ยัยหน้าหวานตัวร้ายกับรักสุดท้ายของนายเพลย์บอย

ตอนที่ 1

ความหลังในอดีต

            ..เอ่อ พี่แฟรงก์ คือนอยมีเรื่องอะไรจะบอก

นอยนี่มีอะไรจะบอกพี่หรอ

อืม..คือว่า...

อะไร...

คือว่านอย....นอยชอบพี่มาตั้งนานแล้ว แต่ว่านอยไม่กล้าบอก  O//O

พี่ก็มีเรื่องที่อยากจะบอกนอยเหมือนกันนะ

ฮือ O.O เรื่องอะไรหรอ

พี่จะบอกว่า...พี่ชอบ

ไอ้นอย ตื่นโว้ยยยย!!!! แกจะนอนไปถึงปีหน้าเลยรึไงห๊า!!!!!

พี่มาร์ช พี่ชายคนแรกและคนเดียวที่คลานตามกันมาจากท้องแม่เดียวกันกับฉัน มาปลุกฉันด้วยน้ำเสียงที่เหมือนกับเพิ่งไปฟัดกับหมามายังไงอย่างงั้น - -

พี่แฟรงก์ไม่ต้องพูดหรอก เพราะว่า....นอยรู้อยู่แล้วว่าพี่ก็ชอบนอยเหมือนกันใช่มั๊ย คิกๆๆๆๆ (ดูมัน)  -O-zZ คร็อก ฟี้.....คร็อก ฟี้ (มันละเมอถึงผู้ชาย เฮ้อ! -.-)

มันพูดอะไรของมันวะเนี่ย? คิกๆๆ แต่ที่แน่ๆก็คือ ฉันรู้ความลับของแกแล้วว้อยไอ้นอย อุวะฮ่าๆๆ พี่มาร์ชพูดกับตัวเองเบาๆ

            คร็อกฟี้.....คร็อกฟี้...... -.-zZ...-o-zZ-.-zZ และในขณะที่ฉันกำลังนอนอยู่นั้น...

เฮ้ย!!ไอ้นอย...ตื่นโว้ยยย!! พี่มาร์ชก็มาตะโกนกรอกหูฉัน จนของเหลวที่อยู่ในหัวของฉันแทบจะทักออกมาจากหูอีกข้างของฉันอยู่ยังไงอย่างงั้น

อ๊ายยย!! ไอ้ผีบ้า....เอ้ย!ไอ้พี่บ้านี่...มีอะไรแต่เช้าวะเนี่ย จะมาปลุกฉันทำไมห๊า!!!!!! ฉันกำลังฝันถึงพี่แฟรงก์อยู่ดีๆ ขัดจังหวะจริงเล้ยยยย!! พี่แฟรงก์กำลังจะบอกว่ารักฉันอยู่แล้วเชียว ชิส์! (คิดเองทั้งนั้นเลย)

มีอะไรห๊า!!...มาปลุกฉันทำไมแต่เช้า โอ๊ย!รม(อารมณ์)เสียวุ้ย -,- ฉันพูดกับพี่มาร์ชด้วยความโกรธ

ก็แกเล่นกรนซะเสียง 180 เดซิเบลยังเทียบไม่ติดขนาดเนี๊ยฉันก็รำคาญน่ะสิวะ ทนไม่ไหวว้อย ก็เลยต้องมาปลุกแกก่อนที่ฟ้าจะผ่าน่ะสิ พี่มาร์ชพูดเปรียบเทียบซะเว่อร์

นี่ฉันกรนเสียงดังจริงๆ หรือว่าไอ้พี่มาร์ชมันพูดเว่อร์กันแน่วะเนี่ย - -

นี่ไอ้นอย...ความจริงแกก็หลงตัวเองอ่ะนะ ถึงขั้นมากเลยด้วยซ้ำ.....แต่ว่าไม่น่าเชื่อเลยนะว่าขนาดแกฝันอยู่เนี่ย แกยังหลงตัวเองได้อีกอ่ะ พี่มาร์ชพูดเสมือนตัวเองอยู่ในเหตุการณ์

อะไรนะ พี่มาร์ชรู้ได้ไงว่าฉันฝัน แล้วฉันหลงตัวเอง หรือว่ามันสะกดรอยตามฉันเข้าไปถึงในฝันกันแน่เนี่ย!! อิมพอสสิเบิล เป็นไปม่ายด้ายค่าาาาาาาาาาาาาา....

พี่มาร์ชรู้ได้ไงว่าเค้าฝันอ่ะ ฉันถามพี่มาร์ช

ก็ฉันได้ยินที่แกละเมอถึงไอ้แฟรงก์น่ะสิ ว่าแก..

.O. ว่าอะไรห๊า!

ว่า...ว่า....ว่าแกชอบมันไง

อ๊ากกกกกก!!!ไม่จริ๊งงงงงงง ไหนพี่ลองเล่ามาใหม่อีกทีซิว่าฉันพูดอะไรไปบ้างนะ O_O

จะให้ฉันพูดอีกกี่ครั้ง ฉันก็จะขอยืนยันคำเดิมว่าแกชอบไอ้แฟรงก์มัน หรือจะให้ฉันบอกว่าแกละเมอว่าแกเหยียบขี้ห๊า! -_-

O_o งั้น....ที่เค้าละเมอ พี่ก็ได้ยินหมดแล้วน่ะสิ ฉันถามอย่างเก้ๆกังๆ

ใช่...ฉลาดเหมือนกันนี่ ^^ พี่มาร์ชตอบอย่างกวนTeenฉันอย่างมากเลยพ่ะย่ะค่ะ

เอ๊ะ!...นี่ไอ้พี่มาร์ชมันด่าว่าฉันโง่นี่หว่า

ณ บัดnow ฉันได้แต่นิ่งแอนด์เงียบ เพราะว่า...แหะๆ ฉันอายโคตรๆเลยค่ะจอร์จ -.-

-3-a >>>> ^^ คิกๆๆ

-_- นี่ไอ้พี่มาร์ชมันเกิดบ้าอะไรขึ้นมาวะเนี่ย จู่ๆก็หัวเราะขึ้นมาเฉยเลย....เอ๊ะ!แต่เสียงหัวเราะแบบนี้จะต้องมีอะไรแน่ๆเลย เสียงหัวเราะที่แฝงไปด้วยความชั่วร้ายแบบนี้มันต้องมีอะไรแน่ๆ ฟันธงค่ะ!

เฮ้ย!...ไอ้แฟรงก์เพื่อนเลิฟ เข้ามาได้แล้วว้อย ^O^ ฮ่าๆๆ

.O. ห๊า!!พี่แฟรงก์ พี่มาร์ชเรียกพี่แฟรงก์ให้เข้ามา งั้นก็หมายความว่าพี่แฟรงก์อยู่ข้างนอกหรือนี่ โอ้วจอร์จ! ซาร่าอยากตาย อ๊ากกกกก!...

ทันทีฉันรู้ว่าพี่แฟรงก์ของฉันยืนอยู่ข้างนอก (แฟรงก์เป็นของแกตั้งแต่เมื่อไหร่วะ) ฉันก็รีบเอาใบหน้าอันแสนซวย เอ้ย! สวยของฉันเข้าไปซุกไว้ใต้หมอนทันที เพราะความอับอายอย่างโคตรๆ จบ!

>O< พี่แฟรงก์...คือว่าเมื่อกี้นอยไม่ได้ละเมอว่าชอบพี่นะ...พี่ไม่ได้ยินใช่ม๊าย!... ฉันพูดออกมาพรางหลับตาปี๋ เอ๊ะ!แล้วฉันจะร้อนตัวเพื่ออะไรวะเนี่ย (นั่นนะสิ แกจะร้อนตัวเพื่อ? : มาร์ช)...

นี่ฉันเพิ่งรู้ซึ้งถึงความรู้สึกของคนตาบอดนะเนี่ย ว่ามันเป็นยังไง เพราะว่าในตอนนี้ฉันก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากคนตาบอดเลย อาจเป็นเพราะว่าฉันไม่กล้าที่จะลืมตาไปมองคนที่ยื่นอยู่หน้าเตียงของฉันก็ได้ มั้ง!

^X^คิกๆๆ >>>> ^O^ฮ่าๆๆๆๆ

เอ๊ะ!นี่มันเสียงหัวเราะของไอ้พี่มาร์ชนี่ แล้วพี่มาร์ชจะหัวเราะทำไมวะเนี่ย.....ฉันชักกลัวเสียงอุบาทว์ๆของพี่แล้วนะเนี่ย...

ฮึมๆๆ (เสียงกระแอมเบาๆ) พี่แฟรงก์คะ (อ่านแบบเสียงดัดกระแดะนึดส์นึงนะคะ)...เมื่อกี้นอยไม่ได้ละเมอว่าชอบพี่นะคะ...พี่ไม่ได้ยินใช่มั๊ย  ใช่มั๊ยคะ ใช่มั๊ยคะพี่แฟรงก์สุดที่รักของนอย.........อุวะฮ่าๆๆๆๆ ^O^

O_o (สีหน้าตอนนี้ของฉัน)

เพล้ง! (เสียงของคนหน้าแตกแหกไม่เป็นชิ้น) โอ้วจอร์จ!ฉันรู้แล้วล่ะ ว่าไอ้พี่มาร์ชมันเป็นอะไร...

ฉันรีบโผล่หน้าออกมาจากหมอนสีฟ้าใบโตแล้วมาปะทะกับหน้าของพี่มาร์ชอย่างจังด้วยความคับแค้นใจอย่างมหาศาล แต่ก็พูดออกไปได้แค่...

กรี๊ดดดดดดดด!!(ในใจ) นี่พี่หลอกเค้าหรอ ห๊า!!!!!! .O.

 เยส โน โอเค แธงค์คิว...ถูกต้องที่สุดเลยซาร่า อยากจะหัวเราะเป็นภาษาอินเดียจริงว้อย....อ้อ!แล้วไอ้ที่แกพูดเมื่อกี้อ่ะนะ ทุกๆคำ ทุกๆตัวอักษร........ฉันจะเอาไปประจานให้ทั่วเลยนะน้องรัก อุวะฮ่าๆๆๆ ^O^

กรี๊ดดดดดดดด!!นี่ฉันโดนต้มซะเปื่อยเลยหรือนี่ อ๊ากกกกกก!!นี่ฉันไม่คิดเลยนะว่า จะมีพี่ชายนิสัยควายขนาดนี้(แค่เปรียบเทียบ) ชิชะพ่ะย่ะค่ะอาหารอร่อย(เกี่ยวกันมั๊ยนี่) ช่างเป็นพี่ชายที่ดีเหลือเกิน.....เกินไปหมดเลยอ่ะ....เฮ้อ!ในที่สุดพี่มาร์ชก็รู้ความลับของฉันจนได้ ว่าฉันแอบชอบพี่แฟรงก์อยู่...ความลับของฉันที่ถูกเก็บไว้มานานแสนนาน ทรมานวิญญาณหนักหนา ในที่สุดก็ถูกเปิดเผยจนได้ TTOTT แงๆๆๆ....

พี่มาร์ช...พี่จะเอาเรื่องของเค้าไปประจานงั้นหรอ โฮะๆ ^o^ ไม่มีทางซะหรอก  เพราะว่าเค้าก็มีเรื่องของพี่ที่จะเอาไปประจานเหมือนกัน อุวะฮ่าๆๆๆ ฉันพูดด้วยความสะใจยิ่ง....สะใจโว้ย!

แกหมายถึงเรื่องอะไรฟะ O.O พี่มาร์ชถามฉันด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวเหมือนไก่ต้มน้ำปลาแสนอร่อย ยิงถ้าได้จิ้มกับน้ำจิ้มไก่นะ ฮิ้ว! อร่อยมั๊กมาก (เกี่ยวกันมั๊ยเนี่ย)

ไม่บอกหรอก พี่ตั้งใจจะเอาความลับของเค้าไปประจานไม่ใช่หรอ ในเมื่อพี่รู้แล้วว่าความลับของเค้าว่าคืออะไร พี่ก็อย่าหวังเลยว่าความลับของพี่จะอยู่ในหัวของเค้าคนเดียว อุวะฮะๆๆ ฉันพูดพร้อมกับหัวเราะอย่างชั่วร้าย(มากๆ)

(เอ๊ะ!มาร์ชเคยมีความลับด้วยหรอวะเนี่ย -.-a : ผู้แต่ง) (ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ แค่พูดมั่วๆไปงั้นแหละ ไม่คิดว่าพี่มีมาร์ชจะมีความลับจริงๆ แหะๆ ^^ : มดตะนอย)

อ้าว อะไรว๊า! ฉันอุตส่าห์จะมาทำหน้าที่ของพี่ชายที่ดีนะเนี่ย

ฉันรีบเมินหน้าหนีพี่มาร์ชก่อนที่จะทำท่าโก่งคอจะอ้วกอุแหวะ!

=O= กระโถนอยู่ไหนวะเนี่ย...ฉันไม่เชื่อหรอกว่าพี่จะมาทำหน้าที่ของพี่ที่ดี อย่ามาแก้ตัวเลยน่ะ

-.= (นี่คือสีหน้าของพี่มาร์ช ที่กำลังสื่อออกมาอย่างชัดเจนว่า...มันรู้ได้ไงวะเนี่ย...)

อ้อ!....แล้วก็อย่าคิดนะว่าเค้าไม่รู้ว่าพี่มาปลุกเค้าทำไม.....เพราะว่าพี่จะใช้เค้าทำรายงานให้ใช่มั๊ยล่ะ เฮ้อ!ฉันไม่น่าเกิดมาเรียนเก่งเล้ยยย ฉันพูดออกมาด้วยความหน้าด้านสุดๆ

ฉันทำท่าเป็นไม่สนใจพี่มาร์ชก่อนจะกลับมานอนต่อหลังจากที่เถียงกันกับพี่มาร์ชอยู่นานสองนาน

อ้อ!ลืมบอกไปค่ะว่าพี่แฟรงก์ที่พูดถึงเมื่อตะกี้ เค้าเป็นเพื่อนสนิทของพี่มาร์ชเองค่ะ ไม่ใช่ใครที่ไหน พี่มาร์ชกับพี่แฟรงก์เรียนอยู่ที่โรงเรียนเดียวกัน ซึ่งนั่นก็เป็นโรงเรียนชายล้วน ชื่อโรงเรียนคหัสทรานฤเบศ ค่ะ

พี่มาร์ชกับพี่แฟรงก์เริ่มสนิทกันตั้งแต่เรียนอยู่ม.1 ยัน ม.6 แล้วเรื่องที่บังเอิญม๊ากมากก็คือ พี่มาร์ชและพี่แฟรงก์ได้เรียนอยู่ห้องเดียวกันตลอด แล้วในปีนี้ก็เช่นเคย พี่มาร์ชกับพี่แฟรงก์ก็เรียนอยู่ห้องเดียวกันอีก เฮ้อ! ที่เค้าพูดกันว่าโลกใบนี้มันกลมเนี่ย แต่ก่อนฉันก็ไม่อยากจะเชื่อหรอกนะ แต่พอฉันได้มารู้จักผู้ชายสองคนนี้ฉันก็เริ่มเชื่อแล้วล่ะว่าโลกมันกลมจริงๆ...

ส่วนตัวฉันมีชื่อว่ามดตะนอย จะเรียกว่า มด ตะนอย นอย มดตะนอย เรียกอะไรก็ได้อ่ะนะ แต่ว่า..คนในครอบครัวหรือคนรู้ที่รู้จักฉันเนี่ย เค้าจะไม่เรียกฉันว่ามดตะนอย แต่เค้าจะเรียกฉันว่านอยหรือตะนอยแทน

ฉันเรียนอยู่ที่โรงเรียนหัสบดินทร ชั้น ม.4 โรงเรียนของฉันเป็นโรงเรียนรวมทั้งชายและหญิง(อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกันนะคะว่าโรงเรียนรวมชายหญิงเนี่ยเค้าเรียกอย่างเป็นทางการว่าอะไร ^^) แล้วในอดีตพี่มาร์ชกับพี่แฟรงก์ก็เรียนอยู่โรงเรียนเดียวกับฉันเนี่ยแหละ แต่พอดีว่ามีเหตุการณ์บางอย่าง ทำให้พี่มาร์ชกับพี่แฟรงก์จำเป็นต้องย้ายโรงเรียนอย่างกระทันหัน แล้วสงสัยมั๊ยคะว่าทำไมพี่มาร์ชและพี่แฟรงก์ถึงต้องย้ายไปอยู่โรงอื่น?(สงสัยไม่สงสัยฉันก็จะเล่าให้ฟัง)  คือว่าเรื่องมันเป็นอย่างนี้...

ย้อนไปเมื่อสองปีที่แล้ว...

...สนามบาส...

กรี๊ดดดด!!! มาร์ชน่ารักมากเลยอ่ะ /  ใช่ๆ แฟรงก์ก็เท่ห์อ่ะ กรี๊ดดดด!!! ยัยชะนีสองตัวที่คอยตามติดพี่มาร์ช พี่ชายของฉันและพี่แฟรงก์ ว่าที่แฟนในอนาคตของฉัน พูดขึ้นพร้อมกัน

...กรี๊ดดดดดดดด!!!!......กรี๊ดดดดดด!!! แล้วเสียงอันแสบแก้วหูของพวกลูกๆยัยชะนีก็พร้อมใจกันบรรเลงออกมาอย่างพร้อมเพรียง (ถามจริงเหอะ ซ้อมกรี๊ดมากี่เดือนกันวะเนี่ย -.-!)

แล้วพวกปลิงยักษ์ ชะนี และประชาSheฝูงหนึ่งก็มายืนรายล้อมพี่มาร์ชกับพี่แฟรงก์แล้วก็มากรี๊ดกร๊าดผู้ชายอย่างหน้าไม่อาย เรียกอย่างหนึ่งก็คือ หน้าด้าน นั่นแหละ...ส่วนพี่มาร์ชกับพี่แฟรงก์ก็ได้แต่ยืนตัวแข็งทื่ออยู่ เพราะพี่เค้าทั้งสองกลัวว่า...ถ้าขยับตัวออกไปมากกว่านี้แม้แต่นิดเดียว เดี๋ยวจะไปชนกับส่วนที่ยื่นออกมาจากร่างกายท่อนบนของSheพวกนั้นน่ะสิ (น่าสงสารจัง - - นึกภาพแล้วคงทุเรศลูกกะตาอย่างมาก) 

ที่ฉันเรียกยัยพวกนั้นว่า ปลิงยักษ์ ชะนี และประชาShe เป็นเพียงแค่นามสมมติเท่านั้นนะคะ เพราะว่าจริงๆแล้วฉันไม่รู้จักชื่อยัยพวกนั้นน่ะ แหะๆ ^^

มาร์ช แฟรก์ เล่นบาสมาเหนื่อยๆ เดี๋ยวเชอร์รี่เอาผ้ามาซับเหงื่อให้นะ ยัยปลิงยักษ์คนหนึ่งพูดขึ้น

นี่ เธอกล้าดียังไงมายุ่งกับมาร์ชแล้วก็แฟรงก์ของฉันยะ  ออกไปเลยไป๊ ชิ้วๆๆ หน้าตาไม่ดีแล้วยังจะมาชอบผู้ชายของฉันอีก หัดเจียมตัวไว้ซะมั่งสิ ชิส์ ยัยชะนีตัวหนึ่งพูด

อะไรกันยะ!!! พี่แฟรงก์กับพี่มาร์ชไม่ได้เกี่ยวข้องกับเธอซะหน่อย อย่ามาขี้ตู่ว่าเค้าเป็นของเธอนะ ดูท่าทางแล้วยัยคนนี้สงสัยคงจะไม่เคยใส่บาตรนะเนี่ย มิน่าล่ะถึงไม่เต็มบาท (มุกฝืดมาก)

นี่ ยัยชะนีหน้าแก่ หัดตักน้ำใส่กะโหลก ชะโงกดูเงาหน่อยสิยะ หน้าตาของเธอยังไม่สวยเท่าเศษหนึ่งส่วนสิบของฉันเลย ยังจะมาเทียบกับฉันอีก ไม่เจียมตัวเล้ย โอ้!เล่นด่ากันอย่างงี้เลยหรอ รุนแรงมากๆ

กรี๊ดดดดดด!! แกด่าฉันหรอ โรคกระกำเริบค่ะ...กระแดะ...

นี่เธอมีสมองมั๊ย...ถ้ามี ก็หัดใช้ซะมั้งนะ เดี๋ยวมันจะกลายเป็นเศษขยะข้างรั้วโรงเรียนไปซะก่อน ฮ่าๆๆ โอ้ว!อันนี้ก็โรคดัดกำเริบ...ดัดจริดใช้สมอง...

กรี๊ดดดดดดด!!!! นังปลิงยักษ์หน้าผักกาดดองเค็ม แกกล้าว่าฉันหรอ...อย่างนี้ต้องเริ่มเข้าบทเรียนซะแล้ว

ทำไม แกจะทำอะไรฉันห๊ะ นังชะนีหน้าเหี่ยว หน้าแก่ หน้าส้นตี..

ผัวะ!!

ฟลุ๊บ..

กรี๊ดดดดด!!! แกกล้าตบฉันหรอ ฉันไม่ยอมให้แกตบหน้าฉันฝ่ายเดียวหรอกนะจะบอกให้

ผัวะ!!

ฟลุ๊บ..

อ๊ายยย!! นัง..

ทำไมห๊ะ อยากมีเรื่องมากนักใช่มั๊ย...ได้ เดี๋ยวจัดให้.......พวกเรา ลุย!

แล้วพรรคพวกของยัยปลิงยักษ์คนหนึ่งก็พูดขึ้นมาว่า

เฮ้ย!แก นังชะนีหน้าแก่นั่นมันจะลุยพวกเราแล้วอ่ะ

ถ้ามันลุย เราก็ต้องลุย.........- -a ดีมั๊ยวะ?

=.= เอ้ย!ก็ต้องลุยสิวะ แกจะรอให้มันลุยเราฝ่ายเดียวได้ไงเล่า

เออ ลุยก็ลุย...เอาวะ ตายเป็นตาย

เฮ้ย! พวกเรา ลุยยยยยยย!!!!!! / ลุยยยยยยย!!!!!!!

แล้วพวกปลิงยักษ์ ชะนี และประชาSheของทั้งสองฝ่ายก็ตบตีกันเพื่อแย่งผู้ชายสองคนนั้นที่ได้แต่ยืนมองยัยพวกนั้นตบตีกันโดยไม่รู้สึกอะไร (รึป่าว)

เพี๊ยะ!! / ผั๊วะ!! / เพี๊ยะ!! / เพี๊ยะ ตุ๊บบ!! ผัวะ!!.................

เอาไงดีวะไอ้แฟรงก์ พี่มาร์ชพูด

เอ่อ ไม่รู้เหมือนกันว่ะฉันว่าเราน่าจะไปบอกอาจา..

พี่แฟรงก์ยังพูดไม่ทันจบประโยคก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้น ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!! หยุดเดี๋ยวนี้นะ

เสียงนกหวีดที่แหลมจนแสบแก้วหูดังขึ้นจากหลังสนามบาส

ทุกๆคนและทุกๆตัวในที่นี้ หยุดตบตีกันทันทีก่อนที่จะหันมามองคนที่เป่านกหวีดและตะโกนออกคำสั่งเมื่อกี้นี้ทันที

.O. อาจารย์!!! (สีหน้าของพี่มาร์ช) / O_o อาจารย์!!! (สีหน้าของพี่แฟรงก์)

...ห้องปกครอง...

เธอสองคนใช่มั๊ยที่เป็นต้นเหตุทำให้นักเรียนหญิงพวกนั้นมีเรื่องกันน่ะ 

ครับ แต่ว่าพวกผมไม่ได้บอกให้พวกเค้ามีเรื่องกันนะครับ แล้วพวกผมก็ไม่ผิดด้วย

ยังจะมาเถียงอีก เธอเป็นถึงรองประธานนักเรียนของโรงเรียนเรา แล้วยิ่งมาเกิดเรื่องแบบเนี๊ยขึ้นเนี่ย แล้วโรงเรียนจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน เห็นทีผมจะต้องเชิญคุณทั้งสองคนย้ายไปเรียนที่อื่นซะแล้วสิ

อาจารย์!!! แต่ว่าพวกผ...

ครับ พวกผมจะย้ายโรงเรียนตามที่อาจารย์สั่งครับ

เฮ้ย!ไอ้แฟรงก์ ได้ไงวะ

ดี...ขอบใจที่ให้ความร่วมมือ.

และนับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา พี่มาร์ชและพี่แฟรงก์ก็ได้ย้ายไปเรียนอยู่ที่คหัสทรานฤเบศจน ซึ่งเป็นโรงเรียนชายล้วนจนถึงปัจจุบัน  เพื่อรักษาชื่อเสียงของโรงเรียนหัสบดินทรไว้  เพราะยัยพวกนั้นแท้ๆเลย   ที่ทำให้ฉันกับพี่แฟรงก์ต้องพลัดพรากจากกัน แล้วก็มีโอกาสได้พบกันน้อยม๊ากมาก ประมาณสามเดือนเจอกันแค่ครั้งเดียวเลยก็ว่าได้ เฮ้อ!เซ็งอย่างรุนแรง...

...O......O......O......O......O......O......