ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ++คนที่ไม่ได้คาดฝัน++
ความเดิมตอนที่แล้ว
มีผู้ชายหน้าเหรียกสองคนจับตัวฉันไว้แล้วพาฉันขึ้นมาบนรถแทกซี่T_T
“อย่าดิ้นมาก-_-^^ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว” ไอหน้าเหรียกนั้นกระซิบ
ฉันจึงได้แต่มองตามันปริบๆโดยไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองแม้แต่น้อย ได้แต่ร่ำร้องอยู่ในใจT^T
TOT โฮ... ไม่นะ มันเป็นใครกัน แล้วมันจะจับตัวฉันไปทำไม
ช่วยด้วยยยยยยยยยยค่าT_T
คนสวยแย่แล้วววววววววว!!!!!
= = = = = = = = = = = = = = = = =
“อย่ากระดุกกระดิกมากได้มั๊ย-_-^”
ไอหน้าเหรียกบอกอย่างหงุดหงิด ขณะที่ฉันกระดุกกระดิกไปมาอย่างร้อนใจ
T_Tแกก็ปล่อยฉันไปซะทีเซ่ จะจับฉันไว้ทำไมเล่า ฉันไปเหยียบตาปลาหม่าหมี๊แกเรอะ
“พี่-_-^จอดตรงนี้แหละ”
ไอหน้าเหรียกเบอร์2 บอกก่อนจะยื่นเงินให้พี่คนขับ พี่คนขับรับเงินนั้นไว้ด้วยมืออันสั่นเทา โดยไม่ยอมเงยหน้ามามองแม้แต่น้อย
T_T พี่จะกลัวไปทำไมคะ หนูสิที่ต้องกลัว ถูกพวกมันจับตัวไว้เนี่ย
ปรู๊ด!!
เสียงรถแทกซี่ออกไปอย่างรวดเร็ว-_-^ นี่ถ้าฉันรอดชีวิตกลับไปได้พี่แทกซี่คนนี้ไม่รอดแน่ T_Tฮือๆ คอยดูสิ...
“เข้าไป-_-^”
ไอหน้าเหรียกบอกก่อนจะผลักฉันเข้าไปในบ้านหลังใหญ่พอดูหลังหนึ่ง ในนั้นมีผู้ชายประมาณ5-6 คนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว แต่ละคนหน้าตาก็ไม่ได้ต่างจากไอหน้าเหรียกที่จับตัวฉันสักเท่าไหร่แต่สูงกว่ามาก
“O_O เฮ้ย ได้มาแล้วเหรอวะ”
ไอคนที่นั่งอยู่ที่โซฟาลุกพรวดขึ้นมาเมื่อเห็นเราทั้งสามคนเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น
“เออ-_-“ กว่าจะจับตัวมาได้เล่นเอาเกือบตาย”
ไอหน้าเหรียกพูดก่อนจะผลักฉันลงบนเก้าอี้ ทันทีที่มันเปิดปาก ฉันก็แหกปากร้องออกมาเสียงดัง
“กรี๊ดดดดดดดดด!!!!!!ช่วยด้วยค่า!!!!!!!!!>O<”
“เฮ้ยO_O อย่าร้องซีวะ ปิดปากมันเร็ว!!”
ไอหน้าเหรียกพูดอย่างตกใจก่อนจะสั่งให้ไอคนที่นั่งข้างๆเอาผ้ามาปิดปากฉันไว้
“กรี๊ดดดด!!>O< ปล่อยฉันนะเฟร้ยย อุ๊บ!”
ฉันถูกมัดปากไว้ด้วยผ้าที่รสชาติประหลาดสุดๆT^T แต่ก็ยังคงดิ้นพรวดพราดต่อไป
T_T ใครก็ได้ช่วยฉันที พี่น้ำ ฮือ..
....ไอหื่น....
“ฤทธิ์มากนักนะแก-_-^ เอ้ย! จับมันมัด”
ไอหน้าเหรียกสั่งอีกครั้งก่อนจะหันมาทำหน้าตาหื่นๆใส่ฉัน นี่แหละที่เรียกว่าหน้าหื่นของจริง มันมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วก็มาหยุดสายตาวนเวียนอยู่ที่ร่องเสื้อและกระโปรงที่ถลกขึ้นมาจนเห็นขาอ่อน
T_Tไม่นะ แกจะทำอะไร รู้อย่างนี้ฉันให้ไอหื่นสุดหล่อของฉันปล้ำยังดีกว่าอีก
“หึ หึ หึ เธอนี่ก็สวยไม่เบานะ ถึงว่าไอสายน้ำหวงน้องนัก”
ไอหน้าเหรียกพูดขณะเดินเข้ามาหาฉัน เพื่อนๆของมันก็เดินเข้ามาล้อมฉันไว้
“เดี๋ยวๆ นี่น้องไอ้สายน้ำเหรอวะO_O แต่คนที่จะจับไม่ใช่คนนี้นี่หว่า” อีกคนที่อยู่ข้างๆบอกก่อนจะลูบผมที่ปรกหน้าฉันออกเพื่อมองหน้าฉันชัดๆ
อี๊>_< เอามือสกปรกของแกออกไปนะ เอาออกไป..
“โด่เอ๊ย-_-+ เมิงนี่โง่อีกแล้ว แฟนไอไผ่มันจะมาเทียบน้องไอสายน้ำได้ไงวะ แถมกรูยังรู้มาอีกว่าอีนี่มันเป็นแฟนกับไอ้หน้าใหม่ฝีมือดีนั่น” ไอหน้าเหรียกพูดอย่างหงุดหงิดในความโง่ของเพื่อนมัน
-_-aเออ เมิงรู้มากจริงนะ ทำไมไม่ไปเป็นนักข่าวซะเลยฟระ มาเป็นโจรทำไม ห๊ะ
“O_Oหา ไอ้เซนเตอร์ตัวสูงๆตาขวางๆนั่นอ่านะ”
“เออ-_- กรูถึงได้บอกไงว่าอีนี่ดีกว่าเยอะ ฉุดมาคนเดียวมีคนกลุ้มถึงสองคน 555+”
ไอหน้าเหรียกหัวเราะอย่างสะใจเหมือนผู้ร้ายในหนัง โดยมีพวกที่เหลือหัวเราะรับเป็นลูกคู่
>_< นี่พวกแกต้องคิดแผนการชั่วๆอยู่แน่ๆเลยใช่มั๊ย .....
“มองอะไร อยากรู้เหรอว่าเราพาเธอมาทำไม^^”ไอหน้าเหรียกบอกอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินมาคร่อมตัวฉันไว้
“หลังจากพวกเราจัดการเธอเสร็จแล้ว จะส่งเธอกลับไปหาพี่กับแฟนเธอแน่ๆ ไม่ต้องห่วง555+”
มันจับมือที่ถูกมัดของฉันขึ้นไปไว้เหนือหัวโดยที่หน้าของมันอยู่ห่างจากฉันไม่มาก ลมหายใจฟืดฟาดที่ออกมาจากรูจมูกบานๆของมันกำลังรดแก้มใสๆของฉันอยู่
T_Tไอเลว เอาหน้าเหรียกๆของแกออกไปนะ
“ขอกรูก่อนละกันโว้ย”
พูดจบมันก็หันมามองฉันด้วยสายตาหื่นกระหายสุดๆ ก่อนจะเอามือสอดมาในเสื้อของฉัน มือสากๆของมันกำลังสัมผัสผิวฉันอย่างหื่นกระหาย
ขยะแขยง.... T_Tนี่เป็นความรู้สึกที่ขยะแขยงจริงๆ ไม่เหมือนตอนโดนไอหื่นสัมผัสเลยสักนิด
“พรุ่งนี้เธอจะได้เจอพี่เธอแน่ แต่อาจกลับไปไม่เหมือนเดิม หึ หึ หึ”
แล้วมันก็ก้มหน้าลงมาที่ซอกคอฉันทันที... ฉันจะถูกข่มขืนเหรอเนี่ยT_T
กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!!! ไม่นะ!!!!!!! TOT
พลั่ก!
ฉันรีบกระดกเท้าที่ไม่ได้ถูกมัดไว้ใส่เป้าไอหน้าเหรียกอย่างเต็มแรง เป็นผลให้มันถึงกับร้องออกมาเสียงดังด้วยความเจ็บปวด-_-^ ท่ามกลางความอึ้งและไม่ทันได้ตั้งตัวของใครหลายๆคน ฉันก็ไม่รอช้าซัดใส่เข้าไปอีกครั้งเท่าที่จะมีแรงทำได้ ไอ้หน้าเหรียกทรุดลงกุมน้องชายสุดที่รักของมันไว้ทันที
ได้โอกาสแล้ว!
ฉันรีบลุกขึ้นไปอย่างทุลักทุเล ก่อนที่พวกหน้าเหรียกทั้งหลายจะวิ่งตามมา
“เฮ้ย! จับไว้เซ่-_-^^^^”
ไอหน้าเหรียกที่ยังนอนตัวงออยู่บนพื้นตะโกน พวกที่เหลือจึงวิ่งตามฉันมา
“ไอบ้าเอ๊ยยย>O<”
ฉันร้องบอกพลางเตะถังขยะเล็กๆข้างทางให้เกลื่อนกลาด
ทำไมบ้านนี้มันถึงได้โล่งอย่างนี้นะT_T ไม่มีของให้พังเลยรึไง
“หยุดเซ่ นังบ้าเอ๊ย-_-^”
คนที่อยู่ใกล้ฉันมากที่สุดด่าออกมาแล้ววิ่งมาจับแขนฉันไว้ ฉันสะบัดอย่างแรงแต่มันก็ไม่ยอมปล่อย ฉันจึงใช้เท้าซึ่งเป็นอาวุธคู่ใจกระทืบเท้ามัน แต่แทนที่จะทำอะไรมันได้ฉันกลับเสียหลักและเซไปสะดุดกับขาโต๊ะข้างๆก่อนจะบิดตัวล้มลงไปซะเอง>_<
โครม!
ฉันล้มลงนอนบนพื้นโดยมีไอหน้าเหรียกบอร์ที่เท่าไหร่ไม่รู้ล้มทับอยู่ที่ขาT^T ในตอนนี้ฉันไม่สามารถจะลุกขึ้นได้เลยเพราะมีไอหน้าเหรียกนี่ทับอยู่และมือยังถูกมัดอยู่อย่างนี้อีก
นี่ฉันจะเสร็จพวกมันจริงๆนะเหรอTT_TT
“อู๊ย TOT ปล่อยฉันนะเว้ยย! ช่วยด้วยยยๆๆๆ ฮือๆ” ฉันร้องขอความช่วยเหลืออย่างหมดหนทาง
T_Tฮือๆ ปกติในเวลาอย่างนี้มันต้องมีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่โผล่หัวกันมาซักตัวเลยล่ะ จะยอมให้นางเอกอย่างฉันถูกข่มขืนอย่างนี้รึไง
T_T พ่อจ๋า แม่จ๋า พี่น้ำ ช่วยป่านด้วย
ไอหื่นTOT แกมีหน้าที่ปกป้องฉันไม่ใช่เหรอ ไปไหนเล่า มาช่วยฉันเซ่!
“พวกเมิงทำอะไรกันน่ะ-_-^ หยุดเดี๋ยวนี้”
เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นที่หน้าประตู-_-a ฉันหันไปมองตามต้นเสียง ร่างสูงโปร่งที่ยืนเท้าสะเอวกำลังมองมาอย่างหงุดหงิด ฉันเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของร่างนั้น....
O_Oหล่อจัง!!
“กรูถามว่าพวกเมิงทำอะไร”
ผู้ชายคนนั้นพูดอีกครั้งก่อนจะเดินเข้ามาช้าๆ แล้วกระชากคอเสื้อไอหน้าเหรียกที่นั่งทับฉันอยู่ขึ้นมาตบหัวทันที
กรี๊ด>_< หรือว่านี่จะเป็นพระเอกขี่ม้าขาวของฉันแน่ๆเลย เขามาช่วยฉันแล้ว
โอT^Tขอบคุณค่ะ พระเจ้า ฉันรอดแล้วใช่ไหมเนี่ย
“ขะ....ขอโทษครับพี่”
ไอหน้าเหรียกที่โดนตบหัวบอกอย่างตะกุกตะกัก แต่ส่งผลให้ฉันที่กำลังออกอาการดีใจต้องหันควับไปมองแทบไม่ทัน
O_O เฮ้ย! มันว่าไงนะ ‘พี่’ งั้นเหรอ
ฉันรีบหันไปมองหน้าผู้ช่วยชีวิตของฉันอีกที-.,-
“กรูบอกว่าให้จับตัวมาเฉยๆ ไม่ได้ให้พวกเมิงมาข่มขืน เข้าใจมั๊ย!!-_-^^”
แล้วไอหน้าเหรียกนั่นก็โดนตบหัวอีกรอบ
พร้อมๆกับเสียงร้องพร้อมกันว่า......
“ขอโทษครับพี่>O<”
อ๊ากกกกกกกกกกกกกO๐O
มันเป็นพวกเดียวกัน!
“แก... แก...”
ฉันชี้นิ้วที่สั่นระริกไปที่หน้าหล่อๆของไอผู้ชายที่ถูกเรียกว่าพี่ มันหันมามองฉันด้วยแววตาเหยียดหยามก่อนจะยิ้มที่มุมปาก
>O< ตัวโกงชัดๆเลยนี่หว่า เมื่อกี้กรูดูมันเป็นพระเอกขี่ม้าขาวไปได้ไงฟระ
“นี่มันน้องสาวไอสายน้ำนี่หว่า-_-^”
ไอลูกพี่นั่นทำคิ้วขมวดนิดๆเมื่อหันมามองหน้าฉันชัดๆ
“พวกเราจับแฟนไอไผ่ไม่ได้ แต่จับอีนี่ได้แทน ดีกว่านะพี่”
หน้าเหรียกผู้โชคร้ายที่โดนตบหัวรีบเลียแข้งเลียขาเอาหน้าเป็นการใหญ่-_- ไอลูกพี่มองฉันอย่างครุ่นคิดอยู่พักนึง ก่อนจะเดินมาฉุดฉันให้ยืนขึ้น
“โอ๊ย!>.<” ฉันร้องออกมาเสียงดัง
“เป็นอะไร-_-^”
“เจ็บข้อเท้าน่ะสิ ถามได้>O<”
ฉันบอกอย่างฉุนๆพลางจ้องหน้าไอบ้านั่นอย่างเคียดแค้น หน้าตาก็ออกจะดี ไม่น่าจะมาเป็นโจรเลย ให้ตายเหอะ-.,-
“ไหน-_- ก็แค่ข้อเท้าพลิก”
ไอลูกพี่ที่ก้มดูข้อเท้าฉันพูดก่อนจะจับข้อเท้าฉันหมุนเบาๆ นี่ถ้าเท้าฉันไม่เจ็บตอนนี้ฉันคงซัดเข้าไปที่หน้ามันแล้ว
“โอ๊ย>O< เบาๆเซ่ นายน่ะ”
“อยากซ่ามากทำไม ถ้าอยู่เฉยๆก็ไม่เป็นอะไรแล้ว” ไอลูกพี่พูดด้วยน้ำเสียงเหยียดๆ
>O< โธ่เว้ย.... ถ้าฉันไม่หนีก็โดนไอพวกนี้ข่มขืนน่ะสิ ไอ้ฟาย
“มานี่-_-“
อยู่ๆไอลูกพี่ก็อุ้มฉันขึ้นโดยไม่สนใจสายตาของคนอื่นๆ
“อ๊ายย>O< ปล่อยนะแก จะทำอะไรน่ะ” ฉันพยายามดิ้นพร้อมกันทุบไอลูกพี่อย่างไม่ยั้ง
T_T ทำไมฉันถึงซวยอย่างนี้นะ หนีเสือปะจระเข้ชัดๆ
“ฉันไม่ปล้ำเธอหรอกน่า-_-^ อย่าดิ้นจะได้มั๊ย”
ไอลูกพี่บอกแล้วจึงพาฉันขึ้นไปที่ชั้นบน ระหว่างทางก็ด่าพวกหน้าเหรียกไปด้วย พวกหน้าเหรียกมีสีหน้าสำนึกผิดแต่ก็ยังมองฉันด้วยความเสียดาย
>O< สรุปว่าพวกมันคิดจะข่มขืนตูจริงๆใช่มั๊ยเนี่ย
ตุ้บ!
ฉันถูกโยนลงบนเตียงในห้องๆหนึ่ง หลังจากนั้นไอลูกพี่ก็เดินไปปิดประตูทันที
“ไหนว่าจะไม่ทำอะไรไง!”
ฉันถดไปที่ริมเตียงอย่างระวังรวมทั้งหยิบหมอนหรืออะไรก็ได้บนเตียงมาถือเพื่อเตรียมพร้อมเต็มที่
“นี่-_-^ นึกว่าฉันจะพิศวาสคนอย่างเธอรึไง คนอย่างฉันไม่สิ้นคิดขนาดนั้นหรอก”
ไอลูกพี่พูดอย่างหยิ่งๆก่อนจะสะบัดตูดนั่งลงที่เก้าอี้
-_-+ ว่าแต่ คนอย่างฉันนี่มันเป็นไงยะ แล้วไอ้คำว่าสิ้นคิดนั่นอีกล่ะ
“แล้ว.. แล้วจับฉันมาทำไมเล่า ปล่อยฉันไปเหอะนะ บ้านฉันจนT_T ทุกวันนี้ก็ไม่มีจะกินอยู่แล้ว แกจะจับฉันไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะพี่ฉันเพิ่งเลี้ยงเอ็มเคหมดตัวไปแล้วคงไม่มีเงินให้พวกแกหรอกT_T”
ฉันใส่จริตมารยาอ้อนวอนไปเต็มที่เมื่อเห็นว่าไม้แข็งไม่สำเร็จ ส่วนคนถูกอ้อนวอนมองฉันด้วยสีหน้าประหลาดๆ
“กร๊ากๆๆๆๆ เธอจะบ้ารึไง นึกว่าพวกฉันเป็นโจรเรียกค่าไถ่เรอะ“
“อ้าว-_-aแล้วพวกแกเป็นใครล่ะ” ฉันถามอย่างเหลืออด ดูๆไป พวกนี้ก็ไม่น่าจะอายุเกิน 18 นี่หว่า
แล้วมันจะจับฉันมาทำไมล่ะ-_-?
ฉันมองใบหน้าที่เกลี้ยงเกลาของลูกพี่ก่อนจะเกาหัวอย่างใช้ความคิด.....
เมื่อกี้มันบอกว่าตอนแรกมันไม่ได้จะจับฉันมานี่=_=
คนที่มันตั้งใจจะจับจริงๆ........
....อืม..........แฟนพี่ไผ่....
.........ซึ่งก็คือ......
ใบเฟิร์นO_O
“555+ ดูเหมือนจะเริ่มรู้อะไรๆแล้วนะ^^”
ลูกพี่หัวเราะอย่างชอบใจพลางเคาะฝาตู้เป็นจังหวะ ฉันซัดหมอนใส่มันอย่างเกรี้ยวกราด
“พูดออกมาเลยนะ พวกแกคิดจะทำอะไรกันแน่-_-^”
“เฮ้อ -_-นี่เธอไม่รู้จักนักบาสของโรงเรียนวัดYYY รึไง หา พวกฉันก็ออกจะเด่นดัง” ลูกพี่ทำท่าถอนหายใจ
แล้ววันนี้ฉันก็ต้องใช้สมองอีกเป็นครั้งที่ 2 เพื่อจะนึกว่าไอ้โรงเรียนวัดYYY นี่มันเคยได้ยินที่ไหนกันแน่-_-;;
แล้วกลิ่นสุกี้ก็ลอยมาเหมือนกลับไปที่เหตุการณ์จริงO_Oนึกออกแล้ว!
O_Oโรงเรียนที่เป็นคู่แข่งกับโรงเรียนเรานั่นน่ะเรอะ ไอ้พวกนี้คือนักบาสโรงเรียนวัดYYYที่พี่น้ำพูดถึง>_<
ไม่จิงง่ะ-_- ไอ้เตี้ยม่อต้อนั่นด้วยอ่ะนะ
ฉันหันไปเหล่ตามองไอลูกพี่ที่หน้าตาแตกต่างจากลูกทีมอย่างสิ้นเชิง-.,-
“ถือว่าเธอโชคร้ายละกัน ที่บังเอิญเกิดมาเป็นน้องไอสายน้ำมัน ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่โดนจับมาหรอก”
ไอลูกพี่พูดแล้วยิ้มเหยียดที่มุมปาก >_<ถึงจะพยายามโกหกตัวเองยังไง ไอ้บ้านี้มันก็ยังหล่ออยู่ดี -_-ถึงจะชอบทำหน้าตาผู้ร้ายไปหน่อยก็เถอะ มันเดินมาหยุดที่ริมเตียงแล้วจ้องมองฉัน
“หมายความว่าไง ที่จับฉันมาเนี่ยเกี่ยวอะไรกับพี่น้ำ แล้วตอนแรกใบเฟิร์นเกี่ยวไรด้วย”
ฉันกัดฟันถามด้วยความอดทนอย่างที่สุด น้ำเสียงก็แข็งกระด้างบอกให้รู้ว่าฉันไม่กลัวมันเลยสักนิด ทั้งๆที่ในใจอ่ะ....
>O<ปล่อยหนูไปเถอะนะคะ หนูกลัวแล้ว ฮือT_T
“เธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอก พรุ่งนี้โรงเรียนฉันแข่งกับโรงเรียนเธอ เธอได้เจอพี่ชายเธอแน่ๆ เรื่องวันนี้ถือว่าผิดพลาด แต่โชคดีเป็นบ้า”
เตียงนุ่มยุบลงเมื่อไอลูกพี่ทิ้งตัวลงมานั่งจ้องมองหน้าฉันเหมือนฉันเป็นวัตถุต้องสงสัยอะไรสักอย่าง=_= ฉันรีบหยิบหมอนอีกใบมากอดแน่น>_<
ฉันยังไม่ลืมสัมผัสน่าขยะแขยงของไอ้หน้าเหรียกนั่นหรอกนะ
“รังเกียจฉันหรือไง -_-^”
ไอลูกพี่พูดอย่างหัวเสียเมื่อเห็นท่าทีของฉัน
>_< ใช่ ฉันรังเกียจแก อย่านึกว่าหล่อแล้วจะมาทำอะไรฉันได้นะ
“เธอรู้มั๊ยว่าไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธฉันมาก่อน มีแต่จะวิ่งเข้าหาทั้งนั้นแหละ”
ไอลูกพี่พูดอีกอย่างหน้าไม่อายก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาหาฉันเรื่อยๆ จนฉันได้ยินถึงเสียงลมหายใจของมัน....
เพี๊ยะ!
“ออกไปนะไอบ้า! เลวที่สุดTOT”
ฉันร้องบอกเมื่อฝ่ามือน้อยๆได้ประทับลงบนแก้มของคนที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้
ถึงไอหื่นจะชอบทำแบบนี้บ่อยๆ แต่ทำไมฉันไม่เคยรู้สึกขยะแขยงอย่างนี้มาก่อนเลย
ทำไม....
“เธอกล้าตบฉันอย่างนั้นเหรอ-_-^”
ไอลูกพี่อึ้งเล็กน้อย ก่อนจะจับที่ๆโดนตบด้วยสีหน้าเกรี้ยวกราดขึ้นเรื่อยๆ ดวงตานั้นวาวขึ้นด้วยความโกรธ
“ไหนแกบอกว่าจะไม่ทำอะไรไง>_<”
ฉันกระเถิบหนีออกไปอีก ความรู้สึกกลัวอย่างรุนแรงเริ่มเกิดขึ้น ผู้ชายคนนี้น่ากลัว ไม่เหมือนพี่น้ำ ไม่เหมือนไอหื่น>_<
“ไม่เคยมีใครทำกับฉันอย่างนี้มาก่อน-_-^ เธอกล้าดียังไง”
ไอลูกพี่ตวาดทันทีก่อนจะกระโจนตัวเข้ามากดฉันไว้กับเตียง
“จะทำอะไรน่ะTOT ปล่อยนะ”
ฉันร้องเสียงดังเพราะหวังนิดๆว่าจะมีคนมาช่วยT^T แต่ก็คงไม่มีใครช่วยได้เพราะคนข้างล่างเป็นคนของไอลูกพี่ทั้งนั้น
T_T ไม่นะ ฉันไม่เคยกลัวอะไรมาก่อนเท่ากับตอนนี้เลย
“เธอทำให้ฉันสนใจนะ-_-^”
ไอลูกพี่ยิ้มมุมปากก่อนจะลงมือแกะกระดุม อีกมือนึงก็จับมือที่ถูกมัดของฉันเอาไว้ แม้ว่าตอนนี้เท้าจะไม่ได้ถูกมัดไปด้วยก็ตาม แต่มันกลับไม่สามารถช่วยอะไรได้เลยเพราะถูกไอลูกพี่ทับเอาไว้T_T
T_Tไอหื่น ไอหื่น ช่วยด้วย นายอยู่ไหนเนี่ย ทำไมไม่มาช่วยฉัน
กลับไปฉันจะต้องถลกหนังหัวนายแน่ๆ ถ้านายไม่มาช่วยฉันเดี๋ยวนี้ อีตาบ้า!TOT
“ฉันจะไม่ทำอะไรเธอก็จริง แต่นี่เป็นส่วนหนึ่งของแผน”
พูดจบไอลูกพี่ก็ก้มลงมาที่เนินอกทันที ปากของมันสัมผัสกับผิวอันเนียนนุ่มของฉัน ถึงแม้จะดิ้นรนเท่าไหร่ก็ไม่สามารถขัดขืนมันได้ น้ำตามากมายรินไหลออกมาพร้อมๆกับหน้าของใครบางคนที่มักจะลอยวนเวียนอยู่ตลอดเวลา T_Tคนที่ฉันเรียกว่าไอหน้าหื่น....
......คิม.....
ก๊อกๆๆ...
“พี่ซันๆๆ เจ๊มา>_<”
เสียงเคาะประตูและเสียงเรียกทำให้ไอลูกพี่ชะงัก ก่อนจะลุกขึ้นไปอย่างอารมณ์เสีย ส่วนฉันลุกขึ้นติดกระดุมด้วนน้ำตาอย่างยากลำบากTT_TT
“ฉันจะไม่ทำอะไรเธออีก-_- คืนนี้เธอนอนที่นี่ และไม่ต้องคิดหนี พรุ่งนี้เธอได้กลับบ้านแน่ๆ”
ไอลูกพี่ที่ชื่อซันบอกก่อนจะปิดประตูลง ทิ้งให้ฉันนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว
....สกปรกที่สุด....
T_Tคิม ทำไมเวลาที่ฉันต้องการนายมากที่สุด นายกลับไม่โผล่หน้ามานะ
= =ทางด้านหนุ่มๆที่สนามบาส= =
“พี่น้ำๆๆ>O<คิมๆๆ”
ใบเฟิร์นที่วิ่งหน้าตั้งมาร้องบอกอย่างร้อนรน-_-aa ผมที่ถูกมัดไว้อย่างดีนั้นหลุดลุ่ยออกมาเหมือนคนเพิ่งไปวิ่งร้อยเมตรมาอย่างนั้นแหละ
“มีไรอ่ะ เฟิร์น-_-“
ผมส่งลูกให้ไอเพชรก่อนจะหันไปถามใบเฟิร์นอย่างสงสัย ก็เมื่อกี้เธอเพิ่งเดินออกไปนี่นา
“เมื่อกี้เฟิร์นเข้ามาเอาของใช่มะ>_<”
ใบเฟิร์นหยุดหอบเล็กน้อย ผมกับพี่น้ำพยักหน้าอย่างงงๆ-_-?
“พอเฟิร์นกลับออกไป เฟิร์นเจอไอนี่>_<”
กระเป๋าสีครีมถูกชูขึ้นมา ผมจำได้ทันทีว่าเจ้าของเจ้าสิ่งนี้คือใคร เธอเพิ่งจะเดินแก้มป่องออกไปเมื่อไม่นานนี้เอง-_-
“อ้าว-_-aไอป่านลืมเหรอ”
พี่น้ำเกาหัวแกรกๆก่อนจะรับกระเป๋าใบนั้นมาถือไว้ พลางบ่นอย่างหงุดหงิดในความป้ำเป๋อของน้องสาว แต่ผมรู้สึกว่ามันต้องมีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นแน่ๆ ทันทีที่เห็นเจ้าสิ่งนั้นมันทำให้ผมรู้สึกร้อนใจอย่างบอกไม่ถูก
“ไม่ใช่>_< เฟิร์นเห็นมันตกอยู่ที่พื้น”
“เฮ้ย!O_O”
ผมกับพี่น้ำอุทานพร้อมกันทันทีโดยไม่ได้นัดหมาย
“จริงๆ>_< พอเฟิร์นออกไปก็ไม่เจอป่านแล้ว เห็นแต่กระเป๋าตกอยู่ T^Tเฟิร์นเป็นห่วงป่านจัง”
ใบเฟิร์นบอกด้วยน้ำตาที่รื้นขึ้นมาเล็กน้อย พี่ไผ่ที่อยู่ในสนามเห็นอย่างนั้นก็เข้ามาดูด้วยความเป็นห่วง
แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนร่างกายมันหนักอึ้งจนยืนไม่ไหวนี่สิ
“เฮ้ย-_-“ ใจเย็น เดี๋ยวกรูโทรกลับบ้านก่อน เผื่อมันกลับไปแล้ว”
พี่น้ำตบไหล่ผมก่อนจะเดินไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองมากด ผมหวังเหลือเกินว่าจะเป็นอย่างที่พี่น้ำคิดไว้ พี่น้ำกรอกเสียงไปตามสายอย่างร้อนรน และท้ายที่สุดก็หันมามองผมอย่างเครียดๆ
“ว่าไงพี่”
“...”
“พี่น้ำ”
“ไอป่านยังไม่กลับบ้าน”
พี่น้ำบอกขณะกำโทรศัพท์แน่น พวกเราทุกคนมีสีหน้าวิตกทันที
ผมกัดฟันกรอด สิ่งที่ผมกลัวที่สุดได้กลับมารบเร้าจิตใจผมอีกครั้ง
สายป่าน...เธอหายไปไหน....
ฉันหันไปมองรอบๆห้อง-_-“ ห้องนี้ตกแต่งได้น่าอยู่ก็จริง แต่ทำไมถึงได้หนาวอย่างนี้นะ
“อู๊ย>.<”
ฉันร้องออกมาเมื่อลุกขึ้นยืน ก่อนจะค่อยๆกะเผลกเกาะฝาไปเรื่อยๆ ถึงจะมีโอกาสหนีแต่ก็หนีไม่ได้ เท่ากับว่าฉันเข้ามาติดอยู่ในห้องขังห้องนึงแล้วสินะT^T ฉันคิดอย่างนั้นก่อนจะเดินไปที่ประตู
>_<เจ็บใจนัก คนอย่างสายป่านต้องมาถูกผู้ชายที่ไม่รู้จักทำคิสมาร์คซะได้
ไอคนที่ชื่อซันก็หน้าตาออกจะดี แต่ทำไมนิสัยมันถึงได้เลวอย่างนี้ จับผู้หญิงมาทำมิดีมิร้ายในบ้านตัวเอง อย่างนี้มันหน้าตัวเมียชัดๆเลยนี่หว่า
“แล้วไง-_-”
เสียงไอซันดังขึ้นมา น้ำเสียงนั้นดูสะบัดอย่างเห็นได้ชัด
-_-มันคุยกับใครฟระ
ต่อมอยากรู้อยากเห็นของฉันทำงานทันที ใช่ว่าฉันเจ็บอยู่แล้วจะนั่งเฉยๆได้หรอกนะ ในเมื่อไม่รู้ว่าถูกจับมาทำไมอย่างนี้มันตอบสืบให้รู้ให้ได้
“ก็ฉันบอกว่าให้จับอีกคนไงยะ-_-^^ คนที่ผมยาวๆถักเปียน่ะ โง่กันรึเปล่า ใครบอกให้จับตัวน้องสายน้ำมา!”
น้ำเสียงของอีกฝ่ายบ่งบอกถึงความหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด
...จะใช่เหรอ...
ความสับสนที่ผุดขึ้นในหัวทำให้ฉันตั้งคำถามมากมายก่อนจะเดินลงบันไดไปเรื่อยๆด้วยความไม่แน่ใจ
“ฉันก็จะจับคนนั้นตามใจเธอแล้วไง-_-^ แต่จับไม่ได้ ได้น้องไอสายน้ำมาแทน ความจริงมันก็ดีกว่าอีก”
“ใช่-_-^ มันดีสำหรับพวกแก แต่สำหรับฉันมันไม่ได้ประโยชน์อะไรเลยนะยะ เสียแผนหมด”
“เธอยังมีโอกาสน่า แต่ยัยนี่ ฉันต้องเก็บไว้ก่อนนะ พรุ่งนี้ยัยนี่จะเป็นดาวแห่งชัยชนะของพวกฉัน”
“ตามใจ จะทำอะไรก็ทำเหอะ ไม่เกี่ยวกับฉันแล้วนี่ อย่าให้เรื่องถึงฉันละกัน ไปแล้ว”
ปัง!
เสียงประตูปิดอย่างดัง พร้อมกับที่ฉันทรุดลงนั่งกับขั้นบันได
ไม่จริงO_O
นั่นมันเสียงพี่ส้มนี่!!!!...
มีผู้ชายหน้าเหรียกสองคนจับตัวฉันไว้แล้วพาฉันขึ้นมาบนรถแทกซี่T_T
“อย่าดิ้นมาก-_-^^ ถ้าไม่อยากเจ็บตัว” ไอหน้าเหรียกนั้นกระซิบ
ฉันจึงได้แต่มองตามันปริบๆโดยไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองแม้แต่น้อย ได้แต่ร่ำร้องอยู่ในใจT^T
TOT โฮ... ไม่นะ มันเป็นใครกัน แล้วมันจะจับตัวฉันไปทำไม
ช่วยด้วยยยยยยยยยยค่าT_T
คนสวยแย่แล้วววววววววว!!!!!
= = = = = = = = = = = = = = = = =
“อย่ากระดุกกระดิกมากได้มั๊ย-_-^”
ไอหน้าเหรียกบอกอย่างหงุดหงิด ขณะที่ฉันกระดุกกระดิกไปมาอย่างร้อนใจ
T_Tแกก็ปล่อยฉันไปซะทีเซ่ จะจับฉันไว้ทำไมเล่า ฉันไปเหยียบตาปลาหม่าหมี๊แกเรอะ
“พี่-_-^จอดตรงนี้แหละ”
ไอหน้าเหรียกเบอร์2 บอกก่อนจะยื่นเงินให้พี่คนขับ พี่คนขับรับเงินนั้นไว้ด้วยมืออันสั่นเทา โดยไม่ยอมเงยหน้ามามองแม้แต่น้อย
T_T พี่จะกลัวไปทำไมคะ หนูสิที่ต้องกลัว ถูกพวกมันจับตัวไว้เนี่ย
ปรู๊ด!!
เสียงรถแทกซี่ออกไปอย่างรวดเร็ว-_-^ นี่ถ้าฉันรอดชีวิตกลับไปได้พี่แทกซี่คนนี้ไม่รอดแน่ T_Tฮือๆ คอยดูสิ...
“เข้าไป-_-^”
ไอหน้าเหรียกบอกก่อนจะผลักฉันเข้าไปในบ้านหลังใหญ่พอดูหลังหนึ่ง ในนั้นมีผู้ชายประมาณ5-6 คนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว แต่ละคนหน้าตาก็ไม่ได้ต่างจากไอหน้าเหรียกที่จับตัวฉันสักเท่าไหร่แต่สูงกว่ามาก
“O_O เฮ้ย ได้มาแล้วเหรอวะ”
ไอคนที่นั่งอยู่ที่โซฟาลุกพรวดขึ้นมาเมื่อเห็นเราทั้งสามคนเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น
“เออ-_-“ กว่าจะจับตัวมาได้เล่นเอาเกือบตาย”
ไอหน้าเหรียกพูดก่อนจะผลักฉันลงบนเก้าอี้ ทันทีที่มันเปิดปาก ฉันก็แหกปากร้องออกมาเสียงดัง
“กรี๊ดดดดดดดดด!!!!!!ช่วยด้วยค่า!!!!!!!!!>O<”
“เฮ้ยO_O อย่าร้องซีวะ ปิดปากมันเร็ว!!”
ไอหน้าเหรียกพูดอย่างตกใจก่อนจะสั่งให้ไอคนที่นั่งข้างๆเอาผ้ามาปิดปากฉันไว้
“กรี๊ดดดด!!>O< ปล่อยฉันนะเฟร้ยย อุ๊บ!”
ฉันถูกมัดปากไว้ด้วยผ้าที่รสชาติประหลาดสุดๆT^T แต่ก็ยังคงดิ้นพรวดพราดต่อไป
T_T ใครก็ได้ช่วยฉันที พี่น้ำ ฮือ..
....ไอหื่น....
“ฤทธิ์มากนักนะแก-_-^ เอ้ย! จับมันมัด”
ไอหน้าเหรียกสั่งอีกครั้งก่อนจะหันมาทำหน้าตาหื่นๆใส่ฉัน นี่แหละที่เรียกว่าหน้าหื่นของจริง มันมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วก็มาหยุดสายตาวนเวียนอยู่ที่ร่องเสื้อและกระโปรงที่ถลกขึ้นมาจนเห็นขาอ่อน
T_Tไม่นะ แกจะทำอะไร รู้อย่างนี้ฉันให้ไอหื่นสุดหล่อของฉันปล้ำยังดีกว่าอีก
“หึ หึ หึ เธอนี่ก็สวยไม่เบานะ ถึงว่าไอสายน้ำหวงน้องนัก”
ไอหน้าเหรียกพูดขณะเดินเข้ามาหาฉัน เพื่อนๆของมันก็เดินเข้ามาล้อมฉันไว้
“เดี๋ยวๆ นี่น้องไอ้สายน้ำเหรอวะO_O แต่คนที่จะจับไม่ใช่คนนี้นี่หว่า” อีกคนที่อยู่ข้างๆบอกก่อนจะลูบผมที่ปรกหน้าฉันออกเพื่อมองหน้าฉันชัดๆ
อี๊>_< เอามือสกปรกของแกออกไปนะ เอาออกไป..
“โด่เอ๊ย-_-+ เมิงนี่โง่อีกแล้ว แฟนไอไผ่มันจะมาเทียบน้องไอสายน้ำได้ไงวะ แถมกรูยังรู้มาอีกว่าอีนี่มันเป็นแฟนกับไอ้หน้าใหม่ฝีมือดีนั่น” ไอหน้าเหรียกพูดอย่างหงุดหงิดในความโง่ของเพื่อนมัน
-_-aเออ เมิงรู้มากจริงนะ ทำไมไม่ไปเป็นนักข่าวซะเลยฟระ มาเป็นโจรทำไม ห๊ะ
“O_Oหา ไอ้เซนเตอร์ตัวสูงๆตาขวางๆนั่นอ่านะ”
“เออ-_- กรูถึงได้บอกไงว่าอีนี่ดีกว่าเยอะ ฉุดมาคนเดียวมีคนกลุ้มถึงสองคน 555+”
ไอหน้าเหรียกหัวเราะอย่างสะใจเหมือนผู้ร้ายในหนัง โดยมีพวกที่เหลือหัวเราะรับเป็นลูกคู่
>_< นี่พวกแกต้องคิดแผนการชั่วๆอยู่แน่ๆเลยใช่มั๊ย .....
“มองอะไร อยากรู้เหรอว่าเราพาเธอมาทำไม^^”ไอหน้าเหรียกบอกอย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินมาคร่อมตัวฉันไว้
“หลังจากพวกเราจัดการเธอเสร็จแล้ว จะส่งเธอกลับไปหาพี่กับแฟนเธอแน่ๆ ไม่ต้องห่วง555+”
มันจับมือที่ถูกมัดของฉันขึ้นไปไว้เหนือหัวโดยที่หน้าของมันอยู่ห่างจากฉันไม่มาก ลมหายใจฟืดฟาดที่ออกมาจากรูจมูกบานๆของมันกำลังรดแก้มใสๆของฉันอยู่
T_Tไอเลว เอาหน้าเหรียกๆของแกออกไปนะ
“ขอกรูก่อนละกันโว้ย”
พูดจบมันก็หันมามองฉันด้วยสายตาหื่นกระหายสุดๆ ก่อนจะเอามือสอดมาในเสื้อของฉัน มือสากๆของมันกำลังสัมผัสผิวฉันอย่างหื่นกระหาย
ขยะแขยง.... T_Tนี่เป็นความรู้สึกที่ขยะแขยงจริงๆ ไม่เหมือนตอนโดนไอหื่นสัมผัสเลยสักนิด
“พรุ่งนี้เธอจะได้เจอพี่เธอแน่ แต่อาจกลับไปไม่เหมือนเดิม หึ หึ หึ”
แล้วมันก็ก้มหน้าลงมาที่ซอกคอฉันทันที... ฉันจะถูกข่มขืนเหรอเนี่ยT_T
กรี๊ดดดดดดดดดด!!!!!! ไม่นะ!!!!!!! TOT
พลั่ก!
ฉันรีบกระดกเท้าที่ไม่ได้ถูกมัดไว้ใส่เป้าไอหน้าเหรียกอย่างเต็มแรง เป็นผลให้มันถึงกับร้องออกมาเสียงดังด้วยความเจ็บปวด-_-^ ท่ามกลางความอึ้งและไม่ทันได้ตั้งตัวของใครหลายๆคน ฉันก็ไม่รอช้าซัดใส่เข้าไปอีกครั้งเท่าที่จะมีแรงทำได้ ไอ้หน้าเหรียกทรุดลงกุมน้องชายสุดที่รักของมันไว้ทันที
ได้โอกาสแล้ว!
ฉันรีบลุกขึ้นไปอย่างทุลักทุเล ก่อนที่พวกหน้าเหรียกทั้งหลายจะวิ่งตามมา
“เฮ้ย! จับไว้เซ่-_-^^^^”
ไอหน้าเหรียกที่ยังนอนตัวงออยู่บนพื้นตะโกน พวกที่เหลือจึงวิ่งตามฉันมา
“ไอบ้าเอ๊ยยย>O<”
ฉันร้องบอกพลางเตะถังขยะเล็กๆข้างทางให้เกลื่อนกลาด
ทำไมบ้านนี้มันถึงได้โล่งอย่างนี้นะT_T ไม่มีของให้พังเลยรึไง
“หยุดเซ่ นังบ้าเอ๊ย-_-^”
คนที่อยู่ใกล้ฉันมากที่สุดด่าออกมาแล้ววิ่งมาจับแขนฉันไว้ ฉันสะบัดอย่างแรงแต่มันก็ไม่ยอมปล่อย ฉันจึงใช้เท้าซึ่งเป็นอาวุธคู่ใจกระทืบเท้ามัน แต่แทนที่จะทำอะไรมันได้ฉันกลับเสียหลักและเซไปสะดุดกับขาโต๊ะข้างๆก่อนจะบิดตัวล้มลงไปซะเอง>_<
โครม!
ฉันล้มลงนอนบนพื้นโดยมีไอหน้าเหรียกบอร์ที่เท่าไหร่ไม่รู้ล้มทับอยู่ที่ขาT^T ในตอนนี้ฉันไม่สามารถจะลุกขึ้นได้เลยเพราะมีไอหน้าเหรียกนี่ทับอยู่และมือยังถูกมัดอยู่อย่างนี้อีก
นี่ฉันจะเสร็จพวกมันจริงๆนะเหรอTT_TT
“อู๊ย TOT ปล่อยฉันนะเว้ยย! ช่วยด้วยยยๆๆๆ ฮือๆ” ฉันร้องขอความช่วยเหลืออย่างหมดหนทาง
T_Tฮือๆ ปกติในเวลาอย่างนี้มันต้องมีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่โผล่หัวกันมาซักตัวเลยล่ะ จะยอมให้นางเอกอย่างฉันถูกข่มขืนอย่างนี้รึไง
T_T พ่อจ๋า แม่จ๋า พี่น้ำ ช่วยป่านด้วย
ไอหื่นTOT แกมีหน้าที่ปกป้องฉันไม่ใช่เหรอ ไปไหนเล่า มาช่วยฉันเซ่!
“พวกเมิงทำอะไรกันน่ะ-_-^ หยุดเดี๋ยวนี้”
เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นที่หน้าประตู-_-a ฉันหันไปมองตามต้นเสียง ร่างสูงโปร่งที่ยืนเท้าสะเอวกำลังมองมาอย่างหงุดหงิด ฉันเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของร่างนั้น....
O_Oหล่อจัง!!
“กรูถามว่าพวกเมิงทำอะไร”
ผู้ชายคนนั้นพูดอีกครั้งก่อนจะเดินเข้ามาช้าๆ แล้วกระชากคอเสื้อไอหน้าเหรียกที่นั่งทับฉันอยู่ขึ้นมาตบหัวทันที
กรี๊ด>_< หรือว่านี่จะเป็นพระเอกขี่ม้าขาวของฉันแน่ๆเลย เขามาช่วยฉันแล้ว
โอT^Tขอบคุณค่ะ พระเจ้า ฉันรอดแล้วใช่ไหมเนี่ย
“ขะ....ขอโทษครับพี่”
ไอหน้าเหรียกที่โดนตบหัวบอกอย่างตะกุกตะกัก แต่ส่งผลให้ฉันที่กำลังออกอาการดีใจต้องหันควับไปมองแทบไม่ทัน
O_O เฮ้ย! มันว่าไงนะ ‘พี่’ งั้นเหรอ
ฉันรีบหันไปมองหน้าผู้ช่วยชีวิตของฉันอีกที-.,-
“กรูบอกว่าให้จับตัวมาเฉยๆ ไม่ได้ให้พวกเมิงมาข่มขืน เข้าใจมั๊ย!!-_-^^”
แล้วไอหน้าเหรียกนั่นก็โดนตบหัวอีกรอบ
พร้อมๆกับเสียงร้องพร้อมกันว่า......
“ขอโทษครับพี่>O<”
อ๊ากกกกกกกกกกกกกO๐O
มันเป็นพวกเดียวกัน!
“แก... แก...”
ฉันชี้นิ้วที่สั่นระริกไปที่หน้าหล่อๆของไอผู้ชายที่ถูกเรียกว่าพี่ มันหันมามองฉันด้วยแววตาเหยียดหยามก่อนจะยิ้มที่มุมปาก
>O< ตัวโกงชัดๆเลยนี่หว่า เมื่อกี้กรูดูมันเป็นพระเอกขี่ม้าขาวไปได้ไงฟระ
“นี่มันน้องสาวไอสายน้ำนี่หว่า-_-^”
ไอลูกพี่นั่นทำคิ้วขมวดนิดๆเมื่อหันมามองหน้าฉันชัดๆ
“พวกเราจับแฟนไอไผ่ไม่ได้ แต่จับอีนี่ได้แทน ดีกว่านะพี่”
หน้าเหรียกผู้โชคร้ายที่โดนตบหัวรีบเลียแข้งเลียขาเอาหน้าเป็นการใหญ่-_- ไอลูกพี่มองฉันอย่างครุ่นคิดอยู่พักนึง ก่อนจะเดินมาฉุดฉันให้ยืนขึ้น
“โอ๊ย!>.<” ฉันร้องออกมาเสียงดัง
“เป็นอะไร-_-^”
“เจ็บข้อเท้าน่ะสิ ถามได้>O<”
ฉันบอกอย่างฉุนๆพลางจ้องหน้าไอบ้านั่นอย่างเคียดแค้น หน้าตาก็ออกจะดี ไม่น่าจะมาเป็นโจรเลย ให้ตายเหอะ-.,-
“ไหน-_- ก็แค่ข้อเท้าพลิก”
ไอลูกพี่ที่ก้มดูข้อเท้าฉันพูดก่อนจะจับข้อเท้าฉันหมุนเบาๆ นี่ถ้าเท้าฉันไม่เจ็บตอนนี้ฉันคงซัดเข้าไปที่หน้ามันแล้ว
“โอ๊ย>O< เบาๆเซ่ นายน่ะ”
“อยากซ่ามากทำไม ถ้าอยู่เฉยๆก็ไม่เป็นอะไรแล้ว” ไอลูกพี่พูดด้วยน้ำเสียงเหยียดๆ
>O< โธ่เว้ย.... ถ้าฉันไม่หนีก็โดนไอพวกนี้ข่มขืนน่ะสิ ไอ้ฟาย
“มานี่-_-“
อยู่ๆไอลูกพี่ก็อุ้มฉันขึ้นโดยไม่สนใจสายตาของคนอื่นๆ
“อ๊ายย>O< ปล่อยนะแก จะทำอะไรน่ะ” ฉันพยายามดิ้นพร้อมกันทุบไอลูกพี่อย่างไม่ยั้ง
T_T ทำไมฉันถึงซวยอย่างนี้นะ หนีเสือปะจระเข้ชัดๆ
“ฉันไม่ปล้ำเธอหรอกน่า-_-^ อย่าดิ้นจะได้มั๊ย”
ไอลูกพี่บอกแล้วจึงพาฉันขึ้นไปที่ชั้นบน ระหว่างทางก็ด่าพวกหน้าเหรียกไปด้วย พวกหน้าเหรียกมีสีหน้าสำนึกผิดแต่ก็ยังมองฉันด้วยความเสียดาย
>O< สรุปว่าพวกมันคิดจะข่มขืนตูจริงๆใช่มั๊ยเนี่ย
ตุ้บ!
ฉันถูกโยนลงบนเตียงในห้องๆหนึ่ง หลังจากนั้นไอลูกพี่ก็เดินไปปิดประตูทันที
“ไหนว่าจะไม่ทำอะไรไง!”
ฉันถดไปที่ริมเตียงอย่างระวังรวมทั้งหยิบหมอนหรืออะไรก็ได้บนเตียงมาถือเพื่อเตรียมพร้อมเต็มที่
“นี่-_-^ นึกว่าฉันจะพิศวาสคนอย่างเธอรึไง คนอย่างฉันไม่สิ้นคิดขนาดนั้นหรอก”
ไอลูกพี่พูดอย่างหยิ่งๆก่อนจะสะบัดตูดนั่งลงที่เก้าอี้
-_-+ ว่าแต่ คนอย่างฉันนี่มันเป็นไงยะ แล้วไอ้คำว่าสิ้นคิดนั่นอีกล่ะ
“แล้ว.. แล้วจับฉันมาทำไมเล่า ปล่อยฉันไปเหอะนะ บ้านฉันจนT_T ทุกวันนี้ก็ไม่มีจะกินอยู่แล้ว แกจะจับฉันไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะพี่ฉันเพิ่งเลี้ยงเอ็มเคหมดตัวไปแล้วคงไม่มีเงินให้พวกแกหรอกT_T”
ฉันใส่จริตมารยาอ้อนวอนไปเต็มที่เมื่อเห็นว่าไม้แข็งไม่สำเร็จ ส่วนคนถูกอ้อนวอนมองฉันด้วยสีหน้าประหลาดๆ
“กร๊ากๆๆๆๆ เธอจะบ้ารึไง นึกว่าพวกฉันเป็นโจรเรียกค่าไถ่เรอะ“
“อ้าว-_-aแล้วพวกแกเป็นใครล่ะ” ฉันถามอย่างเหลืออด ดูๆไป พวกนี้ก็ไม่น่าจะอายุเกิน 18 นี่หว่า
แล้วมันจะจับฉันมาทำไมล่ะ-_-?
ฉันมองใบหน้าที่เกลี้ยงเกลาของลูกพี่ก่อนจะเกาหัวอย่างใช้ความคิด.....
เมื่อกี้มันบอกว่าตอนแรกมันไม่ได้จะจับฉันมานี่=_=
คนที่มันตั้งใจจะจับจริงๆ........
....อืม..........แฟนพี่ไผ่....
.........ซึ่งก็คือ......
ใบเฟิร์นO_O
“555+ ดูเหมือนจะเริ่มรู้อะไรๆแล้วนะ^^”
ลูกพี่หัวเราะอย่างชอบใจพลางเคาะฝาตู้เป็นจังหวะ ฉันซัดหมอนใส่มันอย่างเกรี้ยวกราด
“พูดออกมาเลยนะ พวกแกคิดจะทำอะไรกันแน่-_-^”
“เฮ้อ -_-นี่เธอไม่รู้จักนักบาสของโรงเรียนวัดYYY รึไง หา พวกฉันก็ออกจะเด่นดัง” ลูกพี่ทำท่าถอนหายใจ
แล้ววันนี้ฉันก็ต้องใช้สมองอีกเป็นครั้งที่ 2 เพื่อจะนึกว่าไอ้โรงเรียนวัดYYY นี่มันเคยได้ยินที่ไหนกันแน่-_-;;
แล้วกลิ่นสุกี้ก็ลอยมาเหมือนกลับไปที่เหตุการณ์จริงO_Oนึกออกแล้ว!
O_Oโรงเรียนที่เป็นคู่แข่งกับโรงเรียนเรานั่นน่ะเรอะ ไอ้พวกนี้คือนักบาสโรงเรียนวัดYYYที่พี่น้ำพูดถึง>_<
ไม่จิงง่ะ-_- ไอ้เตี้ยม่อต้อนั่นด้วยอ่ะนะ
ฉันหันไปเหล่ตามองไอลูกพี่ที่หน้าตาแตกต่างจากลูกทีมอย่างสิ้นเชิง-.,-
“ถือว่าเธอโชคร้ายละกัน ที่บังเอิญเกิดมาเป็นน้องไอสายน้ำมัน ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่โดนจับมาหรอก”
ไอลูกพี่พูดแล้วยิ้มเหยียดที่มุมปาก >_<ถึงจะพยายามโกหกตัวเองยังไง ไอ้บ้านี้มันก็ยังหล่ออยู่ดี -_-ถึงจะชอบทำหน้าตาผู้ร้ายไปหน่อยก็เถอะ มันเดินมาหยุดที่ริมเตียงแล้วจ้องมองฉัน
“หมายความว่าไง ที่จับฉันมาเนี่ยเกี่ยวอะไรกับพี่น้ำ แล้วตอนแรกใบเฟิร์นเกี่ยวไรด้วย”
ฉันกัดฟันถามด้วยความอดทนอย่างที่สุด น้ำเสียงก็แข็งกระด้างบอกให้รู้ว่าฉันไม่กลัวมันเลยสักนิด ทั้งๆที่ในใจอ่ะ....
>O<ปล่อยหนูไปเถอะนะคะ หนูกลัวแล้ว ฮือT_T
“เธอไม่ต้องเป็นห่วงหรอก พรุ่งนี้โรงเรียนฉันแข่งกับโรงเรียนเธอ เธอได้เจอพี่ชายเธอแน่ๆ เรื่องวันนี้ถือว่าผิดพลาด แต่โชคดีเป็นบ้า”
เตียงนุ่มยุบลงเมื่อไอลูกพี่ทิ้งตัวลงมานั่งจ้องมองหน้าฉันเหมือนฉันเป็นวัตถุต้องสงสัยอะไรสักอย่าง=_= ฉันรีบหยิบหมอนอีกใบมากอดแน่น>_<
ฉันยังไม่ลืมสัมผัสน่าขยะแขยงของไอ้หน้าเหรียกนั่นหรอกนะ
“รังเกียจฉันหรือไง -_-^”
ไอลูกพี่พูดอย่างหัวเสียเมื่อเห็นท่าทีของฉัน
>_< ใช่ ฉันรังเกียจแก อย่านึกว่าหล่อแล้วจะมาทำอะไรฉันได้นะ
“เธอรู้มั๊ยว่าไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธฉันมาก่อน มีแต่จะวิ่งเข้าหาทั้งนั้นแหละ”
ไอลูกพี่พูดอีกอย่างหน้าไม่อายก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาหาฉันเรื่อยๆ จนฉันได้ยินถึงเสียงลมหายใจของมัน....
เพี๊ยะ!
“ออกไปนะไอบ้า! เลวที่สุดTOT”
ฉันร้องบอกเมื่อฝ่ามือน้อยๆได้ประทับลงบนแก้มของคนที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้
ถึงไอหื่นจะชอบทำแบบนี้บ่อยๆ แต่ทำไมฉันไม่เคยรู้สึกขยะแขยงอย่างนี้มาก่อนเลย
ทำไม....
“เธอกล้าตบฉันอย่างนั้นเหรอ-_-^”
ไอลูกพี่อึ้งเล็กน้อย ก่อนจะจับที่ๆโดนตบด้วยสีหน้าเกรี้ยวกราดขึ้นเรื่อยๆ ดวงตานั้นวาวขึ้นด้วยความโกรธ
“ไหนแกบอกว่าจะไม่ทำอะไรไง>_<”
ฉันกระเถิบหนีออกไปอีก ความรู้สึกกลัวอย่างรุนแรงเริ่มเกิดขึ้น ผู้ชายคนนี้น่ากลัว ไม่เหมือนพี่น้ำ ไม่เหมือนไอหื่น>_<
“ไม่เคยมีใครทำกับฉันอย่างนี้มาก่อน-_-^ เธอกล้าดียังไง”
ไอลูกพี่ตวาดทันทีก่อนจะกระโจนตัวเข้ามากดฉันไว้กับเตียง
“จะทำอะไรน่ะTOT ปล่อยนะ”
ฉันร้องเสียงดังเพราะหวังนิดๆว่าจะมีคนมาช่วยT^T แต่ก็คงไม่มีใครช่วยได้เพราะคนข้างล่างเป็นคนของไอลูกพี่ทั้งนั้น
T_T ไม่นะ ฉันไม่เคยกลัวอะไรมาก่อนเท่ากับตอนนี้เลย
“เธอทำให้ฉันสนใจนะ-_-^”
ไอลูกพี่ยิ้มมุมปากก่อนจะลงมือแกะกระดุม อีกมือนึงก็จับมือที่ถูกมัดของฉันเอาไว้ แม้ว่าตอนนี้เท้าจะไม่ได้ถูกมัดไปด้วยก็ตาม แต่มันกลับไม่สามารถช่วยอะไรได้เลยเพราะถูกไอลูกพี่ทับเอาไว้T_T
T_Tไอหื่น ไอหื่น ช่วยด้วย นายอยู่ไหนเนี่ย ทำไมไม่มาช่วยฉัน
กลับไปฉันจะต้องถลกหนังหัวนายแน่ๆ ถ้านายไม่มาช่วยฉันเดี๋ยวนี้ อีตาบ้า!TOT
“ฉันจะไม่ทำอะไรเธอก็จริง แต่นี่เป็นส่วนหนึ่งของแผน”
พูดจบไอลูกพี่ก็ก้มลงมาที่เนินอกทันที ปากของมันสัมผัสกับผิวอันเนียนนุ่มของฉัน ถึงแม้จะดิ้นรนเท่าไหร่ก็ไม่สามารถขัดขืนมันได้ น้ำตามากมายรินไหลออกมาพร้อมๆกับหน้าของใครบางคนที่มักจะลอยวนเวียนอยู่ตลอดเวลา T_Tคนที่ฉันเรียกว่าไอหน้าหื่น....
......คิม.....
ก๊อกๆๆ...
“พี่ซันๆๆ เจ๊มา>_<”
เสียงเคาะประตูและเสียงเรียกทำให้ไอลูกพี่ชะงัก ก่อนจะลุกขึ้นไปอย่างอารมณ์เสีย ส่วนฉันลุกขึ้นติดกระดุมด้วนน้ำตาอย่างยากลำบากTT_TT
“ฉันจะไม่ทำอะไรเธออีก-_- คืนนี้เธอนอนที่นี่ และไม่ต้องคิดหนี พรุ่งนี้เธอได้กลับบ้านแน่ๆ”
ไอลูกพี่ที่ชื่อซันบอกก่อนจะปิดประตูลง ทิ้งให้ฉันนั่งร้องไห้อยู่คนเดียว
....สกปรกที่สุด....
T_Tคิม ทำไมเวลาที่ฉันต้องการนายมากที่สุด นายกลับไม่โผล่หน้ามานะ
= =ทางด้านหนุ่มๆที่สนามบาส= =
“พี่น้ำๆๆ>O<คิมๆๆ”
ใบเฟิร์นที่วิ่งหน้าตั้งมาร้องบอกอย่างร้อนรน-_-aa ผมที่ถูกมัดไว้อย่างดีนั้นหลุดลุ่ยออกมาเหมือนคนเพิ่งไปวิ่งร้อยเมตรมาอย่างนั้นแหละ
“มีไรอ่ะ เฟิร์น-_-“
ผมส่งลูกให้ไอเพชรก่อนจะหันไปถามใบเฟิร์นอย่างสงสัย ก็เมื่อกี้เธอเพิ่งเดินออกไปนี่นา
“เมื่อกี้เฟิร์นเข้ามาเอาของใช่มะ>_<”
ใบเฟิร์นหยุดหอบเล็กน้อย ผมกับพี่น้ำพยักหน้าอย่างงงๆ-_-?
“พอเฟิร์นกลับออกไป เฟิร์นเจอไอนี่>_<”
กระเป๋าสีครีมถูกชูขึ้นมา ผมจำได้ทันทีว่าเจ้าของเจ้าสิ่งนี้คือใคร เธอเพิ่งจะเดินแก้มป่องออกไปเมื่อไม่นานนี้เอง-_-
“อ้าว-_-aไอป่านลืมเหรอ”
พี่น้ำเกาหัวแกรกๆก่อนจะรับกระเป๋าใบนั้นมาถือไว้ พลางบ่นอย่างหงุดหงิดในความป้ำเป๋อของน้องสาว แต่ผมรู้สึกว่ามันต้องมีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นแน่ๆ ทันทีที่เห็นเจ้าสิ่งนั้นมันทำให้ผมรู้สึกร้อนใจอย่างบอกไม่ถูก
“ไม่ใช่>_< เฟิร์นเห็นมันตกอยู่ที่พื้น”
“เฮ้ย!O_O”
ผมกับพี่น้ำอุทานพร้อมกันทันทีโดยไม่ได้นัดหมาย
“จริงๆ>_< พอเฟิร์นออกไปก็ไม่เจอป่านแล้ว เห็นแต่กระเป๋าตกอยู่ T^Tเฟิร์นเป็นห่วงป่านจัง”
ใบเฟิร์นบอกด้วยน้ำตาที่รื้นขึ้นมาเล็กน้อย พี่ไผ่ที่อยู่ในสนามเห็นอย่างนั้นก็เข้ามาดูด้วยความเป็นห่วง
แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนร่างกายมันหนักอึ้งจนยืนไม่ไหวนี่สิ
“เฮ้ย-_-“ ใจเย็น เดี๋ยวกรูโทรกลับบ้านก่อน เผื่อมันกลับไปแล้ว”
พี่น้ำตบไหล่ผมก่อนจะเดินไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองมากด ผมหวังเหลือเกินว่าจะเป็นอย่างที่พี่น้ำคิดไว้ พี่น้ำกรอกเสียงไปตามสายอย่างร้อนรน และท้ายที่สุดก็หันมามองผมอย่างเครียดๆ
“ว่าไงพี่”
“...”
“พี่น้ำ”
“ไอป่านยังไม่กลับบ้าน”
พี่น้ำบอกขณะกำโทรศัพท์แน่น พวกเราทุกคนมีสีหน้าวิตกทันที
ผมกัดฟันกรอด สิ่งที่ผมกลัวที่สุดได้กลับมารบเร้าจิตใจผมอีกครั้ง
สายป่าน...เธอหายไปไหน....
ฉันหันไปมองรอบๆห้อง-_-“ ห้องนี้ตกแต่งได้น่าอยู่ก็จริง แต่ทำไมถึงได้หนาวอย่างนี้นะ
“อู๊ย>.<”
ฉันร้องออกมาเมื่อลุกขึ้นยืน ก่อนจะค่อยๆกะเผลกเกาะฝาไปเรื่อยๆ ถึงจะมีโอกาสหนีแต่ก็หนีไม่ได้ เท่ากับว่าฉันเข้ามาติดอยู่ในห้องขังห้องนึงแล้วสินะT^T ฉันคิดอย่างนั้นก่อนจะเดินไปที่ประตู
>_<เจ็บใจนัก คนอย่างสายป่านต้องมาถูกผู้ชายที่ไม่รู้จักทำคิสมาร์คซะได้
ไอคนที่ชื่อซันก็หน้าตาออกจะดี แต่ทำไมนิสัยมันถึงได้เลวอย่างนี้ จับผู้หญิงมาทำมิดีมิร้ายในบ้านตัวเอง อย่างนี้มันหน้าตัวเมียชัดๆเลยนี่หว่า
“แล้วไง-_-”
เสียงไอซันดังขึ้นมา น้ำเสียงนั้นดูสะบัดอย่างเห็นได้ชัด
-_-มันคุยกับใครฟระ
ต่อมอยากรู้อยากเห็นของฉันทำงานทันที ใช่ว่าฉันเจ็บอยู่แล้วจะนั่งเฉยๆได้หรอกนะ ในเมื่อไม่รู้ว่าถูกจับมาทำไมอย่างนี้มันตอบสืบให้รู้ให้ได้
“ก็ฉันบอกว่าให้จับอีกคนไงยะ-_-^^ คนที่ผมยาวๆถักเปียน่ะ โง่กันรึเปล่า ใครบอกให้จับตัวน้องสายน้ำมา!”
น้ำเสียงของอีกฝ่ายบ่งบอกถึงความหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด
...จะใช่เหรอ...
ความสับสนที่ผุดขึ้นในหัวทำให้ฉันตั้งคำถามมากมายก่อนจะเดินลงบันไดไปเรื่อยๆด้วยความไม่แน่ใจ
“ฉันก็จะจับคนนั้นตามใจเธอแล้วไง-_-^ แต่จับไม่ได้ ได้น้องไอสายน้ำมาแทน ความจริงมันก็ดีกว่าอีก”
“ใช่-_-^ มันดีสำหรับพวกแก แต่สำหรับฉันมันไม่ได้ประโยชน์อะไรเลยนะยะ เสียแผนหมด”
“เธอยังมีโอกาสน่า แต่ยัยนี่ ฉันต้องเก็บไว้ก่อนนะ พรุ่งนี้ยัยนี่จะเป็นดาวแห่งชัยชนะของพวกฉัน”
“ตามใจ จะทำอะไรก็ทำเหอะ ไม่เกี่ยวกับฉันแล้วนี่ อย่าให้เรื่องถึงฉันละกัน ไปแล้ว”
ปัง!
เสียงประตูปิดอย่างดัง พร้อมกับที่ฉันทรุดลงนั่งกับขั้นบันได
ไม่จริงO_O
นั่นมันเสียงพี่ส้มนี่!!!!...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น