The Moon and The Star ; เรื่องเล่าของพระจันทร์กับดวงดาว

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

Character [?]
Male moon - จันทร์
Female moon - จันทรา
Sun - สุริยา

Thx.

 

©
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r

เนื้อเรื่อง

The Moon and The Star ; เรื่องเล่าของพระจันทร์กับดวงดาว

กาลครั้งหนึ่งเมื่อพระเจ้าได้ทรงสร้าง...

ดวงจันทร์ที่ทอแสงอ่อนโยนยามค่ำคืน

และดวงอาทิตย์ที่มีแสงเจิดจรัสแรงกล้าในตอนกลางวัน

หากแต่ดวงจันทร์ที่ถูกสร้างขึ้นมานั้นมีอยู่สองดวงและพระเจ้าให้ทั้งคู่เป็นคู่รักกัน

ดวงแรก เป็นพระจันทร์หนุ่มรูปงามที่มีใบหน้าคมคายระคนความอ่อนโยน

ดวงที่สอง เป็นพระจันทร์สาวที่มีใบหน้างดงามมีจริตแลดูละมุนละไม

ทั้งสองนั้นเป็นแสงจันทราที่สาดส่องมาบนโลกยามค่ำคืนและไม่เคยทำให้ท้องฟ้ามีคืนเดือนมืด เพราะคืนใดที่จันทราหนุ่มงีบหลับก็มีพระจันทร์สาวทำหน้าที่มอบแสงอันอ่อนโยนมาสู่โลก คืนใดพระจันทร์สาวเผลอลืมไม่มาประจำการ ก็ยังมีจันทราหนุ่มที่คอยสาดแสงอบอุ่นลงมายังโลก หรือไม่บางทีทั้งสองก็อาจจะมาทำหน้าที่พร้อมกัน แล้วคืนนั้นก็จะเป็นคืนที่สว่างไสวที่สุด

หากแต่ดวงอาทิตย์นั้นเป็นชายหนุ่มรูปงามผู้มีกายสีเพลิง มีหน้าที่คอยให้แสงสว่างและความอบอุ่นในตอนกลางวัน และเพราะแสงของเขานั้นเจิดจ้าเกินกว่าที่จะมีดวงอาทิตย์อีกดวงขึ้นมาได้ พระเจ้าจึงให้เขามีแสงเป็นเปลวเพลงที่แรงกล้าหากแต่สง่างามที่สุด

หากแต่ตำนานบางบทไม่ได้สวยงามเสมอไป...

“ข้ารักสุริยาหนุ่มผู้นั้น ข้าอยากจะไปอยู่กับเขา”

“แต่แสงของเขาจะทำร้ายและแผดเผาเจ้า”

“ข้าไม่สนใจ ขอแค่เขาคนเดียว ข้าทนได้”

“ขอร้อง อย่าไป”

“ลาก่อน”

เพราะความสง่างามนั้นทำให้พระจันทร์สาวหลงรักเขาอย่างถอนตัวไม่ขึ้นและปล่อยมือจากจันทราหนุ่มไปอย่างง่ายดาย ก่อนที่จะหายตัวไปจากท้องฟ้ายามค่ำคืนเพื่ออยู่เคียงข้างสุริยาหนุ่มผู้เป็นที่รักในตอนกลางวัน โดยไม่ได้สนว่าเปลวเพลิงนั้นจะแผดเผาทำร้ายเธอสักเท่าไร

“ไม่ร้อนหรือ ไม่กลัวเปลวเพลิงของข้าจะแผดเผาเจ้าจนตายบ้างหรือไง..?”

“ไม่เป็นไร..”

ฝ่ายจันทราหนุ่มที่โศกเศร้าเพราะคนรักหายตัวไปได้เที่ยวตามหาดวงจันทร์สาวไปทั่วทั้งท้องฟ้ายามค่ำคืนทำให้รูปดวงจันทร์ที่มองเห็นบนโลกเริ่มเป็นจันทร์เสี้ยวเมื่อดวงจันทราหนุ่มหันลุกออกจากที่ประจำการและกลายเป็นคืนเดือนมืดเมื่อเขาหยุดส่องแสงเพื่อไปตามหาคนรัก

ดวงจันทร์หนุ่มทำอยู่แบบนั้นเป็นเดือน.. จากเดือนก็กลายเป็นปี.. เป็นสองปี เป็นสิบปี จนเวลาล่วงเลยไปเป็นร้อยเป็นพันปี พระจันทร์สาวก็ไม่เคยกลับมา ทำให้ดวงใจของเขาที่มีรูปแบบเป็นรูปของดวงจันทร์ซึ่งเราเห็นบนโลกเริ่มจะแตกร้าว

“เจ้าหายไปไหนกัน จันทรา”

“ข้ากำลังจะแตกร้าวแล้ว..”

“..จันทรา..”

..เพล้ง..

ดวงใจของพระจันทร์หนุ่มนั้นแตกร้าวและแหลกละเอียดเสียแล้ว
จากนั้นไม่นาน สายลมที่พัดผ่านมาก็ดูเหมือนจะเห็นใจจึงได้พัดเอาเศษของดวงจันทร์หนุ่มกระจายอยู่เป็นท้องฟ้า และเรียกเขาใหม่ว่า “ดาว”

จากนั้นดวงดาราก็คอยทอแสงระยิบระยับหาคนรักเรื่อยมา

แต่ความหวังก็ริบหรี่เกินไปจนแทบจะมอดดับ

“จันทรา เจ้าควรกลับไป”

“แต่ข้าไม่อยากไป..”

“รังสีของข้าเผาเจ้าจนแทบมอดอยู่แล้ว กลับไป”

“แต่..”

“กลับไปหาคนของเจ้าเถอะ”

“...”

“ขอร้อง”

บทสนทนาของจันทราสาวกับสุริยาหนุ่มที่อยู่อีกด้านหนึ่ง
เพราะตอนนี้ผิวที่เคยสดใสเรืองรองของจันทราสาวแทบจะดับสิ้นไปแล้วเพราะแสงที่แรงกล้าเกินไปของพระอาทิตย์ ทำให้เขาต้องออกปากไล่หญิงสาวที่ยอมอยู่ข้างกายเขามานานเกือบร้อยเกือบพันปีเพื่อเป็นการหยุดทำร้ายนางทางอ้อมเสียที ทำให้จัทราสาวต้องจำใจกลับไปยังท้องฟ้ายามค่ำคืนที่เป็นที่ของนางอีกครั้ง

“จันทร์ ข้ากลับมาแล้วนะ”

แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือความเงียบงัน

“จันทร์”

“ได้ยินข้าไหม! ตอบข้าสิ!”

ความเงียบยังคงปกคลุมท้องฟ้าอยู่ จนกระทั่งสายลมใจดีตนเดิมได้ผ่านมาและได้บอกถึงความจริงที่ว่าดวงจันทร์หนุ่มได้ตายและกลายเป็นดาวไปแล้วให้กับจันทราสาวฟัง

“ดูรอบๆตัวเจ้าสิ เศษละอองระยิบระยับที่ข้าเรียกมันว่าดาวนั้นคือจันทร์ที่เริ่มแตกร้าวตั้งแต่ในปีแรกที่เจ้าหายไปจนในที่สุดก็แตกสลายไป”

จันทราสาวหันมองไปรอบตัว เศษละอองนั้นยังคงพราวแสงระยิบระยับเหมือนกับแสงของดวงจันทร์หนุ่มไม่มีผิดเพี้ยน หญิงสาวทรุดกายลง มือบางกอบโกยเอาฝุ่นผงละอองขึ้นมา ส่วนน้ำตาก็พาลจะไหลออกมาเสียให้ได้

“ขอโทษ จันทร์ ข้า.. ข้าขอโทษ..”

“เพราะข้าทำร้ายเจ้าแท้ๆ.. ขอ.. โทษ..”

จันทราสาวทำได้เพียงพร่ำขอโทษกับละอองดาวในมือซ้ำๆอยู่เช่นนั้น พลางน้ำตาก็ค่อยๆไหลออกมาอย่างรู้สึกผิดมหันต์กับสิ่งที่ตนทำลงไป

แต่แน่นอนว่าความผิดครั้งนี้ร้ายแรงเกินกว่าที่พระเจ้าจะอภัยให้นางได้

“พอเถิดจันทรา เจ้าจะขอโทษเช่นไร จันทร์ก็ไม่กลับมาหรอก”

พระเจ้าพูดเสียงเย็นพลางนำเศษละอองดาวนั้นมาจากมือของจันทราสาวก่อนจะพ่นลมหายใจเบาๆใส่เศษผงนั้นให้ลอยไปไกลอีกขอบฟ้าหนึ่ง

“ถ้าหากวันใดท้องฟ้ามีดวงจันทร์ ดวงดาวก็จะไม่ปรากฏ”

“และในทางกลับกันเมื่อดวงจันทร์ปรากฏ ท้องฟ้าก็จะไร้ซึ่งดวงดาวเช่นกัน”

และทุกคนรู้ดีว่าวาจาของพระเจ้านั้นศักดิ์สิทธิ์ที่สุด

เมื่อใดก็ตามที่จันทราได้ปรากฏตัวบนท้องฟ้าที่ไร้ซึ่งดวงจันทร์หนุ่ม นางก็จะรู้สึกผิดและร้องไห้เสียใจทุกครั้ง ทำให้บางประเทศบนโลกนั้นเห็นรูปดวงจันทร์เป็นเสี้ยวหน้าของหญิงสาว และเมื่อใดก็ตามที่ดวงดาวพราวแสงบนท้องฟ้า แสงของดวงจันทร์ก็จะถูกลบหายไปจากผืนนภาเช่นกัน จะมีก็เพียงบางครั้งเท่านั้นที่จันทรสาวแอบมาพบกับดวงดาว ทำให้เห็นดาวและดวงจันทร์พร้อมกันบนฟากฟ้า

และมันก็เป็นเช่นนั้นเรื่อยมา..

-END-

[Talk]

แฮ่.. ใกล้สอบแล้ว รีแลกซ์ก่อนอ่านหนังสือสอบค่ะ-- //อู้นั่นแหละ

เรื่องนี้แต่งตามอารมณ์ชั่ววูบที่ดัดแปลงจากบทละครตอนมอสามค่ะ >จิ้ม<

อะไรไม่รู้ แต่แต่งจบแล้วเลยอยากเอามาลงค่ะ

เอ่อ.. มาพูดแค่นี้ล่ะค่ะ //เผ่น