คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ลำนำแห่งเหมันต์ที่ 5 ยาทดลอง
ลำนำแห่งเหมันต์ที่ 5 ยาทดลอง
“ฮึๆๆๆ ฟุ่บ วะฮะฮ่าสำเร็จแล้ว สนุกแน่ๆ” เสียงอันน่าสะพรึงกลัวเกิดขึ้นที่ห้องแปะป้ายไว้ว่า ‘ห้องทดลองโคมุยจัง ^_^V’
“หือ” เจ้าแมวดำนาม คันดะ ได้ยินเสียงจึงลุกขึ้นมาพร้อมเดินเข้าไปดูในห้องทันที แต่แล้ว
“ฮึๆ เสร็จละ คันดะคุง (อ๊ากกซ์ มันไม่ใช่อย่างที่คี้ดด)”
“แง้ว แง่ะ ค่อกๆๆ (แก๊ ไอโคมุอิ แกเอาอะไรให้ชั้นกิน ค่อกๆๆ)”ทันใดนั้นสิ่งไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นพร้อมเสียง
“บึ้มมมมม”
“แกไอโคมุอิ”คันดะที่กำลังโกรธได้ที่แต่ก็ต้องแปลกใจเพราะว่า เขาเป็นแมวพูดภาษาคนได้ไงฟระ จึงก้มไปสำรวจตัวเองแล้วก็
“ไอ้โคมุอิ มาให้ชั้นทำบะช่อซะดีๆ” คันดะวิ่งไปรอบๆห้องพร้อมเอาดาบที่ไม่รู้เอามาจากไหนฟาดฟันโคมุอิอย่างเมามัน
“เดี๋ยวจิ คันดะคุง”
“ไม่...เดี๋ยว...แ...ล้....ว” ก่อนพูดจบคันดะก็สลบไปด้วยฤทธิ์ยาสลบของโคมุอินั่นเอง
“ฮึๆต่อไปเริ่มแผนสอง” ว่าแล้วโคมุอิก็ลากคันดะเข้าไปในห้อง (เฮ้ย อย่าคิดลึกน้า)
ตอนเที่ยง
“กินข้าวจ้า กินข้าว” แทนที่จะเป็นรินารี่แต่กลับเป็นโคมุอิที่เข้ามาเรียกแทน
“เหมียว/โฮ่ง/จี๊ดด (คร้าบบ)”เมื่อสัตว์ทั้งสามเข้ามากินข้าวและแล้วก็ “ฟู่ บึ้มมม”
“โอ้ย เกิดอะไรขึ้นครับเนี่ย หือ อ๊ากกกกกกกกซ์”อเลนกรีดร้องแบบมนุษย์โดยสมบูรณ์ ( _ _lll)
“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ว้าววว” ราวี่และทีกี้พูดพร้อมๆกันแล้วหันไปเจออเลนในชุดวันเกิด เมื่ออเลนรู้ตัวก็
“อย่าน้า อย่ามองคร้าบบ” อเลนจึงรีบเอามือสองข้างปิดบังส่วนของตัวเองให้ปลอดภัยจากสายตาหื่นกาม
“ฮึๆๆเสียงดังจังนะ” ว่าแล้วโคมุอิก็เป่าลูกดอกยาสลบใส่ทั้งสาม “เอาล่ะ ต่อไปนี้ก็.....ฮึๆๆๆ”ว่าแล้วก็ลากอเลนเข้าไปในห้องโดยปล่อยให้ ราวี่และทีกี้ นอนนุ่งลมห่มฟ้าอยู่อย่างนั้น
“อืม”คันดะที่เริ่มรู้สึกตัวแล้วพลิกกายเพื่อจะลุกแต่ก็ไปโดนกับบุคคลที่นอนอยู่ข้างๆเขา
“เฮ้ย แกไอ้ถั่วงอก ตื่นเดี๋ยวนี้นะ ลุก”
“......” ไร้เสียงตอบรับ คันดะลองมองอเลนในร่างมนุษย์ซึ่งมีหูแมวสีขาวกับหางแมวสีขาวที่ยังคงอยู่ ผมสีขาวนุ่มราวเส้นไหม ขนตาเป็นแพยาวคู่กับดวงตาสีขี้เถ้าที่ตอนนี้กำลังปิดสนิท ใบหน้าขาวนวล ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อและเผยอออกเล็กน้อย กลิ่นกายหอมรัญจวน ทำเอาสติของชายหนุ่มที่เคยเป็นแมวกระเจิงเลยทีเดียว
“หึ อย่ามาโวยวายที่หลังแล้วกันเจ้าถั่วงอก”ว่าแล้วคันดะก็เคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้แล้วประกบปากกับร่างบางข้างล่าง ยาวนานจนเจ้าตัวเล็กข้างล่างเริ่มตื่นแล้วดิ้นขลุกขลัก เพราะหายใจไม่ออก คันดะจึงต้องถอนริมฝีปากออกไป
“คุณ ทำบ้าอะไรของคุณ” อเลนเมื่อปากเป็นอิสระก็โวยวายทันที
“จูบไงล่ะ เอาอีกมั้ย”
“อึก คุณนี้มัน....ฮึ่ย” ว่าแล้วอเลนก็เดินออกไปนอกห้อง (ใส่เสื้อผ้าโดยโคมุอิแล้ว)
“หึ หมอนั่นหวานชะมัด” คันดะเอามือสัมผัสรมฝีปากของเขาแล้วแลบลิ้นตวัด ‘อยากจะลิ้มลองอีกครั้งหนึ่ง ไม่สิต้องหลายๆครั้ง’
ฮึๆๆๆ เค้ามาอัพแล้วน้า เป็นไงหลังจากหายหน้าเพราะสอบมานาน บ่มเพาะความเครียดอยากแต่งฟิคมาไว้เยอะหวาน หวานจนเลี่ยน แต่งไปได้ไงวะเรา เอาล่ะบอกตรงๆนะว่า ไม่แต่ง NC แล้วจิตใจด้านขาวมันเยอะกว่า ด้านมืดสู้ไม่ไหวแฮะ เอาเถอะ ยังไงฟิคเรื่องนี้ก็คงไม่มีอะไรที่สูงกว่า จูบ แล้วล่ะ ไปและ เดี๋ยวมาอัพต่อเทื่อมีโอกาส
ความคิดเห็น