คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 3 : One thousand reasons
Chapter 3 : One thousand reasons
“อืม” ไทกะยกดินสอกดขึ้นถูไถข้างศีรษะพยายามใช้ความคิด “ตอนนั้นคุณไทจิบอกว่าข้ามประตูเดวิมอนทำให้พวกดิจิมอนสามารถมองเห็นได้ใช่ไหมครับ"
“แวมเดมอนไม่ใช่เดวิมอน นั้นเป็นตัวที่เกาะไฟล์แต่ตรงนี้เราเจอที่ทวีปเซิร์ฟเวอร์” ไทจิกอดอก “ฉันก็เคยเห็นดิจิมอนเรืองรางแบบนี้เหมือนกัน ตอนนั้นเป็นช่วงที่อากุมอนพัฒนาการเป็นเมทัลเกรย์มอนสู้กับเมทัลเอเทมอน ทำให้ถูกดูดกลับโลก ฉันกับน้องสาวเป็นแค่สองคนที่มองเห็น เหมือนคนที่มีความสัมพันธ์กับดิจิมอนเท่านั้นถึงจะมองเห็น”
ตามปกติไทจิไม่ค่อยบอกรายละเอียดการผจญภัยวัยเด็กบ่อยนัก แต่เรื่องประตูของแวมเดมอนคือเรื่องที่ทุกคนทราบอยู่แล้ว อาจจะยกเว้นคนมาใหม่ทั้งสอง มันทำให้ไทกะส่งเสียง อืมมมมม ยาวมากกว่าเดิม “แล้วไทกิคุงกับทากิรุคุงไปดิจิตอลเวิร์ดได้ยังไงหรือเจอดิจิมอนยังไงบ้างหรอ" รุ่นน้องที่ถูกถามกระพริบตาปริบๆ “ผมไม่เคยไปดิจิตอลเวิร์ด มันเป็นยังไงหรอครับ"ทุกคนมองหน้าทากิรุด้วยความเหลือเชื่อ ก่อนไทจิจะโบกมือปัดและกล่าว “ยังไงเราก็มาเล่าเรื่องตัวเองก่อน ไทกิกับทากิรุน่าจะยังไม่รู้อะไรอีกเยอะ"
คนเริ่มแรกคือทาคาโตะ เขาเล่าให้ฟังว่าหลายสิบปีก่อนมีกลุ่มนักศึกษาคิดค้นสิ่งมีชีวิตในคอมพิวตอร์ถูกตั้งชื่อว่า ดิจิตอล มอนสเตอร์หรือเรียกสั้นๆว่าดิจิมอน สรุปแล้วคือสัตว์ประหลาดที่เกิดจากข้อมูล อยู่ตามคอมพิวเตอร์กับอินเทอร์เน็ต เขาพูดแค่เป็นการเกริ่นนำเท่านั้น
ไทจิเล่าคนถัดมา มันเริ่มตั้งแต่เขาอยู่อนุบาล โคโรมอนปรากฏณ์ตัวขึ้นเขากับน้องสาวช่วยกันดูแลจนดิจิมอนอีกตัวหลุดเข้ามาที่ฮิคาริงาโอกะ เกิดการต่อสู้เป็นเหตุระเบิดครั้งรุนแรงและโคโรมอนก็หายไปหลังการต่อสู้นั้น
หลังจากนั้นจึงเป็นมาซารุ ช่วงเวลาระหว่างนั้นเกิดการก่อตั้งDATS เป็นเหมือนสำนักงานตำรวจควบคุมความประพฤติของดิจิมอน พ่อของเขาเข้าร่วมและหายสาบสูญ
ทาคุยะเริ่มต่อ ในช่วงประถมศึกษาปีที่5 ดิจิมอนตนหนึ่งชื่อว่าโอฟานีมอนส่งขเอความขอความช่วยเหลือจากดิจิตอลเวิร์ด พวกเขาเดินทางผ่านด้วยขบวนรถไฟและได้พบกับสปิริสต์คล้ายกับจิตวิญญาณประจำธาตุต่อกรกับดิจิมอนที่พยายามดูดข้อมูลดิจิตอลเวิร์ดเพื่อไปโลกมนุษย์ ดิจิตอลเวิร์ดที่ทาคุยะพูดถึงตอนสุดท้าย ดูแห้งแล้งและเกือบสลายไปหมด
ไทจิถูกวานให้เล่าอีกหน เขาเริ่มต้นว่า ตอนอยู่ชั้นประถมศึกษาปีที่5 ชั้นเดียวกับทาคุยะถัดมาถึงฤดูร้อน เขาได้ผจญภัยในดิจิตอลเวิร์ดโดยถือครองสัญลักษณ์ ความกล้าหาญ เพื่อนอีกเจ็ดคนได้สัญลักษณ์อีกเจ็ดแบบ บอกว่าใช้ลักษณะนิสัยเด่นชัดของแต่ละคนเพื่อดึงพลังออกมา พวกเขาต่อกรกับดาร์กมาสเตอร์และอโพคาลิมอนผู้เกลียดแค้นชิงชัง ไทจิพูดเสริมว่าอโพคาริมอนเกิดจากดิจิมอนมากมายที่ถูกลบล้าง และเป็นคำทำนายว่าหมื่นปีจะเกิดขึ้นหนึ่งหน
ไดสึเกะเล่าอย่างกระตือรือร้น เขาได้รับดิจิไวซ์และรู้จักวีมอน มีดิจิไกเซอร์ควบคุมไม่ให้ดิจิมอนพัฒนาร่างได้ด้วยพลังแห่งความมืด มีสัญลักษณ์เช่นเดียวกับพวกไทจิ เขาถือความสัญลักษณ์มิตรภาพและการกล้าหาญ มีการแปลงร่างแบบสวมเกราะซึ่งเรียกว่าอาร์มเมอร์ ทาคุยะเเทรกกลางคันบอกว่าดิจิตอลเวิร์ดของเขาก็มีพวกดิจิมอนอาร์เมอร์เช่นกัน ไดสึเกะโวยวายเล็กน้อยที่ถูกขัดจังหวะแต่ก็เล่าต่อ ดิจิมอนไกเซอร์ถูกปราบ ดิจิมอนสามารถพัฒนาร่างได้แบบเก่าเกิดการบูรณะดิจิตอลเวิร์ด เปิดดิจิตอลเกทไปมาโดยคอมพิวเตอร์ได้อีกด้วยทำให้ไม่ต้องติดแง่กอยู่แบบคนอื่น เกิดเรื่องคนที่อิจฉาไม่ได้ไปดิจิตอลเวิร์ดพยายามเข้าสู่โลกนั้นผ่านการฝังเมล็ดพันธุ์ปีศาจใส่เด็กๆ มีเด็กที่ถูกเลือกมากมายจากทั่วโลกรวมพลังช่วยกันทำให้ดิจิมอนมีชื่อเสียงก่อนจะจางหายไปราวกับแค่กระแสนิยม
คนถัดมาคือมาซารุ หลังพ่อเขาหายตัวไปมาซารุได้เจอกับดิจิมอนตัวหนึ่งชื่อว่าอากุมอน ทั้งสองคนได้กลายเป็นคู่หูเพื่อนตายด้วยกัน มาซารุพูดจาห้วนและกระชับมากจนจับใจความได้ว่ามีกลุ่มดิจิมอนนามอิกดราซิลพยายามทำลายโลกมนุษย์เพื่อป้องกันการชนกันระหว่างเรียลเวิร์ดและดิจิตอลเวิร์ด องค์กรDATSปิดตัวลง ซึ่งหลังจากนั้นมาซารุก็อยู่ปกป้องดูแลความสงบสุขของดิจิตอลเวิร์ดจนถูกดึงไปร่วมสงครามที่รวบรวมผู้กล้าและไม่ได้กลับดิจิตอลเวิร์ด
ไทจิเสริมต่อว่าช่วงม.ปลายเขาก็เจอกลุ่มอิกดราซิลที่ว่านั้นเหมือนกันพร้อมการรีบูทของดิจิตอลเวิร์ด โอเค ทากิรุยังจะงงไปใหญ่แล้วนะ รีบูทดิจิตอลเวิร์ด? ไม่สิแสดงว่าเรื่องตรงนี้ของไทจิกับมาซารุเกิดเวลาใกล้เคียงกันหรือเปล่า
“ขอโทษครับ ผมงง ….” ทากิรุทำให้ทุกคนหัวเราะขำ มาซารุตบหลังอย่างไม่แรงนัก “ฉันฟังว่าสิบรอบยังเข้าใจไม่เท่าไรเลย นายงงตรงไหนล่ะ"
“เอ่อ ก็DATSล่มสลายไปแล้ว อิกดราซิลเกิดกับคุณไทจิอีก?” เสียงอ๋อดังจากไทจิ
“ฉันคิดว่าเรื่องมาซารุน่าจะเกิดก่อนตั้งแต่หมอนั้นเรียนม.ต้นปี2 เรื่องเกิดจนหมอนั้นเรียนม.ต้นปี3 DATSน่าจะสลายแถวๆนั้นฉันก็เรียนม.ปลายปี2พอดี” เท่ากับห่างกันสองปีสินะ แต่ทากิรุก็ยังมีเรื่องสงสัยอยู่ดี
“แล้วเรื่องรีบูทล่ะครับ?”ความสงสัยยังไม่หมดไป ถ้ารีบูทเท่ากับทุกอย่างจะเริ่มต้นใหม่ไม่ใช่หรอ แล้วบังเอิญเกิดพอดีกับช่วงของมาซารุได้ยังไงกัน คนโตสุดครางอืมในลำคอก่อนเอนตัวนอน “ถึงจะพูดรีบูทๆ แต่มันก็มีพวกส่วนที่เร้นรอดการรีบูทไปได้ ฉันว่าเรื่องของมาซารุเกิดในดิจิตอลเวิร์ดแทบนั้นน่ะ” ทากิรุเกาหัวตัวเองแกรกๆ
“ลองคิดตามนะทากิรุคุง โลกนี้มีข้อมูลเยอะแยะเลยใช่ไหม ถ้าจะลบข้อมูลต่อให้บอกว่ากวาดเกลี้ยงแล้วมันก็ยังมีแบ็กอัพในอินเทอร์เน็ต แฟลชไดร์ หรือหน่วยความจำอื่น และการกวาดล้างข้อมูลขนาดใหญ่มากมันเป็นไปได้ยากมากถ้าจะลบให้เกลี้ยง" คำอธิบายของไทกะเริ่มให้เห็นภาพขึ้นมาหน่อย บางทีไทกะคงมัพรสวรรค์เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์และการถ่ายทอดเรื่องราวคำสั่งต่างๆ
“หลังจากนั้นก็เป็นเรื่องฉันกับทาคาโตะคุง"
ยุคของมัตสึดะ ทาคาโตะและไทกะ ทุกคนรับรู้เรื่องราวของดิจิมอน แต่อยู่ในแค่พื้นที่ไม่กว้างขวางเท่าใดอย่างอเมริกาบางส่วนและญี่ปุ่นบางพื้นที่ มีการทำเกมการ์ด เกมออนไลน์ เรื่องของทาคาโตะดูมีอะไรเยอะแยะจนเขาฟังบ้างไม่ฟังบ้าง มีองค์กรบางอย่างคล้ายDATSตั้งมาเพื่อควบคุมการเกิดดิจิมอนในโลกแห่งความจริง พวกเขาพยายามลบล้างดิจิมอนทั้งหมด เพียงแต่มีดิจิมอนตนหนึ่งที่สำคัญเรียกว่า คุรุมอน เป็นแสงแห่งการเปลี่ยนร่าง แถมยังมีสี่จตุรเทพแห่งโลกดิจิตอล ไดสึเกะเสริมว่าดิจิตอลเวิร์ดที่เขาเจอก็มีเช่นกัน ไทจิพูดต่อเรื่องตอนม.ปลาย มีเด็กที่ถูกเลือกยอมให้ดิจิมอนคู่หูพัฒนาร่างสุดยอดเพื่อต่อกรดาร์กมาสเตอร์ก่อนเขาจะมาดิจิตอลเวิร์ดเสียอีก แถมท้ายด้วยอโพคาริมอนสมัยไทจิได้กลายเป็นเมฟิสมอนแทรกซึมกับพวกV-petโผล่ออกมา แล้วทากิรุก็รู้สึกมึนงงกับข้อมูลเยอะแยะอีกรอบ
“สรุปคือ มีเด็กที่ถูกเลือกหลายรุ่น และแต่ละรุ่นก็ส่งผลกระทบกันไปกระทบกันมาหรอครับ?” มันยากกว่าการสรุปความกระทบกระทั้งในประวัติศาสตร์ระหว่างประเทศอีก ทากิรุไม่ใช่คนเก่ง สมองเขาจะระเบิดอยู่แล้ว
“ก็ทำนองนั้นแหละ ตั้งแต่ดิจิมอนถูกประดิษฐ์ก็มีเด็กที่ถูกเลือก เด็กที่มีความสัมพันธ์กับดิจิมอนเกิดขึ้นมาเรื่อยๆ" ไทกะเริ่มเล่าเรื่องของเขา ซึ่งมันไร้เรื่องราวยิ่งกว่าทาคาโตะเสียอีก ทากิรุเลยไม่ได้ใส่ใจฟังเท่าไรเพราะสมองเขาไม่พร้อมใช้งาน
“ต่อไปก็คงเป็นเรื่องของพวกนาย"ไทกะใช้ดินสอชี้ไทกิ รุ่นพี่ผมน้ำตาลรู้ทันทีว่ามีบทบาทอย่างไร เขาเริ่มต้นเล่าเรื่อง
ไทกิได้ยินเมโลดี้ประหลาดกำลังอ่อนแรงจนแทบมอดสลาย เขาไปตามเสียงนั้นก่อนถูกดึงเข้าไปในดิจิตอลเวิร์ดเพื่อต่อกรกับกองทัพบากุระ มีดิจิเมมโมรี่ดิจิมอนในตำนานอย่างกิลมอน มารีแองเจมอน อากุมอน ซึ่งทุกคนลงความคิดเห็นว่าคงเป็นดิจิมอนของเด็กที่ถูกเลือกคนก่อนๆ ดิจิมอนไม่ได้แปลงร่างแต่เป็นการรวมร่างเพื่อพลังที่สูงขึ้นอย่างดิจิครอส ไม่เหมือนการโจเกรสของไดสึเกะเพราะสามารถรวมดิจิมอนระดับต่างกันได้ ไทกะคาดคะเนว่าอาจมีข้อมูลในโลกมนุษย์เยอะเกินไปจนทำให้เกิดการวิวัฒนาการแตกต่างจากเดิม ทุกคนไม่มีใครขัดข้อสันนิษฐานอันนั้นพร้อมฟังเรื่องราวต่อ ไทกิได้กลับโลกมนุษย์แต่เขากลับรู้สึกว่าความรับผิดชอบตัวเองยังคงเหลืออยู่จึงสะสางสิ่งติดข้ามระหว่างเพื่อนและมันก็เกิดขึ้นจริงๆเมื่อดิจิมอนปรากฏณ์ตัวออกมา เชาท์มอนสามารถเปลี่ยนร่างได้ในที่สุด ไทกิกลับไปที่ดิจิตอลเวิร์ดเพื่อหยุดยั้งกองทัพบากุระและรวบรวมอาณาจักรทั้งหมดให้กลับมาสงบสุข มันมีเรื่องยูกับดาเมมอน ทากิรุไม่เคยรู้มาก่อนว่ายูจะเคยอยู่ฝ่ายศัตรู และทำให้คู่หูตัวเองตาย … ไม่ดิจิมอนไม่ตายเพราะพวกเขากลับมาใหม่ได้ถ้าข้อมูลยังอยู่ แต่ก็อดเห็นใจความเจ็บปวดนั้นไม่ได้ เรื่องราวของไทกิสิ้นสุดลงหลังเชาท์มอนเป็นราชาดิจิตอลเวิร์ด
และถึงคราวของเขา ทากิรุเป็นดิจิมอนฮันเตอร์ เก็บดิจิมอนที่หลุดออกมาสร้างความเสียหาย ไล่ล่าในดิจิควอตซ์ จนเรื่องราวบานปลายขึ้นเรื่อยๆทำให้ต่องเรียผู้กล้ามารวมตัวกัน ทุกคนต่างจดจำเรื่องในตำนานนั้นได้ อาจมีเพียงไทกะที่งงงวยหนักพอสมควรเพราะเขาไม่อยู่ในเหตุการณ์ ดิจิมอนฮันเตอร์ช่วยกันพยุงเวลาให้เขาทำลายแกนกลางความโกลาหลก่อนสายลมรุนแรงจะทำให้ทุกคนแยกจากกัน
“ตั้งแต่ตอนนั้น ฉันก็ตื่นมาในบ้าน ไม่ได้อยู่ดิจิตอลเวิร์ด"มาซารุลูบหลังคอ “ตั้งแต่ตอนนั้นเหมือนกันที่เพื่อนผมจำเรื่องเกี่ยวดับดิจิมอนหรือตอนที่อยู่ในดิจิตอลเวิร์ดไม่ได้สักนิด” ทาคาโตะพูดเสียงเศร้า ดวงตาสีแดงสวยหลบต่ำ ทากิรุอาจไม่เข้าใจความรู้สึก แต่การแสดงออกแสนเศร้าทำให้เขาพลอยเป็นห่วงและอยากร้องไห้ตาม
“เรื่องบริษัทเกมส์ก็หายไปแบบไร้ร่องรอยเลย" ไทกะเริ่มเข้าบทสรุป “มีคุณปู่ร้านนาฬิกาด้วยใช่ไหม เขาอาจจะเป็นประเภทเดียวกับคุณเกนไนที่ไทจิเคยเล่าหรือคนที่ให้ทาคาโตะล่องเรือดิจิไวซ์ ง่ายๆคือสิ่งที่อยู่นานคู่กับดิจิตอลเวิร์ด แลเวหลังเกิดการรวมตัวของผู้กล้า กระแสเวลากับความทรงจำของหลายคนจึงเกิดการเปลี่ยนแปลง คุณไทจิตอนนั้นป.5 คุณไดสึเกะเองก็ป.5แต่กลับเจอปันได้แสดงว่าเกิดช่องว่างในอดีตที่ไหนสักที่แน่" ไทกะเป็นพวกหัวดีจริงๆด้วย แต่ก็ยังตอบคำถามทากิรุไม่ได้หลายอย่าง
“พวกเรายังจำได้ พวกยูก็ด้วย มันดูเบือกปฏิบัติไปหน่อยหรือเปล่าครับ” ไทกิตอบคำถามเขา “เพราะตอนนั้นพวกผู้กล้าส่งพลังให้นาย ส่วนที่เหลือเราใช้ครอสโหลเดอร์ช่วยสกัดกั้นเวลาไว้ การรวมพลังตรงนั้นอาจจะทำให้เราไม่โดนผลกระทบของกาลเวลา” ฟังดูมีเหตุผลแหะ เขาลืมตรงนี้ไปสนิท
“ไทกิคุงสุดยอด หัวไวมาก" คนหัวไวอย่างไทกะยังเอ่ยชมทำให้ทากิรุคิดว่ารุ่นพี่เขาจะเพอร์เฟ็คไปไหน เก่ง ฉลาด หน้าตาดี เรียนได้กีฬาเด่น ชอบช่วยคนอื่น ใครเกลียดไทกิคงมีเหตุผลเดียวคืออิจฉาแน่ๆ
“แต่ก็มีเหตุผลอีกเป็นพันเป็นหมื่นที่อธิบายไม่ได้ แล้วฉันก็ขี้เกียจคิด" ทาคุยะถอนหายใจ เขาว่าคนเรียนนิติมักจะเก่งเพราะนอกจากท่องจำกฏหมายยังต้องใช้กฏหมายถกเถียงให้ได้ การเจอเรื่องดิจิมอนที้สับสนปนเป การที่เขาจะขี้เกียจคิดคงไม่ใช่เรื่องแปลก
“ตอนนี้ดิจิมอนก็เพ่นพ่าน แต่มีแค่พวกเราที่เห็น" ไดสึเกะหยิบดิจิไซด์ก่อนถือมันประจัญหน้าแล็ปท็อปของไทกะ แต่ก็ไร้ปฏิกิริยา “เหมือนดิจิตอลเกทจะไม่ยอมเปิดอีกเลยนับแต่นั้น" ไดสึเกะถอดหายใจก่อนเก็บอุปกรณ์ดิจิตอลเข้ากระเป๋า ไทจิก็บ่นว่าพวกอากุมอนติดต่อไม่ได้อีกเลย ทุกคนนิ่งเงียบจนทีวีที่เปิดค้างไว้ขั้นช่องรายการวาไรตี้ด้วยข่าวด่วน เรียกความสนใจทุกคน
“เกิดเหตุประหลาดที่ตึกฟูจิทีวีครับ มีช่องโหว่ดำทมิฬอันใหญ่พร้อมเสียงกรีดร้อง เกิดสายลมกรรโชกรุนแรง ขอให้ทุกคนหลีกเลี่ยงเส้นทางบริเวณนี้ครับ” ทากิรุเห็นว่าหางตาไทจิกระตุก นัยน์ตาแข็งกร้าวของผู้ใหญ่กำลังสั่นไหว
“พวกนาย อยู่นี้ มาซารุ ทาคุยะไปกัน" ทุกคนพยายามคัดค้านแต่ไทจิตะโกนขึ้นมา “ห้ามออกไปไหน ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเรา อย่างน้อยพวกนายก็ช่วยสานต่อได้" แล้วผู้ใหญ่ทั้งสามคนก็พุ่งตัวออกด้านนอก ไม่ฟังเสียงท้วงของเขา
…. ไม่ยุติธรรม ….
“ไดสึเกะ ดิจิตอลเกท” หลังประตูปิดลง ไทกะก็เกือบร้องเสียงหลงเมื่อแล็ปท็อปเขาเกิดปฏิกิริยา เลขรวนเหมือนเวลาไวรัสเข้า ทากิรุเห็นหน้าจอบางอย่างเด้งขึ้นมา มันเป็นแนที่โลกพร้อมจุดสีแดงกระพริบที่หนึ่งในตอนกลางสหรัฐอเมริกาและญี่ปุ่น มุมบนเล็กที่หน้าจอนั้นขึ้นว่า off
“เห้ย ได้ไง เมื่อกี้ยังไม่ได้” ไดสึเกะดึงดิจิไวซ์ออกมาพร้อมจอไปที่เครื่องแล็ปท็อป “ดิจิตอลเกท โอเพ่น!!” มีเเสงสว่างวาบ มันกระจัดกระจายสว่างสไวไปทั่วหลากทิศทางจนเขาต้องหรี่ตาลง เเเล็ปท็อปไทกะส่งเสียงติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด เหมือนนับถอยหลังก่อนแสงจะหายไปและมุมบนขวาเปลี่ยนเป็น on
“ดิจิตอลเกทใช้งานได้แล้ว” เจ้าของดิจิไซด์สีฟ้าพูดอย่างตื่นเต้น “อาจจะเป็นเพราะเมฆนั้น” ไทกิชี้ไปนอกหน้าต่าง จากมุมนี้พวกเขามองเห็นตึกฟูจิทีวีและกลุ่มก้อนบางอย่างเหมือนเมฆสีดำกำลังรวมตัวกัน ทาคาโตะลูบแขนตัวเอง “มันเหมือนชักไก….” ทากิรุไม่รู้หรอกมันคืออะไร
“เกิดการเชื่อมต่อของดิจิตอลเวิร์ดกับเรียลเวิร์ด มันอาจเป็นไปได้ว่า ดิจิมอนบางตัวพยายามจะออกมาโลกความจริง” หนุ่มผมดำน้ำเงินพูดเสียงเครียด ครอสโหลดเดอร์ของเขาก็มีปฏิกิริยา ทากิรุพึ่งรู้สึกเมื่อครู่ และไม่ใช่แค่ของเขา ไทกิ และทาคาโตะก็ตอบสนองการเปิดดิจิตอลเกทเมื่อครู่ แต่ไม่ใช่กับของไทกะ ดูเหมือนครอส โหลดเดอร์เขาจะเปลี่ยนรูปร่างไปเล็กน้อย เหลือเพียงตัวหน้าจอและขนาดเล็กลงเหลือพอดีมือ
“วีมอน วีมอน!!” ไดสึเกะดึงแล็ปท็อปเข้าใกล้ตัวเอง ทากิรุพอเห็นภาพฉายเล็กน้อยว่ามีดิจิมอนรูปร่างคล้ายไดโนเสาร์ตัวหนึ่งอยู่ในพื้นที่หิมะ “ไดสึเกะ!!” เสียงเหมือนเด็กดังจากแล็ปท็อป ไทกะดึงหน้าคนที่ตื่นเต้นเกินเหตุออกมาทำให้พวกเขามองเห็นสภาพของอีกฝั่งหนึ่ง มันเป็นพื้นที่หิมะท้องฟ้าสีเข้มเป็นราตรี มีดิจิมอนอีกตัวกำลังยืนอยู่ด้านหลัง สีแดงรูปร่างเหมือนไดโนเสาร์มีมุมเหลี่ยมแหลม ผ้าพันคอกับไมโครโฟนอันคุ้นเคย
“เชาท์มอน?” ไทกิเข้าไปใกล้แล็ปท็อปบ้าง เสียงเรียกทำให้ดิจิมอนตัวนั้นหันมา “วีมอน นั้นอะไรน่ะ” ดิจิมอนสีฟ้ากระโดดถอยหลัง “มันเป็นทีวีที่โกมามอนเคยขอความช่วยเหลือ ฉันไม่นึกว่ามันจะติดต่อพวกไดสึเกะได้”
“วีมอน นายเป็นยังไงบ้าง”คู่หูร้องถาม เขาลุกลี้ลุกลน “ฉันสบายดีไดสึเกะ แต่ตอนนี้โลกฉันกับนายกำลังแย่ ดิจิมอนกลุ่มหนึ่งพยายามขัดขืนคำสั่งห้ามติดต่อโลกเรียลเวิร์ด ถ้ามันหลุดไปได้โลกของพวกเราพังแน่”
“รอก่อนนะวีมอน ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”ไดสึเกะกำลังยื่นดิจิไวซ์ไปประทับหน้าแล็ปท็อปแต่ไทกะรั้งไว้ “นายไปแล้วอาจจะกลับไม่ได้นะ”
“ถึงตอนนั้นนายก็แก้แล้วกัน”ไม่ทันจบคำคนดื้อด้านก็ดึงดิจิไวซ์ออก มันเกิดแสงสว่างอีกหน ทากิรุกระพริบตาแปปเดียวไดสึเกะกลับกำลังกอดวีมอนอยู่ภายใน … นั้นหรอดิจิตอลเวิร์ด?
“ทากิรุ ถ้ามีอะไรก็ฝากด้วยนะ”รุ่นพี่ตบบ่าเขา ยังไม่ทันถามว่าเขาจะทำอะไร ครอสโหลดเดอร์ที่เหลืออันเล็กเหมาะมือก็จ่อที่หน้าจอ มันเกิดแสงสว่างเช่นเดียวกันและรู้ตัวอีกที รุ่นพี่ที่เขาเคารพรักก็อยู่ในนั้นแล้ว
“พวกฉันจะไปดูสักหน่อย ไทกะดูแลคนอื่นด้วยนะ” ว่าจบทั้งสองคนกับดิจิมอนอีกสองตัวก็เดินออกไปจนมองเห็นแค่แผ่นหลัง ดิจิตอลเวิร์ด มันเป็นแบบไหน เขาไม่เคยรู้จักด้วยซ้ำ… อยากจะลองไป
“ผมเอง...”
“ไม่ทากิรุคุง นาย ฉัน กับทาคาโตะคุงต้องอยู่ที่นี้”
คำประกาศิตของไทกะทำให้เขาเงียบลงทันที
มุมพูดคุย
โอ้โห ไฟมา หลังขุดพล็อตในหัวได้ก็เลยรีบต่อ ตอนนี้เป็นการอธิบายเหตุการณ์ต่างๆ ใครที่ถามถึงพวกพระรองกับเพื่อนคนอื่น อีก2-3ตอนก็คงได้ออกแล้วล่ะค่ะถ้าไม่เปลี่ยนพล็อตไปสะก่อนนะ พึ่งได้ดูแอพมอนด้วยแต่คงไม่สามารถยัดเรื่องแอพมอนใส่ได้เพราะหาเหตุผลเชื่อมโยงไม่ได้เลยค่ะ ลาก่อน อ่อก แต่ก็อาจจะแต่งฟิคภาคนี้เหมือนกันแต่เป็นเอยูแยกทำนองนั้นค่ะ
ความคิดเห็น