แพ้ใจเธอ

ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 14

ตอนที่ 14

 กร พยุงหญิงสาวขึ้นรถตนเอง แต่คนโดนพยุงค่อนข้างจะขัดขืน

“เดินได้.........ไม่ต้อง ที่จริงนะนายไม่จำเป็นต้องไปส่งชั้นที่บ้านก็ได้ ชั้นขับรถกลับไหว”

กร ฟังท่าทางอวดดีของหญิงสาวแล้วก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายหรือต่อว่ายังไงดี

“ฟังนะ..........แม่คนเก่ง ที่จริงนะถ้าเธอขับรถกลับ ถ้าเกิดอุบัติเหตุ จะว่าไง ยิ่งขับรถเก่ง ๆ อยู่” กรอธิบายโดยเน้นประโยคหลังเพื่อพูดเป็นนัย ๆ

แพร ฟังดังนั้นก็รีบต่อว่า

“แช่ง ชั้นหรอ....................” แพร ทำเสียงดังใส่ จนธนากรไม่อยากเถียงไปมากกว่านี้ จึงได้ตัดปัญหาพาหญิงสาวคนเก่งไปส่ง

****************

 “เออ...................เดี๋ยวเย็นนี้ อั้วจะเข้าไปดู...........” พานนท์ บอกขณะที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับปลายสายด้วยท่าทางที่จริงจังและน้ำเสียงที่เข้มและเด็ดขาดเลยทีเดียว

ระหว่างที่คุยโทรศัพท์เสร็จ พานนท์ก็ได้เจอกับรถสปอร์ตสีเทาเงิน วิ่งมาอยู่หน้าบ้าน สิ่งแรกที่เห็นคือ ชายหนุ่มร่างค่อนข้างสูง ดูดี กำลังก้าวออกจากรถ คันหรู และเดินไปเปิดประตูรถอีกฝั่งหนึ่งและพยายามหญิงสาวที่ขาเจ็บให้ลงมากับพื้น

“ต้องให้ชั้นอุ้ม เข้าบ้านไหม.................” กรบอกกับแพรที่กำลังจะก้าวขาลงจากลง

แพร ตอบแบบเด็ดขาดว่า ไม่ต้อง

แต่ พานนท์ เห็นดังนั้น รีบเข้าไปช่วยพยุงหญิงสาวลงมาจากรถ โดยตัดหน้าชายหนุ่มอีกคนที่กำลังช่วย พร้อมกับถามด้วยความสงสัย

“น้องแพร............ไปโดนอะไรมาครับ...............แล้วเนี่ยใคร” พานนท์ มองหน้าธนากรและขาของหญิงสาวที่กำลังพันด้วยผ้าก็อตโดยมี เจลเย็นคอยประคับอยู่

แพร รีบบอกพร้อมแนะนำทั้งสองให้รู้จัก ทำให้พานนท์ค่อยยังชั่วและช่วยพาหญิงสาวที่เป็นที่รักเดินเข้าบ้านไป ก่อนจะไป

“ขอบใจนะ............” แพร หันหลังมาบอกโดยสายตาที่ดี

กร มองสายตานั้น พยักหน้าตอบ แต่สายตาอีกครู่หนึ่งกลับไม่พอใจเลยทีเดียว เมื่อเข้ามาที่บ้านแล้ว พานนท์พยายามที่จะดูแล หญิงสาว จนคนได้รับเกิดรำคาญและเบื่อ

“วันนี้ พี่นนท์ ไม่ไปทำงานหรอคะ..........” แพร ถามเพราะชายหนุ่มเกิดว่างมากเลยที่มาดูแลตน

“มี ก็คงจะเย็นนะจะ แต่ตอนนี้พี่ขอดูแลแพร ก่อนนะ” นนท์ พูดจบแล้วส่งสายตาที่หวานฉ่ำนั้นให้หญิงสาว

แพร รู้สึกไม่ดีนักและขอตัวชายหนุ่มขึ้นห้องนอน เพื่อหลบหลีกหนีหน้าชายหนุ่มคนนี้

พานนท์ได้แต่ยิ้ม เพราะรู้ดีว่า ผู้ชายที่มีเสน่ห์อย่างเขา ใคร ๆ ก็มักจะตกหลุมรักเขาอยู่เสมอโดยที่เข้าจะคว้าและพิชิตใจหญิงสาวได้เกิบหมดทุกคน

***************

“กร ไปไหน................” นิกกี้เดินเข้ามาที่ห้องแต่ไม่เจอชายหนุ่มจึงถามกับพนักงานสาว

“คุณ กร ไปส่งคุณแพร ที่บ้านคะ” พนักงานสาวอีกคนบอก

“แพรไหน” นิกกี้ถามด้วยความสงสัย “ทำไมต้องไปส่งกันถึงบ้านด้วย” นิกกี้ซักถามต่อ

“คุณแพร เป็นผู้ช่วยคุณธนากร พอดีว่าเธอหกล้ม คุณกรจึงอาสาขับรถไปส่งให้นะคะ”

นิกกี้ฟังถึงกับโกธรเมื่อได้ฟังสองสาวเล่าลายละเอียดให้ฟัง ถึงขนาดต้องไปส่งกัน

“บอก เจ้านายของเธอด้วยนะว่า ชั้นไม่ไปทานข้าวกับเขาแล้ว” นิกกี้บอกและเดินออกจากที่ตรงนั้นไปขึ้นลิฟต์อีกตัวที่กำลังเปิดออกมา ซึ่งคาดกับชายหนุ่มที่เดินออกมาจากลิฟต์อีกตัวอย่างรีบเร่งเพราะนัดกับแฟนหรือกึ่งแฟนเอาไว้ โดยมุ่งหน้าไปที่ห้องของตน แต่หญิงสาวคนหนึ่ง เรียกเอาไว้ก่อน

“คุณกร คะ”

กรหันมามองด้วยสายตาที่สงสัย

“คุณนิกกี้ บอกว่าไม่ไปทานข้าวแล้วนะคะ”

กร ฟังและพร้อมซักถามว่าพนักงานทั้งสองพูดอะไรบ้างและนิกกี้ถามอะไรบ้าง และพอจะรู้สาเหตุแล้วว่าเพราะอะไร นิกกี้ถึงแม้จะทุ่มเทความรัก แต่สิ่งที่เป็นจุดเสียของนิกกี้ คือ ขี้หึง ไม่รู้สาเหตุก็หึง

กรพยายามที่จะโทรไปง้อหญิงสาว ที่มาไม่ทันทานอาหารเพราะไม่อยากให้เรื่องนี้รู้ถึงคนเป็นพ่อของหญิงสาวเพราะตัวเขาเองนั้น อาจจะโดนต่อว่าได้ ด้วยเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องอย่างนี้ แต่การติดต่อของ ธนากร ไม่ได้รับการตอบรับเพราะมีแต่ “ฝากข้อความ” เขาได้แต่ถอนหายใจไม่รู้ว่าจะต้องมายึดติดกับเรื่องนี้อีกนานแค่ไหน และเมื่อไรที่เขาจะได้มีความสุขเหมือนกับคนอื่นๆ เขาสักที จนชายหนุ่มไม่อยากมานั่งอมทุกข์อยู่อย่างนี้

***************

 “ว่าไงวะ.............แม่คนเก่ง” เสียงหัวเราะที่ออกมาจากเสียงเพื่อนชายที่ตอนนี้กำลังอยู่ต่างประเทศ

“แก เรียกชั้นว่าอะไรนะ ไอ้รุจน หนอย!!!!!ระวังไว้เถอะ กลับมานะจะชำระแค้นให้น่าดูเลย” แพรบอกอย่างโหด ๆ จนคนฟังบอกว่า กลัวตายละ

“ทำอีท่า ไหนวะ............ไม่เก่งสมชื่อนิหว่า” รุจนบอก

แพร ได้ฟังเพื่อนหนุ่มแซว จึงด่ากลับ

“แล้วทำไม เรื่องของชั้น แล้วเลิกเรียกชั้นว่า แม่คนเก่งได้แล้ว เข้าใจไหมๆๆๆ............แล้วเนี่ยแกจะกลับมาวันไหนวะ.........ไปไม่ชวนนะแกนะ” แพรออกน้ำเสียงเอาเรื่องเพื่อนทันที

“เออ..........พรุ่งนี้ก็กลับแล้ว  เออ!!ลืมบอก แกเนี่ยนะทำให้แฟนพี่ชายชั้นหึงได้นะเนี่ย” รุจนบอกเพราะเขารู้เรื่องเร็วโดยการถามจากพี่ชายตน

“พูดดี ๆ นะโวย..........เห็นจะนัดกันทานข้าวเที่ยงไม่ใช่ไง” แพรถามเป็นเชิง

“ก็จิงอย่างที่แกบอก แต่ไม่ใช่แล้ววะ เพราะสาเหตุสำคุญก็คือพี่ชายชั้นไปส่งแกที่บ้าน เลยมาช้าแถมพี่นิกกี้

โกธรเพราะพี่ กรเห็นการไปส่งแก ดีกว่าเขาเลยเลิกนัด ตอนนี้ยังโกธรกันอยู่เลยนะเนี่ย ขอบอก” รุจนเล่าให้ฟัง

แพรได้ฟังถึงพูดไม่ออกว่า เรื่องแค่เนี่ยมีอิทธิพลมากขนาดนั้นเลยหรือ หญิงสาวจึงตอบกลับไป

“จะบ้า หรอ ไร้สาระ............สงสัยพี่นายคงจะโทรง้อและแก้ตัวแล้วมั้ง” แพรพูดจบแล้วคิดกับคำพูดของเพื่อนต่อ

“เสียใจเพื่อนรัก...........คงจะง้อ ยากวะเพราะ ใจแข็งอย่างกะก้อนหินแนะ” รุจนพูดพร้อมกับหัวเราะ

ทำให้คนฟังหัวเราะตามไปด้วยและก็จบการสนทนา หลังจากคุยกันจบ แพรมองที่ขาและมือและคิดทบทวนคำพูดของเพื่อนชายที่บอกว่า สาเหตุที่ทำให้ทั้งสองโกธรกัน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องของตนจะไปสนใจทำไมกัน