เพลิงสีน้ำตาล

            จากงานเบาๆ แทนที่จะได้พักแรงดันมาเพิ่มความเหนื่อยใจให้กับ มัณฑนากรสาวที่ต้องมารับอารมณ์้่ ของเจ้าของรีสอร์ทมาดเข้มที่มีอดีตอันเจ็บปวดกับผู้หญิง ทำให้งานที่ง่ายกลับยากคุ้มเงินว่าจ้างเลยที่เดียว
             
              "คุณมันเป็นอสูร ทำร้ายใด้แม้กระทั้งผู้หญิง"
         "ผู้หญิงอย่างเธอมันก็แค่คอยถวายตัวเพื่อแรกเศษเงินเท่านั้น"

                    "คุณ ภูผา!" หยาดน้ำตาค่อยๆ หยดเป็นสายทามกลางใบหน้าที่อ่อนละมุน
             "ร้องไห้ทำไม เธออยากให้ฉันสงสารและพาขึ้นเตียงกล่อมหรือไง" เสียงกระแทกพร้อมอารมณ์หื่นแค้นถูกสงตรงไปหา น้ำผึ้ง ทันที

'บับ!'

/////หมายเหตุ/////
สถานที่ ชื่่อตัวละคร และอื่นๆ เป็นเพียงแค่จินตนาการของผู้เขียนเท่านั้นไม่ได้มีเจตนาอะไรแอบแฝง หากมีข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ