HARRY POTTER:THE END OF DARK: แฮร์รี่กับจุดจบของโวลเดอร์มอร์

ลำดับตอนที่ #3 : ประกาศิตจากฮัมบริดจ์ : Command of Humbridge

อีก 1 ชั่วโมงต่อมา คนของกระทรวงเวทมนตร์ก็เดินเตร่ในบริเวณบ้านของครอบครัวเกรนเจอร์กันให้ควั่ก ตอนนี้ เหลือแแค่นายและนางเกรนเจอร์กับเฮอร์ไมโอนี่ที่อยู่ที่บ้าน ที่เหลือไปโรงพยาบาลทั้งหมด คุณนายโรสกำลังปลอบเฮอร์ไมโอนี่กับนายและนางเกรนเจอร์อยู่ ส่วนแฮร์รี่ก็กำลังพูดคุยกับศาสตราจารย์ลูปินอยู่ นายมาร์เกกับลูกสาวคนเล็กก็ถูกพามาที่นี่ด้วย ด้วยเหตุผลว่า “มารวมกันในที่เดียวปลอดภัยกว่าการแยกกัน อีกอย่างมันก็ไม่ไกล แถมยังปลอดภัยมากๆเสียอีก” สมาชิกภาคีจำนวนหนึ่งก็ถูกส่งมาที่นี่ด้วย หลังจากที่แม้ดอาย-มู้ดดี้ ตรวจสอบภายในบ้านเรียบร้อยแล้วก็อนุญาตให้พวกเขาเข้าไปในบ้านได้ ส่วนฝนข้างนอกหยุดตกแล้ว

เมื่อแฮร์รี่เห็นว่าเฮอร์ไมโอนี่ปลอดภัยแล้วก็กำลังจะกลับบ้าน เมื่อนึกได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นที่บ้าน เขาก็ออกวิ่งทันที แต่ทันที่ที่กำลังจะก้าวเท้าพ้นรั้วบ้าน รถคันหนึ่งที่เขาคุ้นตาก็แล่นมาจอดหน้าบ้าน รถของลุงเวอร์นอนนั่นเองดูเขาออกจะกลัวอะไรบางอย่างอยู่ ในรถยังมีคนนั่งมาอีก 3 คน ในรถนั้นมี มันดังกัส เฟล็ชเชอร์ กับ ดีดาลัส ดิกเกิ้ลนั่งมาด้วย และอีกคนหนึ่งที่เขาไม่เชื่อว่าจะได้พบอีกในเวลานี้ เพราะคนๆนั้นคือ โรนัลด์ วีสลีย์



“รอน นายมาได้ไงน่ะ แล้วลุงมาที่นี่ทำไม แล้วพวกคุณพาพวกเขามาได้ไงครับ” แฮร์รี่ถามอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเองว่าสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าเขาเป็นเรื่องจริง

“เอานี่ ของทั้งหมดของแกอยู่นี่ แกเอาไปได้เลย พวกของแกมารับแล้ว ดีที่แกโทรไปเตือนก่อน ไม่งั้น เพ็ตทูเนียแย่แน่ เดี๋ยว ฉันกลับไปจัดการที่บ้านก่อน หวังว่าคงไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกนะ” ลุงเวอร์นอนยกหีบเสื้อผ้าลงมาแล้วตามด้วยของทั้งหมดของแฮร์รี่ เมื่อยกลงมาจนหมดก็ขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที

“ที่บ้านนายเกิดเรื่อง มิสซิสฟิก สายของศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์แจ้งข่าวให้พ่อฉัน พอพวกเรารู้ก็เลยตามมาช่วย ตอนนี้ พ่อฉันกำลังไปรับข้าวของของพวกปีหนึ่งคนหนึ่งอยู่ เอานี่ จดหมายจากคนที่นายก็รู้ว่าใคร” รอนตอบคำถามแล้วยื่นจดหมายจากอาจารย์ใหญ่แห่งฮอกวอตต์ให้แฮร์รี่พลิกมารับไปอ่าน สารในจดหมายมีว่า



แฮร์รี่

    ตอนนี้ ฉันคงส่งคนไปคุยกับผู้ปกครองของเธอแล้ว พวกเขาคงอนุญาตให้เธอไปฝึกฝนที่โรงเรียนก่อนเปิดเทอม ฉันอยากให้เธอเรียกสมาชิก ก.ด. ทุกคนไปพบฉันในคืนวันเปิดเทอมที่ที่เธอใช้เป็นสถานที่ฝึกฝนพวกเขาตอน 4 ทุ่ม ฉันขอโทษที่ไม่ได้ส่งคนมาดูแลเธออย่างใกล้ชิด ขอโทษที่ทำให้เธอต้องลำบากนะ ฉันอยากให้เธอพาเพื่อนของเธอบางคนไปด้วยนะ สำหรับรอน ฉันให้เขามาช่วยจัดการเรื่องรายงานการพบเห็นสมุนจอมมารตามที่ต่างๆ ไม่ต้องห่วง แล้วเธอจะเจอเขาอีกที่โรงเรียนก่อนเปิดเทอมแน่นอน มีคำถามค้างคาใจอะไรก็มาบอกมาคุยกับฉันได้นะ

    ป.ล. ถ้าเธออยากไปก็อดดริกโฮโล่ ก็กรุณาบอกอาเธอร์ให้เขาพาไปนะ ถ้าเธออยากจะสร้างบ้านของเธอในที่บริเวณนั้นขึ้นมาละก็ ฉันแนะนำให้บอกลูปินให้เขาจัดการให้ อย่างไรก็ดี ฉันแนะนำว่าเธอควรจะไปที่นั่นนะ ถึงเธอจะไม่อยากไปก็ตาม

                        ด้วยรัก และหวังดี ขอให้โชคดีนะ

                            อัสบัส ดัมเบิลดอร์



“เอาล่ะ ฉันมีงานต้องทำ เดี๋ยว พ่อฉันก็คงมา ฉันไปก่อนนะ ฉันต้องไปดูพวกนักเรียนใหม่อีกคนที่อื่นอีก เอานี่ จดหมายของเฮอร์ไมโอนี่ ฝากเอาไปให้เธอด้วย ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ฝากนายพาเฮอร์ไมโอนี่ไปด้วยนะ ไปละนะ เพอร์ซี่มารับฉันแล้ว แล้วเจอกัน” แล้วรอนก็เดินหายไปในกลุ่มคนที่แออัดจอแจหน้าบ้าน ทิ้งแฮร์รี่ไว้คนเดียวกับจดหมายในมืออย่างงงงง

แฮร์รี่เดินเอาจดหมายไปให้เฮอร์ไมโอนี่อ่าน แล้วบอกให้เธอเก็บข้าวของ ซึ่งดูเหมือนเธอจะรู้ว่าต้องทำยังไงต่อ ในขณะที่ศาสตราจารย์ลูปินนั่งพูดคุยกับพ่อแม่ของเธอ แฮร์รี่ก็ช่วยเธอจัดการข้าวของต่างๆในบ้าน จากนั้นก็เดินไปตรวจของของตนเองที่วางไว้หน้าบ้าน อีก 20 นาที นายวีสลีย์ก็ขับรถมารับที่หน้าบ้านของเฮอร์ไมโอนี่ ฝนเริ่มตกลงมาอีกครั้ง

คนที่จะไปกับนายวีสลีย์ไปยังฮอกวอตต์ในรถคันนี้ มีแค่ แฮร์รี่ เฮอร์ไมโอนี่ นาตาลี และศาสตราจารย์ลูปินเท่านั้น เมื่อทั้งหมดจัดแจงขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว รถก็แล่นออกไปอย่างรวดเร็ว



“ศาสตราจารย์ลูปินครับ ทำไมถึงได้ทราบข่าวว่าจะลงมือแต่ไม่มีการป้องกันละครับ แล้วที่พูดกันว่าสายของศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์เป็นคนแจ้งข่าวว่าพวกมันเคลื่อนไหวที่ไหนบ้าง เท่าที่ผมทราบ มีการเคลื่อนไหวก่อนเกิดเรื่องสักพัก แต่ทำไมมาเร็วนักละครับ เหมือนกับว่ารู้ข่าวแต่รอให้มันลงมือก่อนแล้วค่อยจัดการอย่างงั้นแหละครับ” แฮร์รี่ถามอย่างหัวเสีย คำถามของแฮร์รี่ทำลายความเงียบและทำให้ทุกคนรวมทั้งเฮอร์ไมโอนี่และนาตาลีที่นั่งร้องไห้เงียบๆหันมามองที่แฮร์รี่เป็นตาเดียว

“พวกเรารู้ว่ามันจะเกิดขึ้นก่อนหน้าที่จะลงมือไม่ถึง 20 นาที การจะระดมคนมาช่วยโดยไม่ผิดสังเกตมันยาก เธอก็รู้ อัมบริดจ์จับตามองสมาชิกของเราบางคนมานานแล้ว พอเรามาถึง แม่ของนาตาลีก็ตายแล้ว เราก็รีบเคลียร์พื้นที่แล้วตามไปช่วยเธอทันที ส่วนกระทรวงนะเหรอ ไปถึงหลังคนของภาคีตั้งเกือบ 15 นาที ที่บ้านของเธอก็เหมือนกัน มิสซิสฟิกตายแล้วนะ เธอตายเพราะพยายามช่วยป้าของเธอ พวกที่จัดการพ่อแม่ของพ่อมดที่มาจากครอบครัวมักเกิ้ลกับพ่อมดเลือดไม่บริสุทธิ์กับพวกที่ลงมือวันนี้ เป็นพวกเดียวกัน แต่คนที่ลงมือเป็นพวกผู้เสพความตายหรือมือปราบมารภายใต้การบังคับบัญชาโดยตรงของฟัดจ์ที่ถูกครอบงำโดยอำนาจด้านมืด ฉันขอโทษที่ไม่ได้เตือนล่วงหน้า โรนัลด์ วีสลีย์ เองก็ไม่รู้เรื่อง เขากำลังไปจัดการรวบรวมข้อมูลจากสายของดัมเบิลดอร์ที่ตรอกไดแอกอนอยู่ พอรู้เรื่อง ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ก็กำลังจะส่งจดหมายมาให้พวกเธอสองคนก็เลยฝากเขามาให้ เรื่องที่พวกเธอไม่รู้เนี่ย เดี๋ยวฉันเล่าให้ฟังระหว่างทาง เออ ใช่ แฮร์รี่ ฉันจะพาเธอไปที่ที่หนึ่ง รับรองว่าเธอต้องชอบแน่ๆ แต่จะพาไปพรุ่งนี้นะ คืนนี้ เธอต้องไปที่โรงเรียนก่อน ส่วนข้าวของที่พวกเธอต้องใช้ ฉันให้โรนัลด์จัดการไปซื้อให้แล้วล่ะ ยกเว้นของบางประการที่เธอต้องไปซื้อเอง(มองมาทางนาตาลี)เช่นไม้กายสิทธิ์ หรือสัตว์เลี้ยง เอาละ เดี๋ยวฉันจะเล่าเรื่องตั้งแต่พวกเธอปิดเทอมไปจนกระทั่งถึงตอนนี้นะ ตั้งใจฟังละ ……” แล้วลูปินก็เริ่มเล่าเรื่องราวต่างๆให้ผู้โดยสารทั้งสามฟังอย่างละเอียด ในขณะที่รถคันใหม่ของอาเธอร์ วีสลีย์พาทุกคนไปยังที่หมายผ่านท้องฟ้าและหมู่เมฆอันมืดมิดที่โรยตัวทอดยาวตลอดท้องฟ้าในยามเย็นไปอย่างรวดเร็ว



เท่าที่แฮร์รี่รู้จากคำบอกเล่าของลูปินก็คือ ตั้งแต่ปิดเทอม สายของดัมเบิลดอร์ก็ได้รายงานความเคลื่อนไหวของสมุนจอมมารเข้ามามากมาย สมาชิกภาคีไม่อาจจะจัดการกับข้อมูลเหล่านั้นได้โดยที่ไม่มีใครจับตาอยู่ ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์จึงให้ครอบครัววีสลีย์ที่ไม่ได้ทำงานให้กระทรวงเป็นผู้ช่วยรวบรวมข่าวแล้วให้สมาชิกภาคีออกไปปฏิบัติการตามข่าวที่ได้รับมา รอนกับจินนี่เป็นคนรวบรวมข่าวจากคนของภาคีที่ตรอกไดแอกอนมาส่ง ในขณะที่พวกเขากำลังใช้ชีวิตปิดเทอมอย่างเงียบสงบ รอนกับครอบครัวส่งข่าวมาเป็นระยะๆในแบบธรรมดา โดยไม่มีการแจ้งเตือนหรือส่งข้อความเตือนใดๆทั้งสิ้น เพื่อป้องกันไม่ให้ฝ่ายตรงข้ามรู้ตัว แต่มีการเตรียมการช่วยเหลือมาแล้ว แต่เมื่อเกิดเรื่องขึ้นมาจริงๆแล้ว ความช่วยเหลือก็มาช้าเกินไป การที่ไม่มีการแจ้งเตือนพวกเขาก็เพราะว่า ไม่มีใครคาดคิดว่าจะเกิดเรื่องขึ้นในช่วงนี้ นาตาลีเคราะห์ร้ายที่มีคนในกระทรวงบางคนนำข้อมูลของเธอไปให้สมุนจอมมารรู้ และเธอก็มีการลงทะเบียนข้อมูลพื้นฐานแล้ว ดังนั้นเธอจึงตกเป็นเป้าหมายโดยไม่รู้ตัว ตอนที่รู้ว่าข้อมูลของพวกปีหนึ่งถูกลักลอบเผยแพร่ออกไป ความช่วยเหลือก็ไปถึงมือคนอื่นๆแล้ว แต่ความช่วยเหลือถูกส่งมาหานาตาลีช้าเกินไป ทำให้เธอต้องสูญเสียแม่ของเธอไปอย่างไม่มีวันกลับ ตอนนี้ มีการระดมพรีเฟ็คและศิษย์เก่าบางคนที่ไว้ใจได้มาที่โรงเรียนภายใต้คำสั่งของผู้นำภาคี ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาถูกระดมมาทำไมแต่ต้องเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้แน่นอน



เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว แฮร์รี่มารู้สึกตัวอีกทีหลังจากงีบหลับไปโดยไม่รู้ตัวก็ตอนที่รถค่อยๆแล่นลงจอดที่พื้นหญ้าหน้าปราสาท ลูปินพาพวกเขาเดินตรงไปยังโต๊ะอาหารที่มีเด็กนักเรียนใหม่หลายสิบคนนั่งทานอาหารอยู่เงียบ โต๊ะถัดไปเป็นโต๊ะที่มีสมาชิก ก.ด.ที่จบไปแล้วทุกคน เออร์นี่ โช เนวิลล์ ลูน่าร์ เพอร์ซี่ เพเนโลพี กับพรีเฟ็คที่เป็สมาชิก ก.ด. ทั้งหมดนั่งทานอาหารอยู่ในบรรยากาศเดียวกัน ที่โต๊ะสูง คณาจารย์ทุกท่านกำลังทานอาหารอยู่ด้วยสีหน้าแปลกๆเหมือนมีปัญหาที่คิดไม่ตกในใจกันทุกคน แฮร์รี่จูงมือเฮอร์ไมโอนี่เดินเข้าไปนั่งรวมกลุ่มกับเพื่อนๆ ส่วนนายวีสลีย์กับลูปินก็เดินไปนั่งทานอาหารร่วมโต๊ะกับคณาจารย์ผู้ทรงคุณวุฒิบนโต๊ะสูง

หลังจากทานอาหารเสร็จ ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ก็จัดพิธีคัดสรรด้วยบรรยากาศเศร้าๆให้เด็กนักเรียนใหม่ทุกคน เนื่องจากในวันนี้ เด็กใหม่แทบทุกคนเฉียดตายมาแล้วทั้งนั้น ทำให้ความรู้สึกดีใจที่ควรจะมีเปลี่ยนเป็นความเศร้าและความกลัวแทน แล้วก็เป็นอย่างที่คาดไว้เล่นๆก่อนเกิดเรื่องของแฮร์รี่กับเฮอร์ไมโอนี่ นาตาลีถูกส่งมาอยู่บ้านกริฟฟินดอร์หลังจากที่หมวกคัดสรรใช้เวลาคิดเพียง 2 นาที หลังจากคัดสรรเสร็จแล้ว ฟิลช์กระหืดกระหอบมากระซิบอะไรบางอย่างให้ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์กับศาสตราจารย์มักกอนนากัลทราบ แล้วศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ก็ได้ลุกขึ้นประกาศว่า

“เด็กใหม่ทั้งหลาย ฉันขอต้อนรับพวกเธอทั้งหลายสู่โรงเรียนที่ดีที่สุดโรงเรียนหนึ่ง โรงเรียนที่ทำให้พวกเธอพร้อมรับมือกับสถานการณ์ยุ่งยาก อย่างน้อย มันจะทำให้พวกเธอสามารถเอาชีวิตรอดจากสถานการณ์ล่อแหลมบางอย่างได้ พวกเธอจะอบอุ่นและปลอดภัยที่อยู่ที่นี่ เรามีรุ่นพี่ที่พร้อมจะช่วยเหลือเธอตลอดเวลา ที่นี่เรามีระบบป้องกันภัยอย่างดี พวกเธอต้องการความช่วยเหลืออะไรบอกรุ่นพี่ของพวกเธอได้ทันที ตอนนี้ เราจะนอนรวมกันในบ้านเดียว และจะหมุนเวียนไปบ้านอื่นทุก 2 วัน นับตั้งแต่วันมะรืนนี้เป็นต้นไป จนกว่าจะถึงวันเปิดเทอม เธอคือพ่อมดแม่มดรุ่นเยาว์ มีพันธะที่ต้องกระทำ ไม่ว่าวันนี้เธอจะเสียอะไรไป หนักแค่ไหน ขอให้ลืมมันซะ ตอนนี้ พวกเธอไม่มีเวลาสนใจมันแล้ว พรุ่งนี้ จะมีคนมาจากตรอกไดแอกอน นำข้าวของต่างๆมาขายที่นี่ จัดการซื้อให้ครบ พวกเธอไม่มีเวลาเหลืออีกแล้ว เอาละ พรีเฟ็ค พาพวกเขาไปนอนที่หอคอยบ้านกริฟฟินดอร์ซะ แล้วพอคณาจารย์ไปถึงแล้ว ไปพบฉันที่ห้องทำงาน ไป แยกย้ายกันได้แล้ว” แล้วก็เดินออกไปตามด้วยผู้ที่อยู่ร่วมโต๊ะกับท่านผู้นำภาคีฟินิกซ์ทุกคนยกเว้นศาสตราจารย์มักกอนนากัลที่เดินตรงมาหาพวกเขา

“แฮร์รี่ เฮอร์ไมโอนี่ มีคนอยากจะพบ พวกเธอตามฉันมา ที่เหลือ ทำตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายมา” แล้วเธอก็เดินนำพวกเขาทั้งสองมายังห้องทำงานของเธอ ภายในห้องมีคนของกระทรวง 4 คนนั่งอยู่ข้างๆ คนที่แฮร์รี่และเด็กทุกคน รวมถึงศาสตราจารย์บางท่านเกลียดที่สุด  โดโลเรส ฮัมบริดจ์



“เอาละ แฮร์รี่ ฉันเสียใจที่จะต้องแจ้งให้ทราบว่า เธอถูกปลดออกเชิญออกจากโรงเรียนแห่งนี้แล้ว เนื่องจากการทำความผิดข้อตกลงปกปิดความลับของสมาพันธ์พ่อมด เธอใช้คาถา 20 ครั้งในเวลา 25 นาที ซึ่งฉันว่ามันไม่จำเป็น ถึงเธอจะทำไปด้วยความจำเป็นอันใดก็ตาม ตามทัณฑ์บนที่เธอได้รับ เธอจะต้องไม่ใช้คาถาต่อหน้าพวกมักเกิ้ลอีก แต่เธอฝ่าฝืนมัน ฉันจึงจำเป็นต้องให้เธอออกจากการเป็นนักเรียนที่นี่ ส่วนเธอ เฮอร์ไมโอนี่ เธอจะต้องถูกพักการเรียนเป็นเวลา 1 ปีการศึกษาโดยไม่มีการโต้แย้งใดๆทั้งสิ้น เอานี่ ไปดูซะ ประกาศกฤษฏีกาผู้ตรวจการกระทรวงฉบับใหม่(ยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้) ถึงฉันไม่ได้เป็นอาจารย์เธอแล้ว อย่าลืมนะ ฉันยังเป็นผู้ตรวจการที่นี่อยู่ มักกอน ฉันไปล่ะ ฝากบอกดัมเบิลดอร์ด้วยนะ ว่าเขาไม่มีทางยั้บยั้งเรื่องนี้ได้อีกแล้ว เพราะฟัดจ์ให้อำนาจฉันในการตัดสินเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นกับเด็กนักเรียนที่นี่ และเขาจะไม่แทรกแซงการตัดสินใจของฉันด้วย” แล้วเธอก็เดินออกไปพร้อมกับคนของกระทรวงที่ติดตามเธอ

“อ้อ ฉันจะส่งคนจากกระทรวงมาดูแลที่นี่จนกว่าเรื่องจะสงบ หวังว่าคงจะหาครูสอนการป้องกันตัวจากศาสตร์มืดทันเวลานะ” เธอหันมาบอกก่อนจะพ้นประตูไป แล้วเดินหนีไปทันทีที่พูดจบ ทิ้งคนในห้องให้อยู่อย่างงงงง แฮร์รี่รีบคว้ามันมาอ่านอย่างรวดเร็ว



ทันทีที่แฮร์รี่อ่านประกาศของยัยหมูอ้วนจบ เขารู้สึกเหมือนโลกจะแตกต่อหน้าเขา เฮอร์ไมโอนี่ก็รู้สึกไม่ต่างกัน แฮร์รี่รู้สึกช็อกมาก ป้าเพ็ตทูเนียจะว่ายังไงถ้าเขาถูกไล่ออกและต้องกลับไปยืนหน้าบ้านในอีก 10 นาทีข้างหน้าเฮอร์ไมโอนี่ก็ยังคงจะรู้สึกอย่างเดียวกัน เธอทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานกลางห้องในสภาพเหม่อลอย การถูกไล่ออกของเขา มันยังทำให้เขารู้สึกแย่ไม่เท่ากับสภาพความรู้สึกของเฮอร์ไมโอนี่ในตอนนี้ เธอไม่สมควรถูกพักการเรียนนานขนาดนี้ บทลงโทษเหล่านี้ไม่เคยมีใครโดนมาก่อน ในประวัติศาสตร์การลงโทษของฮอกวอตต์ คนที่เคยโดนลงโทษหนักที่สุดคือแฮกริด แต่ตอนนั้นเขาถูกไล่ออกเพราะเลี้ยงสิ่งที่ทุกคนเชื่อว่าเป็นสิ่งที่ฆ่าเมอร์เทิลจอมคร่ำครวญ ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าพวกเขาจะถูกลงโทษหนักขนาดนี้ แม้แต่ศาสตราจารย์มักกอนนากัลก็ยังช็อกขนาดร้องไห้อย่างไม่อายใครทันทีที่อ่านจบแล้ววิ่งออกจากห้องนั้นไปเลยเสียด้วยซ้ำ



หลังจากที่ใช้เวลาทำใจสักพัก ทั้งคู่ก็เดินกลับไปยังหอนอนของตนเงียบๆด้วยความรู้สึกที่ดูเหมือนว่าแย่พอกัน แฮร์รี่คิดว่าเขาเป็นตัวการที่ทำให้เฮอร์ไมโอนี่ต้องถูกพักการเรียน เขารู้สึกผิดอย่างมหันต์ เขาสมควรต้องขอโทษแต่แล้วเสียงฝีเท้าหลายคู่ก็ดังมาจากทางด้านหลัง ตามด้วยเสียงที่คุ้นหูกันดีตลอดเวลาเกือบ 5 ปีที่ผ่านมา

“แฮร์รี่ เออร์ไมโอนี่ หยุดก่อน ฉันมีเรื่องจะพูดด้วย”



******************************************************************************************

ไอ้ที่สงสัยว่าทำไมเฮอร์ไมโอนี่ถึงได้ทำได้แย่ขนาดนั้น จะอธิบายได้ว่า การที่คนเราประสบกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดมาก่อนมักจะลน หรือทำอะไรไม่ถูก ถึงจะเก่งแค่ไหน แต่ถ้าทำอะไรไม่ถูก ก็อาจจะเป็นเหมือนเฮอร์ไมโอนี่ในตอนนั้นได้เช่นกัน ส่วนแฮร์รี่ ที่บอกว่าไม่น่าจะเก่งขนาดนั้น หลังจากที่รู้คำทำนายที่บอกว่า ถ้าไม่ตายก็ต้องเป็นฆาตกร ถ้าคนเราเตรียมตัวเตรียมใจรับสถานการณ์ต่างๆไว้เป็นอย่างดีแล้ว ก็ย่อมจะจัดการสถานการณ์นั้นได้ดีกว่าคนที่ไม่ได้เตรียมพร้อม อีกอย่างเหตุการณ์นั้นเป็นเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึง แฮร์รี่เตรียมใจไว้แล้วว่ามันจะเกิดขึ้นจึงจัดการสถานการณ์ได้เร็วและดีกว่า



สำหรับข้อข้องใจอื่นจะชี้แจงให้ทราบภายหลัง ทันทีที่มีเวลา