[Who Are U]::รักอีกครั้งจะได้ไหม

ลำดับตอนที่ #8 : ดอกรักเริ่มผลิบาน-.,-นี่หรือการมีแฟน

“เอ่อ-_-a ฉันว่า...  เรารีบๆไปเรียนคาบต่อไปกันดีกว่ามะ”



แป้งพูดขึ้นขณะที่พวกเรายังไม่หายตะลึงกับเหตุการณ์สยองขวัญเมื่อกี๊



-_-;; นี่ถ้าขึ้นม.5 แล้วไม่มีเรียนสังคมก็ดีดิ    



“ดีเหมือนกันรีบๆไปจากตรงนี้เหอะ-_-“”เพชรตอบก่อนจะหันไปมองรอบๆ    



สายตานับสิบกำลังจ้องมองตอบมาโดยปิดความอยากรู้อยากเห็นไว้ไม่มิด - -a



พวกเราหันมาพยักหน้าพร้อมๆกันโดยไม่ได้นัดหมาย  



“นี่^^ขอรางวัลหน่อยสิ” ไอหื่นก้มลงมากระซิบที่ข้างหู



“ระ//>.
ฉันเอามือปิดหูทันที  ก็แทนที่จะกระซิบธรรมดาๆ   มันกลับทำเสียงเซ็กซี่แล้วปล่อยลมเบาๆมากระทบหู



กลับมาหื่นอีกแล้วนะอีตาบ้า///>_


“อ้าว O_Oก็ฉันบอกว่าถ้าฉันชนะแล้วฉันจะหอมแก้มเธอไง  จำไม่ได้เหรอ-_-”ไอหื่นยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์    ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ฉันคงจะเลือดกำเดาพุ่งไปแล้ว



แต่ตอนนี้หน้าตานายนี่ฟกช้ำหมดสภาพ   เหอๆ -.,- โชคดีไป...



“ใครไปรับปากนายยะ-_-^  พูดเองเออเองชัดๆ”ฉันเชิดหน้าขึ้นพองามเพื่อหลบสายตาของไอหื่น  



ถึงเลือดกำเดาจะไม่พุ่ง    แต่ก็รู้สึกร้อนวูบวาบอยู่ดี>_<



“แต่เธอไม่ปฏิเสธ  ฉันถือว่าตกลงนะ”ไอหื่นยิ้มก่อนจะลากฉันเข้าไปหา



“อ๊ายยยยยยยย>O<  หยุดนะ   จะทำอะไรอ่ะ”  



นายเป็นปีศาจจูบรึไงยะ-_-+++



“555+ หมดทางหนีแล้วสาวน้อย” ไอหื่นหัวเราะ   หน้ายิ่งใกล้เข้ามาอีก  



อ๊ายยยยยย>O< ไม่จริงอ่ะ   นี่แก้มสวยๆของฉันจะต้องมีมลทินอย่างนั้นเหรอ



ไม่น้า....



“เธอเสร็จฉันแน่” ไอหื่นยิ้มที่มุมปากขณะที่หน้าก็ยิ่งใกล้เข้ามาเรื่อยๆ



(หน้าพวกแกมันห่างกันเป็นเมตรรึไงถึงไม่ถึงกันซะทีน่ะ  หา:ลูกตาล)



“กี๊ดๆๆๆๆๆๆ>_< เร็วๆเซ่  เอ้ย!O_< อย่านะ   ออกไป๊”  



ฉันร้องเสียงดังก่อนจะเอามือผลักอกคนตรงหน้าเบาๆ   แต่จู่ๆก็ต้องหันไปมองด้านข้างเพราะรู้สึกได้ถึงรังสีอะไรบางอย่าง



“ทำอะไรกันอ่ะ-_-a” เอ็มเป็นคนพูดขึ้น  ในขณะที่สายตากลมๆดำๆของพวกที่เหลือจ้องไม่กระพริบ



“ปะ  เปล่านะ///>.


กรี๊ดดดด>O<  อับอาย   ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย  เมื่อกี๊ฉันเคลิ้มไปกับมันด้วยนี่หว่า



“จริงอ่ะไอคิมO_o  แต่ท่าทางไม่เห็นเหมือนเลยนี่หว่า”  เพชรเหล่ตามอง   พวกที่เหลือพยักหน้าหงึกๆ



“ก็อย่างที่เห็น-_-+”



ไอหื่นตอบปัดๆแบบกำกวมเล็กน้อย  ดูท่าทางจะอารมณ์เสียที่ถูกขัดจังหวะ-_-a



“ง้านเหรอo_O  อืมๆ”พลอยบอก  



ทุกคนพยักหน้า   -_- ฉันรู้ว่าทุกคนไม่เชื่อเลยสักนิด



ฉันซึ่งทำอะไรไม่ถูกได้แต่ค้อนนายนั่นก่อนจะรีบสาวเท้าเดินออกมาด้วยความโกรธปนอาย



ฮึ-_-+  คิดจะแอ้มฉันน่ะมันไม่ง่ายหรอกนะยะ    







“>_<  ไม่คิดเลยอ่ะว่าคิมจะกล้าขนาดนั้น”  ใบเฟิร์นทุบโต๊ะรัวๆก่อนจะส่งเสียงวิ๊ดว้ายเบาๆ  



ฉันหันไปมองอย่างเหนื่อยหน่าย  



แกจะพูดเรื่องนี้อีกทำไม  ห๊ะ..   แค่นี้ฉันก็อายแทบแทรกแผ่นดินหนีแล้วT^T



“จริงด้วยนะแก>.< ดูตอนที่คิมยื่นหน้าเข้ามาหาแกอ่ะ   เซ็กซี่เป็นบ้าเรย  นั่นขนาดฟกช้ำดำเขียวขนาดนั้นยังหล่อเลยนะ”  



ไอแป้งเอาสมุดฉันไปลอกหน้าตาเฉย-_-^



ตอนนี้ก็เลิกเรียนแล้ว   พวกเราก็เลยมานั่งทำการบ้านขณะรอพวกผู้ชายซ้อมบาส



และที่ฉันกำลังปวดหัวอยู่ก็ไม่ใช่การบ้านที่กำลังลอกนี้อยู่หรอก



แต่เป็นแม่สามสาวตรงหน้านี้ต่างหากล่ะ>.<



“หึ หึ หึ   จุ๊ๆ  พวกไม่มีแฟนน่ะเงียบไปเลย   แกไม่เห็นเหรอว่าไอป่านมันก็เคลิ้มๆ   555+   สายป่าน  แกปิดสายตาอันเฉียบแหลมของฉันไม่ได้หรอกน่า” พลอยหัวเราะอย่างสะใจ



TT^TTพวกแก  มันจะมากไปแล้วนะ...พวกแกจะมาซ้ำเติมฉันทำไมเนี่ย



“T_T  พอได้แล้ว  ฉันไม่อยากฟัง  ”  ฉันร้องบอกก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะ  



T_T อีตาบ้า   คนหน้าไม่อาย    ไอ..  ไอ...  ไอ...



ตุ้บ!



“อ๊ายยยT_T เจ็บน้า”  ฉันลุกพรวดขึ้นทันที    ก็จะใครซะอีกล่ะ  ถ้าไม่ใช่คนตายยากอย่างไอหื่น  ที่เอาลูกบาสมาเคาะหัวฉัน



T_T เห็นหัวสวยๆของฉันเป็นพื้นสนามรึไงนะ



“ใครใช้ให้เธอนอน -_-^ ห๊ะ   มาดูแฟนตัวเองซ้อมบาสทั้งที   ช่วยไปกรี๊ดฉันที่ข้างสนามหน่อยได้มะ”  



ไอหื่นเอานิ้วมาจิ้มทีหน้าผากฉัน  จนฉันเกือบจะหงายหน้าไปด้านหลัง



-_-;; นี่ถ้าไม่ได้อ่านตอนที่ผ่านๆมา   ฉันคงคิดว่าไอหมอนี่มันแค้นฉันมาก่อนแน่ๆ



“นายก็เล่นไปดิ-_-  อุตส่าห์มารอแล้วก็อย่าสั่งมากจะได้มั๊ย-_-^”  ฉันบอกก่อนจะคลำหัวตัวเองอย่างกังวล



นายเคาะหัวฉันมากๆ>.<ถ้าฉันฉลาดน้อยลงจะทำยังไง  ห๊า>O<



“ไม่ได้ครับที่รัก^^ มันเป็นหน้าที่”   ไอหื่นยิ้มเหมือนเด็กๆ  



คิดแล้วหมั่นไส้  อยากจะหยิกแรงๆให้รู้สึกอายซะบ้าง-_-+



“ไม่อ่ะ-..-ฉันจะทำการบ้าน  ว่าแต่นายเล่นไหวเหรอ  หน้าตาดูไม่ได้เลย”



“ง่ะ-_-a  เธอไม่เห็นเหรอว่าคนอย่างฉันแข็งแรงแค่ไหน  แค่นี้อ่ะจิ๊บจ๊อย”ไอหื่นเอามือกอดอก



“งั้นเหรอๆๆๆ^O^  ถึกก็บอกมาเหอะ”  ฉันบอกก่อนจะหยิกแก้มไอหื่น



555+  จะว่าไปหน้านายนี่ก็น่าหยิกเหมือนกันนะ      



“โอ๊ยยย>_<  เจ็บนะ  ยัยบ้า   ทำอะไรน่ะ”  ไอหื่นร้องก่อนจะวิ่งไล่ฉัน    



ฉันเองก็ไม่ยอมแพ้   วิ่งหนีไปรอบๆ   ดูๆไปก็เหมือนกับพระเอกนางเอกหนังอินเดียไม่มีผิด



“โอ๊ยยย>O<ยัยลิง  เธออย่าวิ่งวนต้นไม้ไปมาได้ป่าว  ห๊า”



“ทำไมอ๊ะ^^  ตามให้ทันดิ”



ฉันร้องบอก  ^^แหม   เห็นในหนังเค้าวิ่งกันน่าหนุกก็อย่างรู้บ้างดิว่าจริงๆแล้วเป็นยังไง>_<



“เธอไม่อายรึไงยัยเบ๊อะ!!!!>O<”



ไอหื่นตะโกนเสียงดังเป็นผลให้คนแถวนั้นหันมามองอย่างขำๆ



>_< ไอบ้า...    แล้วแกมาวิ่งไล่ฉันทำไมยะ



“ฉันจะไปเล่นแล้ว   เชิญวิ่งไปคนเดียวเลย   เหนื่อยแล้วค่อยหยุดละกัน=_=”



ไอหื่นบอกก่อนจะเดินตัวลีบไปที่สนาม     ดูเหมือนพยายามทำเป็นว่าสนิทกับฉันให้น้อยที่สุด



T_T แกรักฉันจริงรึป่าวเนี่ย...



“ฮึ-_-( “  ฉันกระทืบเท้าก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะ    



>.<ไอคนบ้า   เป็นแฟนเค้าแล้วทำตามใจเค้าหน่อยก็ไม่ได้



“555+  กร๊ากๆๆๆๆๆ   กรั๊กๆๆๆๆๆๆ   โอ๊ย>_<  ขำๆ”



เสียงหัวเราะดังขึ้นทันทีที่ฉันไปถึงโต๊ะ   -_-+  ช่างเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ  



“หุ หุหุ  >_<  จี้อ่ะแก    เคยเห็นปะ   ‘ตามเค้ามาสิตัวเอง’ 555+”  



ไอแป้งหัวเราะจนตัวงอ   ส่วนอีกสองคนขำจนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้



“ญาติเสียเหรอพวกแก”ฉันบอกอย่างฉุนๆ  แค่นี้ก็อายพออยู่แล้วยังเจอเพื่อนแบบพวกมันอีก  



T_Tเจ็บชะมัด  วันนี้มันวันซวยของฉันรึไงนะ..



“อ้าว-_-^พูดงี้ได้ไงอ่ะแก” ไอพลอยหยุดขำทันทีก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพูดด้วยแววตาโกรธๆ



-_-“”  จะว่าไปฉันก็พูดแรงเหมือนกันนะเนี่ย



“ขอโทะ...” / “ญาติฉันเสียแล้วจะมีหน้ามานั่งหัวเราะอย่างนี้เหรอ    แต่ถ้าแกอ่ะ  ไม่แน่  555+    กร๊ากๆๆๆๆ”



ไอพลอยระเบิดหัวเราะออกมาอีกครั้ง  คราวนี้แป้งกับใบเฟิร์นถึงกับหลั่งน้ำตาออกมาอย่างช่วยไม่ได้



-_-ไอพลอย  ถ้าฉันอยากจะเลิกคบใครฉันเลือกแกก่อนเนี่ยแหละ    -_-^ไอ้เพื่อนไม่รักดี...



“TOT ฮือๆ   อย่ามาซ้ำเติมเค้าได้มะ   ไม่รักเค้าแล้วเหรอ   ไม่รักเค้าใช่มั๊ย”  



ฉันกระแทกใบเฟิร์นที่นั่งข้างๆ   สมุดการบ้านถูกยกขึ้นมาตีพั่บๆ  



T_T ทำไม   ทำไมใครๆก็ชอบแกล้งฉันอยู่เรื่อย    เพราะฉันน่ารักจนห้ามใจไม่ไหวรึไง  ห๊ะ..



“อ๊ากกก!!ไอป๊านน >_<  หยุดๆๆ   นั่นสมุดการบ้านนะ  ....เค้าล้อเล่นๆๆ...>O<หยุดซะทีเถอะนะ  เค้าขอร้อง   ให้เค้าทำอะไรก็ยอมเลย”  ไอพลอยร้องเสียงดัง



ได้ผล     ฉันหยุดร้องทันที    ฮี่ๆๆ^^...จะให้ทำอะไรก็ยอมงั้นเหรอ...



“งั้นเลี้ยงสเวนเซ่นเค้าด้วยนะ^^  ไม่มากไม่มายขนหน้าแข้งแกไม่ร่วงหรอก” ฉันยิ้มที่มุมปาก    ส่งผลให้ไอพลอยพยักหน้าอย่างจำใจ  ได้แต่ชี้หน้าฉันเป็นทำนองที่ว่าอย่าให้ถึงทีมันละกัน-.,-a  หึหึ  วันนั้นคงจะอีกนานล่ะนะ-_-



เหอๆ^^ ได้กินฟรีอีกแล้ว  คราวนี้จะกินให้ท้องแตกตายเลย  เหอๆๆๆ



“โน่นๆ  พวกพี่น้ำมาแล้ว    เฮ้ยO_Oไอเฟิร์น  แกดูดิว่าคนที่เดินมากะพี่ไผ่อ่ะใคร”



แป้งที่ดูเหมือนจะทนดูสงครามเย็นไม่ไหวรีบเปลี่ยนเรื่องทันที  



ฉันหันไปมองพี่น้ำที่เดินวางหน้าเรียบเฉยมา-_-  ดูแล้วก็รู้ได้ว่าท่าทางจะอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่นัก   พี่นายกับพี่เต้ก็มีสีหน้าไม่ต่างกัน    แต่ที่สะดุดตาฉันมากที่สุดคือคู่ชายหญิงที่เดินตามหลังคนทั้งสามมาด้วยกันอย่างสนิทสนม



>_<ใบหน้าสุภาพของพี่ไผ่นั้นยิ้มแย้มอย่างร่าเริงให้กับผู้หญิงหน้าตาจิ้มลิ้มที่เดินอยู่เคียงข้างT^T



“O_O  ใครอ่ะ   ไม่เคยเห็นเลย” แป้งรำพึงออกมาขณะที่ยังจ้องมองสองคนนั้นไม่วางตา



“ไม่รู้สิ-_-”



ใบเฟิร์นตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ   แต่ใบหน้านั้นดูหม่นหมองลงอย่างเห็นได้ชัด



“^^อ้าว   มานั่งทำการบ้านกันอยู่เหรอ”



พี่ไผ่เดินเข้ามาทักอย่างอารมณ์ดี   ส่วนผู้หญิงคนนั้นก็ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร  



เอ-_-aa แต่ทำไม  ตาขวาฉันต้องกระตุกด้วยนะ



“เออ   จริงสิ  ลืมแนะนำ  นี่พี่ส้ม  เป็นคนที่จะมาจัดรายการคู่กับพี่น่ะ” พี่ไผ่แนะนำ  



พวกเราจึงส่งยิ้มกลับไปให้พี่ส้ม    ผมซอยสั้นที่รับกับหน้าตาจิ้มลิ้มนั้น  ทำให้เธอดูดีไม่น้อยเลยนะ-_-  



“หวัดดีจ๊ะ^^   คนนี้น้องใบเฟิร์นรึเปล่า”  พี่ส้มทักทายอย่างร่าเริงก่อนจะชี้มาที่ใบเฟิร์น



“ค่ะ”



ใบเฟิร์นยิ้มน้อยๆ   แต่ดูเหมือนจะฝืนยิ้มซะมากกว่า-_-  ตอนนี้เหมือนกับว่าฉันจะเป็นตัวประกอบฉากไปซะแล้วสิ    ถึงฉันเป็นนางเอกก็เหอะ-.,-  



“เนี่ยเหรอไผ่ น้องสาวไผ่ที่ว่าน่ะ  ^^น่ารักจังเลยนะ”



พี่ส้มกระทุ้งสีข้างพี่ไผ่อย่างสนิทสนม   เป็นผลให้พี่ไผ่ยิ้มอย่างเขินๆ   ก่อนจะปรับสีหน้ากลับมาราบเรียบเหมือนเดิม>_<



“เฟิร์น>_<  วันนี้เฟิร์นกลับคนเดียวได้ไหม   เดี๋ยวคุณป้าโสจะรอ   พอดีพี่ต้องประชุมเรื่องงานกับส้มเค้าน่ะ ”พี่ไผ่บอกก่อนจะเดินเข้ามาหาใบเฟิร์นอย่างเป็นห่วง



“ไม่เป็นไรพี่ไผ่   เดี๋ยวเฟิร์นเรียกลุงหมายมารับก็ได้-_-”



ใบเฟิร์นบอกก่อนจะหยิบโทรศัทพ์ขึ้นมากด  เกิดบรรยากาศแปลกๆบางอย่างที่ฉันเองก็บอกไม่ถูก=_=   พวกเราได้แต่มองหน้ากันอย่างใช้ความคิด-“-    



“งั้นพี่ไปก่อนนะ”



พี่ไผ่ยิ้มน้อยๆ   ส่วนใบเฟิร์นพยักหน้าอย่างไม่สนใจก่อนจะกรอกเสียงไปตามสายโทรศัพท์นั้น    



พี่ไผ่เลยหันมาพยักหน้าให้พวกเราเป็นเชิงลาแล้วเดินออกไปกับพี่ส้ม



“-_-ไอเฟิร์น  แกเป็นอะไรของแก  ทำไมทำอย่างนั้น”  แป้งบ่นออกมาทันทีเมื่อทั้งสองคนหายลับไปแล้ว



“ใช่-_- ทำไมแกไม่อ้อนพี่ไผ่บ้าง  ห๊า” พลอยสมทบ



“ทำไมฉันต้องทำอย่างนั้นด้วย-.,-” ใบเฟิร์นบอกขณะเก็บของเข้ากระเป๋า  



“ถามได้   แกก็เป็นคู่หมั้นพี่ไผ่อ่าดิ  -.,- หรือว่าถ้าแกไม่อยากได้ฉันเอาเองก็ได้นะ  เอามะ^^” ฉันออกความคิดเห็นบ้าง



“ไอป่าน!!!-_-^^^” แป้งกับพลอยตะโกนพร้อมกันทันที



T_Tแง...  เค้าทำอะไรผิดอ่ะ   เค้าแค่อยากพูดเท่านั้นเอง



“แกอย่าลืมสิ  ฉันเป็นคู่หมั้นก็แค่พ่อแม่จับให้เท่านั้นแหละ   เป็นแค่ในนามเท่านั้น  เข้าใจมั๊ย   ฉันไม่ใช่แฟน  ฉันไม่มีสิทธิ์หรอก”



ใบเฟิร์นบ่นด้วยน้ำเสียงหม่นหมอง    คำพูดคำจานั้นดูตัดพ้ออย่างเห็นได้ชัด



“แต่ฉันว่า...”



“ช่างเหอะแก   ฉันไม่สนใจหรอก   ป่านนี้ลุงหมายคงมาแล้ว   ฉันไปก่อนนะ^^” ใบเฟิร์นส่งยิ้มมาให้พวกเราเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป   เราทั้งสามคนมองตามอย่างเหนื่อยหน่าย-_-;



เฮ้อ....ช่างไม่รู้อะไรเอาซะเลย    ก็พี่ไผ่ออกจะห่วงหวงแกออกขนาดนี้>.<



แกยังดูไม่ออกอีกเหรอ....ใบเฟิร์น



“เฮ้ยยย-_-^^   กรูบอกว่าไม่ต้องซ้อมแล้วไง   วันนี้กลับไปพักซะ”  



เสียงตะโกนโหวกเหวกของพี่น้ำดังขึ้น  เรียกความสนใจของสาวๆได้อีกรอบ-_-    นี่จะมีวันไหนไหมเนี่ยที่พี่ฉันจะเลิกโวยวายแล้วก็ทำตัวสุภาพแบบพี่ไผ่น่ะ



“ง่ะ>O< ผมเล่นไหวจิงๆ”



“สภาพอย่างนี้อ่ะนะO_o  แล้วนั่นใครทำแผลให้ฟระ   ทุเ รศ สิ้นดี”  พี่น้ำถาม



“น้องพี่อ่ะแหละ-_-“  



ไอหื่นตอบก่อนจะหันมามองที่ฉัน    พี่น้ำถึงกับอึ้งไปเล็กน้อย



-_-+ ทำไมยะ    อยากจะพูดอะไรก็พูดเซ่    ทำแผลให้เนี่ยก็บุญแล้วนะ



“งั้นแกรีบๆกลับไปให้คลินิกแถวบ้านทำแผลเลยนะ  เดี๋ยวติดเชื้อแล้วยุ่งเลย”



“พี่น้ำอ๊ะ>O< อย่าเหน็บแนมเค้าได้มั๊ย”  ฉันร้องบอกอย่างทนไม่ไหว



>_<ตั้งแต่มีหมอนี่  พี่น้ำก็สนใจฉันน้อยลงT^T   แถมดูเหมือนจะสนิทกับมันมากกว่าฉันซะอีก   หรือว่ามันจะเป็นน้องพี่น้ำเหมือนที่เค้าคิดกันจริงๆเนี่ย  พี่น้ำเห็นมันดีกว่าฉันแล้วสินะT^T



“เอาน่าๆ   แกก็อย่าคิดมากดิ^^  ไอคิมกรูอนุญาตให้วันนี้เมิงไม่ต้องซ้อมได้   แล้วพาน้องกรูกลับบ้านดีๆด้วย”พี่น้ำตบไหล่ไอหื่นเบาๆแล้วกลับลงไปซ้อมต่อ



เฮ้อ-.,-  ฉันอุตส่าห์เป็นไม้กันหมาให้พี่น้ำมาต้งหลายปี   แต่ตอนนี้พี่ชายฉันกำลังผลักไสไปให้ไอหื่นนั่น  โดยไม่หวงฉันสักนิด>_<  



“กลับบ้านกันเถอะ^^” ไอหื่นยิ้มหน้าระรื่น  ส่วนฉันได้แต่สะบัดหน้าไปอีกทาง-(-



-_-^^^  ฮึ...  ยังมีหน้ามายิ้มอีก    ฉันยังงอนเรื่องเมื่อกี้ไม่หายเลยนะยะ





“นี่^^ เป็นอะไร   นั่งหน้าบูดเป็นตูดมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ”  



ไอหื่นเอานิ้วมาเขี่ยแก้มฉันขณะกำลังขับรถกลับบ้าน



“ยุ่งน่า-_-( “



“งอนเหรอ-_-a  งั้นเลี้ยงไอติมเอาป่ะ”



“จะเลี้ยงจริงนะ-_-( “  



“อือ-_-;;”



“วู้ววววว!!! ^O^ ได้กินไอติมฟรีแล้ววว”



ฉันร้องทันทีที่รถมาจอดหน้าร้านพี่อ้วน(มันไม่มีชื่อร้านเรอะ)  ก่อนจะลงจากรถไปสูดอากาศข้างนอกอย่างอารมณ์ดี



หุหุ    ฉันนึกข้อดีของการมีแฟนออกได้ข้อนึงแล้วล่ะ^^



“อย่ากินเยอะนักนะ-_-“ไอหื่นเกาหัวแกรกๆอย่างเหนื่อยใจขณะเดินตามฉันมา



“ทำไม  บ้านก็ออกจะรวย   แค่นี้ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอกน่า^^” ฉันบอก



แหม่^^ฉันชอบประโยคนี้จัง  ตอนนี้ดวงการกินฉันกำลังขึ้น>_<  เพราะฉะนั้นฉันต้องรีบกอบโกย



“ป่าว-_- ฉันกลัวเธอจะบวมไปมากกว่านี้อ่ะ”



-_-เวง



“กี๊ดๆ>O<  ฉันไม่อ้วนซักหน่อย  อีตาบ้า”



ฉันทุบไหล่ไอหื่นเบาๆ-_-^    ไอหื่นหัวเราะอย่างอารมณ์ดีก่อนจะจูงมือฉันเข้าไปในร้าน  โธ่เอ๊ย-_-^ วันนี้ฉันยอมให้นายจับมือฉันได้วันนึงหรอกย่ะ



ริ๊งๆ....



เสียงกระดิ่งที่ประตูยังคงดังเหมือนกับเมื่อครั้งก่อน   แต่คราวนี้ที่แปลกไปคือร้านกลับไม่มีคนเลย    มีแต่ร่างกลมๆที่กำลังนอนฟุบอยู่บนโต๊ะเท่านั้น



จึกๆ....ฉันเข้าไปสะกิดร่างนั้นทันที  



ห๊ะO_O  หรือว่า..   ร้านนี้จะโดนโจรปล้น   พี่อ้วนถูกทำร้ายแล้วศพถูกทิ้งเอาไว้ให้นอนขึ้นอืดอยู่ในร้านอย่างนี้



โอ้ว>_<  น่ากัวจัง



“ฮึกๆT^T”  อยู่ๆร่างนั้นก็ส่งเสียงประหลาดๆออกมา



“กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!”  



ด้วยความกลัวฉันเลยกระโดดไปเกาะแขนไอหื่นไว้แน่น>O<  ไม่คิดเลยว่าบรรยากาศร้านที่ดูสดใสมีสไตล์จะเฮี้ยนได้ขนาดนี้



แง......พ่อจ๋าแม่จ๋า  พี่น้ำ  T_T  ช่วยเค้าด้วย   เค้ากลัว



“ฮืออออออออออTTOTT  คุณน้องขา   ช่วยพี่ด้วย” พี่อ้วนที่นอนฟุบอยู่ลุกขึ้นมาทันที    ก่อนจะเข้ามากอดขาเราทั้งสองคนอย่างน่าสงสาร



อ้าวO_O  ยังไม่ตายหรอกเหรอ



“ปะ   เป็นไรครับพี่ใจเย็นๆก่อน-_-“ ค่อยๆพูดค่อยจา  อย่าเพิ่งคิดสั้น”  ไอหื่นบอกก่อนจะพยุงพี่อ้วนให้ลุกขึ้น



(ไอ้นี่ก็ไปแช่งเค้าอีก  เอากันเข้าไปไอ้คู่นี้-_-:ลูกตาล)



“ไม่เย็นแล้วค่ะคุณน้อง  TT_TT  งานพี่ต้องเจ๊งแน่ๆเลยคราวนี้”พี่อ้วนยังพร่ำเพ้ออยู่ขณะนั่งลงที่เก้าอี้



“พี่บอกมาสิคะ   พี่เป็นอะไรจะได้ช่วยได้  พี่มัวแต่ร้องอย่างนี้เราก็ไม่รู้น่ะสิ-_-^”  



ฉันบอกก่อนจะลูบหลังพี่อ้วนอย่างปลอบโยน-.,-



“ฮึกๆๆ   T_T นังนุช   นังนุชเด็กเสิร์ฟคนเดียวของร้านพี่   คนเดียวที่ช่วยพี่ทำหน้าที่ทุกอย่างตั้งแต่เสิร์ฟยันล้างจาน    มัน...   ฮึก   TOT  มันหนีตามผู้ชายไปแล้นนนนน!!!”  



พี่อ้วนร้องเสียงดัง ก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะอีกรอบแล้วทุบโต๊ะอย่างบ้าคลั่ง-_-a



“จริงง่ะ!!??!”



ฉันกับไอหื่นร้องออกมาพร้อมกัน   โถ..นี่หรือชะตาชีวิตของพี่อ้วน=_=



“เท่านั้นยังไม่พอนะ   มันยังเอาเงินในลิ้นชักไปด้วย  ฮือๆๆT_T อีนุช  อย่าให้กรูจับได้นะ  ฮือๆๆ” พี่อ้วนตะโกนก่อนจะชี้ลมฟ้าอากาศอย่างบ้าคลั่ง



-_-“ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าการอยู่ร้านขนมหวานนานๆจะทำให้คนเป็นได้ถึงขนาดนี้



“แล้วพี่จะทำไงอ่ะคะ”



“ทำไงเหรอ    ถามได้   ก็ฆ่าอีนุชน่ะสิ-_-+++”  พี่อ้วนหันมาบอกด้วยสายตาที่แดงก่ำเหมือนฆาตรกรโรคจิต



>_<พี่ขา  อย่ามองหนูอย่างนั้นค่ะ   หนูไม่ใช่อีนุชของพี่นะ



“พี่จะให้พวกผมช่วยอะไรล่ะ-_-” ไอหื่นเข้าประเด็น



“แหม^^  น้องนี่สมกับที่เกิดมาหล่อนะคะ    เอางี้วันนี้น้องช่วยงานร้านพี่ได้มั๊ย”พี่อ้วนปรับอารมณ์แล้วยิ้มพราย    



“นะๆๆ   จนกว่าพี่จะหาเด็กมาช่วยงานได้  น้องก็มาช่วยพี่หน่อยเหอะนะ   ยังไงวันนี้พี่ก็ต้องเปิดร้านให้ได้  แถมยังมีออเดอร์มาด้วยพี่ต้องการคนช่วยอย่างสูงเลยค่ะ” พี่อ้วนยังคงวิงวอนด้วยดวงตาเป็นประกายที่ขอความเห็นใจ    



ฉันกับไอหื่นมองหน้ากันอยู่พักใหญ่    ก่อนจะพยักหน้าให้พี่อ้วน



\"เดี๋ยวพวกเราช่วยก็ได้ค่ะพี่”  ฉันบอก  



ทันทีที่ได้ยินพี่อ้วนก็กระโดดอย่างดีใจก่อนจะวิ่งไปเอาป้ายคำว่า ‘close’  ที่หน้าร้านออก



-_-a เออ  ทำไมเมื่อกี้เข้ามาไม่เห็นฟระ  รู้งี้ไม่เข้ามาก็ดีหรอก









“เชิญครับ^^”  ผู้ชายร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างๆทักทายลูกค้าสาวที่เดินเข้ามาในร้านอย่างเป็นมิตร    ผู้หญิงพวกนั้นมองเห็นหน้าฟกช้ำของไอหื่นก็ทำตาเป็นประกาย   ก่อนจะดัดเสียงหวานๆใส่เต็มที่



-_-^^  ชิ...   บ้ากันเข้าไป  ขนาดหน้าเป็นอย่างนั้น   หล่อตรงไหนมิทราบยะ



“นี่>_<  น้องป่านขา  อย่ายืนเฉยสิคะ    ถ้าว่างนักก็เข้ามาช่วยงานในครัวค่ะ”เสียงดัดๆอีกเสียงดังมากระทบโสตประสาท    ฉันสะบัดหน้าจากภาพตรงหน้าเล็กน้อย  ก่อนจะเดินเข้าไปในครัว



-_-^ ก็ฉันรับแขกไม่เก่งเหมือนอีตานั่นนี่   เชิญหน้าระรื่นไปคนเดียวเถอะย่ะ



“พี่ฮันนี่มีอะไรให้ป่านทำล่ะคะ” ฉันถาม   ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวอ้วนๆกลมๆอย่างนี้จะมีชื่อเล่นน่ารักๆว่า ‘ฮันนี่’  



ถ้าเป็นพูห์น่าจะเหมาะกว่า-.,-  



“ล้างจานค่ะ  คุณน้อง  ล้างจาน   คุณน้องคงไม่มาช่วยพี่ทำเค้กแต่งไอติมหรอกนะคะ” พี่ฮันนี่พูดก่อนจะชี้ไปที่กองจานชาม



ชิ...ฉันนึกค่อนขอดในใจแต่ก็เดินไปล้างจานโดยดี-_-^    อันที่จริงมันก็มีไม่มากหรอกนะ  แต่ทำไมมันหงุดหงิดอย่างนี้



“ป่าน   ล้างจานเสร็จยัง”



เสียงคนที่ชวนหงุดหงิดถามขึ้น-_-    หน้าของนายหื่นยื่นเข้ามาในครัวดูไม่ค่อยจะเข้ากันสักเท่าไหร่   ในขณะที่ฉันมายืนล้างจานเป็นนางซิน-_-^



“เสร็จแล้ว  มีไรอ่ะ-_-“



“ไปช่วยเสิร์ฟหน่อยดิ”



ไอหื่นผลักฉันเบาๆ   ฉันแยกเขี้ยวไล่หลังให้ทีนึงแล้วยกถาดที่มีถ้วยไอศกรีมสีมืดมนเดินตามออกไป



เอ....โต๊ะ3   อยู่ไหนหว่า



“ทางนั้นป่าน”



ไอหื่นบอกเหมือนอ่านความคิดฉันได้   ฉันหันไปก็พบว่าเป็นโต๊ะของผู้หญิงโนตมที่พยายามก้มแล้วก้มอีกหวังจะให้ผู้ชายในร้านเห็นโฟร์โมสซะเหลือเกิน



ฉันหันไปมองไอหื่นแวบนึงก็เห็นว่ากำลังรับออเดอร์ลูกค้าอีกโต๊ะอยู่  



“เฮ้อ-_-“  



ฉันถอนหายใจก่อนจะเดินไปที่โต๊ะยัยโนตม   แล้วฉันจะถอนหายใจทำไมเนี่ย   ไม่เข้าใจเลยจริงๆ....



ในขณะที่ฉันคิดไปเรื่อยเปื่อย   เรื่องไม่คาดฝันที่มักจะเกิดกับสาวน้อยหน้าตาดีก็เกิดขึ้นอีกครั้ง=_=    ฉันละสงสัยจริงว่าทำไมคนสวยมักซุ่มซ่าม  ทำไมคนสวยมักโชคร้าย...



โครม!!



”อ๊ากกกกกกกก!!”  



ฉันร้องลั่นเมื่อร่างบางๆของฉันสะดุดกับอะไรซักอย่างบนพื้นเข้าอย่างจังT^T   เป็นผลให้ฉันเสียหลักล้มลง   แต่ยังโชคดีที่คว้าขอบโต๊ะเอาไว้ได้  ไม่งั้นคงลงไปนอนวันพื้นเป็นแน่   ดีไม่ดีอาจเห็นไปถึงน้องลิงที่ใส่อยู่ก็ได้



“เฮ้อ”



ฉันถอนหายใจเมื่อพบว่าตัวเองยังปลอดภัยครบสามสิบสองทุกประการ   ก่อนจะค่อยๆยันตัวให้ลุกขึ้น  แต่ก็รู้สึกเจ็บนิดๆตรงหัวเข่า   ฉันก้มลงไปมองก็เห็นว่าถลอกและมีเลือดซึมออกมานิดนึง     แต่นั่นก็ยังไม่ทำให้ฉันแปลกใจเมื่อนึกขึ้นได้ว่า...    



ถาดหายไปไหนฟระ-_-aa



“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!>O<”



ยัยโนตมร้องเสียงดัง-_-^    นั่นจึงทำให้ฉันรู้ว่าถาดมันหายไปไหน-_-;;  เพราะตอนที่ฉันล้มมันลอยไปปะคนที่นั่งโนตมอยู่อย่างจัง    เป็นเหตุให้ยัยโนตมหันมามองฉันอย่างโมโห



ช่วยด้วยT_Tคนสวยแย่แล้วววววววว!



“เธอ-_-^^^^”ยัยโนตมแผดเสียง



“ขอโทษค่ะ  >_<ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆค่ะ”  



ฉันกัดฟันพูดพลางผงกหัวอย่างนอบน้อม-_-   ถ้าเป็นที่โรงเรียนยัยนี่จะไม่ได้รับสิ่งที่ฉันกำลังทำอยู่เด็ดขาด-_-^



จำไว้นะคะ...ลูกค้าคือพระเจ้า...ลูกค้าคือพระเจ้า...เงินๆๆๆ....ลูกค้าคือพระเจ้า.....



ก็เพราะเสียงสะกดจิตที่พี่ฮันนี่ให้ไว้ลอยไปลอยมาในหัวฉันนี่ล่ะ-_-^



“ไม่ได้ตั้งใจเหรอยะ>O<  เธอรู้มั๊ยเนี่ย  ว่าชุดฉันน่ะราคาเท่าไหร่   คนอย่างเธอหาเงินทั้งชีวิตก็ชดใช้ไม่หมดหรอกนะยะ”  ยัยโนตมไม่หยุดแถมยังชี้ให้ดูที่เสื้อที่ดูยังงั๊ยยังไง  ก็ไม่น่าจะแพงได้-_-^



-_-++  แกบอกมาสิยะ   ว่าราคาเท่าไหร่   เดี๋ยวคนอย่างฉันเนี่ยแหละจะให้พ่อกว้านซื้อมาถมบ้านแกเลย เอ้า-.,-



เฮ้ย!  ไม่ได้  ท่องไว้ๆๆๆๆ    ลูกค้าคือพระเจ้า>_<



“มีอะไรกันเหรอครับ”



ไอหื่นวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา  ดูเหมือนตอนนี้ฉันจะเป็นจุดสนใจของคนทั้งร้านซะแล้ว    แย่ชะมัดเลย>_<



“เจ็บมั๊ยO_O”  ไอหื่นถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง



“เจ็บอยู่เหมือนกันอ่ะ>_<” ฉันซึ่งได้ทีก็ทำเป็นอ้อนเต็มที่  



“นี่>O< สนใจฉันหน่อยสิ  ยัยนี่มันทำไอติมหกใส่ฉันนะ  อย่างนี้ยอมไม่ได้นะ” ยัยโนตมบอกก่อนจะเข้ามาเกาะแขนไอหื่น



-_-^^มารยานักนะแก    



“ก็บอกว่าไม่ได้ตั้งใจไงคะ-_-+  ถ้าจะให้ชดใช้  ฉันชดใช้ให้ก็ได้” ฉันเริ่มพูดเสียงแข็ง    



“เอ๊ะ!  ก็บอกว่าไม่มีปัญญาไงยะ   มาขึ้นเสียงกับฉันอย่างนี้ได้ไง   ไม่มีมารยาทเอาซะเลย   นี่ฉันเป็นลูกค้านะ”



สติฉันเริ่มจะขาดสะบั้นอีกครั้ง   ลูกค้าคือพระเจ้างั้นเหรอ...  -_-^^ ถ้านังนี่เป็นพระเจ้าฉันก็ผู้สร้างโลกล่ะ



“นี่-_-^  แล้วจะให้ฉันทำยังไงก็บอกมาสิ”



ฉันบอกก่อนจะสะบัดมือหลุดจากไอหื่นอย่างโกรธๆ    -_-^แล้วนายน่ะไปยืนให้เขาเกาะแขนอยู่ได้นะ



“ฮึ....ทำไงเหรอ   ถ้าคิดไม่ออกก็กราบเท้าฉันซะสิ” ยัยโนตมมองฉันอย่างเหยียดๆ



โว้ย-_-^ ทนไม่ไหวแล้วว!



“พูดงี้ได้ไง   มันจะมากไปแล้วนะ”  



ฉันระเบิดอารมณ์ออกมา   ไม่ทนมันแล้ว-_-^   คนอย่างฉันไม่มีทางมายืนอยู่ให้ยัยโนตมนี่ด่าได้ง่ายๆหรอก  



“ทำไมยะ-_-+ ยัยกุ้งแห้ง   ผอมยังกะไม้เสียบผีอย่างนี้  จะกล้ามาทำอะไรฉันหรือไง”



“แล้วเธอล่ะ  มีดีอยู่หรอกนะ  แต่ว่ามีสมองรึเปล่าล่ะ”



“กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!>O<  ยัยเด็กบ้า”



ทันทีที่ฉันพูดจบยัยโนตมก็กรี๊ดออกมาทันที   ก่อนจะยกมือเตรียมเข้ามาจะตบฉัน   ฉันคิดไว้แล้วว่าจะต้องเจอเหตุการณ์แบบนี้   มีเถียงกันทีไรมันต้องใช้กำลังเข้าตบตีทุกที



“มาเด้!>O<”



หมับ!



ก่อนที่มวยคู่ที่สองของวันจะเริ่มขึ้น  ไอหื่นก็คว้าข้อมือของยัยโนตมเอาไว้ได้-_-   ยัยโนตมตัวอ่อนระทวยอย่างน่าหมั่นไส้ทันที  ไอหื่นเห็นอย่างนั้นเลยปล่อยมือออกก่อนจะเข้ามากอดฉันไว้



“ถึงคุณจะเป็นลูกค้า  แต่ถ้าคุณทำอะไรแฟนผมแม้แต่ปลายเล็บผมก็ไม่เว้นหรอกนะ-_-” ไอหื่นบอกขณะกระชับวงแขนแน่น



“ชิ...ไม่เห็นต้องพูดกับฉันอย่างนั้นเลย  บ้าๆๆๆ    บ้าที่สุด”



-_-ยัยโนตมกัดฟันกรอดๆ  ขณะที่หันไปมองรอบร้านแล้วเพิ่งรู้สึกว่าคนในร้านต่างก็พากันหันมามองอย่างอยากรู้      



“ฉันจะไม่มากินร้านนี้อีก  จะบอกคนรู้จักด้วยว่าที่นี่มันไร้มารยาท”



ยัยโนตมบอกแล้วเดินกระทืบเท้าออกไป  เงินค่าน้ำก็ไม่จ่ายอีก   -_-^^ อย่างนี้กินแล้วหาเรื่องหนีนี่หว่า



ไอหื่นกับฉันหันมามองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมา



-_-นี่พวกเรามาช่วยให้มันดีขึ้นหรือมาช่วยให้ยุ่งกว่าเดิมเนี่ย



“-_-เก็บกวาดให้เรียบร้อยละกันนะ”พี่ฮันนี่ที่ยืนเคาะนิ้วป้อมๆอยู่ที่เคาเตอร์บอกอย่างเหนื่อยใจ



“แหะๆ  พี่ฮันนี่   ป่านขอโทษนะ>_<   ที่ก่อเรื่องให้ร้านพี่อ่ะ” ฉันบอกอย่างลุแก่โทษ  



นี่ถ้าให้ฉันไปทำงานด้านบริการต้องไม่เจริญแน่ๆ    มีหวังได้ตบลูกค้าอย่างยัยนี่ก่อนเปิดร้านแหง-_-;;



“ไม่เป็นไร   พี่ไม่ชอบคนแบบนั้นอยู่แล้ว-_-” พี่ฮันนี่โบกมืออย่างไม่ใส่ใจแล้วหายเข้าไปในร้าน  



-_-aเอ่อ  พี่คะ  ที่พี่ไม่ชอบเค้าเนี่ย   เพราะเค้ามีอะไรที่เกินหน้าเกินตาพี่ใช่ไหมคะ-.,-



“นี่  ไปทำแผลก่อนเถอะ- -”



ไอหื่นกระซิบก่อนจะพาฉันไปทำแผลหลังร้าน(แล้วใครจะมาดูหน้าร้านวะเนี่ย  มันไปกันหมดเลย)



“อู๊ยยย>_<  เบาๆเซ่”



ฉันร้องเสียงดัง  ก็ไอหื่นเนี่ยมือหนักอย่าบอกใครเลยT_T    คิดผิดรึเปล่าที่ให้หมอนี่ทำแผลให้



“ทนหน่อยสิ  อยากซุ่มซ่ามเองทำไมล่ะ-_-^” ไอหื่นกดสำลีที่แผลฉันเบาๆ



“ฮึ..  นายก็ช่างหาเรื่องเดิมๆมาให้ฉันอยู่เรื่อยเรยนะ   เมื่อไหร่จะไม่มีเรื่องผู้หญิงซะที  หา  อยู่กับนายทีไรเป็นต้องโดนตบฟรีทุกที”  ฉันอดบ่นไม่ได้  



อย่างกับในนิยายน้ำเน่านางเอกต้องถูกนางร้ายตบแล้วพระเอกก็ช่วยไว้    แต่ถ้าอีตาบ้านี่ไม่ช่วย   อย่านึกว่าฉันจะนั่งให้มันตบง่ายๆนะ -..-



“อ้าว  ฉันผิดเหรอเนี่ยO_O   ก็เธอไปเถียงกับเค้าเองนี่”



“จะปกป้องเค้ารึไง-_-+  ก็นายอยากยืนเงียบทำไมเล่า   ทำไมไม่ช่วยฉันแต่แรก  เป็นแฟนประสาอะไร  หา” ฉันปัดมือนั้นออก  ก่อนจะสะบัดหน้าไปทางอื่น>^<



“โอ๋ๆๆ   ไม่เจ็บนะๆๆ”



ไอหื่นเป่าแผลที่หัวเข่าฉันเบาๆ  ความรู้สึกอบอุ่นประหลาดเกิดขึ้นอีกครั้ง-“-   โอย...  ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายนี่จะมาอิทธิพลกับชีวิตฉันเหมือนเป็นพี่น้ำคนที่สองอย่างนี้



“ฉันจะไม่ให้ผู้หญิงอื่นมาระรานเธอได้อีก   จะไม่ยอมให้เธอถูกทำร้าย   จะไม่ยุ่งกับใคร   จะมีแต่เธอเท่านั้น  สัญญาเลยเอ้า^^”



ฉันมองนิ้วก้อยที่ไอหื่นยกขึ้นมาอย่างขำๆ^^    เวลาอย่างนี้นายนี่ก็ดูเหมือนเด็กคนนึง   ต่างจากเมื่อกี้ลิบลับ



“ก้อได้-_-( “  ฉันบอกกึ่งบึ้งกึ่งยิ้มก่อนจะเกี้ยวก้อยนั้นไว้



จะว่าไป...การเป็นแฟนกับนายหื่นนี่ก็ดีเหมือนกันนะ>_<    ถึงจะมีเรื่องวุ่นๆมาให้ไม่รู้จักหยุดหย่อน    แต่ก็มีบางสิ่งที่ให้ค้นหาอยู่ไม่น้อย



ใช่แล้ว.......นายเป็นใครกันแน่นะ  นายหื่น    ฉันว่าฉันรู้จักนายมาก่อนนะ   แต่กลับจำไม่ได้นี่สิ   ฟังดูตลกพิลึก...



ยังไงฉันก็จะต้องรู้ให้ได้ซักวันล่ะน่า...



“นี่พวกเธอ-_-^^^  ทำแผลเสร็จแล้วก็ไปดูหน้าร้านสิคะ   จะหวานกันไปถึงไหน    ลูกค้าพี่จะไปหมดแล้วนะ” พี่ฮันนี่ยืนเท้าสะเอว  รังสีอำมหิตเปล่งประกายออกมาอย่างน่ากลัว-_-;   ฉันกับไอหื่นไม่พูดอะไรรีบออกไปหน้าร้านอย่างรวดเร็วเท่าที่สองขาจะทำได้  โดยไม่สบตาพี่ฮันนี่สักนิด



T_T ฉันน่าจะเพิ่มสิ่งน่ากลัวในชีวิตไปอีกหนึ่งซะแล้วสิ



(ก็บอกแล้วว่าไม่มีคนดูหน้าร้าน>O<:ลูกตาล)