แพ้ใจเธอ

ลำดับตอนที่ #18 : ตอนที่ 18

ตอนที่ 18

“เป็นอันว่าเคลียนะ.............ครับ ทุกคน” รุจนกล่าวจบ ใจก็ยังอดเห็นใจพี่ชายไม่ได้

เมื่อเรื่องทุกอย่างจบลง ก่อนที่สองพี่น้องจะกลับ คุณเภตาก็เสนอ

“อยู่ทานข้าวเช้าก่อนซิ.....................”

กร ปฏิเสธแต่ ธนารุจน ขอตัวอยู่ต่อเพราะไม่ได้เจอหน้าเพื่อนสาว ต้องหลายวัน ซึ่งการอยู่ของรุจนทำให้พานนท์ เกิดอาการไม่พอใจขึ้นอีก........................

***************

ธนากร หนุ่มนักธุรกิจระดับแนวหน้าของเมืองไทย เป็นหนุ่มที่ไม่ค่อยมีข่าวเกี่ยวกับรัก ๆ ใคร่ เพราะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนแล้ว ทำให้สาว ๆ ทั่วไปไม่กล้าเข้ามาพัวพันนัก วันนี้ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับชายหนุ่มบ้าง เมื่อถึงบ้านของหญิงสาว สาวใช้ก็มาคอยต้อนรับ

“คุณท่านและคุณนิกกี้ รออยู่คะ”

กร ได้ฟังดังนั้นก็รีบเดินตามสาวใช้ไปเพราะวันนี้จะเป็นวันตัดสินใจของเขา  เมื่อเข้ามาถึง เห็นสองพ่อลูกนั่งอยู่กันคนละฟาก ต่างไม่มีเสียงคุยอยู่เลยแม้แต่น้อย ยิ่งคุณธานินทร์ ดูสีหน้าน่ากลัวมากเลย เมื่อทั้งสองเห็นตน คนเป็นพ่อก็เชิญชายหนุ่มนั่ง โดยดูจากสีหน้าของนิกกี้แล้วดูจะเกรง ๆ กับสิ่งที่จะเกิด

“นิกกี้ไปรอ พ่อข้างนอกห้องก่อนลูก” คุณธานินทร์บอกลูกสาว เพราะต้องคุยกันตามลำพัง นิกกี้รู้จึงยอมออกไปง่าย แต่สายตาก็ไม่วายมองไปที่ชายหนุ่มที่นั่งอยู่

เมื่อนิกกี้ออกไปแล้วนั้นความเป็นกังวลใจว่าจะเป็นยังไง ได้แต่นั่งรอและคอยชะโงกหน้ามองเพราะไม่ได้ยินเสียง เนื่องจากมีกระจกกั้นอยู่ เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามที่คุณธานินทร์ต้องก็ เขาก็เริ่มข่มอารมณ์ โดยการถามเป็นเชิงนัย ๆ

“เธอรู้ ใช่ไหม ที่ชั้นเรียกมาวันนี้ เรื่องอะไร” มองหน้านิดหนึ่งและยิ้มเป็นเชิงนัย ๆ

“รู้ ครับ” กร ตอบสั้น ๆ

“แล้วไง............มีคำอธิบายมากกว่านี้ไหม” ธานินทร์มองหน้าแล้วลุกขึ้นยืน

“ผมไม่มีอะไรจะแก้ตัวเพราะว่า เรื่องที่ผมทำทุกอย่าง ผมทำและคิดก่อนที่จะทำ.............ถ้าคุณอาคิดว่าผมผิด ก็เชิญตัดสินเลยครับ”

คุณธานินทร์ฟังคำพูดของชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงหน้า แล้วถึงกับอึ้งกับความเด็ดเดี่ยว ถึงแม้จะรู้จักกันบ้างแต่ตัวเขาเองยังไม่รู้จักชายหนุ่มคนนี้ดี

“ชั้น.........เชื่อเธอ” แม้จะเป็นคำพูดสั้น ๆ ที่ออกมาจากปาก แต่มันก็มีความหมายที่ดีสำหรับชายหนุ่ม

“เธอยังรัก...........ลูกสาว  ชั้นอยู่ไหม” ธานินทร์บอก

กร ไม่รู้จะตอบยังไงดี เพื่อที่จะทำให้ทั้งสองฝ่ายเข้าใจกันมากขึ้น

“ผมรู้นะครับ ว่าคุณอา อยากให้ผมทำอะไร ตลอดเวลาที่ผมได้เรียนรู้และพยามที่จะรักผู้หญิงคนหนึ่ง.........แต่ผมว่ามันยาก ที่จะเรียนรู้และปรับ ผมไม่ได้รักนิกกี้..........” กร ฝืนคำพูดสุดท้ายออกมาและก็นิ่งไป

คุณธานินทร์รู้ว่า คำพูดของชายหนุ่มหมายถึงอะไร

“เรื่องนี้มันบังคับกันไม่ได้หรอกชั้นรู้............แต่ตลอดเวลาที่เธอสองคนคบกัน สื่อต่าง ๆ เขาก็รู้แล้วอย่างนี้......ถ้าเลิกกัน คนจะไม่สงสัยหรือไง”  

“ผมเข้าใจครับ ว่านิกกี้เธอเสียหาย แต่ผมก็อยากให้คุณอาทราบเหมือนกันนะครับว่า ที่ผ่านมานั้น..........คุณอาตัดสินใจให้ลูกสาวของคุณอาเองนะครับ................”

คำพูดนี้ เหมือนหนามทิ้มแทงเหลือเกิน ที่คนเป็นพ่อจะยอมรับได้

“เธอ...............ก็รู้ว่าลูกสาว ของชั้นรักเธอมาก” คำพูดดูเหมือนจะเป็นเชิงขอร้องหรือกำลังเปลี่ยนใจชายหนุ่มอยู่ แต่ก็ดูเหมือนว่า ธนากร จะใจแข็งขึ้นมาก

“ผม ทราบครับ....................และที่ผมมาวันนี้ก็จะให้เรื่องมันจบลงโดยที่เราทั้งสอง  จะต้องไม่ลำบากใจทั้งคู่”

คำพูดนี้ ทำให้คุณธานินทร์ ถึงกับตกใจที่ชายหนุ่มกล้าพูดออกมาอย่างนี้

“แล้วเธอ จะทำยังไง”

“เรื่องนี้ ผมจะคุยกับนิกกี้เอง”

ธานินทร์ ฟังแล้วดูเหมือนว่า ชายหนุ่มจะช่วยเขาได้ เพราะตัวเขาเองก็ไม่อยากปิดกลั้นชายหนุ่มเหมือนกัน

“ส่วนข้อตกลง...............”

“มันจะเป็นเหมือนเดิม............ถ้าเธอไม่ทำให้ลูกสาวชั้นเสียใจ...................” ธานินทร์บอกในแววที่มุ่งมั่นของชายหนุ่ม แม้ในใจไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น แต่ก็ต้องทำเพราะไม่มีใครบังคับใครได้ตลอดเวลาหรอก

“ผม ต้องขอโทษ ที่ทำให้คุณอาเสียใจ ผมสัญญาว่าทุกอย่างต้องจบด้วยดี” กรบอกและกำลังจะลุกขึ้นออกจากประตูไป ชายหนุ่มก็เจอกับนิกกี้ที่กระวนกระวาย ไม่น้อย เมื่อหญิงสาวเจอชายหนุ่ม  นิกกี้ก็รีบถามแฟนหนุ่มว่าป็นยังไงบ้าง ธนากร มองหน้าแฟนสาวแล้วก็ยิ้ม พร้อมกับพาแฟนสาวไปนั่ง คุยกัน ทำให้คนเป็นพ่อที่ยืนมองอยู่ดีจะตื่นเต้นว่าเรื่องมันจะเป็นไปที่ชายหนุ่มบอกไหม............

***************

เมื่อทั้งสองอยู่ด้วยกัน

“คุณพ่อ.........ต่อว่าอะไรก่อนบ้างคะ.................กี้ไม่น่าบอกเรื่องนี้กับคุณพ่อเลย..........นิกกี้ขอโทษนะคะ” นิกกี้ พูดออกมา เพราะว่า เธอผิดเองที่ทำอย่างนั้น

 “แล้วนิกกี้ คิดว่าคุณอาต่อว่าผมยังไง บ้างละ” กรบอกแถมอมยิ้มให้หญิงสาว

“คุณอา...........ท่านไม่ว่าอะไรผมเลย เพราะที่ผมทำลงไป............กี้ก็น่าจะรู้นะว่าตลอดเวลาที่เราคบกัน เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ที่ดีที่สุด...........ที่ผ่านมาผมคิดว่า เราสองคน.............เออ...” กร มองหน้าหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าที่ตั้งใจฟัง ใจก็ไม่อยากพูด กลัวไปหมด กลัว และกลัว จึงตัดสินใจไป

“ได้เรียนรู้และที่สำคัญ ผมรักคุณ ตลอดเวลาที่ผ่านมาแม้จะเป็นช่วงเวลาที่ไม่มาก ก็ทำให้ผมรู้ว่าคุณคือคนที่รักผมมากที่สุด” แม้จะฝืนพูด แต่คนฟังถึงกับยิ้มและกอดชายหนุ่มทันที

***************

เมื่อข่าวของเพื่อนดังขนาดนี้ กลุ่มเพื่อน ๆ ก็เลยโทรมาถามกันจ้าละหวั่นเลยทีเดียว

“แพร.........คนที่เป็นข่าวกับแกนะ ใครหรอ นามสกุลเหมือนกับรุจนเลย” เมย์ เพื่อนสาวถาม

แพร ตอบว่าใช่และอธิบาย ซะยืดยาวว่าข่าวไม่เป็นจริง

“นี้แล้ว.........ช่วยขยายข่าวด้วยนะว่ามันไม่เป็นจริง” แพร บอกเพราะอยากให้เพื่อนเชื่อ

เมื่อว่างจากเพื่อนสาวจบ เพื่อนชายก็โทรมาบ้าง

“น้องแพร............เดี๋ยวนี้ ริมีแฟนไม่บอกพี่กรด บ้างเลยนะ ไหนบอกว่าจะไม่มีแฟนไงละ” กรด รุ่นพี่ที่อาวุโสสุดในกลุ่ม พูด

แพร รู้ว่าปากพี่คนนี้ไม่ดีนัก

“โทรมา เพื่อนแซวหรือพี่กรด..............หาไม่ได้อย่างเขาละซิ”

“แสดงว่า...........มันเป็นความจริง พี่ไม่อยากเชื่อเลย แพร” กรด โวยวาย

“จะบ้า หรอ ไม่ใช่............คือว่าอย่างนี้” แพรกำลังจะพูดและอธิบายให้คนเป็นพี่ฟัง เสียงของแม่ก็เรียกหา จนต้องวางโทรศัพท์มือถือไปทันที และเดินไปหาแม่ที่ห้องครัว

“มีอะไร หรอ คะแม่..............................” แพร ถามเมื่อเจอแม่

“คุณพ่อ โทรมาบอก ว่าให้ลูกเข้าบริษัท มีเรื่องจะคุยด้วยจ๊ะ............ไปตอนนี้เลยนะ” แม่บอก แต่สายตายังดูสาวใช้ที่กำลังทำอาหารอยู่

แพร งง จึงรีบออกจากห้องครัวไป แล้วกำลังจะสตาร์ทรถ พอดีกับพานนท์ กลับเข้ามาพอดีและเอ่ยถาม

“น้องแพร จะไปไหนครับ...............อย่าบอกนะว่าจะเข้าบริษัท............วันหยุดแท้ใช้งานอย่างกะทาส” พานนท์พูดในใจก็คิดถึง ธนากร เกิดอาการไม่พอใจที่เห็นได้ชัด

“แพร จะไปหาคุณพ่อ ที่บริษัทคะ..........” แพร ตอบและถอนหายใจกับนิสัยของพานนท์ เพราะตลอดเวลาที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก ชายหนุ่มจะไม่ยอมและไม่ฟังเสียงของใครเลย

“ถ้างั้น พี่ไปส่งนะ”

“เออ.........พี่นนท์มาจากที่ทำงานเหนื่อย ๆ แพรว่าพักอยู่บ้านดีกว่าคะ..........คุณแม่กำลังทำอาหารอยู่เลย

“ไม่.......พี่ไม่เหนื่อย ให้พี่ไปส่งนะ” พานนท์ ส่งสายตาที่หยดหยอย ให้หญิงสาว

“ก็ได้คะ..........” แพร ตอบตกลงแต่ไม่ใช้เพราะสายตาแต่เป็นเพราะความรำคาญ เสียมากกว่า

เมื่อทั้งสองขึ้นรถ ไปแล้ว

“น้องแพร.........จะเข้าบริษัทมีอะไร หรือเปล่าจ๊ะ”

“แพร ก็ไม่รู้ซิ คุณพ่อโทรมาด่วนมากเลย”

***************

 เมื่อมาถึง บริษัท จิวเวอร์รี่ เอ็กซ์เพลสโซกรุ๊ป แพรขอบคุณชายหนุ่มและรีบลงไป พานนท์บอกว่าอยากลงไปด้วย ทั้งสองจึงลงไปด้วยกัน และมีพนักงานสาว มาคอยต้อนรับ

“น้องแพร ขึ้นไปก่อนนะ.............เดี๋ยวพี่ตามลงไป” พานนท์ บอก ตอนแรกแพร งง ว่าจะรออยู่ทำไมชั้นล่างไม่เห็นมีอะไรเลย จึงปล่อยไปตามเลย ดีแล้วจะได้ไม่ต้องยุ่งยาก

พานนท์ เดินไปเรื่อย ๆ ใจก็คิดเรื่องที่พ่อเล่าให้ฟังว่าสมัยพ่อของตนและพ่อของหญิงสาว ลงทุนทำกิจการนี้ด้วยกัน จนเกิดความขัดแย้งขึ้นมา ระหว่างที่เดินดูเพชร พลอย ที่อยู่บริเวณชั้น ล่าง พนักงานก็คอยต้อนรับ ชายหนุ่มจึงคิดออกว่าควรทำอะไรดี

“ไม่ทราบว่า คุณอลงกต อยู่หรือเปล่าครับ”

“คุณกต อยู่คะ.............เดี๋ยวดิฉันพาไปนะคะ” พนักงานสาวบอกและพาไป

อลงกต ผู้จัดการฝ่ายขายของบริษัท จิวเวอร์รี่ เอ็กซ์เพลสโซกรุ๊ป เมื่อเห็นหน้าชายหนุ่มที่เดินเข้ามาในห้องของตน ก็ทักทายเพราะคิดว่าคงจะเป็นลูกค้า

“มีอะไร..........ให้ผมรับใช้ครับ” อลงกต บอกอย่างน้อบน้อม

“คุณจำผมไม่ได้หรอ..........สงสัยมันจะนานเกินไป” พานนท์ บอกและเดินไปใกล้ พร้อมกับยืนหน้าเข้าไปใกล้ ๆ ชายหนุ่มที่อายุค่อนข้างจะมาก เกิบจะเท่ากับพ่อของตนก็ว่าได้ เพื่อที่จะให้ชายหนุ่มได้เห็นหน้าเขา ชัด ๆ

จน อลงกต เกิดอาการคับคล้ายคับคา

“คุณ สมพงษ์”

***************