ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ++เช้าอันสดใสT_Tซะที่ไหนล่ะ++
แกร๊ก....
=_= เสียงประตูห้องเปิดออก ทำให้สาวน้อยขี้เซาในชุดนอนลายลูกแมวอย่างฉันต้องสะดุ้งตื่นทันที ร่างบางของฉันค่อยๆยันตัวขึ้นนั่งอย่างเชื่องช้า เชื่องช้าและอืดอาด กว่าจะโงหัวที่ยังมึนๆขึ้นมาได้ก็เล่นเอาเกือบตาย -_-++ นี่มันกลางดึกอยู่เลย ใครกันนะที่มาปลุกสาวน้อยน่ารักอย่างฉันให้ตื่นจากฝันที่แสนหวานนี่ได้
“...สายป่าน...”
เสียงทุ้มๆที่คุ้นเคยดังขึ้นพร้อมๆกับเผยให้เห็นร่างสูงในความมืด=_= แสงที่ลอดผ่านม่านหน้าต่างมาเพียงเล็กน้อย กระทบกับใบหน้าคมคายและแววตาเจ้าเล่ห์นั้น
O_Oไอหื่น
“นาย...นายเข้ามาได้ไง”
ฉันบอกอย่างตะกุกตะกัก เป็นไปไม่ได้ที่นายนี่จะเข้ามาได้ นี่มันบ้านฉันแถมยังเป็นกลางดึกอีกด้วย หรือว่า....
ฉันหันไปดูที่หน้าต่าง เฮ้ยยO.O หน้าต่างเปิดอยู่แสดงว่ามันปีนเข้ามาอย่างนั้นเหรอ
“ป่าน...”
นายนั่นพูดขึ้นอีก น้ำเสียงติดขัดและแผ่วเบา ร่างสูงค่อยๆเดินเข้ามาช้าๆ
“จะทำอะไรน่ะ ย่ะ... อย่าเข้ามานะ>_<” ฉันค่อยๆกระเถิบไปเรื่อยๆจนหลังเริ่มสัมผัสถึงหัวเตียง
หมดทางหนี!! ในใจฉันร่ำร้องออกมาT^T ฉันเงยหน้าไปมองสิ่งที่ถูกเรียกว่ามนุษย์เพศชายตรงหน้า ร่างนั้นนั่งลงบนเตียงอย่างเชื่องช้า กว่าจะรู้ตัว ร่างบางของฉันก็ถูกมือทั้งสองของหมอนั่นลูบไล้ไปมาตามเรียวขาสวยๆ เสียงลมหายใจของหมอนั่นหอบกระเส่า ฟังดูน่ากลัวเหลือเกิน >.< มันคิดจะทำอะไรกัน อย่านะ...
“ป่าน ฉันต้องการเธอ”
พูดจบไอหื่นนั่นก็ไม่รอช้า รีบรวบร่างฉันเข้าไปซุกไซ้อย่างบ้าคลั่ง ริมฝีปากของมันคลอเคลียกับลำคอระหงของฉัน ในขณะที่มือทั้งสองข้างก็ไม่อยู่เฉย กลับล่วงล้ำเข้ามาในชุดนอนเนื้อบางเพื่อสัมผัสกับสิ่งที่เรียกกันว่าโฟร์โมส>.<.......
มันจะปล้ำฉัน!!!!!!!!!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!”
“ไอป่านนนน!O_O เป็นอะไร” พี่น้ำเปิดประตูดังโครมและวิ่งเข้ามาหาฉันด้วยความตกใจ
“ฮือๆๆ T_T พี่น้ำเหรอ ช่วยป่านด้วย มันจะเอาเวอร์จิ้นป่านไป มันจะจึ๊กกะดึ๋ย อู้หลั่นลา อ๊ะToT”
ฉันร้องไห้เสียงดังพลางกอดพี่น้ำตัวสั่น นี่ถ้าพี่น้ำไม่เข้ามาฉันจะเป็นยังไงเนี่ย =_=ฉันจะเป็นยังไง
“เดี๋ยวๆ-_-“ แกใจเย็นๆก่อน พี่ฟังไม่รู้เรื่อง จึ๊กกะดึ๋ย หลั่นลาอะไรของแก หา”
“ก็T_Tไอหมอนั่นไง มันจะปล้ำป่านไงเล่า ไม่เห็นเหรอ” ฉันทุบอกพี่น้ำ
อะไรกันน้องตัวเองจะถูกปล้ำอยู่แล้วแต่กลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย=_= เป็นพี่ประสาอะไรกันปล่อยให้น้องสาวแสนสวยถูกผู้ชายจับโฟร์โมส ฮือT_T
“แกแหกตาดูให้ดีดิ-_-;; มีใครที่ไหนกัน มีแต่แกนั่นแหละ อยู่ดีๆก็ลุกขึ้นมาแหกปากซะลั่นบ้าน”
“หา? O_O”
ฉันแหกตาดูทันที เฮ้ย! มันหายไปไหน เมื่อกี้มันยังอยู่ตรงนี้อยู่เลยนี่หว่า-..-
“ฝันอ่ะดิ ทำเอาคนอื่นตกอกตกใจหมด” พี่น้ำตบหัวฉัน
แต่เมื่อกี้มันยังอยู่ตรงนี้จริงๆนะ มันอยู่จริงๆ >O<
“ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวสาย วันนี้ฉันมีงานต้องส่ง-_-^”พี่น้ำลุกขึ้นจากเตียงพลางมองฉันด้วยสายตาเวทนา
“ฝันว่าผู้ชายมาปล้ำงั้นเหรอ แกคิดได้ไง น่าจะรู้ตัวนะว่าเป็นความฝัน ใครมันจะกล้ามาปล้ำแก-_- หา”
“พี่น้ำจะบอกว่ามีพี่น้ำอยู่ไม่มีใครกล้ามาแหยมใช่ปะ^^”
“ป่าว-_-พี่แค่สงสัยว่าใครมันจะทำแกลงก็เท่านั้นเอง ก๊ากๆๆๆๆๆๆ”พี่น้ำหัวเราะอย่างสะใจก่อนออกจากห้องไป
-_-แกไม่ใช่พี่ชายฉันใช่ไหม อย่าให้มีคนมาปล้ำฉันนะเฟ้ยย...
“ไอหื่นแกออกไปจากชีวิตฉันซะทีเด้>O<” ฉันตะโกน ก่อนจะหันไปมองรอบๆห้อง
ตอนนี้ก็เช้าแล้ว แสงแดดอ่อนๆเสียงนกจิ้บๆก็บอกได้ว่าไม่ใช่กลางดึกแน่ๆ
(- -)/๐๐๐oooOOOOOO “ฉันฝันไปหรือเนี่ยย เอี๊ย เอี๊ย เอี๊ย (แอกโค่)”
โป๊ก!
แล้วหัวสวยๆก็ถูกมือหนักๆเขกอย่างรุนแรง
“ไอป่าน!!!!-_-++ ทำบ้าอะไรของแกอยู่ บอกให้อาบน้ำไง!!!” พี่น้ำว้ากใส่อย่างหัวเสียก่อนจะเดินออกไปและปิดปะตูเสียงดัง
T_T โหดอิ๊บอ๋ายเลย ไหนไอแป้งว่าหล่อผู้ดีไง อย่างนี้มันหล่อผู้ร้ายนี่หว่า...ฮือๆๆ
“ไอป่าน-_-;; แกสบายดีนะ” แป้งถามทันทีที่เจอฉันหน้าตึกเรียน
“555+ สบายดี สบายสุดๆ ไม่มีวันไหนจะสบายเท่าวันนี้อีกแล้วแหละแก”
=_=ฉันหัวเราะแห้งๆ ก่อนที่ไอแป้งจะเข้ามาพยุงฉันเข้าไปในตึก ฉันสงสัยว่าไอแป้งจะเห็นฉันเป็นทหารที่ไปรบที่อิรักมา-_-
“เป็นไรอ่ะแก”แป้งถาม
“ฉันฝันร้าย=_=”
“ฝันว่าไร*_* ฝันว่าส่องกระจกอะดิ ฮ่าๆๆๆ”
“-_-^^ แป้ง แกอยากหายใจต่อไปมะ”
ฉันหันไปแยกเขี้ยวให้คนหน้าใสข้างๆ มันกัดเก่งเหลือเกิน นับวันเขี้ยวเล็บมันยิ่งคมขึ้นทุกวัน อย่างนี้ต้องรีบกำจัดก่อนที่มันจะผงาดมาทัดเทียมฉัน เอ้อ -_- พูดเป็นหนังกำลังภายในไปได้
“โอ๋ๆๆ^^อย่างอนน้า เค้าล้อเล่น ต่อไปเค้าจะไม่พูดความจริงต่อหน้าตะเองน้า ดีกันน้า”แป้งทำหน้าน่ารัก พลางยกนิ้วก้อยมาให้ฉัน
“ดีกันก็ได้ -_-( “ ฉันทำแก้มตุ่ยก่อนเกี่ยวนิ้วก้อยกลับไป เพื่อนกันนี่นา ก็ต้องมีล้อมีงอนกันบ้าง
-_-a แต่ประโยคของมันเมื่อกี้ฟังดูแปลกๆแหะ...
“แกๆ ทำไมห้องเรามีไทมุงเต็มเลยอ่ะ”แป้งหันมาถามอย่างสงสัย -_-a จริงด้วย ทำไมมีคนมุงเต็มเลย
“ไม่รู้ดิ มีใครในห้องเราเป็นไรอะป่าว-_-?” ฉันบอกแป้ง
“เฮ้ยO_O หรือว่า...”
เราทั้งสองคนหันมาร้องพร้อมกันก่อนจะวิ่งกระหืดกระหอบไปที่ห้องเรียน
“ไม่น้า!!ไอพลอยT_T ใบเฟิร์น” ฉันกับแป้งร้องพร้อมกันอีกสมกับที่เป็นเพื่อนซี้กันมานานT_T
“ขอทางหน่อยค่ะ เพื่อนเราอยู่ในห้องค่ะT_T” แป้งร้องบอกกลุ่มผู้หญิงที่ยืนบังประตูอยู่
“ไอพลอย ใบเฟิร์น แกทำใจดีๆไว้นะT_T” ฉันร้องบ้าง
“โฮT_T ไอป่าน ไม่จริงใช่มั๊ย ไม่จริงใช่มั๊ย” แป้งหันมากอดฉัน เราสองคนยืนกอดกันโดยไม่สนใจสายตาประหลาดๆของคนอื่นๆที่มองมา
จึก.. จึก.. จึก..
“อย่ายุ่งน่า คนกำลังเศร้า ไม่เห็นเหรอTOT”ฉันปัดมือคนที่มาสะกิดอย่างไม่แยแส อะไรอีกเล่า....
“กรู-อยู่-นี่-เฟร้ย -_-^^^^^”
พลอยนั่นเองที่สะกิดฉัน ใบหน้าเถื่อนสุดๆ ข้างๆพลอยเป็นใบเฟิร์นที่ยืนทำหน้าดุร้ายไม่แพ้กัน-_-;;
“อ้าวO_O แหะๆ แกอยู่นี่เหรอ แหม มาเช้าจัง^^;; แหะๆๆ”แป้งที่รู้ตัวว่าหน้าแตกหัวเราะแหยๆ ส่วนฉันทำตัวลีบหลบหลังแป้ง
-_-;; แหะๆ ก็เค้าเป็นห่วงพวกตัวนี่นา
“พวกแกแช่งพวกฉันแต่เช้าเลยเหรอ-_-+++” ใบเฟิร์นแว๊ด
-_-;;; แหะๆ ใบเฟิร์น ตัวหายหวัดแล้วเหรอ ดีจังเลยเน้อ... เน้อ..-_-;;;;;
“พวกแกมีอะไรจะสั่งเสียมั๊ยยยย! -_-++ วะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“แง๊ >O< อย่าทำเค้าเลยยยยย.....” สิ้นเสียงฉันกับแป้งก็กอดกันกลมรอรับชะตากรรมที่จะมาถึง
แง...ช่างเป็นเช้าที่สดใสจริงๆ>O<
(ฉันว่าพวกแกคงต้องคบกันสองคนอ่ะดีแล้ววว-_-“:ลูกตาล)
“แล้วนี่มันมุงอะไรกันล่ะ-_-^” พลอยบอกอย่างหงุดหงิด
“ไม่รู้ดิ=_=”
แป้งตอบขณะกำลังกระโดดเหยงๆเพื่อพยายามจะดูในห้อง ไม่ต้องถามว่าฉันกระโดดด้วยหรือป่าว ไม่อย่างแน่นอนเพราะความสูงไม่เอื้ออำนวย กระโดดไปก็มองไม่เห็น
“เอ่อ^^พี่คะๆ พี่มุงอะไรกันเหรอคะ” ใบเฟิร์นสาวสุภาพที่สุดในกลุ่มหันไปจิ้มพี่คนสวยข้างๆ
“อ๊ายยย>_< เค้ามาดูเด็กใหม่กัน เห็นว่าหล่อพอๆกับน้องสายน้ำเลยอ่ะ”พี่คนนั้นบอก
-_-เรียกพี่ฉันว่าน้อง แสดงว่าเป็นรุ่นพี่ม.6 นี่ยังอุตส่าห์ข้ามตึกมาอีกเหรอเนี่ย ทั้งๆที่ม.6 เค้าปล่อยให้อ่านหนังสือเอนท์อย่างเคร่งเครียดอ่ะนะ-_-a
“เหอๆ พอจะรู้คำตอบแล้ว ไอป่าน แกเจอศึกหนักซะแล้ว ดูเหมือนคิมจะกลายเป็นหนุ่มป๊อปชั่วข้ามคืนแล้วนะ” แป้งหันมาล้อ ฉันสะบัดหน้าอย่างไม่สนใจ
“ช่างเค้าสิ ไม่เกี่ยวกับฉันนี่”
“นี่ๆ >O< ตกลงว่าเมื่อวานฉันไม่มาเนี่ย ฉันพลาดช็อตเด็ดใช่ไหมเนี่ย” ใบเฟิร์นร้อง ผมลอนสีน้ำตาลที่ถูกถักเปียอย่างดีสะบัดไปมา -_-aเก็บอาการหน่อยสิแก
“เหอๆ^^ แกไม่ได้เห็นคิมจับมือไอป่านอ่ะ โคตรหวานเลย” พลอยทำท่าคล้องคอใบเฟิร์นแล้วกระซิบที่หู -_- ถ้าจะกระซิบให้ฉันได้ยิน ไม่จำเป็นจะต้องกระซิบคงจะดีกว่า
“แถมยังเรียกว่าที่รักอีกนะ 555+”
“พวกแกเห็นนี่หว่า>_< ทำไมไม่ช่วยฉันอ่ะ ฉันขยะแขยงจะได้ตายอยู่แล้ว”
ฉันดึงหางม้าไอพลอย หนอย-_-+ นี่สรุปว่าพวกแกเอา OX มาบังหน้างั้นสินะ
“อ้าว^^ก็นึกว่าแกชอบ เห็นทำจมูกบานตลอดเลย เหอๆๆ ปิดไม่มิดร๊อก”
“กรี๊ดๆๆๆ>O< ไม่จริงๆ” ฉันวิ่งไล่ไอพลอยไปตามระเบียง สองสาวก็ที่เหลือยืนหัวเราะเราสองคนจนตัวงอ
>_< ไม่จริงซักหน่อย ฉันขยะแขยงจะตาย รังเกียจมากๆด้วย อี๊...
~ ~ ~ติ๊ง ต่อง ติ๊ง ต่อง~ ~ ~
ออดเข้าชั้นเรียนดังขึ้น-.,- เสียงพวกสาวๆไทมุงต่างโวยวายอย่างเสียดาย ก่อนจะทยอยกันถอยทัพกลับห้องตัวเองไป ทำให้เด็กห้องเราที่ยืนรออยู่หน้าห้องสามารถเข้าไปในห้องเรียนได้
“^^”
รอยยิ้มของคนที่เป็นต้นเหตุของไทมุงครั้งนี้ถูกส่งมาให้ทันทีที่ฉันเดินเข้าไปในห้อง หนอย....ยังมีหน้ามายิ้มอีก ทำให้คนเค้าฝันร้ายแท้ๆ-_-^
“ฮึ-_-+” ฉันสะบัดหน้าให้อย่างหยิ่งๆ วันนี้ใบเฟิร์นมาแล้ว แกออกไปจากที่นั่งข้างๆฉันเดี๋ยวนี้-_-^
“หวัดดีค่ะ^^ ใบเฟิร์นค่ะ”
ใบเฟิร์นเข้าไปทักทายไอหมอนั่นอย่างเป็นกันเอง -_-+ อย่าไปทักมันมากไอเฟิร์น แกรีบๆไล่มันไปซะ ฉันเหม็นขี้หน้ามัน
\"หวัดดีใบเฟิร์น เธอพกบูลด๊อกมาด้วยเหรอ\" คนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะตอบหน้าตาย ขณะที่สายตาจับจ้องมาที่ฉัน
-_-^มันว่าฉันเป็นบูลด๊อก
“นี่นาย-_-^ เฟิร์นมาแล้ว ออกไปนั่งตรงอื่นสิ” ฉันบอกขณะยืนกอดอก
ใบเฟิร์น แป้ง และพลอย มองตากัน ก่อนที่ทั้งสามคนจะยิ้มที่มุมปากอย่างมีแผน
O_oฉันตาฝาดใช่ไหม
“ได้ไงอ่ะป่าน ตาซ้งบอกให้คิมนั่งข้างๆแกนะ”แป้งเขย่าตัวฉัน
อ๊าย>.<แก ฉันไม่ใช่ลิโพนะ
“ใช่ๆ-_- คิมเค้าเพิ่งย้ายมา แกก็ช่วยๆแนะนำเค้าหน่อยสิ ยังไงแกก็เคยไปญี่ปุ่นมา น่าจะคุ้นเคยกับคิมเค้านะ”พลอยเขย่าบ้าง
-_-a มันเกี่ยวอะไรกันมิทราบ
“แล้วไอเฟิร์นจะนั่งไหนล่ะ ไอหมอนี่มันมาแย่งที่นั่งไอเฟิร์นนะ”ฉันแย้ง
ตอนนี้มึนหัวไปหมดแล้ว ก็ไอ้สามตัวนี่สิ เขย่าฉันอย่างกับว่าจะมีเงินหล่นออกมาอย่างนั้นแหละ- -*
“ฉันก็จะไปนั่งกับไอแป้งไอพลอยไง เนี่ยๆ ต่อโต๊ะเอาก็สิ้นเรื่อง”
ใบเฟิร์นบอกหน้าตายมือก็เขย่าต่อไป พวกแก๊>.<เลิกเขย่าซะที
“ฮิ ฮิ ฮิ^^ ถ้าป่านเค้าไม่อยากนั่งกะคิม คิมมานั่งข้างๆจุ๊บแจงมั๊ยอ่ะ”
เสียงบีบๆที่ไม่รื่นหูดังขึ้น-_-^ พวกเราทั้งสี่คนหันไปทางต้นเสียงชนิดที่ว่าเกือบจะพร้อมกัน จุ๊บแจงสาวร่างโปร่งผมซอยประบ่ากำลังนั่งลงตรงที่นั่งของฉัน สายตาที่มันมองไอหื่นนั่นหวานเชื่อมอย่างเห็นได้ชัด-_- ฉันลืมไปเลย=_= เปิดเทอมนี้มัวแต่ยุ่งๆเรื่องกวนใจอยู่ จนลืมนังจุ๊บแจงไปซะสนิท ผู้หญิงที่กัดกับฉันมาตั้งแต่ม.1 ปีนี้มันย้ายมาอยู่ห้องเดียวกับฉัน หายนะกำลังจะเริ่มขึ้น และมันมาแหย่หนวดเสือโดยการเอาก้นบานๆของมันนั่งลงบนเก้าอี้แสนสวยของฉัน>.,<
“(อี)จุ๊บแจง-_-^ ลุกออกมาจากเก้าอี้ป่านเดี๋ยวนี้นะ” แป้งบอกอย่างเหลืออด
“ทำไม ก็ป่านไม่อยากนั่งก็ให้ฉันนั่งแทนสิ” จุ๊บแจงชายตามามองแวบนึงก่อนจะหันไปส่งสายตาหยดย้อยให้คิม
-_-+ ฮึ่ม...อยากรู้ไหมว่าทำไม ฉันกับมันถึงไม่ถูกกัน สาเหตุมาจากพี่น้ำอีกน่ะล่ะ ตอนเข้ามาม. 1 ฉันก็ได้ชื่อว่าเป็นน้องสาวหนุ่มหล่อของสายม.ต้น เป็นธรรมดาที่สาวๆจะมาทำดีกับฉันเพื่อหวังจะเป็นสะพานไต่เต้าไปหาไอพี่ชายซื่อบื้อนั่น ไม่เว้นแม้แต่ยัยบ้านี่-_-^ แต่ฉันก็จับได้ว่ามันตอแหลใส่ฉัน มาทำดีต่อหน้า แต่ลับหลังเหมือนนังงูพิษ ที่คอยจะแว้งกัดอยู่ตลอดเวลา ฉันเลยจัดการ.... เหอๆๆอย่ารู้เลยดีกว่า-.,- ตั้งแต่นั้นมา มันกับฉันเจอกันเมื่อไหร่เป็นต้องมีสายฟ้ามาฟาดฟันให้คนแถวนั้นดูเล่นเป็นบุญตาทุกทีไป
“ถ้าอยากนั่งกับหมอนี่มากก็เอาไปนั่งที่อื่น แต่อย่ามานั่งที่ฉัน-_-^” ฉันทุบโต๊ะเสียงดัง
“แหม-_-+ ยังรุนแรงไม่เปลี่ยนเลยนะยะ ฉันจะนั่งอ่ะ จะทำไม บ้านแกเป็นเจ้าของโต๊ะกับเก้าอี้หรือไงถึงนั่งไม่ได้”
นังจุ๊บแจงจ้องหน้าฉันเหมือนจะเอาเรื่อง ฉันกำมือแน่น -_-^ ไม่ได้ ฉันจะทำร้ายมันในห้องไม่ได้ ไม่งั้นเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ พี่น้ำก็คงช่วยอะไรฉันไม่ได้
“ใจเย็นป่าน มันยั่วโมโหแกอยู่” พลอยกระซิบ
ตอนนี้ทั้งห้องหันมามองพวกเราเป็นตาเดียว-*- เพชรกับเอ็มที่นั่งอยู่หลังห้องก็เดินมาสมทบ เอ็มลูบหลังฉันอย่างให้กำลังใจ -_-
เดี๋ยวๆ-_-+ แต่แกลูบขึ้นทำไมเนี่ย ฉันไม่ได้อ้วกซะหน่อย
“เอ่อ-_-a” เสียงชายหนุ่มต้นเหตุดังขึ้น หลังจากที่มันไม่มีบทพูดมานาน
“ว่าไง~^^” นังจุ๊บแจงหันไปตอบเสียงยานคางพลางทำปากเจ่อยั่วยวน ฉันเคยเห็นปากแบบนี้ในโฆษณาอาหารปลานะ-_-a
“เธอช่วยลุกออกไปได้ไหม ฉันอยากนั่งกับที่รักฉันน่ะ”ไอหื่นบอกก่อนจะลุกขึ้นแล้วดึงฉันเข้าไปโอบ
เฮ้ยO_O คนทั้งห้องมองกันหมดแล้ว
“อ๊ะ>_< อะไรเนี่ย นังนี่อีกแล้วเหรอ” นังจุ๊บแจงร้องเสียงดัง ฉันรู้สึกได้ว่าสายฟ้าที่เคยมีระหว่างฉันกับยัยนี่ยิ่งเพิ่มไปอีก แล้วใครสนล่ะ-_-
“นี่ เค้าก็บอกออกมาตรงๆแล้ว ยังหน้าด้านหน้าหนานั่งอยู่ได้นะ-_-^” พลอยบอก ขณะที่เอ็มทำท่าแคะขี้มูกอย่างสบายใจ-_-
“เธออยากจะนั่งที่ของสายป่านน้องพี่สายน้ำจริงๆอ่ะเหรอ^^” เอ็มพูด
ใบหน้าที่เปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเวลานั้น จริงๆแล้วข้างในจะเป็นอย่างไรไม่มีใครอยากรู้ และไม่คิดเสี่ยงที่จะรู้
“อะ เอ่อ>.<”นังจุ๊บแจงอึกอัก 555+ พอเอ่ยชื่อพี่ฉันเท่านั้นล่ะ หงอเชียว กลัวอะไรกันนักหนา^^
“ว่าไงล่ะ^^”เอ็มยิ้มอย่างอารมณ์ดี
“ฉันจะไปนั่งที่>_< หลีกเซ่ ”
นังจุ๊บแจงผลักใบเฟิร์นก่อนจะวิ่งไปนั่งที่ของตัวเองที่อยู่ข้างหน้าต่าง กลุ่มของมันหันมามองทางพวกเราอย่างปองร้าย -_-^ หนอยแก ผลักเพื่อนฉันเหรอ ไว้วันหลังฉันจะสะสาง วันนี้ฝากไว้ก่อนเถอะ
“มองอะไรกันครับ^^ไม่อยากเรียนแล้วเหรอ” เอ็มหันไปยิ้มกับคนอื่นๆ ทุกคนต่างหันกลับไปอย่างรวดเร็ว พวกเราได้แต่หัวเราะเบาๆ
ฉันหันไปค้อนคนข้างๆ ที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แต่แววตานั้นกลับซุกซนซะเหลือเกิน-_-^ หมอนี่ชอบหาเรื่องยุ่งๆมาให้ฉันอยู่เรื่อยเลย ให้ตายสิ..
“ปล่อยซะทีสิยะ-_-^”ฉันกระทุ้งสีข้างไอหื่นก่อนจะกระทืบเท้าไปนั่งที่โต๊ะ
“เมื่อคืนหลับสบายมั๊ย” หมอนั่นถาม มือหยาบที่เคยช่วยฉันขึ้นจากคูน้ำบีบจมูกฉันเบาๆ
-_-++ ไอบ้า เพราะแกอ่ะแหละที่ทำให้ฉันหลับไม่ลง!
“อย่าทำหน้าอย่างนั้นได้ไหม-_-^”
“ทำไมยะ-_- สวยล่ะสิ มีคนชมเยอะแล้ว”
มันก็น่ากลุ้มเหมือนกันอ่ะนะที่เกิดมาเป็นคนสวยเนี่ย ^^โฮะๆๆๆๆๆ
“เปล่าหรอก-_-“ สยองมากกว่า”
-_-ไอ้เวง
“ทำไมไม่ไปนั่งกับ(นัง)จุ๊บแจงล่ะ” ฉันประชด
“หึงล่ะสิ-_-ยัยบ๊องส์”
“ไม่ได้หึงย่ะ-_-+ฉันจะหึงนายทำไม”ฉันเหลือบไปมองนังจุ๊บแจงที่ส่งสายตาเยิ้มๆมาเป็นระยะๆ
“ช่วยไม่ได้ก็ฉันหล่อออกจะขนาดนี้^^เธอคงจะชอบฉันแล้วล่ะสิ”
“ไม่ได้ชอบ!!”
“เธอชอบฉันแล้วยัยเบ๊อะ^^”
“ฉันไม่ได้เบ๊อะ-_-+ และฉันก็ไม่ได้ชอบ”
“ชอบ!! -_-^นี่ไม่รู้ฉันโง่หรือเซ่อกันเนี่ยที่ไปตกหลุมคนอย่างเธอ”
“เอ๊ะ..พูดงี้ได้ไง ก็บอกว่าไม่ชอบ!!-_-+”
“เฮ้อ-_- ”
“เฮ้ยยย-_-++ ถอนหายใจทำไม ก็บอกว่าไม่ได้ชอบไง!!!!!!!!!!”
“ปราณปรียา!!-_-^^ ออกไปยืนหน้าชั้นเดี๋ยวนี้!”
ทั้งห้องต่างหันมามองที่ฉันเป็นจุดเดียว-_- ส่วนอาจารย์ระเบียบส่งสายตาดุๆมาให้ฉัน บนกระดานมีตัวหนังสือขยุกขยิกไม่กี่บรรทัด ทำไมฉันไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่านี่เข้าคาบเรียนแล้วT_T
ฮือT_T นี่ฉันทำอะไรบ้าๆลงไปอีกแล้วงั้นเหรอ
“ค่ะT_T”
ฉันบอกอย่างเจี๋ยมเจี้ยมก่อนจะเดินคอตกออกไปT^T ไม่วายได้ยินเสียงหัวเราะของคนที่เพิ่งเถียงด้วยเมื่อกี๊
‘ฝากไว้ก่อนเถอะ’ ฉันทำปากขมุบขมิบก่อนจะเดินออกไป
‘ จะรอ’ คนก่อเรื่องอีกคนแต่กลับไม่โดนขมุบขมิบตอบมาบ้าง
..ช่างเป็นเช้าที่สดใส(กัดฟันพูด)เหลือเกินนะ นายตัวแสบเอ๊ย-_-^^....
=_= เสียงประตูห้องเปิดออก ทำให้สาวน้อยขี้เซาในชุดนอนลายลูกแมวอย่างฉันต้องสะดุ้งตื่นทันที ร่างบางของฉันค่อยๆยันตัวขึ้นนั่งอย่างเชื่องช้า เชื่องช้าและอืดอาด กว่าจะโงหัวที่ยังมึนๆขึ้นมาได้ก็เล่นเอาเกือบตาย -_-++ นี่มันกลางดึกอยู่เลย ใครกันนะที่มาปลุกสาวน้อยน่ารักอย่างฉันให้ตื่นจากฝันที่แสนหวานนี่ได้
“...สายป่าน...”
เสียงทุ้มๆที่คุ้นเคยดังขึ้นพร้อมๆกับเผยให้เห็นร่างสูงในความมืด=_= แสงที่ลอดผ่านม่านหน้าต่างมาเพียงเล็กน้อย กระทบกับใบหน้าคมคายและแววตาเจ้าเล่ห์นั้น
O_Oไอหื่น
“นาย...นายเข้ามาได้ไง”
ฉันบอกอย่างตะกุกตะกัก เป็นไปไม่ได้ที่นายนี่จะเข้ามาได้ นี่มันบ้านฉันแถมยังเป็นกลางดึกอีกด้วย หรือว่า....
ฉันหันไปดูที่หน้าต่าง เฮ้ยยO.O หน้าต่างเปิดอยู่แสดงว่ามันปีนเข้ามาอย่างนั้นเหรอ
“ป่าน...”
นายนั่นพูดขึ้นอีก น้ำเสียงติดขัดและแผ่วเบา ร่างสูงค่อยๆเดินเข้ามาช้าๆ
“จะทำอะไรน่ะ ย่ะ... อย่าเข้ามานะ>_<” ฉันค่อยๆกระเถิบไปเรื่อยๆจนหลังเริ่มสัมผัสถึงหัวเตียง
หมดทางหนี!! ในใจฉันร่ำร้องออกมาT^T ฉันเงยหน้าไปมองสิ่งที่ถูกเรียกว่ามนุษย์เพศชายตรงหน้า ร่างนั้นนั่งลงบนเตียงอย่างเชื่องช้า กว่าจะรู้ตัว ร่างบางของฉันก็ถูกมือทั้งสองของหมอนั่นลูบไล้ไปมาตามเรียวขาสวยๆ เสียงลมหายใจของหมอนั่นหอบกระเส่า ฟังดูน่ากลัวเหลือเกิน >.< มันคิดจะทำอะไรกัน อย่านะ...
“ป่าน ฉันต้องการเธอ”
พูดจบไอหื่นนั่นก็ไม่รอช้า รีบรวบร่างฉันเข้าไปซุกไซ้อย่างบ้าคลั่ง ริมฝีปากของมันคลอเคลียกับลำคอระหงของฉัน ในขณะที่มือทั้งสองข้างก็ไม่อยู่เฉย กลับล่วงล้ำเข้ามาในชุดนอนเนื้อบางเพื่อสัมผัสกับสิ่งที่เรียกกันว่าโฟร์โมส>.<.......
มันจะปล้ำฉัน!!!!!!!!!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!”
“ไอป่านนนน!O_O เป็นอะไร” พี่น้ำเปิดประตูดังโครมและวิ่งเข้ามาหาฉันด้วยความตกใจ
“ฮือๆๆ T_T พี่น้ำเหรอ ช่วยป่านด้วย มันจะเอาเวอร์จิ้นป่านไป มันจะจึ๊กกะดึ๋ย อู้หลั่นลา อ๊ะToT”
ฉันร้องไห้เสียงดังพลางกอดพี่น้ำตัวสั่น นี่ถ้าพี่น้ำไม่เข้ามาฉันจะเป็นยังไงเนี่ย =_=ฉันจะเป็นยังไง
“เดี๋ยวๆ-_-“ แกใจเย็นๆก่อน พี่ฟังไม่รู้เรื่อง จึ๊กกะดึ๋ย หลั่นลาอะไรของแก หา”
“ก็T_Tไอหมอนั่นไง มันจะปล้ำป่านไงเล่า ไม่เห็นเหรอ” ฉันทุบอกพี่น้ำ
อะไรกันน้องตัวเองจะถูกปล้ำอยู่แล้วแต่กลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย=_= เป็นพี่ประสาอะไรกันปล่อยให้น้องสาวแสนสวยถูกผู้ชายจับโฟร์โมส ฮือT_T
“แกแหกตาดูให้ดีดิ-_-;; มีใครที่ไหนกัน มีแต่แกนั่นแหละ อยู่ดีๆก็ลุกขึ้นมาแหกปากซะลั่นบ้าน”
“หา? O_O”
ฉันแหกตาดูทันที เฮ้ย! มันหายไปไหน เมื่อกี้มันยังอยู่ตรงนี้อยู่เลยนี่หว่า-..-
“ฝันอ่ะดิ ทำเอาคนอื่นตกอกตกใจหมด” พี่น้ำตบหัวฉัน
แต่เมื่อกี้มันยังอยู่ตรงนี้จริงๆนะ มันอยู่จริงๆ >O<
“ไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวสาย วันนี้ฉันมีงานต้องส่ง-_-^”พี่น้ำลุกขึ้นจากเตียงพลางมองฉันด้วยสายตาเวทนา
“ฝันว่าผู้ชายมาปล้ำงั้นเหรอ แกคิดได้ไง น่าจะรู้ตัวนะว่าเป็นความฝัน ใครมันจะกล้ามาปล้ำแก-_- หา”
“พี่น้ำจะบอกว่ามีพี่น้ำอยู่ไม่มีใครกล้ามาแหยมใช่ปะ^^”
“ป่าว-_-พี่แค่สงสัยว่าใครมันจะทำแกลงก็เท่านั้นเอง ก๊ากๆๆๆๆๆๆ”พี่น้ำหัวเราะอย่างสะใจก่อนออกจากห้องไป
-_-แกไม่ใช่พี่ชายฉันใช่ไหม อย่าให้มีคนมาปล้ำฉันนะเฟ้ยย...
“ไอหื่นแกออกไปจากชีวิตฉันซะทีเด้>O<” ฉันตะโกน ก่อนจะหันไปมองรอบๆห้อง
ตอนนี้ก็เช้าแล้ว แสงแดดอ่อนๆเสียงนกจิ้บๆก็บอกได้ว่าไม่ใช่กลางดึกแน่ๆ
(- -)/๐๐๐oooOOOOOO “ฉันฝันไปหรือเนี่ยย เอี๊ย เอี๊ย เอี๊ย (แอกโค่)”
โป๊ก!
แล้วหัวสวยๆก็ถูกมือหนักๆเขกอย่างรุนแรง
“ไอป่าน!!!!-_-++ ทำบ้าอะไรของแกอยู่ บอกให้อาบน้ำไง!!!” พี่น้ำว้ากใส่อย่างหัวเสียก่อนจะเดินออกไปและปิดปะตูเสียงดัง
T_T โหดอิ๊บอ๋ายเลย ไหนไอแป้งว่าหล่อผู้ดีไง อย่างนี้มันหล่อผู้ร้ายนี่หว่า...ฮือๆๆ
“ไอป่าน-_-;; แกสบายดีนะ” แป้งถามทันทีที่เจอฉันหน้าตึกเรียน
“555+ สบายดี สบายสุดๆ ไม่มีวันไหนจะสบายเท่าวันนี้อีกแล้วแหละแก”
=_=ฉันหัวเราะแห้งๆ ก่อนที่ไอแป้งจะเข้ามาพยุงฉันเข้าไปในตึก ฉันสงสัยว่าไอแป้งจะเห็นฉันเป็นทหารที่ไปรบที่อิรักมา-_-
“เป็นไรอ่ะแก”แป้งถาม
“ฉันฝันร้าย=_=”
“ฝันว่าไร*_* ฝันว่าส่องกระจกอะดิ ฮ่าๆๆๆ”
“-_-^^ แป้ง แกอยากหายใจต่อไปมะ”
ฉันหันไปแยกเขี้ยวให้คนหน้าใสข้างๆ มันกัดเก่งเหลือเกิน นับวันเขี้ยวเล็บมันยิ่งคมขึ้นทุกวัน อย่างนี้ต้องรีบกำจัดก่อนที่มันจะผงาดมาทัดเทียมฉัน เอ้อ -_- พูดเป็นหนังกำลังภายในไปได้
“โอ๋ๆๆ^^อย่างอนน้า เค้าล้อเล่น ต่อไปเค้าจะไม่พูดความจริงต่อหน้าตะเองน้า ดีกันน้า”แป้งทำหน้าน่ารัก พลางยกนิ้วก้อยมาให้ฉัน
“ดีกันก็ได้ -_-( “ ฉันทำแก้มตุ่ยก่อนเกี่ยวนิ้วก้อยกลับไป เพื่อนกันนี่นา ก็ต้องมีล้อมีงอนกันบ้าง
-_-a แต่ประโยคของมันเมื่อกี้ฟังดูแปลกๆแหะ...
“แกๆ ทำไมห้องเรามีไทมุงเต็มเลยอ่ะ”แป้งหันมาถามอย่างสงสัย -_-a จริงด้วย ทำไมมีคนมุงเต็มเลย
“ไม่รู้ดิ มีใครในห้องเราเป็นไรอะป่าว-_-?” ฉันบอกแป้ง
“เฮ้ยO_O หรือว่า...”
เราทั้งสองคนหันมาร้องพร้อมกันก่อนจะวิ่งกระหืดกระหอบไปที่ห้องเรียน
“ไม่น้า!!ไอพลอยT_T ใบเฟิร์น” ฉันกับแป้งร้องพร้อมกันอีกสมกับที่เป็นเพื่อนซี้กันมานานT_T
“ขอทางหน่อยค่ะ เพื่อนเราอยู่ในห้องค่ะT_T” แป้งร้องบอกกลุ่มผู้หญิงที่ยืนบังประตูอยู่
“ไอพลอย ใบเฟิร์น แกทำใจดีๆไว้นะT_T” ฉันร้องบ้าง
“โฮT_T ไอป่าน ไม่จริงใช่มั๊ย ไม่จริงใช่มั๊ย” แป้งหันมากอดฉัน เราสองคนยืนกอดกันโดยไม่สนใจสายตาประหลาดๆของคนอื่นๆที่มองมา
จึก.. จึก.. จึก..
“อย่ายุ่งน่า คนกำลังเศร้า ไม่เห็นเหรอTOT”ฉันปัดมือคนที่มาสะกิดอย่างไม่แยแส อะไรอีกเล่า....
“กรู-อยู่-นี่-เฟร้ย -_-^^^^^”
พลอยนั่นเองที่สะกิดฉัน ใบหน้าเถื่อนสุดๆ ข้างๆพลอยเป็นใบเฟิร์นที่ยืนทำหน้าดุร้ายไม่แพ้กัน-_-;;
“อ้าวO_O แหะๆ แกอยู่นี่เหรอ แหม มาเช้าจัง^^;; แหะๆๆ”แป้งที่รู้ตัวว่าหน้าแตกหัวเราะแหยๆ ส่วนฉันทำตัวลีบหลบหลังแป้ง
-_-;; แหะๆ ก็เค้าเป็นห่วงพวกตัวนี่นา
“พวกแกแช่งพวกฉันแต่เช้าเลยเหรอ-_-+++” ใบเฟิร์นแว๊ด
-_-;;; แหะๆ ใบเฟิร์น ตัวหายหวัดแล้วเหรอ ดีจังเลยเน้อ... เน้อ..-_-;;;;;
“พวกแกมีอะไรจะสั่งเสียมั๊ยยยย! -_-++ วะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“แง๊ >O< อย่าทำเค้าเลยยยยย.....” สิ้นเสียงฉันกับแป้งก็กอดกันกลมรอรับชะตากรรมที่จะมาถึง
แง...ช่างเป็นเช้าที่สดใสจริงๆ>O<
(ฉันว่าพวกแกคงต้องคบกันสองคนอ่ะดีแล้ววว-_-“:ลูกตาล)
“แล้วนี่มันมุงอะไรกันล่ะ-_-^” พลอยบอกอย่างหงุดหงิด
“ไม่รู้ดิ=_=”
แป้งตอบขณะกำลังกระโดดเหยงๆเพื่อพยายามจะดูในห้อง ไม่ต้องถามว่าฉันกระโดดด้วยหรือป่าว ไม่อย่างแน่นอนเพราะความสูงไม่เอื้ออำนวย กระโดดไปก็มองไม่เห็น
“เอ่อ^^พี่คะๆ พี่มุงอะไรกันเหรอคะ” ใบเฟิร์นสาวสุภาพที่สุดในกลุ่มหันไปจิ้มพี่คนสวยข้างๆ
“อ๊ายยย>_< เค้ามาดูเด็กใหม่กัน เห็นว่าหล่อพอๆกับน้องสายน้ำเลยอ่ะ”พี่คนนั้นบอก
-_-เรียกพี่ฉันว่าน้อง แสดงว่าเป็นรุ่นพี่ม.6 นี่ยังอุตส่าห์ข้ามตึกมาอีกเหรอเนี่ย ทั้งๆที่ม.6 เค้าปล่อยให้อ่านหนังสือเอนท์อย่างเคร่งเครียดอ่ะนะ-_-a
“เหอๆ พอจะรู้คำตอบแล้ว ไอป่าน แกเจอศึกหนักซะแล้ว ดูเหมือนคิมจะกลายเป็นหนุ่มป๊อปชั่วข้ามคืนแล้วนะ” แป้งหันมาล้อ ฉันสะบัดหน้าอย่างไม่สนใจ
“ช่างเค้าสิ ไม่เกี่ยวกับฉันนี่”
“นี่ๆ >O< ตกลงว่าเมื่อวานฉันไม่มาเนี่ย ฉันพลาดช็อตเด็ดใช่ไหมเนี่ย” ใบเฟิร์นร้อง ผมลอนสีน้ำตาลที่ถูกถักเปียอย่างดีสะบัดไปมา -_-aเก็บอาการหน่อยสิแก
“เหอๆ^^ แกไม่ได้เห็นคิมจับมือไอป่านอ่ะ โคตรหวานเลย” พลอยทำท่าคล้องคอใบเฟิร์นแล้วกระซิบที่หู -_- ถ้าจะกระซิบให้ฉันได้ยิน ไม่จำเป็นจะต้องกระซิบคงจะดีกว่า
“แถมยังเรียกว่าที่รักอีกนะ 555+”
“พวกแกเห็นนี่หว่า>_< ทำไมไม่ช่วยฉันอ่ะ ฉันขยะแขยงจะได้ตายอยู่แล้ว”
ฉันดึงหางม้าไอพลอย หนอย-_-+ นี่สรุปว่าพวกแกเอา OX มาบังหน้างั้นสินะ
“อ้าว^^ก็นึกว่าแกชอบ เห็นทำจมูกบานตลอดเลย เหอๆๆ ปิดไม่มิดร๊อก”
“กรี๊ดๆๆๆ>O< ไม่จริงๆ” ฉันวิ่งไล่ไอพลอยไปตามระเบียง สองสาวก็ที่เหลือยืนหัวเราะเราสองคนจนตัวงอ
>_< ไม่จริงซักหน่อย ฉันขยะแขยงจะตาย รังเกียจมากๆด้วย อี๊...
~ ~ ~ติ๊ง ต่อง ติ๊ง ต่อง~ ~ ~
ออดเข้าชั้นเรียนดังขึ้น-.,- เสียงพวกสาวๆไทมุงต่างโวยวายอย่างเสียดาย ก่อนจะทยอยกันถอยทัพกลับห้องตัวเองไป ทำให้เด็กห้องเราที่ยืนรออยู่หน้าห้องสามารถเข้าไปในห้องเรียนได้
“^^”
รอยยิ้มของคนที่เป็นต้นเหตุของไทมุงครั้งนี้ถูกส่งมาให้ทันทีที่ฉันเดินเข้าไปในห้อง หนอย....ยังมีหน้ามายิ้มอีก ทำให้คนเค้าฝันร้ายแท้ๆ-_-^
“ฮึ-_-+” ฉันสะบัดหน้าให้อย่างหยิ่งๆ วันนี้ใบเฟิร์นมาแล้ว แกออกไปจากที่นั่งข้างๆฉันเดี๋ยวนี้-_-^
“หวัดดีค่ะ^^ ใบเฟิร์นค่ะ”
ใบเฟิร์นเข้าไปทักทายไอหมอนั่นอย่างเป็นกันเอง -_-+ อย่าไปทักมันมากไอเฟิร์น แกรีบๆไล่มันไปซะ ฉันเหม็นขี้หน้ามัน
\"หวัดดีใบเฟิร์น เธอพกบูลด๊อกมาด้วยเหรอ\" คนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะตอบหน้าตาย ขณะที่สายตาจับจ้องมาที่ฉัน
-_-^มันว่าฉันเป็นบูลด๊อก
“นี่นาย-_-^ เฟิร์นมาแล้ว ออกไปนั่งตรงอื่นสิ” ฉันบอกขณะยืนกอดอก
ใบเฟิร์น แป้ง และพลอย มองตากัน ก่อนที่ทั้งสามคนจะยิ้มที่มุมปากอย่างมีแผน
O_oฉันตาฝาดใช่ไหม
“ได้ไงอ่ะป่าน ตาซ้งบอกให้คิมนั่งข้างๆแกนะ”แป้งเขย่าตัวฉัน
อ๊าย>.<แก ฉันไม่ใช่ลิโพนะ
“ใช่ๆ-_- คิมเค้าเพิ่งย้ายมา แกก็ช่วยๆแนะนำเค้าหน่อยสิ ยังไงแกก็เคยไปญี่ปุ่นมา น่าจะคุ้นเคยกับคิมเค้านะ”พลอยเขย่าบ้าง
-_-a มันเกี่ยวอะไรกันมิทราบ
“แล้วไอเฟิร์นจะนั่งไหนล่ะ ไอหมอนี่มันมาแย่งที่นั่งไอเฟิร์นนะ”ฉันแย้ง
ตอนนี้มึนหัวไปหมดแล้ว ก็ไอ้สามตัวนี่สิ เขย่าฉันอย่างกับว่าจะมีเงินหล่นออกมาอย่างนั้นแหละ- -*
“ฉันก็จะไปนั่งกับไอแป้งไอพลอยไง เนี่ยๆ ต่อโต๊ะเอาก็สิ้นเรื่อง”
ใบเฟิร์นบอกหน้าตายมือก็เขย่าต่อไป พวกแก๊>.<เลิกเขย่าซะที
“ฮิ ฮิ ฮิ^^ ถ้าป่านเค้าไม่อยากนั่งกะคิม คิมมานั่งข้างๆจุ๊บแจงมั๊ยอ่ะ”
เสียงบีบๆที่ไม่รื่นหูดังขึ้น-_-^ พวกเราทั้งสี่คนหันไปทางต้นเสียงชนิดที่ว่าเกือบจะพร้อมกัน จุ๊บแจงสาวร่างโปร่งผมซอยประบ่ากำลังนั่งลงตรงที่นั่งของฉัน สายตาที่มันมองไอหื่นนั่นหวานเชื่อมอย่างเห็นได้ชัด-_- ฉันลืมไปเลย=_= เปิดเทอมนี้มัวแต่ยุ่งๆเรื่องกวนใจอยู่ จนลืมนังจุ๊บแจงไปซะสนิท ผู้หญิงที่กัดกับฉันมาตั้งแต่ม.1 ปีนี้มันย้ายมาอยู่ห้องเดียวกับฉัน หายนะกำลังจะเริ่มขึ้น และมันมาแหย่หนวดเสือโดยการเอาก้นบานๆของมันนั่งลงบนเก้าอี้แสนสวยของฉัน>.,<
“(อี)จุ๊บแจง-_-^ ลุกออกมาจากเก้าอี้ป่านเดี๋ยวนี้นะ” แป้งบอกอย่างเหลืออด
“ทำไม ก็ป่านไม่อยากนั่งก็ให้ฉันนั่งแทนสิ” จุ๊บแจงชายตามามองแวบนึงก่อนจะหันไปส่งสายตาหยดย้อยให้คิม
-_-+ ฮึ่ม...อยากรู้ไหมว่าทำไม ฉันกับมันถึงไม่ถูกกัน สาเหตุมาจากพี่น้ำอีกน่ะล่ะ ตอนเข้ามาม. 1 ฉันก็ได้ชื่อว่าเป็นน้องสาวหนุ่มหล่อของสายม.ต้น เป็นธรรมดาที่สาวๆจะมาทำดีกับฉันเพื่อหวังจะเป็นสะพานไต่เต้าไปหาไอพี่ชายซื่อบื้อนั่น ไม่เว้นแม้แต่ยัยบ้านี่-_-^ แต่ฉันก็จับได้ว่ามันตอแหลใส่ฉัน มาทำดีต่อหน้า แต่ลับหลังเหมือนนังงูพิษ ที่คอยจะแว้งกัดอยู่ตลอดเวลา ฉันเลยจัดการ.... เหอๆๆอย่ารู้เลยดีกว่า-.,- ตั้งแต่นั้นมา มันกับฉันเจอกันเมื่อไหร่เป็นต้องมีสายฟ้ามาฟาดฟันให้คนแถวนั้นดูเล่นเป็นบุญตาทุกทีไป
“ถ้าอยากนั่งกับหมอนี่มากก็เอาไปนั่งที่อื่น แต่อย่ามานั่งที่ฉัน-_-^” ฉันทุบโต๊ะเสียงดัง
“แหม-_-+ ยังรุนแรงไม่เปลี่ยนเลยนะยะ ฉันจะนั่งอ่ะ จะทำไม บ้านแกเป็นเจ้าของโต๊ะกับเก้าอี้หรือไงถึงนั่งไม่ได้”
นังจุ๊บแจงจ้องหน้าฉันเหมือนจะเอาเรื่อง ฉันกำมือแน่น -_-^ ไม่ได้ ฉันจะทำร้ายมันในห้องไม่ได้ ไม่งั้นเป็นเรื่องใหญ่แน่ๆ พี่น้ำก็คงช่วยอะไรฉันไม่ได้
“ใจเย็นป่าน มันยั่วโมโหแกอยู่” พลอยกระซิบ
ตอนนี้ทั้งห้องหันมามองพวกเราเป็นตาเดียว-*- เพชรกับเอ็มที่นั่งอยู่หลังห้องก็เดินมาสมทบ เอ็มลูบหลังฉันอย่างให้กำลังใจ -_-
เดี๋ยวๆ-_-+ แต่แกลูบขึ้นทำไมเนี่ย ฉันไม่ได้อ้วกซะหน่อย
“เอ่อ-_-a” เสียงชายหนุ่มต้นเหตุดังขึ้น หลังจากที่มันไม่มีบทพูดมานาน
“ว่าไง~^^” นังจุ๊บแจงหันไปตอบเสียงยานคางพลางทำปากเจ่อยั่วยวน ฉันเคยเห็นปากแบบนี้ในโฆษณาอาหารปลานะ-_-a
“เธอช่วยลุกออกไปได้ไหม ฉันอยากนั่งกับที่รักฉันน่ะ”ไอหื่นบอกก่อนจะลุกขึ้นแล้วดึงฉันเข้าไปโอบ
เฮ้ยO_O คนทั้งห้องมองกันหมดแล้ว
“อ๊ะ>_< อะไรเนี่ย นังนี่อีกแล้วเหรอ” นังจุ๊บแจงร้องเสียงดัง ฉันรู้สึกได้ว่าสายฟ้าที่เคยมีระหว่างฉันกับยัยนี่ยิ่งเพิ่มไปอีก แล้วใครสนล่ะ-_-
“นี่ เค้าก็บอกออกมาตรงๆแล้ว ยังหน้าด้านหน้าหนานั่งอยู่ได้นะ-_-^” พลอยบอก ขณะที่เอ็มทำท่าแคะขี้มูกอย่างสบายใจ-_-
“เธออยากจะนั่งที่ของสายป่านน้องพี่สายน้ำจริงๆอ่ะเหรอ^^” เอ็มพูด
ใบหน้าที่เปื้อนยิ้มอยู่ตลอดเวลานั้น จริงๆแล้วข้างในจะเป็นอย่างไรไม่มีใครอยากรู้ และไม่คิดเสี่ยงที่จะรู้
“อะ เอ่อ>.<”นังจุ๊บแจงอึกอัก 555+ พอเอ่ยชื่อพี่ฉันเท่านั้นล่ะ หงอเชียว กลัวอะไรกันนักหนา^^
“ว่าไงล่ะ^^”เอ็มยิ้มอย่างอารมณ์ดี
“ฉันจะไปนั่งที่>_< หลีกเซ่ ”
นังจุ๊บแจงผลักใบเฟิร์นก่อนจะวิ่งไปนั่งที่ของตัวเองที่อยู่ข้างหน้าต่าง กลุ่มของมันหันมามองทางพวกเราอย่างปองร้าย -_-^ หนอยแก ผลักเพื่อนฉันเหรอ ไว้วันหลังฉันจะสะสาง วันนี้ฝากไว้ก่อนเถอะ
“มองอะไรกันครับ^^ไม่อยากเรียนแล้วเหรอ” เอ็มหันไปยิ้มกับคนอื่นๆ ทุกคนต่างหันกลับไปอย่างรวดเร็ว พวกเราได้แต่หัวเราะเบาๆ
ฉันหันไปค้อนคนข้างๆ ที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แต่แววตานั้นกลับซุกซนซะเหลือเกิน-_-^ หมอนี่ชอบหาเรื่องยุ่งๆมาให้ฉันอยู่เรื่อยเลย ให้ตายสิ..
“ปล่อยซะทีสิยะ-_-^”ฉันกระทุ้งสีข้างไอหื่นก่อนจะกระทืบเท้าไปนั่งที่โต๊ะ
“เมื่อคืนหลับสบายมั๊ย” หมอนั่นถาม มือหยาบที่เคยช่วยฉันขึ้นจากคูน้ำบีบจมูกฉันเบาๆ
-_-++ ไอบ้า เพราะแกอ่ะแหละที่ทำให้ฉันหลับไม่ลง!
“อย่าทำหน้าอย่างนั้นได้ไหม-_-^”
“ทำไมยะ-_- สวยล่ะสิ มีคนชมเยอะแล้ว”
มันก็น่ากลุ้มเหมือนกันอ่ะนะที่เกิดมาเป็นคนสวยเนี่ย ^^โฮะๆๆๆๆๆ
“เปล่าหรอก-_-“ สยองมากกว่า”
-_-ไอ้เวง
“ทำไมไม่ไปนั่งกับ(นัง)จุ๊บแจงล่ะ” ฉันประชด
“หึงล่ะสิ-_-ยัยบ๊องส์”
“ไม่ได้หึงย่ะ-_-+ฉันจะหึงนายทำไม”ฉันเหลือบไปมองนังจุ๊บแจงที่ส่งสายตาเยิ้มๆมาเป็นระยะๆ
“ช่วยไม่ได้ก็ฉันหล่อออกจะขนาดนี้^^เธอคงจะชอบฉันแล้วล่ะสิ”
“ไม่ได้ชอบ!!”
“เธอชอบฉันแล้วยัยเบ๊อะ^^”
“ฉันไม่ได้เบ๊อะ-_-+ และฉันก็ไม่ได้ชอบ”
“ชอบ!! -_-^นี่ไม่รู้ฉันโง่หรือเซ่อกันเนี่ยที่ไปตกหลุมคนอย่างเธอ”
“เอ๊ะ..พูดงี้ได้ไง ก็บอกว่าไม่ชอบ!!-_-+”
“เฮ้อ-_- ”
“เฮ้ยยย-_-++ ถอนหายใจทำไม ก็บอกว่าไม่ได้ชอบไง!!!!!!!!!!”
“ปราณปรียา!!-_-^^ ออกไปยืนหน้าชั้นเดี๋ยวนี้!”
ทั้งห้องต่างหันมามองที่ฉันเป็นจุดเดียว-_- ส่วนอาจารย์ระเบียบส่งสายตาดุๆมาให้ฉัน บนกระดานมีตัวหนังสือขยุกขยิกไม่กี่บรรทัด ทำไมฉันไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่านี่เข้าคาบเรียนแล้วT_T
ฮือT_T นี่ฉันทำอะไรบ้าๆลงไปอีกแล้วงั้นเหรอ
“ค่ะT_T”
ฉันบอกอย่างเจี๋ยมเจี้ยมก่อนจะเดินคอตกออกไปT^T ไม่วายได้ยินเสียงหัวเราะของคนที่เพิ่งเถียงด้วยเมื่อกี๊
‘ฝากไว้ก่อนเถอะ’ ฉันทำปากขมุบขมิบก่อนจะเดินออกไป
‘ จะรอ’ คนก่อเรื่องอีกคนแต่กลับไม่โดนขมุบขมิบตอบมาบ้าง
..ช่างเป็นเช้าที่สดใส(กัดฟันพูด)เหลือเกินนะ นายตัวแสบเอ๊ย-_-^^....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น