แพ้ใจเธอ

ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 11

ตอนที่ 11

ธนากร จึงตัดสินใจโทรไปที่บ้านของ มนทิกา ซึ่งปลายสาย คือ เภตา มารดาของหญิงสาวรับสาย

“เออ.........ผมขอสาย คุณ อาเภตา” ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงที่เรียบ ๆ

“พูด อยู่ จ๊ะ..........” ปลายสายบอก

“เออ.......คือว่า ผม ธนากร นะครับ คุณอา ว่างอยู่หรือเปล่า ครับ”

“ว่างจะ.......กร มีอะไรหรอ จ๊ะ”

“คือ ว่า วันนี้รถของ น้องแพร เกิดอุบัติเหตุชนกับรถของผม นะครับ” คุณเภตาได้ฟังดังนั้น ถึงกับตกใจและฟังชายหนุ่มต่อ

“คือ ผมอยากจะชดใช้ค่าเสียหายนะครับ...........แต่น้องแพรไม่ยอมรับ ค่าชดใช้นั้น ผมก็เลยอยากจะชดใช้ที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุนะครับ” 

“แล้วทำไม แพร ถึงไม่ยอมรับค่าเสียหายละ.................” มารดาถามอย่างสงสัย

ชายหนุ่มตอบว่าไม่ทราบและบอกกับหญิงสาวปลายสายว่า ที่ตนโทรมาครั้งนี้ก็เพื่อจะบอกว่า มันเป็นอุบัติเหตุ

“อา ขอบใจมากนะ..............ที่โทรมาบอกยังไง เรื่องนี้ อาว่า ก็ถือว่าผิดด้วยกันทั้งคู่ละนะ..........อีกอย่างถ้าแพรไม่ยอมรับ ก็อย่าไปสนใจเลยนะ”

“ครับ ถ้าอย่างนั้น ผมขอตัวละครับ”

กรวางโทรศัพท์ลงแล้วถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนจะออกจากบริษัท แต่ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง

“ฮัลโหล..........กร ไปทานข้าวเย็นกับนิกกี้ นะ พอดีวะ วันนี้ คุณพ่อ ท่านไป สัมมนาที่ภูเก็ต นิกกี้ต้องทานข้าวคนเดียวนะคะ...........กร วางไหม”

ทางด้านชายหนุ่ม รู้สึกเหนื่อย แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง รู้สึกสงสารและเห็นใจหญิงสาวเหมือนกันที่ต้องทานข้าวเพียงคนเดียว เพราะนิกกี้ เป็นลูกสาวคนเดียว ของท่านธานินทร์ อธิการบดีฯ รองโฆฆก จึงตอบตกลงไป

“ได้ ครับ เดี๋ยว ผม ไปหา นิกกี้ที่บ้าน นะ............แล้วเจอกันครับ”  กรพูดจบก็เดินออกจากห้องทำงาน

ระหว่างที่จะเดินไปลงลิฟต์นั้น รุจน์ก็เดินออกมาจากห้องพอดี

“ไปไหนพี่..........กลับบ้านหรอ    ทำไมกลับบ้านเร็วผิดปกติ น่าสง...... กะ....... สัย” รุจน์บอก

“เปล่า นิกกี้ชวนไปทานข้าวเย็น ที่บ้าน ...............บอกคุณพ่อ คุณแม่ด้วยนะ” กร บอกน้องชายแล้วเดินเข้าลิฟต์ไปทันทีเมื่อ ลิฟต์เปิดอออก

************

 แพร ขับรถออกมาจากที่ทำงาน ในใจก็พึมพำต่อว่า ชายหนุ่มต่าง ๆ นา จนคนที่ถูกกล่าวอาจจะฮัดเฮ้ยแล้วมั้ง แพรขับรถออกมา จนสายตามองไปเจอดอกไม้ ที่ พานนท์ส่งมาให้ แต่ก็ไม่รู้สึกอะไร ก็ขับรถต่อไป

จนมาถึงบ้าน คุณเภตา  มานั่งคอยลูกสาว หน้าบ้านจนลูกสาว ตัวดีขับรถเข้ามาในบ้าน แพรเปิดประตูลงไปหาคนเป็นแม่ที่นั่งอยู่ ที่โต๊ะม้าหินอ่อนสีขาว

“แม่ มารอ แพร.............หรอ” แพรพูดพร้อมกับหยิบขนมใส่ปาก จนคนเป็นแม่ งง

“ทำงานวันแรก เป็นไง บ้าง ลูก............ดีไหม” คุณเภตา จ้องสายตาลูกสาว ว่าลูกคนนี้จะตอบว่าอะไร

แพร ไม่รู้จะตอบจริงหรือเท็จดูเพราะถ้าตอบจริง แม่คงถามและต่อว่าเธอแน่ ๆ เลย

“ก็ดีคะ.........แม่.......คุณธนากร ก็ช่วยสอนงานให้แพรนะ  ก็ดี..........” แพรตอบแบบเรียบแล้วขอตัวขึ้นห้องนอน ระหว่างที่จะเดินพ้นผ่าน คนเป็นแม่ แต่ คนเป็นแม่ก็เอ่ยขึ้นก่อน

“แล้วเรื่อง รถ ชนละว่าไง...........แพร” คุณเภตา ถามด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

แพร ถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่ชะงัก

“ทำไม ไม่รับน้ำใจจาก พี่เขา............เป็นคนอย่างนี้ได้ไง.......แม่ไม่ชอบเลยนะ” เภตาพูดแล้วลุกขึ้นไปหาลูกสาวและดูรอยรถ ที่โดนชน

“แม่ รู้ได้ไง...........หรือว่านายนั้น โทรมาบอกคุณแม่............เล่นอย่างนี้เลยนะ นาย ธนากร” แพรเน้นประโยคหลังด้วยอาการที่เจ็บแค้น

“ไม่ต้องมีใครมาบอกหรอก.............อีกอย่างพี่เข้าก็ไม่ได้โทรมาฟ้องด้วย ทำไมไม่ยอมรับน้ำใจของพี่เขา......เสียมารยาทนะ” เภตา ดุลูกสาว 

จนคนเป็นลูกสาวได้แต่ฟัง และเก็บความแค้นไปชำระ พรุ่งนี้!!!!!

“ถ้า เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้นมานะ แม่ว่า คงทำงานร่วมกันไม่ได้หรอกนะ.............เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่จะไปบอกธนากร”

แพร ฟังดังนั้น จึงรีบห้าม

“อย่านะแม่............” หญิงสาวรีบห้ามและอธิบายต่อ “ก็พอดีว่า นายนั้น เฮ้ย! ไม่ใช่ พี่ธนากร เขาไม่ผิด แต่แพรผิดเอง ก็เลยคิดว่าไม่อยากรบกวนพี่เขานะคะแม่........” แพรส่งสายตาที่น่าสงสารให้ “ส่วนเรื่องงานนะ ก็ไม่มีปัญหา ทำงานร่วมกันได้ สบายมาก” แพรแก้ตัวจบก็ยิ้มสู้กับสีหน้าของแม่ตอนนี้

“แต่ กร บอกแม่ว่า เขาผิด จะให้แม่ว่าไง............หา”

“พอดีว่า เกิดการเข้าใจผิดนิดหนึ่ง แพรเลยอธิบายให้เขาฟังไม่ทัน นะคะแม่” แพรพูดต่อ

จนคนเป็นแม่ไม่สักถามอะไร ได้แต่มองรอยรถ จนไปเห็นช่อดอกไม้ที่อยู่ในรถ

“ใครให้มานะ...........แพร” คุณเภตา มองช่อดอกไม้ที่อยู่หน้ารถและยิ้ม ๆ เมื่อถามลูกสาว

แพร เห็นดังนั้น ก็เอ่ยบอก

“ของพี่ นนท์ นะคะแม่..........ส่งมาให้แพร” แพรพูด

“แล้วทำไม ไม่เอาออกมาละ..........”

แพร รีบไปเอาออกมาแล้วขอตัวคนเป็นแม่ขึ้นห้องไป  แต่ในใจเจ็บแค้นมากแค่ไหน ใครจะไปรู้

“นาย ธนากร เจอกันแน่” แพรพูดเมื่อเข้าในห้องแล้วนำดอกไม้ไปวางไว้ที่กองหนังสือ โดยไม่ใส่ใจมากนัก

************

หัวค่ำ

ใต้แสงเทียน กับบรรยากาศที่แสนจะชื่นฉ่ำ ธนากร นั่งทานอาหารและชวน นิกกี้ คุยไปด้วย จึงทำให้วันนี้ของนิกกี้ดูจะมีความสุขมากเลยทีเดียว

“นิกกี้...........อยากให้ กร มาทานข้าวกับ นิกกี้อย่างนี้ ทุกวันเลย” นิกกี้บอกพร้อมส่งสายตาที่หวานฉ่ำให้ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า จนธนากร ทำอะไรไม่ถูกได้แต่นิ่ง ๆ

“ถ้า ผม มาทานข้าวกับนิกกี้ ทุกวัน คุณ อา ธานินทร์ ก็น้อยใจแย่เลยซิ ครับ” กรพูดพร้อมทำท่าทางอารมณ์ขันให้บรรยากาศไม่เงียบจนเกินไป

“โถ่ คุณพ่อท่านดีใจออก นานที กรจะมีโอกาสได้มาทานข้าวกับนิกกี้” นิกกี้บอกพูดต่อ “หรือว่ากร จะมากินกับนิกกี้ตลอดชีวิตก็ได้นะคะ” คำพูดของนิกกี้ ทำให้ กร ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยิ้มและตักอาหารให้หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า ต่อ

ที่บ้าน อมรวิริยะกุล รุจนเดินเข้ามาในบ้านเห็นพ่อและแม่นั่งคอยอยู่ จึงถาม

“รอ ผมอยู่หรือครับ” รุจนพูด

“ใช่.............แล้วนี้ ตากรละ ไปไหนแล้ว” คุณนภา ถามเมื่อเห็น

“พอดีว่า พี่กรไปทานข้าวกับพี่นิกกี้นะครับแม่...............พี่บอกไม่ต้องรอ” รุจนบอก

“ถ้าอย่างนั้น ผมขอตัวขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ ครับ จะได้ลงมาทานข้าว” รุจนบอกและสายตาก็มองไปที่บิดาที่นั่งดูข่าวอยู่ โดยไม่สนใจอะไรเลย แล้วสายหนุ่มก็เดินขึ้นไปบนบ้าน

แต่ผิดกับที่บ้านของเกรียงไกร คุณมนตรี รู้จากภรรยาว่า รถของลูกสาวเกิดโดนชน จึงถามแพร

“แพร บอกไปหมดแล้ว ไง...........คุณพ่อ ก็ถามคุณแม่ดูซิคะ.........แพรจะทานข้าว” แพรบอกแล้วทานข้าวต่อ

จนคนเป็นแม่รีบห้าม

“สงสัย จะหิวคะคุณ..............อย่าพึ่งขัดแกเลยนะคะ” คุณเภตา เตือนสามี

“แต่ว่า.........มีคนส่งดอกไม้มาให้ลูกเราด้วยนะคะ คุณ” คนเป็นแม่บอกพร้อมยิ้ม ๆ

จนคนที่กำลังเดินเข้ามาในได้ยิน และเอ่ยพูดก่อนที่คนจะพูดเดินเข้ามา

“ใคร หลงผิดครับเนี่ย.......ส่งดอกไม้มาให้ใยแพร” ภัทร พี่ชายคนโตเดินและพูดจนคนฟังว่ากลับคืน

“ทำไม น้องสาวคนนี้ไม่มีสิทธิ์ได้ ดอกไม้ช่อละ 1000 ไง..........อิจฉาละซิ” แพรพูดขึ้นบ้าง

“รู้ได้ไง ว่าช่อละ 1000 เดี๋ยวนี้ริอาจ ศึกษา ราคาช่อดอกไม้นะเนี่ย” คนเป็นพี่เดินไปแล้วขยี้ผมน้องสาวอย่างเอ็นดูและหมั่นไส้

“นี้ ภัทร ก็ไปว่าน้อง.............” คุณแม่พูดแต่ก็อดขำ ๆ กับสีหน้าของลูกสาวที่มุ่ยเลย

“แล้วใคร หลงผิด เฮ้ย! ไม่ใช่ ใครหรอ ครับ” ชายหนุ่มขำ ๆ

“พานนท์ ส่งไปให้..............แล้วเนี่ยยังไม่มาอีกหรอ ไปติดต่อเรื่องที่กับใยแพน ตั่งแต่เช้าแล้วนะเนี่ย ยังไม่กลับมาอีก” คุณเภตาบอกอย่างห่วง ๆ

“แล้วเขาไปดู ที่กันที่ไหนคะแม่...........ทำไมไม่ให้พี่ภัทรไปละแม่.............สงสัยจะขี้เกียจแน่ๆ เลยให้พี่แพน ไปแทน ผู้ชายเปล่า เนี่ย”

ภานิต ได้ฟังดังนั้น จึงกับรีบเข้าไปตบไหล่น้องสาว

“ชั้น ไม่ว่าง ถ้าว่าง คงไปแล้ว...............เธอละไม่เห็นช่วยคนรักเลย”

“คนรักไหน.........จะบ้าหรอพี่ภัทร...........” แพรพูดอย่างท่าทางจริงจัง