คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : นักพรตอสูร อู๋จีซี
นักพรตอสูรอู๋จีซี
นับตั้งแต่ข้าพ่ายแพ้มันเมื่อสิบปีก่อน ชื่อเสียงของมันก็ดังกระฉ่อนไปทั่วแคว้นมันถูกยกย่องให้เป็นเป็นนักพรตแห่งแสงผู้มีคุณธรรม ส่วนข้าก็กลายเป็นนักพรตนอกรีตเป็นนักพรตชั่วไปโดยปริยาย ทั้งๆที่พวกมันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับข้าเลยสักอย่าง
ซูซ่งฟงเจ้าจะสำเร็จเป็นเซียนหรือไม่ข้าไม่สน ข้าอู๋จีซีขอจองล้างจองผลาญเจ้า ข้าจะทำลายทุกอย่างที่เจ้ามี ชื่อเสียงของเจ้าจะเหม็นเน่ายิ่งกว่าอาจม
ตอนนี้ข้าได้ของวิเศษมาอย่างหนึ่ง จากการสำรวจสุสานโบราณ มันคือกระจกอาถรรพ์ที่มีปิศาจสิงสู่อยู่ ข้านำมันไปทำพิธีทางไสยศาสตร์เพื่อเรียกวิญญาณในกระจกออกมารับใช้ นางคือปิศาจกระจกที่แปลงร่างเป็นผู้ใดก็ได้ เพียงแค่ให้มีเงาของเป้าหมายปรากฏอยู่บนกระจก ร่างแปลงของนางเรียกได้ว่าเหมือนกันกับต้นแบบทุกประการ เว้นแต่ทุกอย่างจะสลับซ้ายเป็นขวา ขวาเป็นซ้ายเท่านั้น
ซูซ่งฟง ข้าได้แอบส่องภาพของเจ้าเมื่อครั้งที่เจ้าเดินผ่านเข้ามาในเมืองโดยที่เจ้าไม่รู้ตัว แล้วสั่งให้นางแปลงกายเป็นเจ้า ข้าเพิ่งรู้ว่าศรัทธากับความโง่เขลาของมนุษย์นั้นแทบจะแยกออกจากกันไม่ได้ ความมีชื่อเสียงของเจ้านำมาซึ่งความเขลาในใจของมนุษย์ พวกมันศรัทธาเจ้าอย่างโง่งมโดยปราศจากข้อสงสัย
โลกนี้ช่างลำเอียงนัก แค่รูปลักษณ์ของเจ้าก็สามารถเรียกพวกมันให้บริจาคทานได้มากมายมหาศาล ทั้งที่พวกมันและเจ้าไม่รู้จักข้าแม้แต่นิดเดียวก็มาตัดสินข้าว่าเป็นคนชั่ว
ซูซ่งฟงข้าอยากพิสูจน์ฝีมือกับเจ้าอีกครั้ง แม้จะรู้ว่าพวกมันก็คงมองข้าเป็นคนชั่วเช่นเดิม แต่ข้าอยากทำให้โลกรู้ว่าพวกมันคิดผิด พวกมันยกย่องคนที่ดีแต่เปลือกนอก พวกมันคือพวกโง่เง่าที่ไม่มีความคิดเป็นของตนเอง จึงได้แต่ยกย่องและเยินยอเจ้าตามๆกันไป ข้าจะทำลายความศรัทธาของพวกมันที่มีต่อเจ้าให้พังทลายลง พวกมันต้องผิดหวังและจมลึกลงไปในความหวาดกลัวที่มีต่อข้า อู๋จีซีคนนี้
และด้วยกระจกวิเศษบานนี้ มันสามารถสะท้อนอาคมแห่งแสงและสายฟ้าของเจ้าได้ ข้ามั่นใจว่าข้าจะต้องชนะเจ้า แล้วชื่อของนักพรตอสูรอู๋จีซีจะได้รับความยำเกรง กันไปทั่วทั้งแผ่นดิน
ในอดีตข้าเป็นเพียงคนตัดฟืนธรรมดาที่อาศัยอยู่กับแม่ที่ป่วยหนัก ข้าตัวใหญ่มีพละกำลังมากกว่าคนอื่น มีร่างกายที่ร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์ แต่ก็ไม่มีอะไรพิเศษไปกว่านั้น
วันหนึ่งเมื่อข้าอายุครบสิบห้าปี ข้าได้พบกับคนที่ทำให้ชีวิตข้าเปลี่ยนแปลงไปทั้งชีวิต เขาคือจอมเวทย์แดนใต้ผู้มีวิชาอาคมสูงส่ง เขาสามารถเรียกใช้ปิศาจมาช่วยทำงานต่างๆให้เขาได้
เขากำลังถูกตามล่าจากฝ่ายธรรมะจึงมาซ่อนตัวอยู่ในป่า ระหว่างที่ข้าเดินทางไปตัดฟืนข้าก็ได้พบกับเขาเข้า เขามีบาดแผลถูกทำร้ายที่สาหัสจนไม่อาจเยียวยาได้ เขาต้องการกายเนื้อที่แข็งแรงกว่าเป็นที่พักพิงจึงยื่นข้อเสนอที่ข้าไม่อาจปฏิเสธได้
"เจ้าอยากได้พลังพิเศษหรือไม่หนุ่มน้อย" เขาถามข้า
"แล้วพลังพิเศษนั้นจะช่วยรักษาแม่ข้าได้หรือไม่"
"เมื่อได้พลังแล้วเรื่องแค่นั้นก็ง่ายดายดังพลิกฝ่ามือ" ในตอนนั้นเขากำลังหลอกล่อข้าอยู่ใช่หรือไม่ข้าคิด
"แน่นอนทุกสิ่งต้องมีข้อแลกเปลี่ยน" เขาบอกว่าจะขอสิงสู่ในตัวข้าเป็นเวลาสิบปี ระหว่างนั้นเขาจะสอนวิชาให้ข้า และข้าต้องสัญญาว่าเมื่อครบกำหนดข้าจะหาร่างใหม่ให้กับเขา
ข้าตอบตกลงทันทีเพราะในโลกนี้ไม่มีอะไรสำคัญกับข้าไปกว่าชีวิตของแม่ข้าอีกแล้ว
สิบปีที่เขาสิ่งสู่อยู่ในตัวข้า เขาสอนข้าการทำยาสมุนไพรเพื่อรักษาอาการป่วยนานาชนิด เขาสอนข้าเรื่องวิชาอาคมและไสยศาสตร์จนข้าแตกฉาน เขาบอกว่าผู้ศึกษาอาคมด้านมืดนั้นเสี่ยงต่อการถูกพลังแห่งความมืดเข้าครอบงำ นานวันเข้าความโลภ โกรธ และหลงของผู้ฝึกจะทวีความรุนแรงขึ้น หากควบคุมไม่ได้ผู้ฝึกจะกลายเป็นมารไปโดยปริยาย ดังนั้นเขาจึงกำชับให้ข้ารักษาสติสัมปชัญญะไว้ให้มั่น และมีหิริโอตัปปะ เป็นภูมิคุ้มกันในกรณีที่พลังแห่งความมืดมิดจะเข้าครอบงำข้า ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นจะทำให้ข้ากลายเป็นมารไปจริงๆ
สิบปีผ่านไป เลยวันที่ครบกำหนดสัญญามาสองวันแล้ว เขาเริ่มมีทีท่าว่าจะยึดร่างของข้าไปเป็นของเขา ข้าจำเป็นต้องหาร่างกายใหม่ให้เขาหรือหาทางกำจัดเขาซะ แล้วข้าก็พบร่างไร้วิญญาณของขอทานคนหนึ่งใกล้ทางออกจากป่า มันเพิ่งตายได้ไม่นานนัก มันเหมาะสมที่จะนำมาทำพิธีคืนวิญญาณให้กับจอมเวทย์
ข้าทำสำเร็จเขาได้ร่างใหม่สมใจ แต่...เขากลับกล่าวว่า"จงมอบพลังแห่งความมืดคืนมาให้ข้า มิฉะนั้น..."
"มิฉะนั้นท่านจะทำเช่นใด" ข้าถาม เขาได้แต่เงียบ ข้าพอจะเข้าใจความรู้สึกของเขาในตอนนี้
เขาคงรู้แล้วว่าพลังทั้งหมดของเขาอยู่ในตัวข้าไม่ยอมไปไหน พลังแห่งความมืดเลือกที่จะอยู่ในตัวข้ามากกว่าเขา
"ขอบคุณที่ท่านสอนวิชาต่างๆให้กับข้ามาตลอด บัดนี้สิ่งเหล่านั้นเลือกข้าเป็นที่พำนัก ขอให้ท่านจงทำใจ"นั่นคือประโยคสุดท้ายที่ข้ากล่าวกับเขาก่อนที่จะแยกจากกัน
"เจ้าคนเนรคุณ" เขาเรียกข้าว่าอย่างนั้น แต่ข้าก็จากมาอย่างใจเย็น
"ข้าไม่ได้แย่งพลังจากใคร พลังต่างหากที่เลือกข้า"
ตอนนี้อาการของแม่ข้าแย่ลงทุกขณะ ลำพังวิชาสมุนไพรที่มีก็มิอาจเยียวยาได้ ข้าต้องการหมอที่เก่งกาจอย่างหวูฮุ่ยเหลียง แต่เกรงว่าข้าคงหาตัวเขามาได้ไม่ทันการณ์
หมอที่มีฝีมือดีที่สุดในเมืองนั้นก็เรียกค่ารักษาแพงเหลือเกิน แค่คนตัดฟืนอย่างข้าจะมีเงินเก็บสักเท่าไหร่กัน ข้าจึงตัดสินใจแต่งตัวเป็นนักพรตออกรับจ้างปราบปิศาจไปทั่วแคว้น แต่แล้วก็ไม่สามารถรับบริจาคเงินได้เพียงพอต่อการักษาแม่ข้าได้ ข้าไม่อยากสูญเสียคนที่รักไป ข้าจะทำทุกอย่างที่ข้าทำได้เพื่อรักษาชีวิตแม่ของข้าไว้
แล้วข้าก็เดินเข้าสู่หนทางทุจริต ข้าใช้ปิศาจเป็นเครื่องมือในการหาเงินมารักษาแม่ แต่แล้วเจ้า ซูซ่งฟง เจ้าดันมาทำลายแผนการของข้าเสียหมดสิ้น หลังจากที่ข้าพ่ายแพ้เจ้าเพียงไม่กี่วัน แม่ของข้าก็สิ้นใจ ข้ารู้ตัวว่าพลังแห่งความมืดมันเริ่มกัดกินหัวใจของข้า ข้าไม่เหลือใครอีกแล้วในชีวิต เพราะเจ้าคนเดียวซูซ่งฟง
ความคิดเห็น