แพ้ใจเธอ

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8

ตอนที่ 8

รุ่งเช้าของวันใหม่ที่สดใส แพรขับรถคันใหม่ที่เธอชอบและบอกให้คนเป็นแม่ซื้อให้แต่ถ้าขอพ่อ จะต้องฟังคำพูดที่ยืดยาวจนหญิงสาวท้อและไม่อยากฟังเลยทีเดียว การขับรถของหญิงสาวที่ถือว่าลองรถไปด้วยในตัว แพรขับรถไปพร้อมกับคุยโทรศัพท์กับเพื่อนชายที่รออยู่ที่บริษัท GR กรุ๊ป จำกัด

“เป็นไงบ้าง............คงไปช้าหน่อยนะ รถติดวะ..............พอดีว่าเมื่อเช้าตื่นช้าไปนิดนะ” แพรพูดขึ้น

“ไม่เป็นไร  อีกอย่างพี่ชายชั้นก็ยังไม่เข้าบริษัทเลยวะ” รุจนพูดพร้อมกับได้ยินเสียงเพื่อนร้อง

“เฮ้ย.......”

รถเกิดชนกัน เนื่องจากรถเก๋งสีน้ำเงินที่ขับอยู่ข้างหน้าได้เบรกกะทันหัน จนทำให้รถที่ขับตามมาถึงกลับเบรกไม่ทันและชนท้ายกันในที่สุด แพรเห็นดังนั้นจึงลงมาจากรถและได้พบสายหนุ่ม ร่างสูง แต่งตัวเสื้อสูทที่มีสีน้ำตาลอ่อนได้ก้าวออกมาจากรถ ทั้งคู่ประสานสายตากันและมองหน้ากัน แพรเห็นดังนั้นจึงต่อว่า

“ขับรถยังไง..........ดูซิ รถชั้นพึ่งจะออกมาใหม่ ซวยแต่วันแรกเลย” แพรพูดพร้อมกับชี้ให้เห็นรอยชน

กรหันมองรอยชนที่หญิงสาวชี้ให้ดู พร้อมกับพูดขึ้น

“ก็ผมต้องเบรก เธอไม่เห็นหรือไงว่า รถมอเตอร์ไซด์ ขับผ่านหน้ารถผม .....................เป็นใคร ใครก็ต้องเบรก”

แพรฟังชายหนุ่มจบก็เลยคิดว่าน่าจะจริงเพราะตัวเธอเองนั้น ก็มัวแต่คุยโทรศัพท์กับเพื่อนอยู่เลยไม่ทันได้มอง

“เอาอย่างนี้แล้วกัน.........ชั้นว่าต่างคนต่างผิดแล้วกัน.....หายกันแล้วกัน” แพรพูดจบจะหันหลังกลับขึ้นรถ แต่ชายหนุ่มเรียกเอาไว้

“ไม่ง่ายไปหน่อยหรอ..........เมื่อกี้ยังด่าอยู่เลย” กรพูดขึ้นบ้าง

แพรได้ยินชายหนุ่มพูดขึ้นดังนั้น จึงหันกลับมาและถามว่าจะเอายังไง

“เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น.........ผมว่ามันเป็นอุบัติเหตุ แต่ เมื้อกี้ที่เธอว่าชั้น ต้องขอโทษก่อน” กรพูดขึ้น

คำพูดของกรทำให้แพรถึงกับอึ้งเลยทีเดียว หญิงสาวทำท่าคิดหน่อยหนึ่งก่อนจะตอบไป ว่าถ้าตนกล่าวขอโทษ ก็เสีย ฟร์อม แย่เลย จึงเอ่ยแบบคนที่ยอม

“ชั้นยังไม่ทันด่า นายเลยนะ เมื้อกี้ชั้นแค่ว่า.........นายนี้ท่าจะเป็นเอามาก โดนกระทบกระเทือนส่วนไหนหรือเปล่าเนี่ย” แพรพูดพร้อมกับทำท่าจะหาเรื่องชายหนุ่มเต็มที่

กร ฟังดังนั้นไม่รู้ว่าจะตอบกลับยังไง ชายหนุ่มมองดูนาฬิกาที่ข้อมือ ว่าสายแล้ว ชายหนุ่มมองหน้า แพร แล้วพูดตัดรำคาญ ไปให้เรื่องมันจบ เพราะเสียเวลามาก แถมรถก็ยิ่งติดหนักอีกด้วยและอาจจะเจอตำรวจจนเกิดเรื่องได้อีกเป็นรอบสอง

“หรอ............ถ้าอย่างนั้น ผมคงขอโทษด้วยนะที่กล่าวหาคุณ.........” กรพูดจบก็ขึ้นรถและขับรถออกไปจากที่ตรงนั้น

แพรมองตามด้วยท่าทางที่หงุดหงิด แต่ก็ยังไม่เข้าใจว่าชายหนุ่มเมื่อกี้คิดอะไรกันแน่ อยู่ดีดี ๆ ก็พูดแล้วขับออกไปเลย แล้วหญิงสาวก็ขับรถไปด้วยเหมือนกัน

***************

ทางด้าน บริษัท GR กรุ๊ป จำกัด ที่ดูค่อนข้างจะหรู ด้วยโครงสร้างที่ออกแนวสุดคาสสิก ที่ฝีมือการตกแต่งโดยช่างสถาปนิกมือหนึ่งของประเทศ เพราะลูกชายทั้งสองเห็นว่าเรื่องการออกแบบหรือตกแต่งอาหารสถานที่นี้ไม่เหมาะกับตนเองเลย ทั้งสองจึงให้คนเป็นแม่เข้ามาดูลายละเอียดทั้งหมดนี้เอง ซึ่งก็ออกมาดีและเป็นที่น่าพอใจของลูกชายทั้งสองเป็นอย่างมากเลยทีเดียว ทางด้านบนของตึก ชั้น 8 รุจนซึ่งรอเพื่อนสาวอยู่ ซึ่งพึ่งคุยโทรศัพท์กันอยู่นั้น สายก็ตัดไปซะงั้น จนชายหนุ่มนั้นถึงกับ งง ไปเลยทีเดียว ระหว่างที่ชายหนุ่มรอเพื่อนสาวอยู่นั้น คนเป็นพี่ก็เดินออกมาจากลิฟต์ พร้อมกับเดินผ่านชายหนุ่มคนเป็นน้องชายไป เหมือนกับว่ามองหาเขาไม่เจอ  ซึ่งรุจนเองก็ได้แต่มองพี่ชายที่เดินเข้าห้องไป รุจนจึงเดินตามหลังและเดินเข้าไปในห้องของพี่ชาย

“ทำไม...........พี่มา ออฟฟิค ช้าจัง เห็นคุณแม่บอกว่าออกมาตั้งแต่เช้าแล้วไม่ใช่หรอ” รุจนพูดพร้อมกับมองสีหน้าของพี่ชาย

กร ฟังคำถามของน้องชายจบก็ตอบไปพร้อม ดูเอกสารที่วางไว้บนโต๊ะ อยู่หลายแฟ้ม

“ไปส่ง นิกกี้ ที่สนามบินมา เลยมาช้า”   พร้อมกับอ่านเอกสารที่อยู่บนโต๊ะทำงาน โดยไม่ เหงยหน้าขึ้นมองหน้าของน้องชายเลย

รุจนเข้าใจคำตอบของพี่ชายดี แต่ก็เห็นสีหน้าของพี่ชายด้วย จึงคิดว่าต้องมีอะไรแน่ ๆ เลย ได้แต่พึมพำกับตัวเองว่า “เป็นอะไรของเขาวะ............” ระหว่างที่คนเป็นน้องสงสัยอยู่นั้น เสียงโทรศัพท์มือถือของรุจนก็ดังขึ้น ชายหนุ่มเห็นเป็นเบอร์ของเพื่อนสาว จึงรีบเดินไปคุยตรงริมขอบประตู เพื่อไม่ให้พี่ชายเสียสมาธิ

“แกอยู่ไหน เนี่ย.........รอเป็นชั่วโมงแล้วนะ………….อีกอย่างพี่ชาย ชั้นมาถึงแล้วนะเนี่ย” รุจนพูดเมื่อกดรับโทรศัพท์ทันที พร้อมมองสีหน้าของพี่ชายที่กำลังทำงานอยู่ด้วย “สีหน้า.......ดูไม่ดีเลย.......แกรีบ ๆ นะ” รุจนบอกเพื่อน ใจก็ยังวิว ๆ อาจจะเกิดเรื่องขึ้นได้นะ

ทางปลายสายได้ยินจึงบอกว่าถึงแล้วกำลังขึ้นไปที่ชั้นของรุจนทำงานอยู่ การพูดคุยของทั้งสองทำให้ กร ถึงกับไม่มีสมาธิที่จะทำงานและแถมยังหงุดหงิด เรื่องเมื่อ เช้าด้วย  

เมื่อรุจน คุยโทรศัพท์กับแพรจบ จึงหันมาพูดกับพี่ชายที่ยังอ่านเอกสารอยู่

“เลขามาแล้ว ครับ............” รุจนพูดพร้อมรอคำตอบ

กร เงยหน้ามองน้องชายและพูดขึ้น

“แค่ ทำงานวันแรก ก็สายเสียแล้ว อีกหน่อยไม่มาสัก เที่ยงเลยหรอ.............ไหนรับประกันซะดีเลยไง” กรพูดพร้อมกับเน้นประโยคหลัง

“พี่ก็รู้ว่าเพื่อนผม พึ่งหายจากพิษไข้  ก็คงยังไม่มีเรี่ยวแรงหรือยังไม่ค่อยแข็งแรงนะครับ” รุจนเข้าข้างเพื่อนสาวจนคนเป็นพี่ถึงกับหมั้นไส้ จึงไล่น้องชายให้ไปทำงาน

แต่ รุจนก็ยังไม่ยอมพร้อมพูดสำทับอีกรอบ

“อีกอย่างก็ รถมันติด วันแรกก็อย่างนี้และอีกหน่อยเพื่อนผม คงจะปรับสภาพและปรับเวลาให้คล่องกว่านี้ มั่งพี่” รุจนพูดแต่ก็ไม่แน่ใจสักเท่าไร กับคำแก้ตัวที่เขาพูดให้พี่ชายฟัง

“ถ้า.......ตื่นเช้ารถก็ไม่ติดหรอก...............  แก้ตัวให้กันขนาดนี้ ถ้าหาว่าชั้นใช้งานหนักอย่ามาบ่นนะโวย” กรพูดพร้อมกับเดินออกไปชงกาแฟ ได้แต่ปล่อยให้น้องชายรออยู่ในห้อง

เมื่อแพรมาถึง ก็ถามพนักงานที่อยู่ในออฟฟิคนั้น พร้อมกับได้คำตอบแล้วเดินมาที่ห้องของรองประธานบริษัท พอดีกับรุจนออกมาจากห้องพอดี และรีบพาเพื่อนสาว เข้ามาที่ห้องทำงานของพี่ชายตนเอง เมื่อเข้ามาแล้วนั้นก็มองไปรอบ ๆ ห้องดูสวยมาก แต่ไม่เห็นเจ้าของห้องอยู่เลย

“อ้าว.........ไหนว่าพี่แกมาแล้วไง ไปไหนแล้วละ” แพรพูดเมื่อมองดูรอบ ๆ

“ไปชงกาแฟ.......เดี๋ยวก็คงมา” รุจนพูด

“รองประธานบริษัทไปชงกาแฟเองเนี่ยนะ............ขำวะ” แพรพูดพร้อมกับจะหัวเราะออกมา เมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อนไม่ค่อยดีสักเท่าไร

“มันแน่อยู่แล้ว..........ที่ต้องไปชงเอง เพราะหน้าที่ชงกาแฟเป็นของเลขาไม่ใช่หรอ”

แพรฟังคำพูดของเพื่อนจบก็ขอโทษ

“โทษทีวะ คาดการผิด รู้งี้ ออกพร้อมพี่ภัทรก็ดี..........รถจะได้ไม่ต้องชนด้วย” แพรพูดแต่เน้นประโยคหลังด้วยน้ำเสียงที่เบา

“อะไรนะ..........รถแกโดนชนหรอ” รุจนอุทานออกมาทำให้เพื่อนสาว ต้องอุดปากเพื่อนชายเอาไว้ แล้วเล่าเรื่องให้ฟัง ระหว่างที่ทั้งสองคุยกันอยู่นั้น ประตูห้องก็เปิดออกมา แพรเห็นชายหนุ่มที่เดินเข้ามา ซึ่ง กรเองก็เห็นแพร เหมือนกัน แต่แพรนั้นถึงกับตกใจแต่ก็เก็บอาการเอาไว้ โดยคนที่เดินเข้ามากลับไม่แสดงอาการอะไรออกมาเลย แต่ก็ลุ้นกับอาการของหญิงสาวที่จะเกิดออกมา

“เออ ! พี่ชายชั้นมาพอดีเลย ขอแนะนำเลยนะ………….” ระหว่างที่รุจนจะแนะนำให้ทั้งสองได้รู้จักกันนั้น แพรก็ดักคอเพื่อนและพูดขึ้น

“โลก กลมจริง ๆ ที่ได้พบกันอีก” แพรพูดด้วยน้ำเสียงที่ประชดประชัน พร้อมกับกล่าวคำสวัสดีขึ้นมา