คบกับคังแบบนั้น"
"พูดอย่างงี้หมายความว่ายังไงกันแจ???"
"ไม่ได้หมายความอะไรทั้งนั้นแหละ ก็ยุนทิ้งขว้างเรานี่นา!!"
หน้าของคนตัวเล็กอีกคนส่ายหน้าอย่างระอาใจ........
นี่น่ะหรือที่บอกไม่ได้ประชด ........
ไม่ประชดแล้วจะให้เรียกว่าอะไรหล่ะ??
"เราจะไม่เตือน ไม่ว่าอะไรแจอีกแล้วล่ะ เพราะว่าแจโตแล้ว น่าจะรู้ว่าสมควรจะทำอะไร และไม่สมควรจะทำอะไร............."
"รู้แล้วน่า"
แล้วทั้งสองจะไม่ได้คุยอะไรกันอีก........ จนชางมินเดินเข้ามาในห้อง แล้วทักแจจุง...
"ไงฮะพี่แจ"
"สบายดีจ่ะ"
"พี่แจฮะ ช่วงนี้มือถือพี่มีปัญหารึเปล่าฮะ?? ทำไมผมโทรไปไม่เคยติดเลยล่ะ??"
"หว๋า จริงด้วยสินะ...... พี่ไม่ได้ชาร์ตมาจะอาทิตย์นึงแล้วล่ะ โทษทีนะมินมิน"
"ฮะๆ ไม่เป็นไร ว่าแต่คนที่เค้าอยากจะคุยกับพี่ก็คุยไม่ได้สิฮะเนี่ย???"
แจจุงอึ้งไปนิดนึงกับคำพูดของชางมิน...........
จริงสินะ ถ้ามีคนอยากจะคุย ก็คุยไม่ได้........
ใครหล่ะ???
จนในที่สุดก็เย็นอีกแล้ว...........
คังอินพาร่างใหญ่ของตัวเองมารอแจที่หน้าห้อง ก่อนที่แจจะค่อยๆเดินออกไปหา
"ไปกันเถอะน้าแจ"
มือใหญ่คว้ากระเป๋าของแจจุงมาถือให้ ก่อนจะสอดนิ้วมือของตัวเองเข้ากับมือของคนข้างๆ
.........ก่อนจะได้ค้อนวงใหญ่จากร่างสวย
"ทำไมต้องจับมือด้วย?? กระเป๋าเราเราถือเองได้คัง!"
แว้บนึงสายตาของคังอินเหมือนจะเศร้า........แต่ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว
"อยากถือให้อ่ะน้าๆๆ"
"แต่เราถือเองได้จริงๆนะ!!"
คังหยุดเดินก่อนจะหันหน้าของตัวเองกับแจจุงเข้ามาเจอกัน มองเข้าไปในดวงตากลมโตนั่น.......
"ขอแค่วันนี้วันเดียว........ ทำกับคังเหมือนตอนอยู่กับยุนซักครั้งได้มั้ย??"
สายตาของคังอินที่มองมาทำเอาแจจุงนิ่งไปนิดนึง ก่อนจะเอื้อมมืออีกข้างที่ว่างอยู่ไปวางบนไหล่คังเบาๆ
"แจทำกับคังเหมือนตอนอยู่กับยุนไม่ได้.......... แต่แจเป็นแจได้นะคัง....."
หน้าของคังที่เหมือนจะซีดไปนิดนึงหลังจากฟังประโยคแรกของแจ กลับระบายยิ้มออกมาน้อยๆ
"งั้นไปเที่ยวกันเถอะเนอะแจ........"
ก่อนที่ทั้งสองจะจูงมือกันออกจากโรงเรียน.......
**************************
"จะไปไหนอ่ะคัง??"
"วันนี้ไปสวนสนุกกันนะ??"
"อื้อ!!"
คังอินยังคงจูงมือแจจุงไปตลอดทาง สองร่างโบกแท็กซี่ที่หน้าโรงเรียน นั่งด้วยเวลาไม่นานนักก็ถึงจุดหมาย
เนื่องด้วยวันนี้เป็นวันศุกร์ คนที่มาที่แห่งนี้ จึงเยอะมากเป็นพิเศษ แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคกับคนทั้งสองเลย......
แจจุงกับคังอินเดินไปรอบๆด้วยกัน ขึ้นเครื่องเล่นมากมาย ทั้งไวกิ้งที่แจจุงชอบ กับรถบั๊มพ์ที่คังอินชอบ..........
ใช้เวลาที่มีด้วยกันอย่างคุ้มค่าที่สุด.....
ไม่ปล่อยให้ซักวินาทีผ่านไปเปล่าๆ..........
เล่นจนเหนื่อย พระอาทิตย์ที่เคยให้แสงสว่างก็ตกลงไปเสียแล้ว.........
พระจันทร์ดวงสวยขึ้นมาแทนที่.......
คนที่เคยชุกชุม พากันออกกันหมดแล้ว..
คังอินพาแจจุงมานั่งที่ม้านั่งข้างบ่อน้ำใหญ่ ก่อนที่ตัวเองจะวิ่งไปซื้อน้ำเย็นๆมาให้แจ.....
แจจุงนั่งนิ่งๆรอ....
คังอินช่างแสนดี.........
ควรจะเลิกให้ความหวังดีมั้ยแจจุง??
ควรจะบอกไปมั้ยว่า
ยังลบยุนโฮออกจากหัวใจไม่ได้เลยซักวินาทีเดียว......
"มาแล้วคร้าบบบบบบบ น้ำเย็นๆของแจจุงนะ"
"ขอบคุณนะคัง"
แจจุงเอื้อมมือไปรับขวดน้ำมาจากคังอิน...... ก่อนจะยิ้มขอบคุณคังอินน้อยๆ
"นี่คัง............"
แจจุงอ้าปากเหมือนอยากจะบอกอะไรออกไป....... ก่อนที่คังอินจะเอื้อมนิ้วมาแตะที่ปากเบาๆ
"ไม่ต้องพูดหรอกแจ............"
"แต่........."
"นะ?? เราขอ"
ก่อนที่แจจุงจะต้องปิดปากของตัวเองให้สนิท เถิบตัวเองออกมาด้านข้างเล็กน้อย เพื่อให้คังอินได้นั่งบนเก้าอี้ด้วย
คังอินหย่อนตัวเองบนเก้าอี้
ความเงียบเข้าปกคลุมสองร่างช้าๆ.........
"นี่แจ..........เรารักแจนะ"
ตาโตของคนหน้าสวยเบิกกว้างขึ้น มองไปที่คนตรงหน้าอย่างตกใจ.....
ไม่อยากจะเชื่อว่าคังอินจะพูดออกมา.....
"แต่เรารักยุน........"
"เรารู้........... แค่อยากจะบอกให้แจรู้ไว้ บางทีถ้าเราได้เจอแจเร็วกว่านี้ เร็วกว่ายุน เราอาจจะได้เป็นคนคนนั้นของแจก็ได้เนอะ??"
แจได้แต่นิ่ง ไม่รู้จะตอบยังไงให้คนข้างๆไม่เจ็บ......
"คงต้องยอมรับความจริงแล้วล่ะ เนอะแจ??? ถึงเวลากลับไปหาหัวใจของตัวเองแล้วล่ะ!!"
คังอินพูดก่อนจะยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว
................เร็วจนแจจุงตกใจ
........เกิดอะไรกับคังอินที่แสนจะใจเย็น??
ก่อนจะเอื้อมมือไปกระตุกแขนเสื้อคนข้างๆให้หันมามอง........... แต่คังอินก็ไม่ได้หันไป กลับพูดออกมาเสียงดังๆ
"ชั้นแพ้นายแล้วจุงยุนโฮ ฝากแจจุงด้วย!!!"
ก่อนที่ร่างสูงของใครอีกคนจะค่อยๆโผล่ออกมาจากเสาใหญ่ของตึก
"ยุนโฮ!!!........................"
**********************************
ร่างสูงค่อยๆสาวขาของตัวเองมาช้าๆ ก่อนที่จะมาหยุดประจันหน้ากันคนทั้งสองเมื่อกี๊....
ร่างสูงสองคนยืนประจันหน้ากัน สายตายังคงจ้องกันอย่างไม่ลดละ หน้ายังคงนิ่ง ไร้ความรู้สึก..........
ก่อนที่ยุนโฮจะเป็นฝ่ายยิ้มออกมาก่อน.... แล้วค่อยๆอ้าปากพูด
"ขอบคุณนะคังอิน แล้วก็ขอโทษนายด้วย"
คังอินค่อยๆเหยียดยิ้มขึ้นน้อยๆ ก่อนจะตอบ...
"ชั้นทำเพื่อแจ ไม่ได้ทำเพื่อนาย.......ยุนโฮ ดูแลแจด้วย อย่าให้เกิดอะไรแบบนี้อีก"
คังอินหันกลับมามองแจจุงที่แข็งเป็นหินไปแล้ว อีกครั้ง.....
"ถึงเวลาที่จะไขว่คว้าหัวใจตัวเองกลับมาแล้วแจ ขอบคุณสำหรับเวลาดีดีที่มีให้คังตลอดมานะ ขอบคุณ"
"คัง........."
คังอินหันหลังเดินออกไป เอามือไปตบไหล่ยุนโฮเบาๆครั้งนึง แล้วรีบสาวเท้าออกไปอย่างรวดเร็ว
ยุนโฮเอื้อมมือมาจะสัมผัสแขนทั้งสองข้างของแจจุง แต่ร่างบางกลับถอยตัวหนี....
ยุนโฮยังคงไม่ลดละรีบคว้าร่างบางทั้งร่างเอาไว้ ก่อนจะเชยคางร่างสวยให้มองเข้าไปในดวงตาของเขา
"ปล่อยยุนโฮ..........."
"ไม่!! จะไม่ปล่อยแจไปอีกแล้ว ไม่อีกแล้ว!!"
ร่างสูงโผเข้าหาร่างบางก่อนจะกระชับอ้อมกอดของตัวเองให้กระชับยิ่งขึ้น
.............กระชับจนแจจุงรู้สึกถึงความสั่นจากร่างของยุนโฮ
แล้วแจก็เลือกที่จะเงียบ..................
"ยุนโฮขอโทษ ขอโทษที่ทำให้ต้องเข้าใจผิด ขอโทษที่ทำให้แจร้องไห้....... แต่ยุนอยากจะขอให้แจฟังยุน ฟังยุนก่อนได้มั้ย??"
"อืม........"
"คนๆนั้นที่แจเห็น ยุนไม่ได้คิดอะไรกับเค้าเลยนะ พี่เค้าเป็น "พี่ชาย" ที่ยุนนับถือ แต่ยุนไม่ได้คิดอะไรในแนวนั้นกับเค้าเลยนะ จริงๆ"
"แล้วทำไมยุนต้องไปอยู่ที่โฮสคลับ??? ที่อื่นมีตั้งเยอะแยะ ถ้าจะไปเจอพี่คนนั้นที่นั่น"
"เดี๋ยวแจก็จะได้รู้แล้วล่ะ........"
"อะไรยุน!! เพราะอะไรกันแน่!!"
ร่างสูงไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรออกไป ยิ้มให้ร่างบางด้วยความรัก ก่อนจะพูดเรื่องที่แจจุงคิดว่าไม่ได้เกี่ยวกับคำถามของเขาเลย........
"แจมานับถอยหลังกับยุนนะ??"
ยุนโฮแทรกนิ้วมือของตัวเองกับนิ้วของแจจุง.......
ตอนแรกแจเหมือนจะดิ้น แต่ก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้..... จะไม่ทนแล้ว
แจจุงกระชับมือแน่น เหมือนกับที่ยุนโฮกำลังทำอยู่.....
"10"
"9"
"8"
"7"
"6"
"5"
"4"
"3"
"2"
"1"
"HAPPY BIRTHDAY JAEJOONG!!!"
ยุนโฮพูดออกมาเสียงดังพร้อมๆกับ ดอกไม้ดอกใหญ่ยักษ์ที่กำลังผลิบานอยู่เต็มท้องฟ้า
.........เสียงปุงปัง กับ แสงหลากสี กระจายเต็มท้องฟ้า เหมือนจะแต่งแต้มท้องฟ้าสำดำนั่นให้เป็นสีรุ้ง.......
พร้อมกับพลุอีกชุดที่จุดขึ้นไปเป็นตัวอักษรภาษาเกาหลีที่คุ้นเคย
"ยุนโฮรักแจจุง"
................คำที่หวานที่สุดในชีวิตของแจจุง
ยุนโฮเอื้อมแขนทั้งสองข้างโอบรอบเอวแจจุงจากข้างหลัง คางมนวางลงบนไหล่บางเบาๆ
"ยุนโฮรักแจจุงนะครับ.........."
ร่างสูงจุมพิตที่แก้มใสเบาๆ ก่อนที่ร่างบางจะหันมาหา โผเข้ากอดร่างสูงแน่น.........
"ขอบคุณยุนโฮ แจจุงขอบคุณ"
ร่างสูงรับร่างบางนั่นเข้ามาในอ้อมกอด กอดกันแน่น เหมือนจะทดแทนเวลาที่ไม่เห็นค่าของมัน.......
"ยุนโฮเหนื่อยมั้ย?? ยุนโฮทำงานทุกวันเลยรึเปล่า??"
เสียงหวานดังออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลเปื้อนเสื้อของร่างสูง
"ไม่เหนื่อยหรอกนะ ถ้าเพื่อแจแล้ว ^^ ความจริง ยุนทำทุกวันเลยล่ะ แต่งานบ๋อยมันก็ลำบากหน่อยอ่ะนะ เงินก็บาง งานก็หนัก ตอนนั้นพี่เค้ามาชวนยุนไปเป็นโฮสด้วยหล่ะ แล้วแจรู้มั้ยว่ายุนตอบเค้าไปว่าอะไร??"
"อะไรหล่ะ??"
"ผมทำไม่ได้หรอกครับ เพราะภรรยาผมดุ ^^"
"ยุนบ้า!!"
กำปั้นเล็กทุบไปที่อกหนาของยุนโฮ ก่อนที่ยุนจะจับข้อมือนั้นไว้เบาๆ
ตาสองคู่ประสานกัน รู้สึกถึงความรักมากมายที่สื่อผ่านกัน..........
"ยุนรักแจนะครับ"
"แจก็รักยุนนะ"
ก่อนที่ร่างสูงจะโน้มตัวลงมาประทับริมฝีปากบางเข้ากับปากอิ่ม.............
..............บอกว่ารักมากขนาดไหน
.................รักนายนะคิมแจจุง
ไม่ใช่สิ...........
...................รักนายนะ จุง แจจุง
THE END
*****************************************
ความคิดเห็น