[Who Are U]::รักอีกครั้งจะได้ไหม

ลำดับตอนที่ #7 : การเดิมพันเพื่อสาวสวย!?!

ตุ้บๆๆ....



เสียงลูกบาสที่คุ้นเคยกระทบกับพื้นสนามดังขึ้นเหมือนทุกๆวัน   แต่วันนี้กลับแตกต่างออกไป   เมื่อในสนามมีชายเพียงสองคนยืนจ้องหน้าอย่างไม่ยอมให้กัน  ถึงแม้จะไม่มีแดดแต่วันนี้กลับร้อนอบอ้าวจนทำให้เหงื่อหลายเม็ดไหลลงมาตามใบหน้าอันหล่อเหลาของคนทั้งสองอย่างช่วยไม่ได้    



-_-a นี่ถ้าเป็นปลากัดสองคนนี้คงจะท้องไปนานแล้ว



ตุ้บๆๆ...



เสียงนั้นยังคงดังอยู่-_-   แต่ตอนนี้สายตาของสิ่งมีชีวิตทั้งหลายข้างสนามกำลังจ้องมองมาที่หญิงสาวร่างบางที่นั่งหันซ้ายหันขวาด้วยความประหม่า   ดวงตากลมโตจ้องมองตอบอย่างสงสัย-_-a



“>_< ทุก...ทุกคนเป็นอะไรกัน   หา”  ฉันร้องอย่างหมดความอดทน



อะไรกัน    ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ    ทำไมทุกคนต้องหันมามองฉันด้วย



“แก-_-“ แกไม่เข้าใจเหรอ” พลอยมีสีหน้าลำบากใจ



“ไม่เข้าใจอ่ะ” ฉันตอบซื่อๆ   >.<นี่ถ้าฉันเข้าใจแล้วฉันจะถามแกทำไม



ทุกคนถอนหายใจ   ต่างมีสีหน้าลำบากใจไม่แพ้กัน-.,-  



เฮ้ย-_-^  บอกกันบ้างดิ   ทำไมทุกคนรู้เรื่องที่ฉันไม่รู้เรื่องล่ะ   นี่มันเรื่องอะไรกัน>_<



“ไอป่าน   แกจำตอนที่พี่กับไอเต้ทะเลาะกันเรื่องเกรสได้มั๊ย”  พี่นายถาม  ส่วนพี่เต้เสไปมองทางอื่น



( -_- ) ( _ _ ) ( -_- )( _ _ ) หงึกๆ



“จำได้ดิ   ที่พี่นายกะพี่เต้ต่อยกันกลางสนามบาสใช่ป่ะ”



ฉันตอบก่อนจะนึกถึงเหตุการณ์ตอนที่พวกพี่น้ำอยู่ม.3  พี่นายกับพี่เต้ที่เป็นเพื่อนรักกันมาก  กลับต้องมาต่อยกันเพราะผู้หญิงเพียงคนเดียว  ซึ่งก็คือแฟนพี่เต้ในตอนนี้นั่นเอง>.,<



“เออ-_-“ แต่พี่กับมันไม่ได้ใช้วิธีการต่อยกันหรอก” พี่เต้พูดขึ้น   -“-ฉันยิ่งงงเข้าไปใหญ่



-_-a  แล้วที่เค้าเห็นเนี่ย   พวกพี่เล่นหม้อข้าวหม้อแกงกันเรอะ



“แล้วพวกพี่ทำอะไรกันล่ะ   อย่าทำให้เค้างงดิ”ฉันยกมือขึ้นกอดอก



“พวกพี่ก็ใช้วิธีเดียวกับไอน้ำเนี่ยแหละ” พี่นายตอบอย่างเหนื่อยใจ



“หา!??!!”



ฉันร้องเสียงหลงจนพี่นายรีบเอามือมาอุดปากแทบไม่ทัน  O_Oไม่จริงอ่ะ   หมายความว่าไง



“พวกฉันถึงได้ลำบากใจไงแก”ไอแป้งเอ่ยขึ้นบ้าง



ฉันมองทุกคนอย่างอึ้งๆก่อนจะหันไปที่สนาม   ตอนนี้พี่น้ำกะไอหื่นกำลังส่งลูกบาสไปมาอย่างเต็มแรง  



“เมิงรู้ใช่ไหมว่ากรูหมายความว่าไง-O-” พี่น้ำบอกไอหื่น



“อือ-_-”



ไอหน้าหื่นตอบอย่างเครียดๆ  แต่แววตานั้นไม่ได้มีความกลัวอยู่เลย



>_< นี่แกกะจะสู้กะพี่ฉันจริงๆอ่ะเหรอไอหื่น   ไม่น้า....  



“แล้วเมิงยังจะบอกว่าจะเล่นโดยไม่สู้กรูอยู่อีกเหรอ”



พี่น้ำยิ้มก่อนส่งลูกให้ไอหน้าหื่น   นายนั่นไม่ตอบอะไร ทันทีที่ได้ลูกก็เลี้ยงตรงไปยังแป้นอย่างไม่รอช้าO_o  ร่างสูงๆนั่นเลี้ยงลูกอย่างชำนาญส่งผลให้เสียงกรี๊ดจากสาวๆดังขึ้นมาอีกครั้ง-_-



“พี่น้ำ  ขอน้องพี่ให้ผมเหอะ>_<” ไอหื่นยิ้มที่มุมปาก



“ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก-.,-”  



พี่น้ำที่วิ่งมาจากด้านข้างตัดลูกไปอย่างรวดเร็ว   ก่อนจะเลี้ยงไปชู้ตที่เส้นสามแต้ม



สวบ!



“หนี่งศูนย์-_-”  



พี่ไผ่ที่ทำหน้าที่นับคะแนนบอกทันทีที่ลูกลงห่วงไปอย่างสวยงาม   เสียงกรี๊ดยิ่งดังขึ้นไปอีก  



“ไม่เห็นมีอะไรเลยนี่^^” ฉันหันไปบอกทุกคนอย่างอารมณ์ดี  



แหม่^^ ก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรเลย   มาขู่ให้ฉันตกใจเล่นไปได้  โธ่เอ๊ย....



พลั่ก!



เฮ้ยOoO



ฉันหันไปที่สนามด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงนั้น     ร่างสูงของไอหื่นล้มลงเพราะแรงชกของอีกคนเต็มๆ   แต่สีหน้านั้นยังบอกว่าไม่ยอมแพ้อย่างเด็ดขาด   ส่งผลให้พี่น้ำยิ้มมุมปากอย่างถูกใจ-_-;



“เฮ้ยยO_O พี่น้ำทำไรอ่ะ”  ฉันตะโกน    



“อย่างที่บอกไงป่าน   นี่เป็นวิธีการของพวกพี่  ไม่อย่างนั้นพวกพี่ไม่มีอำนาจขนาดนี้หรอก แกก็รู้  แกจะต้องรับให้ได้”พี่เต้เข้ามาบีบไหล่ฉัน  



“ยิ่งไอ้น้ำมันโมโหอย่างนี้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ไอคิมก็รู้ดี    ที่เป็นห่วงก็คือไอคิมมันไม่ยอมสู้นี่ดิ”



พี่นายบอกอย่างใจเย็นขณะที่พลอยบีบมือฉันแน่นจนกระดูกแทบหัก-_-a  คงเพราะรู้ว่าถ้าไม่จับไว้ฉันคงกระโดดไปเขย่าหัวยุ่งๆของพี่น้ำเพื่อเอาขี้เลื่อยออกแน่>_<  



นี่มันวิธีการบ้าบออะไรของพวกพี่น้ำเนี่ย   ทำไมฉันไม่เห็นเคยรู้เรื่องมาก่อนเลย



พี่ฉันนี่ซาดิสม์ชะมัด-_-    



“ลุกขึ้นมา-_-^ ถ้าเมิงอยากคบน้องกรูเมิงต้องเหนือกว่ากรู  และเมิงก็ต้องสู้   เมิงรู้ดีนี่” พี่น้ำบอกขณะส่งลูกให้ไอหื่น  ไอหื่นลุกขึ้นเช็ดเลือดที่มุมปากอย่างใจเย็น



O_O  พี่น้ำต่อยแรงขนาดนั้นเลยเหรอ



“ผมจะเอาชนะพี่ให้ได้^^” ไอหื่นยิ้มยั่ว   ก่อนจะหันมามองฉัน



“ชนะแล้วฉันจะหอมแก้มเธอนะ^O^” ไอหื่นตะโกน  



ถ้าทำได้ฉันอยากหายตัวไปจากตรงนี้T^T



อ๊ายยย>_<  ไอบ้าแกก็ยังมีหน้าไปยั่วพี่น้ำอีกนะ   อยากตายมากนักรึไง



>_<อยากตายก็บอกมาเซ่  เดี๋ยวจัดให้...



พลั่ก!



หมัดลุ้นๆถูกส่งเข้าไปที่ใบหน้าขาวๆนั่นอีกครั้งนึงคราวนี้ดูท่าจะแรงกว่าเก่า>_<    เพราะไอหื่นแสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมา   ส่งผลให้พวกผู้หญิงที่นั่งอยู่ถึงกับก็เอามือปิดตาเนื่องจากทนดูไม่ได้-_-



ก็บอกแล้วว่าอย่าไปยั่ว   ทำไมไม่เชื่อฉัน>.<



“เมิงเคยทำอย่างนี้กะน้องกรูรึเปล่า”  พี่น้ำถามอย่างโมโห  ตอนนี้คิ้วเข้มนั้นขมวดอย่างเห็นได้ชัด



“ก็แค่กอด^^” ไอหื่นยังคงยั่วพี่น้ำอีก



ฉันอยากหายตัวไปจากตรงนี้อีกครั้งT_T

    

ไอแป้ง  พลอย และใบเฟิร์นหันมามองฉันเป็นตาเดียว  TT_TT ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดจริงๆน้า



“แกกอดกะคิมจิงอ่ะO_O”พลอยถาม



“ไม่ใช่นะ>O<อะไรกันอย่างมองฉันอย่างนั้นสิ   ฉันไม่ได้กอดกะมันนะ  มันมากอดฉันเอง”ฉันลุกขึ้นตะโกนด้วยความอาย



O_O เฮ้ย  แล้วนี่ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย=_=



“-_-aสรุปว่าแกกอดกะมันใช่มะ” แป้งสรุป  



ทุกคนถอนหายใจก่อนจะเบือนหน้าหนีไปมองที่สนาม   พี่น้ำก็ดูเหมือนจะโมโหเป็นบ้าเป็นหลังไปแล้ว-_-;;



แง...ทำไมต้องทำหน้าอย่างนั้นกันด้วยล่ะ  หันกลับมาก่อนดี๊..



“ไม่ใช่น้าTOT” ฉันร้องบอกแต่ไม่มีใครสนใจฉันอีกเลย-_-^      



>_< นี่มันวันวิปโยคอะไรนะถึงได้มีเรื่องวุ่นวายไม่รู้จักหยุด    ตั้งแต่เป็นน้องพี่น้ำชีวิตฉันก็สะกดคำว่าสงบสุขและธรรมดาไม่เป็นแล้ว   นี่ยังมีไอหื่นนี่มาทำให้มันยุ่งเข้าไปอีก-“-  อีกอย่าง  ถ้ารู้เรื่องคืนที่ฉันเมาละก็  พี่น้ำได้ฆ่าไอหื่นหมกป่าแน่ๆ   ดีไม่ดีฉันจะตายด้วย>O<



“ชิ-_-^ งั้นกรูจะทำให้เมิงรู้ว่ามายุ่งกะน้องกรูแล้วมันจะเป็นยังไง”



พี่น้ำพูดก่อนจะเคาะลูกบาสอย่างหนักหน่วง   ส่วนไอหื่นก็ไม่ยอมแพ้คอยกันพี่น้ำเต็มที่  ทั้งสองคนกระแทกกันอย่างแรง  ผลัดกันตัดลูกไม่ยอมให้ใครได้ชู้ตเป็นอันขาด  



เรื่องทั้งหมดมันเนื่องมาจากผู้หญิงตัวเล็กๆที่นั่งหน้างออยู่ข้างสนามผู้นี้นี่เอง>,<  



สวบ!



“สี่ต่อห้า-_-”



พี่ไผ่ยังคงทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเยือกเย็น>_<    แต่คนที่อยู่ข้างสนามตอนนี้นั่งเกือบไม่ติดแล้ว   ทุกคนสามารถรับรู้ได้ถึงความโกรธที่พี่น้ำปล่อยออกมา   กับความท้าทายที่คิมก็ไม่ยอมลดละเหมือนกัน  



บรรยากาศดูเหมือนจะตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ...  



“ไอคิมนี่  ลูกบ้ามันเยอะพอๆกันพี่เธอเลยนะ^^” เอ็มบอกก่อนจะยื่นอมยิ้มให้ฉัน  อุ้ย^^ รสสตรอเบอรี่ด้วย  

ช๊อบ  ชอบอ่ะ



ไอบ้า-_-++  นี่ไม่ใช่เวลามากินอมยิ้มนะเฟ้ย    แล้วอันนี้แกอมแล้วไม่ใช่เรอะ-_-^  



“ทำไมไม่ห้ามล่ะ   ขืนเป็นอย่างนี้ต่อไปพี่น้ำเอาไอบ้านั่นตายแน่ๆ”  



ฉันร้องบอกทุกคน  แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือความเงียบจนฉันถึงกับหน้าชา-_-    นี่ทำกันได้แค่นี้น่ะเหรอ    ทุกคนจะยืนดูอยู่เฉยๆโดยไม่ทำอะไรเลยรึไง>_<



“ไอป่าน   นี่เป็นการเดิมพัน   ไอคิมก็ตัดสินใจและยอมรับข้อเสนอนี้แล้ว   แต่มันไม่ยอมสู้เอง   พวกเราเข้าไปยุ่งไม่ได้หรอก”พี่เต้เอามือมาตบไหล่ฉัน



ฉันจึงได้แต่มองการต่อสู้ข้างหน้าต่อไปโดยไม่สามารถทำอะไรได้>_<



พี่น้ำกะไอหื่นนั่นยังคงสู้กันต่อ   ทุกครั้งที่นายนั่นพูดยั่ว-_- พี่น้ำจะซัดไอหื่นอย่างไม่ปราณี ก่อนที่จะส่งบอลไปให้

เหมือนกับจะมีน้ำใจนักกีฬาอย่างนั้นล่ะ-.,- ทำไมพี่ชายฉันทำตัวงี่เง่าแบบนี้นะ>_<  การแข่งกันแบบนี้มันผิดสิ้นดี  ฉันไม่ชอบเลยจริงๆ  



“สู้สิ  เมิงกล้ายั่วกรู  ทำไมไม่กล้าสู้ล่ะ-_-”  พี่น้ำบอกด้วยท่าทีที่สงบลง ขณะมองไอหื่นที่นั่งหอบอยู่บนพื้น    



ตอนนี้เสื้อผ้าของทั้งสองคนยับยุ่งเหยิง  เน็คไทที่เคยผูกก็ถูกสะบัดหลุดไปกองอยู่ที่ข้างสนาม=_=     เหงื่อไหลออกมามากมายทำให้เสื้อสีขาวนั้นเปียกและเลอะเทอะไปหมด    ใบหน้าขาวๆของไอหื่นที่ถูกต่อยบัดนี้ดูไม่ได้เอาซะเลย   ส่วนพี่น้ำก็ดูเหมือนจะเจ็บอยู่ไม่น้อยจากการกระแทกกันอย่างรุนแรง



“หยุดซะทีเถอะT^T”  



ฉันพึมพำขณะมองคนทั้งสองไม่วางตา  ฉันมองใบหน้าที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนของใครคนนึง   ใบหน้าที่แสดงออกถึงเจ็บปวดเมื่อต้องยันตัวขึ้นช้าๆ



“ไม่-_-”  ไอหื่นบอกก่อนจะเลี้ยงลูกที่พี่น้ำส่งมาให้อย่างยากลำบาก    



“อีตาบ้าTOT   นายบ้าไปแล้วเหรอ   ทำอย่างนี้ทำไม หา   พี่น้ำก็เหมือนกัน  หยุดได้แล้วT_T”  ฉันร้องบอก   น้ำตาไม่รู้มาจากไปไหลลงมาอาบแก้มฉันอย่างไม่รู้ตัว



ให้ตายเหอะT_T  นายมันโง่หรือเซ่อกันแน่นะ    แล้วฉันจะไปร้องไห้ให้ไอหน้าหื่นนี่ทำไมกันT_T



“ยัยขี้แย^^”



ไอหื่นบอกก่อนจะวิ่งไปลอยบอล  แต่ดูเหมือนสภาพในตอนนี้จะไม่มีแรงพอ  พี่น้ำที่วิ่งประกบมาติดๆก็ปัดไว้ได้ ก่อนที่ตัวเองจะชู้ตลงไป ไอหื่นมีอาการเซเล็กน้อย



ถ้าพูดตามหลักถึงแม้ไอหื่นจะสูงกว่าและฝีมือก็จัดว่าสูสีกับพี่น้ำ   แต่พี่น้ำกลับได้เปรียบตรงที่มีประสบการณ์สูงและเจนสนามกว่านี่สิ-_-a



“หกเท่า-_-” เสียงประกาศที่ทำให้เสียวสันหลังวาบ   พี่น้ำกับไอหื่นที่ยืนหอบอย่างเห็นได้ชัดหันมาประจันหน้ากัน  



อีกลูกเดียวพี่น้ำก็จะชนะแล้ว   และไอหื่นก็จะไม่มายุ่งกับฉันอีก  T_Tแต่ทำไมในใจฉันมันถึงไม่ดีใจเลยนะ    น้ำตานี่ก็ไหลออกมาอยู่ได้    ไม่รู้ว่าฝุ่นเยอะแยะมากมายจากไหนเข้ามาในตาฉันนักหนา>_<    



“นี่!อย่าร้องไห้นะ  ฉันไม่อยากเห็น   ขอร้องล่ะ”  ไอหื่นตะโกนบอกด้วยสีหน้าเจ็บปวด  



จี๊ดๆ T_Tความรู้สึกแปลกๆเกิดขึ้นที่ได้เห็นหน้านั้น   อะไรกัน  ความรู้สึกนี้....   ฉันเป็นอะไรไปฉันควรจะดีใจสิ



ไอหื่นยิ่งทำหน้าเจ็บปวดเข้าไปอีก  เมื่อน้ำตายังคงไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่



โอ๊ยTOT  ไอบ้าเอ๊ย  อย่าทำหน้าอย่างนั้นได้มั๊ย....



“พอที!! TOT”



ฉันตะโกนบอกก่อนจะวิ่งลงไปที่สนามอย่างไม่รู้ตัว  T_Tฉันยืนขวางระหว่างนายนั่นกับพี่น้ำเอาไว้



T_T  นี่ฉันเป็นบ้าไปแล้วรึไง   ทำไมฉันต้องปกป้องนายนี่ด้วย   ทั้งๆที่ฉันเกลียดจะตาย  แต่ทำไมเวลาเห็นสีหน้าเจ็บปวดแบบนี้แล้วฉันถึงทนไม่ได้



“พี่น้ำอย่าทำเค้าอีกเลยนะT_T”  ฉันร้องขณะเขย่าตัวพี่น้ำไปมา



“แกรักมันมากขนาดนั้นเลยเหรอไอป่าน-_-” พี่น้ำลูบหัวฉันและมองฉันอย่างอ่อนโยน   พี่น้ำที่น่ากลัวเมื่อกี้หายไปแล้ว



“มะ...ไม่รู้ T_T ป่าน ..ไม่ได้รักเค้า...แต่ป่านทนดูไม่ได้” ฉันตอบอย่างตะกุกตะกักก่อนจะเข้าไปโอบเอวพี่น้ำ  



T_T ใครก็ได้ช่วยบอกฉันทีเถอะว่าฉันเป็นอะไรไป   ไอหมอนี่มันเป็นใครกันแน่ถึงได้มีอิทธิพลกับฉันขนาดนี้   แล้วไอ้ความรู้สึกคุ้นเคยแบบแปลกๆที่ซ่อนอยู่ในใจฉันมานานแล้วเนี่ย  มันคืออะไร....



“ป่าน...”ไอหื่นที่ยืนอยู่ข้างหลังฉันเรียกด้วยเสียงที่แผ่วเบา



ไม่>_<  ฉันไม่อยากได้ยิน  เลิกมาทำให้ฉันปั่นป่วนได้แล้ว



“โง่!T_T โง่ที่สุด  นายมันโง่”  ฉันตะโกนด่าอย่างหงุดหงิดขณะที่ตัวเองก็ยังอยู่ในอ้อมกอดของพี่น้ำ



“ใช่  ฉันมันโง่  โง่ตลอด  แต่ครั้งไหนก็ไม่โง่เท่ากับครั้งที่ปล่อยให้เธอหลุดมือมาหรอกนะ” ไอหื่นพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ  ฉันจึงหันไปมองหน้ามันอย่างแปลกใจ



O_O ให้ตายเหอะ   พระเจ้าจอร์จ  ไม่อยากจะเชื่อ.......



ผู้ชายหลั่งน้ำตา!



“นาย..นายจะบ้าเหรอO_O”



ฉันมองน้ำตาที่คลออยู่ในดวงตาคู่สวยที่เคยมองฉันอย่างเจ้าเล่ห์   ....นายเป็นอะไร   ฉันด่านายแรงขนาดนั้นเลยเหรอO_O.....



“ต่อไปฉันจะไม่โง่อีกแล้ว  ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอไปอีก   เพราะฉะนั้นให้โอกาสฉันอีกครั้งเถอะนะ สายป่าน  ....ฉันรักเธอ....” ไอหื่นพูดต่อด้วยแววตาจริงจัง   น้ำเสียงนั้นหนักแน่น  



.....ฉันรักเธอ....



“โอ๊ย>_<” ฉันจับเสื้อพี่น้ำไว้แน่นด้วยความเจ็บ  



.....ปวดหัว....



“เป็นไรป่าน” พี่น้ำถามอย่างตกใจ



“เปล่า  เมื่อกี้เค้าปวดหัวจี๊ดๆ-“-  ไม่เป็นไรมากหรอก” ฉันบอกก่อนจะหันไปมองตัวต้นเหตุ  



ฉันแน่ใจว่าฉันจะต้องรู้จักกับนายนี่มาก่อนแน่ๆ



แต่ทำไมฉันจำไม่ได้ล่ะ......



“งั้นไปนั่งซะ”พี่น้ำเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ



“แต่...”ฉันดึงเสื้อพี่น้ำไว้พลางหันไปมองทั้งสองคนสลับกัน



“พี่ไม่ทำไรมันหรอก^^   ในเมื่อมันเลือกเอง  ก็ต้องเล่นให้จบ” พี่น้ำบอกก่อนจะผลักฉันออกไป   ฉันจึงยอมเดินออกมาจากสนามแต่โดยดี



“ไอป่านO_O  ไม่เป็นอะไรนะ” แป้งถามอย่างเป็นห่วง



“อืม-_-”  ฉันนั่งงลงบรรยากาศรอบๆตัวหนักอึ้งซะจนไม่อยากจะขยับตัวเลยสักนิด



วินาทีแห่งการตัดสินเริ่มขึ้นแล้ว-_-“



ฉันเงยหน้าขึ้นมองภาพข้างหน้า   ผู้ชายทั้งสองคนเริ่มต้นแย่งลูกบาสกันอีกครั้ง   พี่น้ำพยายามที่จะหลบหลีกไปทางซ้ายของแป้นโดยมีคิมติดอยู่ไม่ห่าง  



T_T พอซะทีเถอะนะ   ทำไมต้องแย่งลูกกลมๆลูกเดียวกันด้วย  ที่บ้านก็มีเงินไม่ใช่รึไง    



“เสียดายเหมือนกันนะ   ดูเหมือนน้องกรูจะชอบเมิงเข้าซะแล้ว^^” พี่น้ำบอกก่อนจะชู้ต  ฉันหลับตาลงทันที  



จบแล้วสินะ....  



แล้วนายอย่ามายุ่งกับฉันอีกล่ะ  นายหื่น...



หมับ!



ร่างสูงโปร่งที่ตอนแรกประกบอยู่ข้างหลังพี่น้ำวิ่งไปด้วยความเร็วสูง  ก่อนจะกระโดดจับบอลไว้ได้



“ไม่เร็วไปหน่อยเหรอพี่”ไอหื่นพูดก่อนจะดั้งเข้าไป     ท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคน



ตึงๆ..



เสียงแป้นบาสที่เกิดจาการโยกตัวดังขึ้น  ก่อนที่ไอหื่นจะกระโดดลงมาและจับท้องที่โดนพี่น้ำต่อยไว้ด้วยความเจ็บ



“เอ่อ...เจ็ดต่อหก   คิมชนะ-_-” พี่ไผ่ที่รู้สึกตัวก่อนเอ่ยขึ้น   เป็นผลให้ทุกคนที่กำลังงงอยู่ถึงกับร้องออกมาด้วยความดีใจ    



O_Oไอหื่นชนะงั้นเหรอ?

    

“ไอป่านๆ>O<ลืมตาเร็ว   คิมชนะ   แกจะได้คบกับคิมแล้วนะ” แป้งกับใบเฟิร์นพากันเขย่าตัวฉันอย่างตี่นเต้น



ฉันเปิดตาขึ้นทันที    ไอหื่นกำลังมองมาที่ฉันเหงื่อหลายเม็ดไหลลงมาตามใบหน้าที่ฟกช้ำนั้น-O-



“เธอเป็นแฟนชั้นแล้วนะ ^^”ไอหื่นชี้มาที่ฉันอย่างดีใจ   ให้ตายเหอะ...



>_<แกก็มีแรงดั้งแป้นได้นี่หว่า   แล้วเมื่อกี้ฉันจะเสียน้ำตาไปเพื่ออะไรฟร่ะเนี่ย



“555+  ถูกใจเป็นบ้าเลย”พี่น้ำหัวเราะออกมาก่อนจะเดินเข้ามากอดคอไอหื่น



“กรูยกหน้าที่ดูแลไอป่านให้เมิง” พี่น้ำบอกก่อนจะต่อยไหล่ไอหื่นเบาๆ



“โอ๊ยพี่น้ำ>.<เจ็บอ่ะ”ไอหื่นร้องอย่างสำออยพลางกุมไหล่เอาไว้  



“เฮ้ย..  เออ   โทษทีเล่นแรงไปหน่อยว่ะ-_-”  พี่น้ำหัวเราะเบาๆแล้วจึงกอดคอกันเดินเข้ามาหาพวกข้างสนาม    ที่ตอนนี้กระโดดโลดเต้นไปมาอย่างดีใจ



O.O มีแต่ฉันคนเดียวที่ยืนอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น



ไอหื่นชนะพี่น้ำ   ไอหื่นชนะเดิมพัน   นั่นก็คือ....  ฉันต้องเป็นแฟนไอหื่นงั้นดิ=_=;;;



“ไง   ไอป่านดีใจจนพูดไม่ออกใช่ม้า^^  แหมๆ  ไม่ต้องเขินหรอก  พลังความรักที่แกแสดงเมื่อกี้อ่ะ  เค้าเห็นกันหมดแล้ว  เหอๆๆ” แป้งตบไหล่ฉันก่อนจะหัวเราะเหมือนตัวเองได้แฟนเองอย่างนั้นแหละ-_-a



>_< ใครบอกว่าฉันดีใจจนพูดไม่ออก  หา   ตอนนี้เวรี่ช็อคเลยต่างหากล่ะ



“เอาล่ะ   ทุกคน  เงียบก่อนๆ”พี่น้ำบอก   ทุกคนจึงเงียบทันที  



ถึงแม้ตอนนี้พี่น้ำจะกลับมาเป็นปกติแล้ว  แต่ความน่ากลัวที่แอบซ่อนอยู่ในใบหน้าหล่อๆนั้นก็ไม่ทำให้ใครคิดอยากจะเสี่ยงอยู่ดี



หรือว่านี่อาจต้องเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็นน้องสาวข้าใครอย่าแตะซะแล้ว-_-*



“ในเมื่อไอคิมเอาชนะฉันได้   เพราะฉะนั้นฉันจะอนุญาตให้ไอคิมคบกับไอป่านได้”



“^O^ ฮิ้วววววววววววววววววววว”  



เสียงโห่อย่างล้อเลียนดังขึ้นอีกรอบ  ฉันได้จังหวะก็กระทุ้งศอกใส่เอ็มที่นั่งอยู่ด้านข้างอย่างโมโห



-_-^ พวกแกจะโห่กันทำไม ห๊ะ...



“พี่น้ำ>_<  พี่น้ำไม่ถามป่านเลยอ่ะ  ว่าป่านอยากคบกะมันมั๊ย”  



“ยังต้องถามอีกเหรอ  แกออกจะพรีเซ้นต์ขนาดนั้นอ่ะO_o”  พี่น้ำบีบจมูกฉันเบาๆ   เรียกเสียงฮิ้วดังขึ้นมาอีกรอบ



อ๊ายยยยยยย>O<  อยากจะบ้าตาย  ฟังกันบ้างเด้  บอกว่าไม่ได้ชอบมันไง   จะเข้าใจผิดกันไปใหญ่แล้ว..



“ป่านไม่ได้ชอบมันนะ///>O


ฉันตะโกนกลับไปอย่างหัวเสีย     แต่ไม่รู้ทำไมหน้าถึงได้แดงแปร๊ดขนาดนี้



“O_o แกจะบอกว่าที่แกไปเกาะแข้งเกาะขาไอคิมให้ห้องประชุมต่อหน้าคนตั้งเยอะตั้งแยะเนี่ย   แกไม่ได้ชอบมันเหรอ” พี่น้ำเหล่ตามองอย่างจับผิด    



>_<โอ๊ย...  พี่น้ำ  นั่นเค้าทำเพื่อแกล้งยัยลูกพี่ชะนีหรอก   เค้าไม่ได้ชอบมัน  



-_-a  ว่าแต่ไอที่ว่าเกาะแข้งเกาะขาเนี่ย  หมายความว่าไงอ่ะ



“ป่านเค้าก็ปากแข็งอย่างนี้แหละพี่น้ำ^^”



ไอหื่นบอกอย่างอารมณ์ดีก่อนจะมาจับมือฉัน   ฉันเลยหยิกไปทีนึง-_-^    ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหน้าตาแสนเจ็บปวดเมื่อกี้ที่ทำให้ฉันร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรจะกลับกลายมาเป็นในหน้าที่แสนยียวนเหมือนเดิมได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้    



เจ็บใจชะมัด>O<  รู้งี้ไม่ร้องไห้ให้มันก็ดีหรอก



“ไอคิม  กรูให้เมิงคบกะน้องกรูจริง  แต่ไม่ให้เมิงมาทำแบบนี้นะเว้ย-_-^” พี่น้ำบอกเสียงเหี้ยมอีกรอบ



“เมิงต้องปกป้องน้องกรูให้ดี   อย่าให้ไอป่านเป็นอะไรเด็ดขาด   ถ้าเมิงปกป้องน้องกรูไม่ได้  หรือเมิงทิ้งน้องกรู   กรูไม่ปล่อยเมิงไว้แน่-_-^^^”



พี่น้ำบอกอย่างเครียดๆจนพวกเรารู้สึกร้อนๆหนาวๆอีกรอบ  แต่แล้วริมผีปากได้รูปนั่นก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี-.,-เฮ้อ



“วางใจได้ฮะพี่^^”ไอหื่นยิ้มก่อนที่พวกพี่นาย  พี่เต้  พี่ไผ่  จะเข้ามารุมกันกอดคอไอหื่นและฝากฝังฉัน



>_<  นี่มันทำเหมือนกับเป็นงานแต่งงานเลยนะเนี่ย   ถ้าให้ดีฉันต้องเห็นหยาดน้ำตาแห่งความปีติจากนัยน์ตาคู่สวยของพี่น้ำด้วยสินะ-_-   เหมือนพ่อที่ลูกสาวออกเรือนอย่างนั้นแหละ   ส่วนพวกไอแป้งก็เข้ามาแสดงความยินดีกับฉันกันใหญ่



ทำไมไม่มีใครฟังกรูเลยฟร่ะ-_-^



“อะแฮ่ม-_-^^”  ขอโทษที่ทำลายเวลาแห่งความซาบซึ้งนะ   แต่...”



เสียงแห่บๆแก่ๆดังขึ้น  ไม่มีใครรู้ตัวเลยว่า   ตลอดเวลาที่ทุกคนดีใจกันอยู่นั้น   มีร่างๆหนึ่งยืนมองอยู่อย่างหงุดหงิด   ทันทีที่พวกพี่น้ำหันไปทางต้นเสียงก็ต้องอ้าปากค้างด้วยความตกใจ -O-



ก็คนคนนั้นคือ....  



“เย้ยยย!!อาจารย์จินต์O_O”



พวกพี่น้ำที่ได้ชื่อว่าไม่กลัวใครกลับร้องออกมาเสียงดัง    อาจารย์จินต์ยืนมองทั้งสี่คนด้วยสายตาอาฆาตแค้นเหมือนเมื่อชาติที่แล้วทั้งสี่คนไปขโมยรกลูกอาจารย์มาอย่างนั้นล่ะ-_-“



“นายนที   นายราศี  นายศรันย์   นายมังกร  !!!” อาจารย์จินต์แว้ดเสียงดัง



“คร้าบบบบบบบบบบT_T”



“ฉันนึกว่าหายไปไหนกัน   พวกเธอกล้าดียังไงห๊า  ที่มาโดดวิชาสังคมของฉัน   พวกเธอกล้าดียังไง-_-^^”



อาจารย์จินต์ขยับแว่นสายตาหนาๆด้วยความโมโห   ผมสีดอกเลาช่างเข้ากับวิชาที่แกสอนซะเหลือเกิน



“คือว่าพวกผม>.<.....”



“ไม่ต้องมาแก้ตัว-_-^^  นี่ถ้าพวกสาวๆในห้องไม่กรี๊ดกร๊าดแล้วพากันไม่ตั้งใจเรียน  มัวแต่มองมาที่สนามบาส  ชั้นก็คงไม่รู้หรอกว่าพวกเธอมาเล่นบาสกันเนี่ยยยย!”



อาจารย์จินต์พูดก่อนจะเดินเข้ามาลากพี่น้ำและพวกที่เหลือออกไปเท่าที่หญิงแก่ร่างเล็กอย่างแกพอจะมีปัญญาทำได้



“ขอโทษคร้าบบจารย์T_T   เฮ้ย!  ไอคิม  ขอสั่งอีกอย่าง  ห้ามนั่งเรียนข้างๆน้องกรูเด็ดขาด   เข้าใจมั๊ย” พี่น้ำตะโกนเสียงดัง



“ทำไมอ่ะพี่”



“กรูไม่อยากให้น้องกรูเสียการเรียน”  



-_-a  อ่านะ  ตัวเองโดดเรียนแท้ๆ  ยังมีหน้ามาเป็นห่วงอีก



“นายนที!! อย่ามัวแต่ห่วงคนอื่น  เธอน่ะแหละที่ต้องตั้งใจเรียน-_-^เข้าใจมั๊ย”  อาจารย์จินต์ตะโกนอย่างโมโห  ก่อนที่ร่างของทั้งสองจะหายลับเข้าไปในตึก



...แล้วไอ้ความน่ากลัวของพี่น้ำเมื่อกี้มันหายไปไหนเนี่ยย.....