คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [SPECIAL]HBD JJ* >> JY MOMENT!! #1((หมียุนรั่วๆ == ==))
PART 1 * JY MOMENT!!
"นี่ไอยุน....ทำไมช่วงนี้แกไม่ไปหาแจเลยวะ?? เซียน้อยมาบ่นกับชั้นซะหูบานแล้วนะเว่ย"
เสียงแหบๆที่ดังมาจากปลายสาย เหมือนจะหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย
"มิกกี้แกก็รู้ว่าอาทิตย์หน้าวันเกิดแจแล้วอ่ะ"
"อ๋อลลลลลลลลลลลลล ยูชอนเก๊ทและ แกระวังหน่อยละกัน คนสวยของแกเนื้อหอมมิใช่น้อยนะเว่ย!!"
"เออ ก็รู้อยู่ เฮ้ย มิกเดี๋ยวไปทำงานก่อนนะเว่ย เจ้านายเรียก"
"เออๆๆ เก็บตังค์มาสู่ขอแจเร็วๆนะแก 5555"
การสนทนาของสองหนุ่มจบลงแค่นั้น ยุนโฮพาร่างใหญ่ของตัวเองเดินไปที่ชั้นหนังสือ แล้วทำหน้าที่จัดเรียงหนังสือต่อไป....
สวัสดีครับ ผมจุงยุนโฮ สามีของแจจ๋าครับ!! ^^ วันนี้ก็เหมือนปกตินะครับ ผมมาทำงานที่ร้านเช่าหนังสือ งานของผมก็ไม่มีอะไรมากครับ แค่จัดหนังสือ เช็กหนังสือ ทำความสะอาดหนังสือ ซ่อมหนังสือ บลาๆๆ~หนังสือ แต่ถึงมันจะน่าเบื่อ ผมก็จะทำเพื่อภริยาที่น่ารักของผมครับ!!
อย่างที่เมื่อกี๊ผมได้คุยกับไอยูชอน ท่านผู้อ่านก็คงรู้แล้วสินะครับ ว่าตอนนี้ผมทำงานตัวเป็นเกลียว เพราะจะเก็บเงินไว้วันเกิดแจครับ
"นี่ยุนโฮเปลี่ยนกะแล้ว กลับบ้านได้"
"^^ ครับ"
ผมรีบวิ่งเข้าไปในห้องเก็บของของพนักงาน รีบสะบัดผ้ากันเปื้อน(ที่ทางร้านบังคับให้ใส่ = =)ออกในทันที แล้วหยิบสัมภาระของตัวเอง แล้ววิ่ง!!!
ก็ตอนนี้เกือบจะห้าโมงแล้วหนิครับ ผมยังต้องไปทำงานต่อที่ร้านสะดวกซื้อ พอทุ่มนึงก็ต้องไปต่อที่ร้านคาราโอเกะ พอสามทุ่มก็วิ่งต่อไปที่โฮสคลับของพี่รู้จักกันครับ
ตอนนี้ผมคงเป็นหมีที่งานยุ่งที่สุดในโลกแล้วล่ะครับ!! == ==
"มาแล้วหรอยุนโฮ เร็วๆคนกำลังเยอะเลยล่ะ นายช่วยไปเอาน้ำผลไม้ที่เค้าพึ่งมาส่งออกมาซิ อยู่หลังร้านน่ะ"
"ครับพี่"
ว่าแล้วหมีน้อยอย่างผม(= =)ก็ต้องเดินเข้าไปหลังร้าน เพื่อไปเอาน้ำผลไม้ที่ว่า.....
มันก็คงไม่เป็นอะไรมาก ถ้ามันเป็นขวดน้ำผลไม้...........
...............ไม่ใช่ลังน้ำผลไม้อย่างงี้!!! TT TT
แต่จะบ่นอะไรก็คงไม่ได้ ผมเลยต้องแบกลังน้ำผลไม้ที่มีกว่ายี่สิบลัง แถมแต่ละลังยังหนักอย่างกะช้างสาร -- * --
"โว้ยยยยยยยยยยยยยย สู้เพื่อแจโว้ย!!!"
"ยุนโฮเร็วๆหน่อย นายแบกลังพวกนั้นมาชั่วโมงกว่าแล้วนะ ยังไม่เสร็จอีกรึไง!!!"
ไอ้ตาแก่หัวโล้นที่ชอบให้เรียกพี่!!! มาแบกเองมั้ยล่ะโว้ยยยยย!!
ผมได้แต่ส่งสายตาแบบโกรธแค้นไปให้ แต่เหมือนลุงแกก็จะมองไม่เห็นเพราะสายตาฝ้าฟาง = =
และแล้วผมก็ยังคงต้องแบกลังงกๆๆให้ไอแก่หัวล้านนั่น โดยไม่บ่นซักนิด (บ่นไม่ได้ตะหาก - -)
"ยุนโฮกลับบ้านได้แล้ว หมดกะแล้ว"
"เย้!!!"
ว่าแล้วผมก็ปล่อยลังน้ำผลไม้เน่าๆนั่นลงที่พื้น รีบวิ่งหยิบของของตัวเอง แล้วออกจากร้านทันที
...................เหมือนผมจะได้ยินเสียงแก่กำลังประณามผมอยู่มิใช่น้อย = =
เอาหล่ะครับ คราวนี้ผมก็ต้องวิ่งไปร้านคาราโอเกะต่อนะครับ หลายคนอาจจะอยากรู้ว่ามีงานอะไรให้ทำหรอที่ร้านเนี้ย??? ความจริงก็คือ มันไม่ค่อยมีครับ!! = =
งานของผมที่นี่ก็แค่นั่งเฝ้าร้านแล้วก็ให้ลูกค้าแลกเหรียญครับ เวลาทำงานที่นี่ผมเลยออกจะว่างๆ แต่คิดหรอครับ ว่าคนอย่างนายจุงยุนโฮ จะปล่อยเวลาที่เป็นเงินเป็นทอง(??) ให้หลุดมือไป ผมยังมีอาชีพเสริมอีกครับ นั่นก็คือ.............
ร้อยลูกปัด ครอสติช โครเชต์ หรือจะนิตติ้ง นายจุงยุนโฮก็สามารถทั้งนั้น!!
และด้วยความที่เจ้าของร้านไม่ค่อยมาที่ร้านนัก ผมก็เลยเปลี่ยนจากที่เก็บเงินคาราโอเกะ เป็นร้านขายสินค้าของผมซะเล้ย!!!
ผมไม่รอช้า หยิบสินค้าที่ทำมาวางจนทั่วโต๊ะ แล้วหยิบนิตติ้งที่ถักค้างอยู่ขิ้นมาทันที....
"พี่คะ อันนี้เท่าไหร่คะ??"
เสียงจากหญิงสาวคนนึงพอจะทำเรียกให้ยุนโฮละสายตาจากนิตติ้งขึ้นมามองได้
"..................ครับ แต่ว่าอันนี้เป็นสร้อยคู่นะครับ ความหมายก็คือ อยู่ด้วยกันนิรันดร"
"อุ๊ย!! น่ารักจัง นี่ๆตัวเอง(นังเพอขี้เกียจคิดชื่อนั่นเอง 5555)ซื้อใส่คู่กันน้าาาาาา"
"อ่า........... ก็ได้ๆ นี่ครับเงิน"
ผมรีบหยิบเอาสร้อยใส่ถุงแล้วรับเงินมาเก็บใส่กระเป๋า
"ขอให้รักกันนานๆนะครับ"
"ขอบคุณค่ะ"
และแล้วคู่รักคู่นั้นก็เดินห่างจากผมไป...........
คิดถึงแจจ๋าจังเลยยยยยยยยยยยยยยย!! TT TT
ไม่รอช้าผมรีบควักโทรศัพท์มือถือออกมากดโทรออกทันที....
"ฮัลโหลลวววววววววว แจจ๋ารอคะ???"
"อะไรเจ้าหมี??? ผีเข้ารึไง??"
"เค้าเปล่านะแจ แค่คิดถึงแจเฉยๆ ^^"
"ไม่จริงหรอก!! ถ้ายุนโฮคิดถึงยุนโฮก็มาหาสิ ยุนโกหก!!"
"หว๋าาาาาาา ยุนเปล่าโกหกน้า เนี่ยตอนเนี้ย หายใจเข้าก็ เห้อแจ อย่างเดียวเลยนะคะ"
"แจก็คิดถึงยุนนะ ดูแลตัวเองด้วย ตอนนี้ยุนยังทำงานโรงเรียนอยู่อีกหรอ??"
"ใช่จ่ะ โอ๊ะ แจจ๋า เดี๋ยวยุนไปประชุมก่อนน้า ไว้ยุนโทรไปหาใหม่"
"อื้อ ตั้งใจทำงานนะยุน"
ผมรีบวางโทรศัพท์ แม้ว่าจะไม่อยากวางเลยก็ตาม TT TT
ลูกค้าผู้หญิงคนผู้ชายคนเดินมาดูที่ร้านของผมแล้วจับสร้อยเส้นหนึ่งขึ้นมา
"อันนี้เท่าไหร่คะ??"
"..................ครับ แต่ว่าอันนี้เป็นสร้อยคู่นะครับ ความหมายก็คือ อยู่ด้วยกันนิรันดร"
"จริงหรอคะ งั้นแล้วคู่นี้ล่ะคะ??"
"เหมือนกันครับ"
"งั้นของสี่เส้นนี้ค่ะ"
ยุนโฮหยิบสร้อยใส่ถุงแล้วรับเงินมาอีกครั้ง แล้วไม่ลืมพูดตามสคริปต์...
"ขอให้รักกันนานๆนะครับ"
"ขอบคุณค่ะ"
แล้วคู่รักอีกคู่ก็เดินออกจากตรงนั้น ยุนโฮยิ้มออกมาอย่างปิดไม่อยู่......
มันมีซะที่ไหนหล่ะสร้อยคู่????? มีที่ไหนล่ะที่ว่ารักกันนิรันดร???
กี่คู่แล้วนะที่เค้าพูดแบบนี้แล้วก็ซื้อไป?? ยุนโฮนี่ฉลาดจริงๆๆๆๆๆเลยนะแจที่ร้ากกกกกกกกกก
"คุณยุนโฮ ผ้าพันคอที่ชั้นสั่งไว้ได้รึยังคะ??"
"อ๋อนี่ครับๆๆ"
แล้วผมก็ก้มลงไปคว้าผ้าพันคอสีฟ้าสดใสออกมาให้ผู้หญิงคนนั้น...
"นี่ค่ะเงิน........ ยังละเอียดเหมือนเดิมเลยนะคะ คุณยุนโฮนี่สุดยอดไปเลย"
"^^ หวังว่าสามีคุณจะชอบนะครับ"
ผมจับเงินที่พึ่งได้มาตบๆไปตามสินค้า... อย่างที่แม่ค้าที่ประเทศไทยชอบทำกัน
"เจริญๆนะลูกกกก"
ผมยกมือทูนขึ้นหัวอีกครั้ง ก่อนจะนั่งถักนิตติ้งต่อไป - -
*ติ๊งต่องๆๆ
"เย้ๆๆ หมดเวลาแล้ว!!"
ว่าแล้วผมก็ออกวิ่งอีกครั้งครับ คราวนี้จุดหมายคือโอสคลับของรุ่นพี่ของผมเองครับ
"อ้าว ยุนมาแล้วหรอ?? เปลี่ยนชุดเร็วๆ"
"ครับๆ"
ว่าแล้วผมก็รีบเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องแต่งตัวอย่างรวดเร็ว แล้วออกมาทำงานหาเงินเพื่อภรรยาต่อไป!!!
"นี่ๆยุน มาเป็นโฮสมั้ย?? เงินหนักกว่าบ๋อยเยอะเลยนะ"
"ผมก็อยากได้เงินนะครับ แต่ว่าไม่เอาดีกว่า...."
ผมได้แต่พูดออกไปด้วยเสียงเหี่ยวๆ
"ทำไมหล่ะ?? ร้อนเงินไม่ใช่หรอ??"
"ผมกลัวแจมารู้แล้วผมจะโดนกระทืบน่ะฮะ 5555"
"กลัวเมียนี่หว่าๆๆๆ 555 ไม่น่าเชื่อยุนโฮสุดหล่อ มาดแมน แอ่น แฮนด์ซัม จะกลัวเมีย 555"
"5555 กลัวมากๆด้วยฮะพี่"
"เอาเหอะๆๆ เราไปทำงานได้แล้วไปๆ"
"ครับพี่"
ผมก็ทำหน้าที่บ๋อยต่อไป แต่บางครั้งก็แอบชายสายตาให้ลูกค้าบางคนเล็กน้อย 5555 แล้วผมก็ได้ติ๊บมาครับ 5555 ภูมิใจจัง คนอะไรเกิดมาหน้าตาดีแล้วยังฉลาดอีกแหนะ...........
มีที่ไหน!!!
********************************************
ความคิดเห็น