[SF Markbam] ความลับ

ข้อมูลเบื้องต้น

SF
MarkBam




ความลับ





พวกคุณเคยมีความลับกันบ้างมั้ย ?



 

ฟิคเรื่องนี้เป็นเพียงแค่จินตนาการ
ไม่มีเจตนาทำให้ศิลปินเสื่อมเสีย
 

เนื้อเรื่อง

พวกคุณเคยมีความลับกันบ้างมั้ย ?

อืม...ผมน่ะเหรอ ผมก็มีนะ

แต่ผมไม่คิดว่าจะมีใครรู้หรอก

เอ๊ะ พวกคุณอยากรู้หรอ ?

ได้สิ แต่สัญญาก่อนนะว่าห้ามบอกคนอื่น

เอาล่ะ ถ้าพร้อมแล้วไปฟังความลับของผมกันเลย

ความลับของผมคือ..

“แบมแบม !!”

“ครับพี่มาร์ค”

ผมตะโกนเรียกหนุ่มน้อยหน้าหวานตรงหน้า อ้อ นี่ ‘แบมแบม’ แฟนของผมเองล่ะครับ ใช่แล้ว พวกคุณฟังไม่ผิดหรอก แบมแบมเป็นแฟนผมครับ ถึงเค้าจะเป็นผู้ชาย แต่คนตรงหน้านี่ดันหน้าหวานแถมยังน่ารักกว่าผู้หญิงบางคนอีกครับ

“รอพี่นานมั้ยครับ หื้ม ?”

“ไม่นานหรอกครับ แบมก็พึ่งมาถึงเมื้อกี้เอง”

“มาถึงเมื้อกี้ตลอดแหล่ะเราน่ะ มานานแล้วก็บอก”

ว่าแล้วก็ฟัดแก้มนิ่มๆนั่นไปสักที

“พ..พี่มาร์ค .//.”

“หน้าแดงเชียว เป็นอะไรไปครับตัวเล็ก ?”

“ไม่ต้องมาแกล้งกันเลย มาช้ายังมาแกล้งกันอีก”

แบมพูดจบก็ส่งกำปั้นเล็กๆมาประทุษร้ายแขนของผม เขินแล้วชอบทำร้ายคนอื่นตลอดเลยคนตัวเล็กนี่

“555 เอาล่ะ ไปกันเถอะ พี่ยังไม่ได้กินไรตั้งแต่เช้าเลยน้า”

“ทำไมไม่กินล่ะครับ เดี๋ยวก็ปวดท้องหรอก”

“ก็รีบมาหาแบมนี่แหล่ะ พาพี่ไปกินข้าวเลย”

“คร้าบบ”

แบมกับผมเดินหาร้านอาหารไปเรื่อยๆจนถึงร้านประจำที่เราชอบมากินด้วยกันบ่อยๆ ถึงจะพูดอย่างงั้นแต่ยังไงก็แค่ร้านบะหมี่เล็กๆเท่านั้นล่ะ 555 แบมเค้าบอกว่าอร่อยที่สุดแล้วในย่านนี้พวกเราเลยมากินกันบ่อยมาก

“อ้าว นั่นยูคยอมนี่”

ห๊ะ ?

ยูคยอม ?

ผมหันหน้าไปตามแบมก่อนจะเห็นเด็กยักษ์คนหนึ่งนั่งอยู่กลางร้าน ถึงเจ้าตัวจะเป็นแค่เด็กธรรมดา แต่ด้วยส่วนสูงที่เกินวัยและหน้าตาที่ดูดีมากเกินไปนั่นทำให้เป็นจุดสนใจของร้านได้ดี

แถมยังเป็นเพื่อนสนิทของคนตัวเล็กแฟนผมและเป็น ‘ศัตรู’ ของผมด้วยนี่สิ

อ่า นั่นสินะ ทุกคนคงยังไม่รู้งั้นผมจะเล่าให้ทุกคนฟังเอง

ไอ้เจ้าเด็กยูคยอมนี่น่ะ เป็นเพื่อนสนิทและคนข้างบ้านของแบมครับ แต่ใครๆก็รู้ว่าแบมติดพี่ชายบ้านตรงข้ามอย่างผมมาก และผมก็จีบแบมอยู่ด้วย จู่ๆวันหนึ่งไอ้เจ้าเด็กนี่ก็เดินมาบอกผมครับ

‘พี่มาร์ค’

‘ว่าไงไอ้เด็กยักษ์’

‘ผมจีบแบมนะพี่’

‘เฮ้ย ได้ไงวะ กูก็จีบแบมอยู่นะเว้ย’

‘แต่แบมก็ยังไม่ได้บอกนี่พี่ ว่าจะเลือกใคร’

‘ไอ้เด็กเวร...เออได้ แล้วถ้าแบมเลือกกูขึ้นมานะมึง กูจะเยาะเย้ยมึงยันหน้าบ้านเลย’

‘หึ ถึงแบมเลือกพี่ผมก็จะแย่งมา’

‘คิม ยูคยอม!!’

‘ตามนั้นเลยพี่’

หลังจากวันนั้นผมกับไอ้ยูคยอมนี่เจอหน้ากันแทบไม่ได้เลยครับ จะต่อยกันทุกที หมั่นไส้แม่ง - -

“แบม ไปร้านอื่นกันเถอะ”

“ทำไมอ่าพี่มาร์ค แบมอยากกินร้านนี้นี่”

“แบม แบมก็รู้ว่าพี่ไม่ชอบไอ้ยูคมัน”

“พี่มาร์ค..แบมขอเหอะ เลิกทะเลาะกับยูคมันเหอะ”

“แบม”

“นะพี่มาร์ค วันนึงก็ได้ นะครับนะ”

“เฮ้อ ก็ได้ครับ”

“เย้ พี่มาร์คน่ารักที่สุดเลย”

คนตัวเล็กพูดก่อนจะไปนั่งกับไอ้เด็กยักษ์ที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่กลางร้าน

“ยูคคคคค”

“หื้ม ? อ้าวแบม”

“ยูคมาคนเดียวหรอ ?”

“อื้อ พอดีอยู่บ้านแล้วหิวน่ะ แม่ก็ไม่อยู่”

“อ๋อ แบมนั่งด้วยนะ”

“อื้อ เอาสิ”

“พี่มาร์คคค”

แบมกวักมือเรียกผม ยูคยอมหันมามองเล็กน้อยก่อนจะกลับไปสนใจโทรศัพท์ในมือเหมือนเดิม..

ทำเป็นเมินกันนะไอ้เด็กเวร

ผมเดินไปดึงเก้าอี้ข้างๆแบมมานั่ง ก่อนจะรอคนตัวเล็กสั่งอาหารให้ผมกับตัวเองจนเสร็จ

“พี่มาร์คๆ กินเสร็จแล้วไปซื้อของกันน้า”

“อื้อ ได้สิ”

“อ้าวแบม”

“อะไรเหรอยูค ?”

“ตอนแรกนึกว่ามาคนเดียวเลยจะให้นั่ง ไม่คิดว่าจะมีกาฝากตามมาด้วย”

ไอ้เด็กนั่นหันมามองผมด้วยสายตารังเกียจ(?) แล้วกลับไปเล่นโทรศัพท์ของมันต่อ

“มึงพูดงี้มึงต่อยกับกูเลยมั้ยไอ้เด็กเหี้ย”

“พอดีผมเป็นผู้ดีครับเลยไม่อยากมีเรื่อง”

“ไอ้คิมยูคยอม”

“อาหารที่สั่งได้แล้วค่ะ”

ก่อนที่ผมกับยูคจะตีกันพนักงานก็ดันมาเสิร์ฟอาหารซะก่อน ไอ้ยูคหันมายักคิ้วให้ผมอย่างผู้ชนะ ก่อนจะเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงแล้วกินอาหารที่มาเสิร์ฟ

ไอ้เด็กเหี้ยยย อย่าให้กูเจอมึงอีกนะ มึงเจอกูต่อยแน่ - - !!!

ว่าแล้วก็กินอาหารก่อยดีกว่าครับ ผมหิว...

“ยูค งั้นแบมกับพี่มาร์คไปแล้วนะ”

“อื้อ เดี๋ยวยูคจะกลับบ้านแล้วเหมือนกัน”

“โอเคค งั้นไว้เจอกันน้า

“อื้อๆ”

หลังจากตัวเล็กบอกลากับไอ้ยักษ์เสร็จ แบมก็หันมาทำหน้าบูดใส่ผม

“พี่มาร์คไปทะเลาะกับยูคในร้านทำไม”

“แบม แบมก็เห็นว่ามันหาเรื่องพี่ก่อน”

“ถ้าพี่มาร์คไม่ตอบมันก็ไม่มีเรื่องกันหรอก”

“แบมจะหาว่าพี่ผิด ?”

“ก็ไม่ใช่อย่างนั้น”

“งั้นแสดงว่าไอ้ยูคผิด”

“ไม่ใช่...โอเค ยูคอาจจะหาเรื่องพี่มาร์คจริง แต่ถ้าพี่มาร์คไม่ตอบโต้มันก็ไม่เกิดเรื่องใช่มั้ยล่ะ”

“งั้นแสดงว่าพี่ผิด”

“พี่มาร์คอย่าพึ่งงี่เง่าได้มั้ย..”

“ทำไมล่ะ เบื่อพี่หรอ ? อยากได้ไอ้ยูคเป็นแฟนมากงั้นหรอ”

“พี่มาร์ค มันไปคนละเรื่องแล้วนะ”

“เหอะ”

“พี่มาร์คกลับบ้านไปทำให้ใจเย็นลงแล้วค่อยมาคุยกับแบมดีกว่า”

“หึ ได้สิ”

ผมหันหลังเดินกลับมาก่อนจะทิ้งแบมไว้ตรงนั้น..

หลังจากผมกลับมาถึงที่บ้านได้สักพักเสียงไลน์ของผมก็ดังขึ้น

BBam :

ใจเย็นลงรึยังพี่มาร์ค

MMark :

….

BBam :

โอเค ไม่อยากคุยก็ไม่เป็นไร

MMark :

เฮ้ยๆ ขอโทษ...พี่ขอโทษที่งี่เง่าใส่นะ

BBam :

สัญญาสิว่าจะไม่ทะเลาะกับยูคอีก

MMark :

พี่จะพยายามละกัน

BBam :

เอาเถอะ...งั้นเดี๋ยวแบมช่วยแม่ทำงานบ้านเสร็จไปหานะ

MMark :

อื้อ ได้สิ

หลังจากไลน์คุยกับแบมเสร็จ ผมก็ไปนั่งดูทีวีเล่นได้สักพักก็รู้สึกถึงแรงกอดจากด้านบน

“ไง กว่าจะมาได้นะ”

“หึ พี่ก็รู้ว่าผมคิดถึงพี่ขนาดไหน”

คนด้านบนพูดจบก็เอาหัวมาซบไหล่ของผมแล้วถูไปมา

“ไม่ต้องมาอ้อน วันนี้ทำอะไรไว้รู้ตัวมั้ย”

“โถ่พี่ งอนหรอ”

ผมหันไปหาเจ้าของหัวก่อนจะใช้มือทั้งสองมือจับหน้าอีกคนขึ้นมาสบตา

“ไปยุ่งกับแบมทำไม ‘คิม ยูคยอม’”

“โห่พี่มาร์ค ผมแค่ไปนั่งกินข้าวเฉยๆนะ แบมมาหาผมเองนี่หว่า”

“รู้มั้ยมันหึง..”

“หื้ม ? หึงแบมหรือหึงผมล่ะ”

“หึงนายสิ..”

“แต่ไปคบกับแบมเนี่ยนะ ?”

“ก็...ถ้าแม่ไม่ขอไว้ก็ไม่คบหรอก”

“หึ ตลอดเวลาบอกรักกันไปกี่รอบล่ะ”

“บ้า พี่ไม่เคยบอกรักแบมเลยนะ”

“จริงเหรอครับ ?”

“จริงสิ..มาร์ค ต้วนรักคิม ยูคยอมมากๆเลยนะ”

“หึหึ”

MMark :

แบม พี่ว่าแบมมาพรุ่งนี้เถอะ วันนี้พี่จะปั่นงานน่ะ ขอโทษนะ

นี่แหล่ะครับความลับของผม

พวกคุณล่ะ มีความลับกันบ้างมั้ย : )

 
เป็นไงงงง หักมุมมั้ยเอ่ย 5555
เป็นฟิคชั่ววูบนะอย่าว่ากันนน -...-
รักนะจุ๊บๆ 55555