คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 :: Yong Junhyung ((Rewrite))
Chapter 2 :: Yong Junhyung
“ฮยอนึ~ ไปเที่ยวห้าันเถอะ” ผมเินเ้าไปหาฮยอนึที่ำลัเ็บหนัสหนัสือเ้าระเป๋า้วยท่าทาสบายๆ
“นายะไปื้ออะไร?”
“เสื้อ”
“เออี ันอยาไ้เสื้อพอีเลย” ฮยอนึพูบ็ลาผมไปที่ห้าทันที
ล...ใรวนใรแน่ฟะ -*-
“ุนฮยอ ัวนี้สวยปะ?” ฮยอนึหันมาถามผมพร้อมับยื่นเสื้อยืสีำสรีนลายสีาวที่ไม่ว่าะูยัไ็เ้าับผิวาวๆอฮยอนึ
ะว่าไป...เสื้อัวนีุ้้นๆนะ
ผมมีเสื้อสีาวสลับำลายเียวันอยู่ที่บ้านนี่หว่า...เสื้อู่สินะ หึหึ
ผมเื่อว่าถ้าผมบอว่าสวย ฮยอนึะรีบไปื้อ แล้วผม็ะทำเป็นบัเอิใสู่่ัน(วามิั่วร้าย)
“อืม สวยี...” ผมอบสั้นๆ่อนะทำเป็นสนใับราวเสื้อผ้า้าหน้า
“ั้นันเอาัวนี้แหละ” ฮยอนึหยิบเสื้อัวเิมไป่ายเินที่เาท์เอร์
“นี่...”
“อะไรเหรอุนฮยอ?”
“ันลืมบอนายว่าัน็มีเสื้อแบบนายเป๊ะๆแ่สลับสี และถ้านายไม่ไ้โ่...นาย็ะรู้ว่ามันเป็นเสื้อู่” ผมยัิ้มวนๆส่ให้ฮยอนึที่ำลัโรธั
“ไอ่...!”
“เอาไว้ใส่ับพี่็ไ้นะ้ะนสวย” ผมแวฮยอนึ
“ฝาไว้่อนเถอะุนฮยอ!”
“ฝาอะไรเหรอ? ( ‘ ‘ ) ฝาหัวใใ่ปะ? ไ้ๆ ะูแลหัวในายให้อย่าีเลย” ผมวนลับ่อนะวิ่หนีฮยอนึ
“#@!$%^&*” ฮยอนึ่าผมไม่เป็นภาษาและรีบวิ่ไล่ผมมา
เราวิ่เล่นันอย่าสนุสนาน(?) แ่อยู่ีๆฮยอนึ็หยุ ทำให้ผม้อหันลับไปมอ และพบว่า...
ฮยอนึยืน้อร้านไอศรีมาเป็นมัน - -
“อยาินเหรอ?”
( ‘ ‘ )(_ _)( ‘ ‘ )(_ _) พยัหน้าหึๆอย่าน่ารั
“มา เี๋ยวันเลี้ยเอ” พอผมพูบ ฮยอนึ็รีบูมือผมไปที่โ๊ะในสุทันที
ทันทีที่้นเราแะเ้าอี้(?) พนัานสาวสวยในุเมสีมพู็รีบเ้ามารับออร์เอร์ทันที
“รับอะไรีะ?” พนัานสาวถามเมื่อเห็นฮยอนึเยหน้าาเมนู
“ไอศรีมโยเิร์ผลไม้รวม” ฮยอนึรีบสั่อย่ารวเร็ว
“เหมือนันรับ”
“ไอศรีมโยเิร์สอที่นะะ รอสัรู่่ะ”
“อร่อยอะ อยาินอี -3-” ฮยอนึที่ินเสร็แล้วเลียปาัวเออย่าน่ารั
“เอาอัน็ไ้” ผมผลัไอศรีมที่พร่อไปไม่ถึรึ่ให้ฮยอนึ
“อืม อบในะ” ฮยอนึบอสั้นๆ่อนะ้มหน้า้มาินอย่ารวเร็ว ทำให้ไอศรีมเลอะรอบๆปาบาอย่าไม่รู้ัว
“ฮยอนึปานาย...เลอะหมแล้ว”
ฮยอนึไ้ยินอย่านั้นึพยายามเลียริมฝีปาัวเอทันที
แ่...เ็ยัไ็เ็ไม่ออ
“มา...ัน่วย”
ผมยื่นหน้าเ้าไปเลียราบไอศรีมรอบๆปาฮยอนึนหมเลี้ย ่อนที่ะ่อยๆเลื่อยมาหยุที่ริมฝีปาบาน่าูบ
ฮยอนึมีท่าทีใอย่าเห็นไ้ั แ่เา็ไม่ไ้ผลัผมออ ผมึบเบียริมฝีปาฮยอนึอย่ามีวามสุ
ไม่อยาะบอเลย...ผมรอวันนี้มานานมา
รอ...ที่ะไ้สัมผัสริมฝีปาอฮยอนึ
ลิ้นร้อน่อยๆวัิมรสไอศรีมที่ร่าบาบอว่าอร่อยนัหนาในโพรปาอย่าอ่อนหวาน
ไอศรีมอร่อยั้นเหรอ? อร่อยสู้ปานายไม่ไ้หรอ...
“อื้อ” ฮยอนึเริ่มิ้นเหมือนหายใไม่ออ ผมึ้อำใถอนริมฝีปาออาปาบาอย่าเสียาย
“ฮยอนึอา...” ผมพูอะไรไม่ออ ในเมื่อรู้ี ว่าัวเอทำอะไรลไป
“ไม่เป็นไรหรอุนฮยอ...ันรู้ว่านายไม่ไ้ั้ใ” ฮยอนึเบือนหน้าหนี ่อนที่เาะลุึ้นและเินออไปนอร้าน
“นี่รับ” ผมวาเินำนวนมาไว้บนโ๊ะ่อนะเินามไปว้าัวอฮยอนึที่ำลัเินหนีผม
“นาย...โรธันเหรอ?” ผมถามฮยอนึที่หันมามอผมทันทีที่ผมถาม
“ไม่หรอ”
“...”
“...ันไม่โรธนายหรอ” ฮยอนึพึมพำเบาๆับัวเอ
“แล้วนายเป็นอะไร?” ผมถาม่อ
“เิน” ฮยอนึหน้าแอย่าปิไม่มิ
“แ่นี้แน่นะ?”
“นายไม่ิว่ามันน่าอายเหรอที่มีผู้ายสอนูบันในร้านไอศรีมลาห้าัอย่านี้น่ะ!” ฮยอนึหันมาบ่นอีรอบ ่อนที่เาะหันไปเห็นทีเอร์หนั
“อยาูหนัอะ”
“ไปสิ...วันนี้ือวันอนาย” ผมอบ่อนะับมือฮยอนึไว้และพาไปื้อั๋วหนั
“เอาเรื่อนี้ละัน” ฮยอนึเลือโยไมู่ให้ีๆว่ามันเป็นเรื่อวามรัอเพื่อนสนิท...ที่แอบรัเพื่อนสนิท
นในที่สุ...เา็ผิหวั
เพราะเธอ...มีนที่เธอรัอยู่แล้ว
หนัเรื่อนี้เป็นเรื่อเี่ยวับเพื่อนสนิทนามว่านอุนและวอนโฮยอน ทั้สอเิและโมา้วยัน บ้านอทั้สอ็อยู่ิัน เรียนโรเรียนเียวัน แล้ว็อบอะไรเหมือนๆัน ทั้สอหน้าาีถึั้นเป็นาวโรเรียน แ่อุนแอบอบโฮยอนมานานแล้ว นวันหนึ่ เา็ัสินใที่ะบอเธอ
‘โฮยอน ันไม่อยาเป็นเพื่อนสนิทเธออีแล้ว’ อุนสบาโฮยอนรๆ่อนะพูมันออมา
‘ทำไมละอุนอา?’ โฮยอนถามอย่าสสัย
‘ันอยาเป็นมาว่าเพื่อน เธอะให้โอาสันไ้ไหม?’ อุนิว่าเาวระบอเธอหรือไม่ แ่สุท้ายแล้ว เา็บอ
‘อุนอา...’ โฮยอนราออมาเบาๆเหมือนับไม่เื่อในสิ่ที่นไ้ยิน
‘นะ โฮยอน...’ อุนส่แววาอร้อไปที่โฮยอนที่ำลัทำหน้าลำบาใ
‘อุนอา...ันว่านายรู้เรื่อนี้ีที่สุนะ ันรัพี่บยอฮัน’
เสียโทรสัพท์ัึ้น เมื่อเธอหยิบึ้นมาู เธอ็รับสายทันที
[โฮยอนอา] ปลายสายึ่น่าะเป็นผู้ายเรีย
‘ะโอป้า?’
[ันิถึเธอโฮยอน...มาหาันที่บ้านหน่อยไ้ไหม?]
‘่ะ แล้วันะรีบไป’ โฮยอนอบ ่อนที่สายะถูัไป
‘ไม่ไปไม่ไ้เหรอ?’ อุนมอโฮยอน้วยสายาเ็บปว
‘อโทษนะอุนอา พี่บยอฮันรอันอยู่’ โฮยอนพูทิ้ท้ายไว้ ่อนะทิ้อุนไว้เพียลำพั
ทันในั้น...ผมรู้สึไ้ว่ามีบาสิ่ทับที่ไหล่...
พอหันไป็พบว่าเป็นฮยอนึที่ผล่อยหลับไป
แม้แ่อนหลับยัน่ารั...
ผมยีหัวสีส้มแนั่นอย่าหมั่นเี้ยวับวามน่ารั
นายำลัะทำให้ันเป็นบ้าแล้วนะฮยอนึ
ันอยาให้นายเป็นอันนเียว
ันะอทนรอถึวันนั้นไม่ไหวแล้วนะฮยอนึ
ความคิดเห็น