เกลียดเธอเลยเจอรัก

ลำดับตอนที่ #1 : วันที่แสนจะน่าเบื่อ

เรียน� เรียน�� เรียน�� เมื่อไรจะจนสักทีนี่
ชั้นเป็นนักเรียนมัธยมปลายโรงเรียนเอกชนที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง� การเรียนพอตัวไม่ได้เก่งอะไรมากมากนัก� แต่ไม่เคยต่ำกว่า 3.00 แน่นอน� เป็นประกาศิตจากคุณยายนั่นเอง
หากเรียนได้คะแนนต่ำมากจะไม่ให้เรียนต่อมหาวิทยาลัย� แต่จะให้ออกมาช่วยงาน
ค้าขายที่บ้าน� ไม่อยากเลย

"หนูกลับมาแล้วคะ"� ไปไหนกันหมดนะ
"แม่คะ� ยายคะ� มิ้นท์กลับมาแล้วคะ"� ไม่มีเสียงตอบรับเธอ
ได้ยินเสียงหัวเราะดังมาจากในครัว� ทำอะไรกันอยู่เนี่ย� ชั้นเดินเข้าครัวไปดูแล้วพบกับมารดาตนเองกำลังทำกับข้าวโดยมีนายตำรวจคนนึงเป็นลูกมือ� ปวดใจจี๊ด��

"แม่� ทำอะไรอยู่"� ชั้นเสียงเข้มขึ้นมาทันที� สายตาพิฆาตมองไปยังชายในเครื่องแบบที่ยืนข้างมารดา
"มาแล้วหรือมิ้นท์� แม่กำลังทำกับข้าว� ของโปรดหนูเลยนะ� คุณชาติชายเขาซื้อมาทำให้ลูกโดยเฉพาะเลยนะ� ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมาทานข้าวกัน"

"ไม่เป็นไรคะแม่� หนูยังไม่หิว� เมื่อกี้ทานมาจากโรงเรียนแล้ว� คุณยายไปไหนคะ"
"คุณยายไปออกกำลังกายที่สนามหน้าหมู่บ้านนะลูกเดี๋ยวคงกลับ ว่าแต่หนู่ไม่หิวจริงหรือ"
ยังไม่วายกังวลว่าชั้นจะหิว

"ไม่คะ� หนูอิ่มตื้อ� คงทานอะไรไม่ไหวหรอกคะ� เดี๋ยวจะอ้วก" ว่าแล้วชั้นทำท่าเหมือนจะขย้อนใส่คนที่ยืนข้างมารดา� เขาขยับเท้าหนีทันที

"ไม่เป็นไรหรอกครับ� เดี๋ยวผมทานเป็นเพื่อนคุณพี่ก็ได้� ถ้าหากว่าน้องมิ้นท์ไม่หิว"
โอ้ยน่าหมั่นไส้นัก� มายุ่งอะไรกับแม่ชั้นเนี่ย� ไม่อยากให้มาบ้านเลย� แม่นะแม่� รู้อยู่ว่าเราไม่ชอบให้มีผู้ชายในบ้านยังจะพามาอีก� มันน่าแกล้งซะให้....

"ดีเหมือนกันนะคุณชาติ� จะได้ไหม่เหงาทานคนเดียว"�
ยังไม่รู้อีกหรือแม่� ว่าไอ้ผู้ชายคนนี้มันจะมาหลอก� มีที่ไหนผู้ชายจะมาชอบผู้หญิงอายุมากกว่า� แถมยังมีลูกโตเป็นสาวอย่างเราอีก� เฮ้อ� กลุ้มกับแม่จริง�� อย่างนี้ต้องอยู่กันท่าเสียแล้ว� ไม่งั้นแม่ต้องหลงผิดแน่

"แม่คะ� รอมิ้นท์เปลี่ยนชุดแป๊บนึงนะคะ� เดี๋ยวจะมาทานข้าวเป็นเพื่อน� ไม่อยากให้คนอื่นมาทำหน้าที่แทนคนใจครอบครัว" ชั้นพูดเน้นคำว่าคนอื่นเต็มที่

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

"คุณชาตินั่งคุยกับยายมิ้นท์ไปก่อนนะคะ� เดี๋ยวดิฉันเก็บจานไปล้างก่อน"
โธ่� แม่� ไม่รู้หรือไงว่าหนู่ไม่ชอบ� แต่ไม่กล้าพูดกลัวแม่จะเสียใจ
"หนูมิ้นท์เรียนจบม.ปลายแล้วจะเรียนต่อคณะอะไรครับ� เลือกที่เรียนหรือยัง"
"ไม่ต้องมายุ่ง� เรื่องของชั้น� นายไม่ใช่พ่อชั้นสักหน่อย� จะรู้ไปทำไม"
นายตำรวจหนุ่มอึ้งกับคำพูดของเด็กสาวตรงหน้า� ไม่คิดว่าหน้าตาน่าเอ็นดูจะพูดจาได้ก้าวร้าวขนาดนี้� ไม่เหมือนกับมารดาเธอเลย

"คุยอะไรกันอยู่หรือคะ� หือ� ว่าไงมิ้นท์� คุยอะไรกับคุณชาติเขา"
"ไม่มีอะไรหรอกครับ� แค่เรื่องเรียนของหนูธัญเขาหละครับ� ผมว่าเค้าน่าจะเรียนอักษรนะครับ� พูดจาฉาดฉานดี"
หึ� เข้าใจประชดนะ� เชอะชั้นไม่กลัวนายหรอก� คิดจะจีบแม่ชั้นต้องเห็นดีกันแน่
ไม่มีใครผ่านด่านชั้นไปได้หรอก

"ขอบคุณมากนะครับสำหรับอาหารมื้อนี้� อร่อยมากครับ"
เห็นมารดาเอียงอายทำเอาใจชั้นร้อนวูบขึ้นมาทันที� ไม่นะ� แม่ห้ามมีใครนะ� ไม่ยอม
"อิ่มแล้วก็กลับบ้านไปได้แล้ว"
"ตาย� มิ้นท์� เสียมารยาทกับคุณชาติเขาได้ไงลูก� ขอโทษคุณเขาซะ"

"ไม่� มิ้นท์ไม่ได้ทำอะไรผิด� แค่บอกว่าทานอิ่ม ก็กลับบ้านได้แล้ว� ผิดตรงไหนคะแม่"
"มิ้นท์� แม่ไม่ชอบเลยนะที่หนูทำแบบนี้"� มารดาเธอเสียงเข้มขึ้นบ้าง
ชั้นโกรธจนลืมตัวเถียงแม่ตัวเองรู้สึกสำนึกผิดในใจไม่อยากให้ผู้ชายตรงหน้าหัวเราะเยาะ
จึงเลี่ยงเดินขึ้นห้องไป� ยอมเสียมารยาท� ดีกว่าเสียหน้า

"ไม่เป็นไรครับ� วัยรุ่นก็อย่างนี้ละครับ� ไม่ต้องไปดุเธอหรอกครับ� ผมไม่ถือ"
"ต้องขอโทษแทนยายมิ้นท์ด้วยนะคะที่แกเสียมารยาทกับคุณ"
"ผมกลับก่อนนะครับ� ไว้วันหน้าจะมาฝากท้องกับคุณพี่อีก" เขาส่งสายตาหวานให้
"คะ� จะมาเมื่อไรโทรมาบอกล่วงหน้านะคะ� จะได้เตรียมไว้รอ" มารดามินตราส่งสายตาหวานตอบกลับไปเช่นกัน

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

หญิงสาวทุ่มตัวนอนบนเตียงอย่างขัดใจเต็มที่
"แม่นะแม่� ไม่รู้ไปเห็นผิดเป็นชอบได้ยังไง� ผู้ชายมันน่าไว้ไจได้แค่ไหน� เดี๋ยวเหมือนพ่ออีกคนหรอก"� ชั้นไม่เคยไว้ใจผู้ชายคนไหนเลย แม้กระทั่งพ่อตัวเอง

"มิ้นท์� นอนยังลูก"
"คุณยาย� มีอะไรหรือคะ"�
"แม่เราเขาบอกยายว่า วันนี้เราดื้อ"� ไม่ต้องเดาก็รู้ได้ทันทีว่าเรื่องอะไร
"ทำไมคะ� แม่บอกว่ามิ้นท์พูดไม่ดีกับตาตำรวจชีกอคนนั้นนะเหรอคะ"

"ตายแล้วลูกพูดไม่เพราะเลยนะเรา� เป็นสาวเป็นนาง"
"ก็หนูไม่ชอบนี่คะคุณยาย� ไม่อยากให้แม่มีใครใหม่� ไม่เห็นหรือไงคะแม่แก่กว่าเขา
ตั้งเยอะ� ผู้ชาย� ไม่เห็นมีใครไว้ใจได้สักคน"

หญิงชราถอนหายใจกับคำพูดของหลานสาวตน ทั้งที่รู้ว่าหลานสาวไม่ชอบผู้ชายที่มาข้องเกี่ยวกับมารดาตนแต่อดที่จะตักเตือนไม่ได้

"มิ้นท์� ผู้ชายดีดีมีถมไปลูก� แต่แม่เราโชคร้ายเจอพ่อเรา แต่มันเป็นเวรกรรมนะลูก� หากว่าแม่เราเขาจะมีใครเข้ามาในชีวิตใหม่แล้วเป็นคนดี� หนูไม่คิดจะให้โอกาสคนนั้นบ้างเลยหรือ� แม่เราจะได้มีความสุขเสียที"

"อยู่กับยาย� อยู่กับหนู� แม่ไม่มีความสุขเลยหรือคะ� ทำไมต้องหาคนอื่นมาอีก"
หญิงชราส่ายหน้ากับความคิดของหลานสาว��

"เอาเถอะ�สักวันนึงหนูจะรู้ว่าการที่เราจะรักใครสักคน� มันไม่ใช่เรื่องที่น่ารังเกียจ"
"ไม่มีทาง� หนูจะไม่มีวันรักผู้ชายคนไหน�� ผู้ชายไว้ใจไม่ได้� หนูจะอยู่เป็นโสด� อยู่กับยาย
อยู่กับแม่ไปอย่างนี้ละคะ"

"ยายไม่อยากเถียงกับเราแล้ว� ยายไปนอนแล้วนะ"
"คะ� ราตรีสวัสดิ์นะคะคุณยาย"
ยัยมิ้นท์เอ้ย� ไว้เจ้าโตจนรู้จักกับความรักเสียก่อน� แล้วเจ้าจะไม่วันพูดอย่างนี้

น่าเบื่อจริง� ทำไมวันนี้ทำอะไรไม่ถูกใจยายกับแม่ไปเสียหมด
เป็นเพราะผู้ชายคนนั้นทีเดียว� อย่าหวังเลยจะได้มาเป็นคนในครอบครัวเรา
ไม่มีทาง� ชั้นจะทำทุกวิถีทางไม่ให้นายมายุ่งกับแม่ชั้นอีก คอยดู

--------------------------------------------------------------------------------------------------------
�จบตอนแล้วจ้า� หนูมิ้นท์เราดูท่าจะเกลียดผู้ชายเอามั๊กมาก���
แล้วจะกลายเป็นทอมหรือเปล่านี่