IIS H E* iS My *B O Y* friendII {YuriแอบYaoi}หรือปกติก็ไม่รุ

ลำดับตอนที่ #14 : ความหลัง~*

บทที่13

ความหลัง

หลังจากที่พี่เทปเอาผมมาแปะไว้ห้องพยาบาล  ผมก็ยังไม่ได้ลุกไปไหนเลย   อาจจะเพราะ

ขี้เกียจ!!  ก็เป็นได้   ^^

ว่างๆอย่างนี้ก็ทำให้ผมนึกถึงเรื่องราวสมัยก่อนของผมกับไอแนท   เมื่อก่อนที่ยังดีๆกันอยู่.............

ผมกับแนทสนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ   เมื่อก่อนไอแนทมันไม่ได้เป็นทอมอย่างงี้หรอก   ผมเองก็ไม่แน่ใจหรอกว่ามันเปลี่ยนไปตอนไหน?  เมื่อก่อนแนทเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆน่าทะนุถนอม ส่วนผมก็ออกแนวทอมๆมาตั้งแต่เล็ก  พ่อกับแม่ของผมกับแนทพยายามอยู่หลายครั้งที่จะจับเอาแนทกับผมหมั้นกัน   โดยลืมไปว่า.........เราเป็นผู้หญิงทั้งคู่  -- --

ต่อมาผมเริ่มมีคนมากสนใจมากขึ้น  ประมาณอายุ11หรือ12นี่หล่ะ  คนเริ่มพูดถึงมากขึ้น  อาจเป็นเพราะตัวผมเริ่มยืด  ตอนนั้นผมก็สูงประมาณ160กว่าแล้วล่ะ  ผมรู้สึกว่าแนทค่อยๆเปลี่ยนไป  เหมือนกับไม่อยากให้ผมอยู่ใกล้ใคร  ซึ่งผมก็เลือกที่จะทำตามใจแนท  ก็ผมรักแนทนี่นา!!

จนในที่สุด  วันนั้น..........วันที่พี่โมมาสารภาพรักกับผม  ซึ่งผมก็ออกจะตื่นเต้นอยู่ไม่น้อย  ก็เกิดมาพึ่งมีคนมาสารภาพรักคนแรกเลยนะ!!

ผมก็เลยตกลงคบกับพี่โมไป  เพราะผมเองก็ยังไม่มีใคร  แล้วก็อาจจะเป็นเพราะอยากลองด้วยล่ะมั้ง   อยากรู้ว่าพอมีแฟนแล้วจะรู้สึกยังไง?

แล้วก็อย่างที่ผมเพิ่งพูดไปเมื่อกี๊  วันนั้นเอง ...........ที่แนทเปลี่ยนไป

ผมโทรบอกแนทเป็นคนแรก  ก็ธรรมดามีอะไรผมก็จะบอกแนทเป็นคนแรกอยู่แล้ว

แต่แนทกลับตอบผมเหมือนรำคาญผมเสียเต็มประดาที่เอาเรื่องไร้สาระอย่างงี้มาเล่าให้ฟัง  แนทถามผมว่า  ผมรักพี่โมหรอ   ผมก็บอกว่าผมไม่รู้   ซึ่งนั่นก็ทำให้แนทเงียบไปแล้วก็ตามด้วยเสียง  ตู๊ดดดด   ตู๊ดดดดด  ซึ่งบอกได้ว่าแนทวางไปแล้วนั่นเอง  --- ---

ในวันรุ่งขึ้นผมได้เจอแนทในสภาพใหม่  ผมสีดำยาวสลวยถึงสะโพกของแนทโดนผู้เป็นเจ้าของซอยซะจนโดนเรียกเข้าห้องปกครอง   ส่วนผมก็ได้แต่อิจฉา   "ทรงนกหัวโขน" หรืออะไรซะอย่าง  ของมัน  มันมีผมเส้นสั้นๆกลางกระหม่อมด้วย   ให้ตาย!!   อยากทำบ้างงงงงงงงงงง

แนทไม่ได้เข้าเรียนตลอดช่วงเช้า  เพราะอยู่ในห้องปกครอง  รู้สึกจะโดนทัณฑ์บนสถานหนักไปซะแล้ว......

จนถึงพักกลางวัน  ผมรีบไปยืนรอแนทอยู่หน้าห้องปกครอง  รออยู่พักนึง  แนทก็ออกมา  ผมยิ้มให้แนท

"แหมๆ  แนทอ่ะ  จะไปซอยก็ไม่บอกเค้าเลยอ่ะ   เผื่อเค้าจะซอยเป็นเพื่อน  แนทจะได้มีเพื่อนเข้าห้องปกครองไง"

ผมพูดยิ้มๆ  เอามือไปดึงจะงอยผมกลางกบาลของแนทเบาๆ   โดยไม่ได้รู้สึกสะกิดใจกับใบหน้าปราศจากรอยยิ้มของแนทเลย

แนทปัดมือผมออกด้วยสีหน้ารังเกียจอย่างเห็นได้ชัด  ซึ่งนั่นทำให้ผมอึ้ง  อึ้ง  แล้วก็อึ้ง   O_O

"คนอย่างเมิงไม่มีสิทธิ์มาแตะตัวกรู  จำไว้ไอสถุนนนน!!"

แนทตะโกนดังและชัดมาก   จนคนแถวนั้นหันมามองด้วยความงง  ซึ่งก็ไม่ต่างอะไรจากตัวผม  ที่งงกว่าใครๆ  แนทไม่เคยแทนตัวเองด้วยสรรพนามแบบนี้เลยซักครั้ง  ธรรมดาเวลาคุยกันพวกเราจะแทนตัวเองว่า  "เค้า"  แล้วเรียกอีกคนด้วยชื่อ  ไม่เคยเลยซักครั้งที่แนทจะพูดหยาบกับผมขนาดนี้

"แนททำไมพูดกับเค้าแบบนี้อ่ะ?   แนทโกรธอะไรเค้าอ่ะ?"

ผมเอามือไปจับข้อศอกแนทไว้  เพราะแนทกำลังจะวิ่งไปอีกทาง

คนที่มองมากอยู่แล้วยิ่งมองมากกันเข้าไปอีก  เพราะจริงๆแล้วดูจากสภาพภายนอกทุกคนก็คงนึกว่า  สามีภรรยาทะเลาะกันอยู่   ล่ะมั้ง   -*-

"เมิงปล่อยกรูนะ   จำไว้   เพราะเมิงคนเดียว  ทุกอย่างมันเป็นเพราะเมิงไอยุทธ"

แล้วแนทก็สะบัดข้อศอกออกจากมือของผมแล้ววิ่งไปอีกข้างอย่างเร็ว  ปล่อยผมยืนงงอยู่กับที่

ตั้งแต่วันนั้นผมก็พยายามง้อแนทแทบทุกวัน   บางวันพี่โม(แฟนผมขณะนั้น -*-)ยังช่วยพูดให้เลยด้วยซ้ำ   แต่ก็ไม่มีวันไหนเลยที่แนทจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม  จนเวลาผ่านไปเกือบอาทิตย์ แนทก็ยังไม่หันมามอง  ไม่พูดด้วย  ไม่เล่นด้วย  แล้วก็ยังพูดจาหยาบๆกับผมเหมือนเดิม  ความพยายามของผมก็หมดลงจนได้...........

หลังจากวันนั้นผมกับแนทก็กลายเป็นศัตรูคู่อาฆาตกัน  ทั้งๆที่ผมยังไม่รู้เหตุผลเลยด้วยซ้ำ   ก็ในเมื่อเค้าไม่อยากคุยกับผม  ทำไมจะต้องง้ออีกล่ะ   ก็เลิกคบกันไปก็สิ้นเรื่อง

แต่ด้วยความที่ผมกับแนทอยู่ห้องเดียวกัน  นั่งติดกัน  งานก็อยู่กลุ่มเดียวกัน    มันสร้างความอึดอัดให้ผมไม่น้อย  จนสิ้นภาคเรียนที่1  ผมก็ติดต่อขอสอบเทียบชั้นกับอาจารย์    ความจริงผมเองก็คิดไว้ตั้งนานแล้วล่ะ   แต่ที่ยังไม่ได้สอบ  ก็เพราะว่าอยากอยู่ห้องเดียวกับแนท   แต่ตอนนี้มันได้เปลี่ยนไปแล้ว...........

หลังจากเปิดเทอม  ภาคเรียนที่2ขึ้นมา  เพื่อนๆก็ไม่ได้เห็นผมอีกแล้ว  เพราะผมสอบเลื่อนชั้นไป2ชั้น  ซึ่งมันก็ทำให้ผมอยู่ ม.2  ทั้งๆที่อายุ  12 ปี   และนั่นก็ทำให้ผมได้เจอกับไอสาลี่เพื่อนรักคนใหม่!!

แต่เรื่องมันก็ยังไม่จบลงแค่นั้น  เพราะเมื่อแนทรู้ว่าผมย้ายมาห้องใหม่  แนทก็ตามหาผมอย่างรวดเร็ว!!

"เมิงคิดว่าหนีกรูได้หรอไอยุทธ    เมิงหนีกรูไม่พ้นหรอก   ไม่มีทาง!!"

แล้วหลังจากนั้นผมก็ไม่ค่อยได้เจอแนทตามที่ตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่แรก  ผมเริ่มมีแฟนไปเรื่อยๆ  มีความสุขกับเพื่อนๆห้องใหม่  กับไอสาลี่ที่ปัญญาไม่ค่อยเต็มบาท  ((แกด่าชั้นหรอไอเท้))((เออ!!  กรูด่าเมิงน่านแหละ   5555+))

ชีวิตผมมีความสุขดีจนเปิดภาคเรียนปีต่อมา   แนทก็สอบข้ามชั้นตามผมมาแล้ว!!  แม้จะไม่ได้อยู่ห้องเดียวกัน   แต่นั่นก็ทำให้ต้องเจอกันบ่อยขึ้น  ทั้งทำงาน  ทั้งกิจกรรม  ทั้งเรียน    อย่างที่แนทว่าไว้   ผมหนีมันไม่พ้นจริงๆนั่นแหละ  -- --

หลังจากนั้นเวลาเจอะหน้ากันทีไร  ก็ต้องฟัดกันทุกที  จนเพื่อนๆถือการฟัดของผมกะแนทเป็นธุรกิจขนาดย่อม  ไปซะแล้ว  -- --

แต่ก็ยังมีเรื่องแปลกๆที่ผมอาจจะรู้สึกไปเองก็ได้นะ   คือ   ทุกครั้งที่ผมต่อยกับแนท  เหมือนผมจะเห็นสายตาเศร้าๆจากแนท  และทุกครั้งเหมือนแนทจะแอบร้องไห้!!

ในครั้งแรกๆพอเห็นแนทร้องไห้ ผมก็หยุดมือ   และนั่นก็ทำให้ผมแพ้ในคราวนั้น  เพราะแนทรีบถีบหน้าอกผมตอนนั้นทันที

หลังจากนั้นผมก็ไม่เคยสนใจน้ำตาของแนทอีกเลย   เพราะมันก็แค่มารยา   มารยาที่มีทุกครั้ง..............ที่ต่อยกัน

เพอเส้าใจจัง  คอมเม้นไม่เพิ่มเลยอ่ะ   หมดกำลังใจจัง  TT   TT