[Who Are U]::รักอีกครั้งจะได้ไหม

ลำดับตอนที่ #1 : ++ไอ้หมอนี่มันครายอ๊าTOT++

ผนังห้องสีขาวสะอาดตาและอุปกรณ์ตกแต่งห้องบ่งบอกถึงสถานที่ที่เธอกำลังยืนอยู่



ใช่   ที่นี่คือโรงพยาบาล    และคนที่เธอกำลังยืนมองอยู่ไม่ใช่ใครที่ไหน    เป็นคนที่เธอรักหมดหัวใจ   และชาตินี้เธอไม่มีวันลืมเด็ดขาด



แต่เขาสิ........



น้ำตาเจ้ากรรมดันไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว    หญิงสาวไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เพิ่งได้ยินไป



“คุณเป็นใคร?”



ชายหนุ่มในชุดผู้ป่วยที่นั่งอยู่บนเตียงถามอีกครั้ง  แววตาที่มองมานั้นช่างว่างเปล่าเฉยชา   โอ....แจ๊ค  นี่คุณลืมฉันแล้วหรือคะ   คุณลืมยอดรักของคุณคนนี้ไปได้ลงคออย่างนั้นเชียวหรือ   สวรรค์...หรือนี่จะเป็นการพิสูจน์ความรักที่หล่อนมีต่อชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงหน้ากันแน่



“แจ๊คคะT_T คุณตั้งสติให้ดีสิคะ   นี่โรสไงคะ   โรสที่รักของคุณไงคะ”



หญิงสาวบอกเสียงสั่น   ก่อนจะพาร่างอันอ่อนแรงเข้าไปหาเขา   เธอกอดเขาไว้เหมือนที่เคยกอด โดยไม่เคยนึกเลยสักนิดว่าจะมีวันนี้



อา....สัมผัสนี้ไงคะแจ๊ค   คุณลืมมันได้ลงคออย่างนั้นเชียวหรือ



“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!  ผมจำไม่ได้”



ชายหนุ่มร้องโหยหวน  เอามือกุมขมับอย่างเจ็บปวด   ส่งผลให้หญิงสาวร้องไห้หนักขึ้นด้วยความเจ็บปวดยิ่งกว่า  ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่เธอจะได้รับสีหน้าเช่นนี้จากชายผู้เป็นที่รัก



แจ๊ค  คุณลืมอดีตที่แสนหวานของเราหมดสิ้นแล้วหรือ    บอกฉันสิคะว่าจะทำอย่างไรถึงจะให้คุณกลับมารักฉันเหมือนเดิม    บอกฉันทีเถิด  ฉันยอมทำทุกอย่าง



เพราะฉันรักคุณ



“ผมจำคุณไม่ได้  เพราะฉะนั้น  ลาก่อน”   ชายหนุ่มพูดก่อนจะหันหลังเดินจากไป



“ไม่นะ  แจ๊ค  อย่าไปนะT_T”



“ลาก่อน” เสียงที่เย็นชาย้ำอีกครั้ง   แผ่นหลังกว้างห่างออกไปทุกที    



หญิงสาวที่ตะเกียกตะกายอยู่บนพื้นยื่นมือไปข้างหน้าอย่างน่าสงสารเหมือนต้องการไขว้คว้าอะไรบางสิ่งบางอย่าง   แต่สิ่งนั้นกลับไกลออกไปและลางเลือนจนแทบมองไม่เห็น



“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย TOT “







พรึ่บ!  O_O





“อ๊ายย!>o<  พี่น้ำมาปิดของเค้าทำไม   เค้ากำลังซึ้งเลยอ่ะ  ฮือๆT_T เปิดให้เค้าเดี๋ยวนี้นะ   เปิดเดี๋ยวนี้”



“น้ำเน่าจะตาย   แกดูเข้าไปได้ไงห๊ะ!  มีที่ไหนกันคนความจำเสื่อม-_-^”



พี่น้ำ  พี่ชายคนเดียวของฉันยืนบ่นอยู่หน้าทีวี >_<แม่นะแม่   ทำไมต้องทำให้ฉันเกิดหลังพี่น้ำด้วย   ฉันเลยต้องมาเป็นลูกไล่พี่น้ำอย่างนี้  



“พี่น้ำT_T  เปิดให้ป่านดูเถอะนะ   ถ้าป่านไม่ได้ดูว่ามันจบยังไงป่านคงนอนไม่หลับแน่ๆ  ดวงตาป่านก็จะหมองคล้ำบวมเป่ง    และไม่สวยนะ” ฉันร้องบอก



นี่ฉันพยายามออดอ้อนสุดๆแล้วนะ-_-   วันนี้พี่น้ำดันอยู่บ้านซะด้วย  ทั้งๆที่ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะนอนเกาพุงที่บ้านสักนิด    ด้วยเหตุผลที่ตัวเองบอกด้วยหน้าตาภาคภูมิใจสุดๆว่า ‘เหมือนคนว่างงาน’



-_- แล้วนี่อะไรล่ะ     ฉันอยากจะดูหนังแท้ๆ   กลับต้องมาโดนพี่ชายตัวดีขัดขวางซะได้



T^T พี่แจ๊คขา  พี่แจ๊คลืมโรสได้ไงคะเนี่ย



“เอาน่า^^แกก็ไม่สวยอยู่แล้ว   ตาบวมเหมือนหมีแพนด้าอาจดูดีก็ได้  น่ารักออก   ดีกว่าแกปัญญาอ่อนนะ”พี่น้ำยิ้มอย่างอารมณ์ดี   คำพูดคำจาไม่ได้เข้ากับหน้าเลยสักนิด



-_-เนี่ยเหรอปากพี่ฉัน   เชื่อแล้วว่ารักน้องจริงๆ



“พี่น้ำ>_<เปิดให้ป่านเดี๋ยวนี้นะ   ไม่งั้นป่านจะอาละวาดให้บ้านพังเลย”



“เอ้ยO_o เห็นมะ   บอกแล้วว่ายิ่งดูยิ่งสมองฝ่อ    ถ้าแกอาละวาดจนบ้านพังแล้วแกจะไปซุกหัวอยู่ที่ไหน    หัดใช้สมองบ้างดิ   แล้วดูดิ  คนนั่งอ่านหนังสืออยู่   ยังมานั่งดูหนังอยู่ได้    ไม่เกรงใจกันบ้างเลย” พี่น้ำบ่นยาว   ฉันเลยเหล่ตาไปมองกองหนังสือที่ตั้งอยู่บนโต๊ะอย่างไร้อารมณ์



ไอ้ฟิสิกส์จลศาสตร์สอดไส้การ์ตูนเนี่ย    มันใช้สมาธิตรงไหนมิทราบ-_-^^    



“พี่น้ำไปอ่านข้างบนดิ   แล้วเปิดให้ป่านดู”



“ไม่ได้”



“ทำไมง่ะ=_=a” ฉันเกาหัวแกรกๆ



“เพราะพี่จะเล่นเกม”



-_-a อ่านะ  







“วะ ฮ่า  ฮ่า ฮ่า  ^O^ นี่แน่ะๆๆๆๆๆ......ก๊ากๆๆๆๆๆ....อ่อนชะมัด”



“ไม่ย้อม>O<   เค้าเก่งกว่านี้   ขออีกรอบๆๆๆๆๆ”



“555+   มาเลยไอ้น้อง    จะซักกี่รอบผลก็เหมือนเดิม    เกมนี้พี่เล่นไม่รู้กี่รอบแล้ว   ตัวนั้นอ่ะอ่อนสุด   ถึงได้ให้แกเลือกตัวนั้นไง^^”



เป็นอีกครั้งที่ฉันนึกอยากทำร้ายพี่ชายบังเกิดเกล้าขึ้นมา   พี่ฉันช่างทำตัวให้วงศ์ตระกูลเสื่อมเสียจริงๆ >_<ทำไมคนสวยๆอย่างฉันถึงได้มีพี่แบบนี้นะ



“ง่า>,<  ขี้โกงนี่หว่า   ช่วยด้วยคนสวยถูกโกง”



“555+   ช่วยไม่ได้     แกอยากมีคนหล่อๆแบบฉันเป็นพี่ทำไม”



เอ่อ-_-“  หนูยอมไม่มีพี่ก็ได้นะคะ    ขอพี่สาวได้มั๊ยคะ   ไม่เอาพี่ชาย



........ตรู๊ด....ตรู๊ด....ตรู๊ด.......ตรู๊ด.....



แหะๆ^^เสียงโทรศัพท์บ้านฉันเองค่ะ



“ไอตัวเล็ก     รับโทรศัพท์ดิ-_-^”   พี่น้ำสั่ง



“ไม่เอาอ่ะ-_-เดี๋ยวพี่น้ำโกงเค้า”  ฉันบอกอย่างรู้ทัน   เพราะเล่นเกมทีไรบ้านฉันไม่เคยมีคำว่าชนะแบบโปร่งใสสักที   ที่จำได้ครั้งสุดท้ายก็คงเป็นตอนป.6 ที่ฉันโดนพี่น้ำหลอกว่าเล่นหมากเก็บต้องใช้สองมือหนีบนั่นล่ะ-“-



เอ่อ-_-; พี่ฉันก็เล่นหมากเก็บเป็นกะเค้าเหมือนกันนะ



“ไม่โกงหรอกน่า-_-  แกเห็นฉันเป็นคนยังไง   ให้สัจจะเลยเอ้า-..-  รีบๆรับซะสิ   หนวกหู-_-^”



ฉันมองพี่น้ำกับจอเกมสลับกันอย่างลังเล    ก่อนจะรับโทรศัพท์อย่างลังเล   และกรอกเสียงไปตามสายโทรศัพท์อย่างลังเล  (แล้วแกจะลังเลอะไรนักหนาฟระ-_-a)



“ฮัลโหล-_-  อ๊า!O.O   พี่น้ำขี้โกงงง”   ฮือๆT_T  ฉันว่าแล้วว่าพี่น้ำไม่ลังเลเลยที่จะโกงฉัน   ฉันไม่น่าลืมเลยว่าไม่มีสัจจะในหมู่โจร    ไอพี่น้ำบ้า-_-^^



“ป่าน>_<”  เสียงพลอยกรอกมาตามสายอย่างตื่นเต้น



“แกมีไร(ก๊ากๆๆ)ฉันกำลังเล่นเกมอยู่อ่ะ(ก๊ากๆๆ)”



“แกเงียบหน่อยดิ>.<นั่นเสียงพี่แกใช่มั๊ย”



พลอยบอก-_-นี่แกโทรมาเพื่อ.....     ฉันหันไปมองพี่น้ำที่ตอนนี้กำลังหัวเราะอย่างสะใจอยู่หน้าจอ



“แก>_<   เสียงพี่แกหล่อลากดินเลยอ่ะ   แค่ฟังก็ใจละลายแล้ว    นี่>.,<  ทำไมแกไม่ติดพี่แกบ้าง  หา”



ฉันหันไปมองพี่น้ำอีกรอบ     เสียงหัวเราะเหมือนกาเมร่าหิวก๊อตซิลล่าเนี่ยนะ-_-a  เอ่อ    ฉันว่าฉันไม่ติดพี่น้ำเนี่ยก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ



“ถ้าแกไม่พูดกับฉัน  ฉันวางนะ”   ฉันบอกอย่างงอนๆ ...ฮึ..-*-ไม่เห็นฉันสำคัญเลยเรอะ



“เออ-_-แกพูดได้แล้ว   รู้สึกว่าพี่แกจะเงียบไปแล้วนะ” พลอยพูดด้วยเสียงขึ้นจมูกนิดๆ   นี่ขนาดฉันไม่เห็นหน้ามันฉันยังรู้สึกได้เลยนะว่ามันพูดด้วยสีหน้าเซ็งสุดๆ



อ่านะ-_-a มันไม่เห็นฉันสำคัญเลยใช่ไหมเนี่ย



“แกมีไรอ่ะ-..-“



“เหอๆ -.,- มาฉลองเปิดเทอมที่คอนโดฉันมะ^O^”  พลอยบอก  



ฉันชำเลืองมองพี่น้ำแวบนึง  เหมือนเวลาคนกำลังทำผิดพยายามหาทางปกปิดสิ่งที่ทำไว้>_<   ฉันชักจะเข้าใจนักโทษที่แหกคุกขึ้นมานิดๆแล้วล่ะ-_-



“อ๋อ^^  ก็ดีนะ   วันจันทร์ก็เปิดเทอมแล้วใช่ป่าว   ติวหนังสือกันก่อนก็ดีเน้อ^O^”  



ฉันพยายามเน้นคำว่า  ติวหนังสือ=..=



“เหอๆ-_-;;  ไอป่านแกเล่นมุขนี้เรอะ  ช่างเหอะ-_-  แกไม่ต้องเอาอะไรติดตัวมามาก  เข้าใจมั๊ย- -*   ไอแป้งเพิ่งเลิกกับไอเบนซ์มา    ตอนนี้ไอเฟิร์นกำลังปลอบอยู่   แกรีบๆมาเลยนะ”



“เหรอO_O  เรื่องที่ยากๆใช่มะ   ได้ๆ   เดี๋ยวบอกพี่น้ำก่อนนะ”  



ฉันเหล่มองพี่น้ำอีกรอบ-.,- หึหึ  ฉันน่าจะได้รางวัลตุ๊กตาทองนะเนี่ย



“เออๆ  มาเลยนะ-_-“



“เออๆ  จะรีบไป-_-“



ติ๊ด



“ใครโทรมา-_-“  



พี่น้ำถามทันทีที่ฉันวางสาย-_-a     T^Tโอ้...ขอบคุณสมองน้อยๆของฉัน    ฉันคิดไว้แล้วว่าพี่น้ำต้องเงี่ยหูฟังฉันคุยโทรศัพท์อยู่แน่   ก็เห็นพี่ฉันเป็นอย่างนี้อ่ะนะ  จริงๆแล้วหวงน้องมากๆ    T^Tถ้ารู้ว่าไปกินฟรีบ้านไอพลอย  มีรึจะไม่ตามไป  (แล้วมันหวงตรงไหนมิทราบ-_-a)



“พลอยอ่ะ พี่น้ำ     มันชวนไปติวหนังสือที่คอนโดมัน”  



ฉันบอกพลางเสไปมองตุ๊กแกบนเพดาน   อุ๊ย-_-ทำไมบ้านฉันมีตุ๊กแก



“ติวหนังสือ? O_o  จริงอ่ะ    แกจะไปกินอะไรกันที่บ้านพลอยบอกมาตรงๆเหอะ”  



พี่น้ำเหล่ตามองอย่างสงสัย   เอิ้ว>_< รู้ทันอีก  ใครใช้ให้หน้าโง่ๆนั่นแสดงอาการฉลาดออกมาได้เนี่ย- -*



“จิงจี๊ง   นี่เค้าต้องรีบไปอ่ะ   ไม่มีเค้าเดี๋ยวพวกมันแก้สมการกันไม่ออก    แหะๆ   เค้ายืมรถด้วยนะ”  



ฉันรัวลิ้นก่อนจะวิ่งแจ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า  ไม่รอจะเถียงกับพี่น้ำต่อแล้ว   -..-เดี๋ยวจนมุมกันพอดี  วันนี้พี่น้ำบอกว่าจะอยู่เป็นเพื่อนฉันทั้งวัน   ซึ่งอันที่จริงแล้วเป็นเพราะพี่น้ำไม่มีเงินออกไปเที่ยวข้างนอกมากกว่า  และถ้ารู้ว่าฉันหนีไปฉลองกับเพื่อนๆมีหวังไม่ให้ไปชัวร์ๆ>_<  ใช้หลักการว่าถ้าข้าไม่มีความสุขเอ็งก็อย่าหวังจะมีความสุขเลย555^O^    



เนี่ยแหละบ้านฉัน-_-



“ขับระวังๆด้วยล่ะ-_-”   พี่น้ำบอกอย่างเซ็งๆขณะที่เดินออกมาส่งฉัน   ฮิฮิ>O< ความจริงแล้วพี่ฉันก็น่ารักชะมัดเลย   เป็นห่วงน้องซะด้วย  คงกลัวน้องจะได้รับอุบัติเหตุสินะ    



...ป่านขอโทษนะพี่น้ำที่ป่านโกหพี่น้ำอ่ะT^T...



“เดี๋ยวรถพี่เป็นอะไร   แกจะไม่มีปัญญาชดใช้-_-“



เวง-_-^  แล้วจะเว้นวรรคไว้ให้กรูเข้าใจผิดทำไมเนี่ย



“ไปแล้ว”



ฉันบอกงอนๆแล้วออกรถไปอย่างรวดเร็วชนิดที่ลืมไปเลยว่ากำลังเหยียบคันเร่งอยู่-_-+  พอหันไปมองกระจกหลังก็เห็นพี่น้ำยืนตะโกนโหวกเหวกแผ่รังสีอำมหิตอยู่หน้าบ้าน   จนหมาแถวนั้นฉี่หดไม่กล้าฉี่   ต้องรีบวิ่งไปฉี่อีกสามซอยเพราะกลัว 555+>O<  เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับคนอย่างสายป่าน^O^



จริงสิ-_-a เกือบลืม!   นี่ก็ผ่านมาตั้งหลายหน้าแล้ว   คนอ่านยังไม่รู้เลยว่าฉันเป็นใคร  



^^ ฉันชื่อสายป่าน  อายุ 16 ปี   ตอนนี้ก็เรียนอยู่ม. 4  กำลังจะขึ้นเทอมสองแล้วด้วย แต่ฉันยังโสดสนิท   เพราะยังหาผู้ชายที่ถูกตาต้องใจไม่ได้     ส่วนไอ้หน้าอ่อนเมื่อกี้ก็คือพี่ชายฉันเองแหละ –“-   เห็นอย่างนี้คงไม่เชื่อกันหรอกว่าพี่ฉันเป็นหนุ่มป๊อปของโรงเรียนเชียวนะ >.<     เดินไปไหนก็มีแต่เสียงกรี๊ดและสายตาแทะโลมจากสาวๆ-_-



.....แหม่ >_<  อยากให้แม่พวกนั้นมาเห็นสภาพเวลามันอยู่บ้านจริงๆ



“^O^ ยะฮู้   คนสวยมาถึงแล้ว”  



ฉันตะโกนอย่างหน้าชื่นตาบานทันทีที่ย่างกรายเข้าไปในห้องสีชมพูที่ดูหวานแหววสุดๆ=_=    ทุกครั้งที่ใกล้เปิดเทอมพวกเราจะหาเรื่องฉลองไปเรื่อยๆ  ตามประสาเด็กสาวที่ว่างงานทั่วๆไป     แบบว่าหาเรื่องกินเที่ยวซะงั้น>.,< หุหุ  ส่วนคอนโดของพลอยนี่ก็เป็นที่สุมหัวประจำเลยล่ะ-



“เพิ่งมาถึงเหรอ^^  คนสวยกว่ารอเป็นชาติแล้วนะ”  แป้งบอก  



แน่ะ..เห็นมะ^^   ช่างเป็นลูกคู่ที่ดีจริงๆ   ไม่เสียแรงที่แป้งเป็นเพื่อนสนิทที่สุด>O<  ฉันกับแป้งคบกันมาตั้งแต่ประถมแล้ว  เพราะพ่อกับแม่ของเราสนิทกัน   และนั่นก็เป็นสาเหตุให้ฉันรู้สึกว่าพี่ชายของตัวเองไม่ค่อยจะปลอดภัยสักเท่าไหร่-_-;  



“นั่งเร็วป่าน^-^   พลอยเพิ่งได้ข่าวใหม่สดๆร้อนๆมาเลยอ่ะ>_<”  



ใบเฟิร์นเพื่อนสนิทอีกคนร้องเรียก>+<    ใบเฟิร์นเป็นพวกที่มีอิมเมจคุณหนูขนานแท้  ผิวขาว ตัวเล็ก  ผมสีอ่อน   ที่บ้านจะมีรถมารับส่งและเรียกเธอว่าคุณหนู    และมีอีกเรื่องที่น้ำเน่าสมกับเป็นคุณหนู   คือเธอมีคู่หมั้นคู่หมายที่ทางบ้านจับให้แล้วน่ะสิ   โอว   อะไรจะมันจะโอเว่อร์ขนาดนี้ฟระเนี่ย  



“”อะไรอ่ะ-_-?”  ฉันหันไปถามอีกคนที่เหลือซึ่งคงรู้จักกันไปแล้ว=_=



“โฮะๆๆ^O^   ก่อนอื่นแกต้องขอบใจที่ฉันมีแฟนหล่อๆอย่างเพชรนะ>O<”      



เป็นที่รู้ๆกับว่าพลอยเป็นแฟนกับเพชรหนุ่มหล่อติดอันดับมาตั้งแต่ม.ต้น-_-   จนเข้าม.ปลายมันก็ยังติดหนึบกันเป็นปาท่องโก๋   ซึ่งหายากจริงๆที่จะมีคนกล้าเข้าไปแทรกกลางระหว่างคู่บ๊องนี่    แต่ฉันก็ยังงงอยู่ดีว่าไปเกี่ยวอะไรกับเพชรด้วย    หรือว่าไอพลอยแค่อยากจะอวดชาวบ้านเค้าเหมือนปกติก็เท่านั้น-_-;;



“เกี่ยวไรอ่ะ=_=”



“โฮะๆ  เธอไม่รู้อะไรเลยเหรอ   เทอมนี้จะมีเด็กเข้าใหม่ด้วยน่ะสิยะ^^ แล้วเค้าก็เป็นญาติกับเพชรด้วย หุ หุ”



พลอยบอกอย่างภาคภูมิใจที่ตัวเองเป็นเหยี่ยวข่าวก่อนเพื่อน    ถ้านั่นเป็นสิ่งที่แกภาคภูมิใจที่สุดในชีวิตแล้วอ่ะนะ-_-   ส่วนอีกสองคนทำตาลุกวาวทันที    แหะๆ  เห็นอย่างนี้แก๊งพวกเราเนี่ยไม่ได้เรียบร้อยอะไรหรอก  ก็เหมือนชาวบ้านทั่วๆไปนี่แหละ//>.,


“ผู้ชายล่ะสิ-_-“”ฉันบอกอย่างรู้ทัน



“เหอๆ^_^ แกคิดว่าถ้าเป็นผู้หญิงแล้วฉันจะมาบอกแกทำซากอะไรยะ-_-^   ต้องเป็นผู้ชายดิ   แล้วเป็นญาติกะเพชรเนี่ย  แสดงว่าต้องหล่อชัวร์  หุหุ^O^”  



พลอยหัวเราะในลำคอเหมือนหยุดตัวเองไม่ได้>_< นี่มันยังเป็นเพื่อนฉันอยู่รึเปล่านะ    -_-สายตาที่กรุ้มกริ่มนั่นก็ไม่ได้บ่งบอกเลยสักนิดว่ายัยนี่จะมีแฟนแล้ว



-_-a  พลอยๆๆ   ตัวมีแควนแล้วนะ   เค้าขอเตือน  เช็ดน้ำลายหน่อยจิ๊ >.,<



“อย่างนี้พวกเราก็มีเส้นอ่ะดิ “แป้งตั้งข้อสังเกต



“แม่นแล้ว^^ เห็นว่าเพิ่งย้ายมาจากญี่ปุ่นอ่ะ   ป๊อปน่าดูเลย นะ   เออใช่O_oแกไปญี่ปุ่นมาเมื่อเทอมที่แล้วเนี่ย   ไม่เจอคนหล่อๆบ้างเลยรึไง”  



เป้าหมายถูกเปลี่ยนมาเป็นฉันโดยไม่ได้ตั้งตัว>_<    ฉันถึงกับสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเพื่อนๆพูดถึงญี่ปุ่น



...ทำไมกันนะ...



“จริงสิป่าน O_o  ไม่เห็นแกเล่าให้ฟังเลย   ชอบบอกว่าไม่มีอะไรมาก   ญี่ปุ่นนะแก>O<    ผู้ชายหล่อๆท้างน้าน”  ใบเฟิร์นลากเสียงสูงเหมือนมีนกหวีดอยู่ในลำคอ=_=  แต่ฉันว่าคู่หมั้นแกหล่อกว่านะ  หึหึ-.,-



“ก็ไม่ค่อยได้ออกไปไหนอ่ะ-_-   น้าฉันก็ไม่มีลูกด้วย  จะให้ไปรู้จักใครมากล่ะยะ-_-+   ที่สนิทก็มีอยู่ไม่กี่คน  ไว้เค้ามาเที่ยวจะแนะนำให้รู้จักก็ได้”  



“ชิ-_-  ช่างเหอะ   >_<ยังไงตอนนี้พี่แกก็หล่อที่สุด!  อ๊ากก>.,< ฉันอยากดูดพลังชีวิตพี่แก   วันหลังให้ฉันไปนอนบ้านแกอีกนะไอป่าน”



แป้งหัวเราะชอบใจขณะหยิบขนมเข้าปาก   -_-โดยที่ไม่ปิดบังรูจมูกที่บานออกเพราะความหื่น   อาหารมากมายเรียงรายอยู่บนโต๊ะประหนึ่งจะเลี้ยงทั้งกองทัพ   เห็นแล้วชวนให้น้ำลายไหลจริง-v-



“แป้งแกเพิ่งเลิกกับเบนซ์ไม่ใช่เหรอ”



ประโยคเด็ดถูกปล่อยออกมาจากใบเฟิร์นเจ้าเก่า   ไอ้เวลาที่คนอื่นเค้าพูดกันไม่ค่อยจะชอบแต่อะไรที่เสียดแทงใจนี่ชอบนักล่ะ-_-;



“เออ-_-;;  เพิ่งนึกได้ “  



แป้งบอกก่อนจะยักไหล่อย่างไม่สนใจ     ถึงจะเป็นอย่างที่ฉันคิดไว้แต่ก็อดสงสารฝ่ายชายไม่ได้ที่โดนไอ้ผู้หญิงไร้สมองนี่ทิ้งได้ลงคอ



“เห็นไอเบนซ์เอาอกเอาใจแกจะตาย  ทำไมแกไม่ชอบอ่ะ-_-^   แกอย่าเลือกมากดิ  เวลาเห็นผู้ชายหล่อๆแกก็กระดี๊กระด๊าจะตาย   แต่พอเอาเข้าจริงๆแกก็ทิ้งเค้าทุกรายเลย  แกดูอย่างฉันกับพี่พิมสิ>_<  คบกันมายาวนานตอนนี้ก็ยังหวานแหวว”  



พลอยบ่นยาว  พลางพาดพิงถึงพี่สาวสุดสวยที่เป็นคอลัมนิสต์ของมันซึ่งวันนี้ออกไปเดทกับแฟนแต่เช้า ฉันกับใบเฟิร์นพยักหน้าอย่างเห็นด้วย



ใช่-.,-   พี่พิมรักกับแฟนมาตั้งแต่สมัยม.ปลายแล้ว  เป็นที่รู้กันดี



ปัง!



“ไอ้ผู้ชายเฮงซวย T_T ฮือๆๆ”    



เสียงกรีดร้องอันน่ากลัวนี้มาจากคนที่ไอพลอยเพิ่งพาดพิงถึงO_O   พี่พิมแหกปากลั่นห้องซ้ำๆ จนพวกเรางงเป็นไก่ตาแตก



“พี่พิม  เป็นไรคะ  ใจเย็นๆก่อนค่ะ”  แป้งที่ตั้งตัวได้เข้าไปหาพี่พิมเป็นคนแรก



“มัน T_T   ไอผู้ชายเฮงซวย   มันนอกใจช้านนน!!!!”



พี่พิมตะโกนเสียงดัง   คำว่าใจเย็นคงใช้ไม่ได้กับพี่พิมในตอนนี้-_-a    พวกเราหันไปมองพลอยเป็นตาเดียวกัน   มันได้แต่หัวเราะแหะๆ-_-^  



“ไปเอาเหล้ามา  วันนี้ไม่เมาไม่ได้-_-^”  



พี่พิมสั่งเสียงเฉียบ    -_-;;ช่างสมกับเป็นพี่พิมจริงๆ   ถึกสมใจไม่พอใจอะไรเป็นต้องมีดื่ม  ส่วนไอแป้งอยู่ๆก็ร้องไห้แล้วเข้าไปกอดพี่พิมใหญ่เลย -_-a



“ใช่ค่ะ  พี่พิมT_T  ผู้ชายมันเลวจริงๆ   วันนี้ต้องดื่ม-_-^   เดี๋ยวแป้งดื่มเป็นเพื่อนเองน้า”



พูดจบสองคนก็กอดกันกลม-_-  



-_-^ แกทิ้งเค้าเองไม่ใช่เหรอไอแป้ง



“โฮT_T  น้องรัก”  



พี่พิมร้องไห้พลางกอดตอบไอแป้ง  ถ้าใครไม่รู้คงคิดว่าเป็นพี่น้องที่พลัดพรากจากกันมาหลายปี



-_-;;  มิตรภาพในเวลาอันสั้นช่างน่าซาบซึ้งใจจริงๆ



“555+  ดื่มๆๆ^O^  น้องๆวันนี้ไม่ต้องกลัวอายุไม่ถึง   พี่เลี้ยงเอง”  



พี่พิมหัวเราะชอบใจ  บนโต๊ะกระจกตัวเตี้ยที่อยู่กลางห้องนอกจากจะมีของกินมากมายแล้ว   ที่สำคัญคือมีสิ่งที่เด็กดีไม่ควรแตะต้องเป็นอย่างยิ่ง  



>_<ไม่อยากเชื่อเลยว่าในตู้เย็นจะมีเบียร์กระป๋องเยอะขนาดนี้



“ดื่มให้พี่พิม^O^วู้ว!”  



เพื่อนๆทั้งสามคนตะโกนขณะชูเบียร์กระป๋องขึ้น  -_-เหมือนลัทธิอะไรซักอย่าง  >.<ฉันควรจะออกไปจากห้องนี้ดีรึเปล่านะ  



“อ้าว!  ป่าน   ไม่ดื่มเหรอ   -_-ไม่รักพี่แล้วใช่ม้า  เอิ๊ก..”



พี่พิมเข้ามากอดฉันแน่นจนฉันเจ็บไปหมด   T_Tฮือๆ  แม่จ๋า   ช่วยด้วย ผีตานีน่ากลัวT^T  



“แง-_-  พี่พิม    ป่านไม่ชอบกินอ่ะ   มันไม่อร่อย”  ฉันร้องโวยวาย  ตอนนี้ไม่มีใครช่วยฉันได้แล้ว   เพราะทั้งสามคนกำลังเริ่มเมาแล้ว-_-a  เป็นคราวเคราะห์ของหนูเอง>_<



“ไม่รักพี่จริงๆใช่ม้าT_T   พี่นึกแล้ว   ที่แท้ก็ไม่มีใครรักพี่เลย   ฮือๆๆ  ใจร้าย  ทำกับเค้าอย่างงี้ได้งาย TT^TT”  



“พี่พิม>_<  อย่าร้องไห้ค่ะ   ป่านรักพี่พิมน้า   อย่าร้องไห้ป่านกัว”  



ฉันไม่อยากจะบอกเลยว่าตอนนี้พี่พิมดูไม่ได้เลยสักนิดT_T  ดูผมยุ่งๆบนหัวนั่นสิ    ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเวลาคนเราเสียใจจะเป็นไปได้ถึงขนาดนี้-“-



“^O^งั้นก็ดื่มซะ”  



พี่พิมยื่นกระป๋องเบียร์มาให้ฉัน   ฮือๆ T_T  ไม่น่ามาเลย  ฉันไม่น่าหนีพี่ชายตัวร้ายมาเจอกับผู้หญิงวัยทำงานที่น่ากลัวอย่างนี้เลยT.,T  ฉันไม่ชอบรสมันอ่ะ  มันไม่อร่อย   แต่ถ้าไม่กินก็ไม่ได้T_T  ผีตานีกำลังเมาด้วย



“>_< แง....”



“เร็ว=O=   ถ้ารักเค้าเจง  ต้องพิสูจน์เซ่”  พี่พิมบอกเสียงเขียวก่อนจะจับเบียร์กรอกปากฉัน



>O<   อ๊ายยยยยย!.....แหวะๆๆ  ไม่อร่อยเลยสักนิด  ฉันแทบจะเอามันออกมาถ้าไม่เห็นตาเป็นประกายมุ่งร้ายของพี่พิม     พี่พิมนะพี่พิม   ฮือ....T_T ทำไมฉันถึงมีชีวิตรันทดอย่างนี้ด้วย



“เอี๊กกกกกก!-..-“



“เปนงายย^^ อิอิ  อย่างนี้สิถึงรักกานจิง” ฉันมองดูพี่พิมที่เต้นไปรอบๆอย่าบ้าคลั่ง   โด่-.,-  ผีตานี



“เอิ๊ก....ปวดฉี่เลยเหงม๊ายย” ฉันบ่นพึมพำก่อนจะลุกขึ้นอย่างโงนเงน  อืม  แต่ฉันว่าฉันยืนตรงนะ  -_-แล้วทำไมห้องมันเบลอๆได้ล่ะ      



อึก....ปวดฉี่อ่า-O-   ห้องน้ำอยู่หนายเนี๊ย>O<...



ฉันเดินเกาะผนังไปเรื่อยๆ   ไอพวกนั้นก็เอะอะเสียงดังเหมือนกำลังทำพิธีอะไรซักอย่าง   หนวกหูเฟร้ยย -..- อึก...



“ไอป่าน  มานี๊  ปายน๊ายยย >.< “  



“ปวดเฉ่=_= “



“อ้ายโง๊!-_-^  ห้องน้ำปายทางเน้    ทางเน้”  



ไอพลอยชี้โบ้ชี้เบ้ไปประตูอีกทางนึง=_=  สาบานได้ว่ามันทำเหมือนฉันโง่เสียเต็มประดา    



=O=เอิ๊ก...เออ  มาผิดทางนี่หว่า  



“โทดที>.,< ฮี่ๆๆๆ”  ฉันบอกก่อนจะเดินไปที่ประตูอย่างยากลำบาก  แต่แค่นี้สบายมาก>_<  



แกร็ก



โอ้โห-O- ฉันว่าฉันอ้าปากกว้างนะ  มีห้องน้ำสาธารณะก้อไม่บอก   มีมากมายหลายห้องให้เลือกเข้าซะด้วย  -.,-เอิ๊ก..แล้วจะเข้าห้องไหนอ่ะ  ตาลายไปหมดแล้ว   ฉันว่าฉันไปทางขวาน่าจะดีนะ^^



พลั่ก!



อู๊ยย! ฉันว่าฉันเจ็บจนน้ำตาไหลเลยน้าT^T กระถางต้นไม้ที่ไหนมาอยู่ตรงนี้เนี่ย   มันควรเป็นที่วางกระถางต้นไม้รึไง  ห๊ะ! -_-^  แล้วปลายปีนี้ฉันจะให้ไอพลอยกรอกว่าการจัดสถานที่ของที่นี่ควรจะได้รับการปรับปรุง  T_T มันไม่ควรมีกระถางต้นไม้อันเบ้อเร่อมาวางอยู่ในห้องน้ำ  โอ๊ย



“เกะกะชะมัด!”  



ฉันเตะกระถางต้นไม้ตัวปัญหา  แต่..  T_T ฉันว่าฉันรู้สึกเจ็บกว่าเดิมอีกนะ  ฮือ  



งืมๆๆๆ=_=น้ำลายฉันกำลังแตกเป็นฟอง  และไม่มีแรงเลยด้วย...สงสัยความดันต่ำ  มองไปทางไหนก็รู้สึกเบลอไปหมด   มีประตูห้องน้ำเกือบๆสิบห้อง   แล้วก็ขา..  



เฮ้ย=_O  แล้วน่านขาครายเนี่ย   ทำไมมันยกขโยงกันมาเยอะอย่างนี้     ถ้าตาฉันไม่ออกแรงปิดลงมาฉันก็จะได้เห็นว่ามันเป็นขาของใคร-_-^  แต่ตอนนี้ฉันง่วงมากๆ   และรู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรบางอย่างมาจุกอยู่ที่คอด้วย   ทรมานจังT_T



“สายป่าน”



เจ้าของขาพูดขึ้น    เหอๆๆๆ   =_=  เสียงใครอ่ะคุ้นๆจัง



“ป่าน”  



เสียงนั้นบ่งบอกถึงความตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด=_=    แต่ฉันแทบจะไม่มีแรงพอจะต่อต้านหนังตาที่กำลังจะปิดลงมาเลยสักนิด   ฉันพยายามออกแรงต่อต้านแต่ก็ทำไม่ได้=_=a   ความรู้สึกสุดท้ายก่อนจะหลับไปคือ...



...ความอบอุ่น...



- - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - -

- - - - - - -

- - -



...จี๊บๆ......



“ฮ้าววววววววว......”



งืมๆ=_=  ปวดหัวตุ้บๆ  ฉันซุกหน้าลงกับหมอนเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์  ทำไมถึงปวดหัวอย่างนี้นะ  เพราะพี่พิมอะแหละมาบังคับให้ฉันกินเบียร์T^T  ก็บอกแล้วว่าไม่ๆๆ    เอ๊ะ -_- แล้วนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย    



ฉันคิดก่อนจะลืมตาตื่นขึ้นมา   มองหานาฬิการอบๆห้อง-_-    อยู่ไหนฟระ ปกติมันต้องติดที่ผนังทางขวาข้างๆเตียงนี่หว่า-“-   ไอพลอยมันจัดห้องใหม่อีกแล้วเหรอ   จัดอยู่เรื่อยเลย  ฮิ  ฮิ ^^เนี่ยดูสิ    คราวนี้ทาสีห้องเป็นโทนขาวด้วย



O_o ห้องสีขาว?



O_O เมื่อวานห้องไอพลอยยังเป็นสีชมพูอยู่เลยนี่



เฮ้ยๆO.O  แล้วนี้ห้องใคร แล้วนี้ห้องใคร  ช่วยบอกหนูที  หนูกำลังสับสน>_<



“อืม”  



ตอนนี้เองที่ฉันเพิ่งรู้สึกว่าตัวเองกำลังอยู่ในอ้อมแขนของใครคนหนึ่ง   เจ้าตัวงึมงำอย่างคนเพิ่งตื่น-_-    ฉันค่อยๆพลิกตัวกลับไปมองเจ้าของอ้อมแขนนั้น   T^Tฮือๆๆ  แค่เห็นแขนก็รู้แล้วว่าไม่ใช่แขนพวกที่อยู่ในห้องเมื่อคืนแน่ๆ   ใครอ๊า T_T



ฉันหันไปเผชิญหน้ากับเจ้าของอ้อมแขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อบ่งบอกชัดเจนว่ามันเป็นบุรุษเพศ-_-+    ให้ตายเหอะO.O   มันเปลือยค่ะ   มันไม่ใส่เสื้อด้วย   หน้าขาวๆของมันอยู่ห่างจากหน้าฉันไม่กี่เซ็นต์   ดวงตาคมๆของมันกำลังจ้องมองฉันอยู่>.,<



“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!”



ฉันร้องเสียงหลงก่อนจะดีดตัวลุกขึ้นไปติดฝาข้างๆ ราวกับว่าไอตัวที่นอนอยู่บนเตียงเนี่ยมันเป็นสัตว์ร้ายน่าเกลียดน่ากลัว    T_T ใช่   มันน่ากลัวจริงๆ  เพราะมันไม่ใส่เสื้อ   แล้วทำไมฉันต้องมานอนในห้องมันด้วย-.,-^



“ตื่นแล้วเหรอที่รัก^^”  



ไอ้บ้านั่นพูดอย่างสดใสไม่เหลือเค้าว่าง่วงอีกต่อไป-_-^     อ๊ายยยย>_<   มันเรียกฉันว่าที่รักด้วย   ทำไม  ฉันไม่รู้จักมันมาก่อนนะ  ทำไมมันต้องเรียกฉันว่าที่รักด้วยอ่ะ   หรือว่า........



ฉันก้มลงมองตัวเองก็พบว่า...T_T   ฮือๆๆ   ฉันไม่ได้ใส่ชุดของตัวเอง   ฉันใส่เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ๆตัวเดียวด้วยยยT^T



ไม่น้า  TOT.....



ฉันหันไปมองไอ้บ้านั่นอย่างบ้าคลั่ง-_-^   ทำไมฉันจำไม่ได้เลยล่ะ   เมื่อคืนฉันยังอยู่ในห้องอยู่เลยนี่    อ๊า>_<  ทำไมฉันจำไม่ได้   ถ้ามีอะไรฉันต้องจำได้สิ   มันเรียกฉันว่าที่รักด้วย แสดงว่า.....



“อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!”



ฉันคิดว่าตัวเองต้องบ้าไปแล้วแน่ๆT_Tที่ร้องโหยหวนอย่างนี้   แต่นี่ไม่ใช่เวลาจะมาคิดเรื่องนี้แล้วสิ-_-  



ม่ายน้า>_<   ทำไมมันข้ามขั้นไปอย่างนี้  ฉันยังไม่เคยจับมือถือแขนกับชายแปลกหน้า-.,-   ยังไม่เคยจูบ-.,- ทำไมมันข้ามขั้นอย่างนี้ล่ะ   แล้วไอ้โรคจิตนี่มันเป็นใคร-_-^



“เสียงแหลมเหมือนเดิมเลยนะเธอเนี่ย>_<”  



ไอ้โรคจิตเอามืออุดหูอย่างอารมณ์ดี -_-^ แต่ฉันไม่อารมณ์ดีด้วย  เพราะตอนนี้มันทำให้ฉันโกรธจนควันออกหู คำพูดของมันทำให้ฉันแทบคลั่ง   ฉันเสร็จมันแล้วจริงๆเหรอ  T_T ฮือๆๆๆ



“ม่ายยยยย!!!!นายเป็นใครอ๊า?>O<“





= = = = = = = = = = = == = == = = = = = = = = = = = = = = == =





TTT_TTTT ไม่ไหวแล้วเว้ยค่า!!!



ทำงานตอนดึกๆมันเป็นอย่างนี้นี่เอง



ลูกตาลเผลอกดลบเรื่องไปซะงั้น   ท้อแท้เลย



ต้องลงใหม่หมดเลย  เม้นต์ของทุกคนก็หายไปหมดเลย  



เสียดายมากๆๆๆ    น้ำตาไหลไม่ไหวแล้ว  ฮือ!