คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
อนีโมเน่ดอกไม้แสนสวยที่ไม่ว่ามองกี่ครั้งก็อดที่จะทอดมองซ้ำไม่ได้ แต่ไม่ใช่กับชั้น ชั้นเกลียดมัน เกลียดทั้งชื่อ และเกลียดตัวเองที่มีชื่อนี้ด้วย...
ในสายวันหนึ่งหลังจากทานมื้อเช้าไปได้ไม่นานเสียงโทรศัพท์มือถือที่นอนอยู่บนเตียงก็ดังขึ้น นานแล้วที่มีคนโทรมาแล้วเธอก็พบว่าเขาเป็นคนเดียวกับที่โทรหาเธอเมื่อสองอาทิตย์ก่อน
Mister Pegasus Celling…
//“Hi Anemone girl สบายดีมั้ย?”//เขาถามตามปกติสุข ซึ่งเธอก็ดีใจนิดๆเพราะถ้าเขาโทรมาก็คงจะมีงาน ไม่ก็คงมีเรื่องอะไรสักอย่างให้เธอช่วย แม้จะแอบรำคาญกับนิสัยจุกจิกของเขาไม่น้อยอยู่ไม่น้อย
“เรื่อยๆ ขอบคุณที่ห่วง”เธอตอบเสียงเรียบ เธอกำลังคิดอยู่เลยว่าวันนี้จะไปที่ไหนดีแต่ก็ต้องยกเลิกโปรแกรมที่เตรียมจะออกไปข้างนอก
//“งั้นเธอน่าจะว่างอยู่สินะ.. ชั้นอยากให้เธอมาที่นี่หน่อย”//เหมือนเช่นทุกครั้งออกคำสั่งและตัดสายทิ้งทันทีชั้นเริ่มชินซะแล้วนิสัยเสียๆแบบนี้
ร่างบางเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลไหม้ยาวถึงกลางหลัง ดวงตาสีฝักทองรับกับใบหน้ารูปไข่ที่ถูกล้อมด้วยเรือนผมสีน้ำตาลไหม้ เธอสวมเสื้อยาวสีขาวที่มีตัวอักษรสีเดียวกับดวงตาและนีไฮบู๊ทสีดำยาวเหนือเข่า...
ทันทีที่เดินเข้ามาในบริษัท แน่นอนว่าพนักงานต้อนรับที่เธอก็รู้ได้ทันทีว่าท่านประธานเรียกให้เธอมา หญิงสาวที่มีนามของดอกไม้ อนีโมเน่
พนักงานต้อนรับรีบกดโทรศัพท์ต่อสายตรงภายในถึงท่านประธานอย่างรนรานแน่นอนไม่ค่อยมีใครในที่นี่นอกจาก ท่านประธานที่กล้าพอจะมีปากเสียงกับเธอ พวกเธอเคยมีประสบการณ์ตอนที่โดนเธอวีนใส่ เพราะทำให้เธอต้องรอพบท่านประธานที่ติดธุระกับผู้ถือหุ้นคนอื่น
และดูเหมือนวันนี้ประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยเดิมเมื่ออยู่ๆผู้ถือหุ้นคนหนึ่งพึ่งเดินผ่านหน้าพนักงานต้อนรับอย่างเธอไป... เดี๋ยวคะ ท่าน ไม่ทันแล้วผู้ถือหุ้นรายนั้นไม่ได้ฟังเสียงเรียกของเธอเลยแม้แต่น้อยอีกทั้งยังเดินหนีเธออีก
แย่แน่ๆ... โดนท่านอนีโมเน่วีนใส่อีกแน่ๆเลย
“นี่!! ชั้นพูดกับเธออยู่นะ”
“…” กะ..กรี๊ดดดดดดดด!!ท่านอนีโมเน่ ตายแล้วทะ ทะ ทำไงดี ต้องโดนดุแน่เลย “ทะ ท่านอนีโมเน่ ขอประธานโทษด้วยคะ ท่านประธานยังไม่ว่างเมื่อกี้มีผู้ถือหุ้นมาคุยธุระด้วยนะคะ ขอประธานโทษจริงๆคะ”
นัยน์ตาสีส้มคู่สวยยิ่งเมื่อเขียนขอบตาให้ดูให้ดูเด่นชัด มันยิ่งทำให้เธอดูดุขึ้นอีกมากโข
“เห็นแล้ว.. พอดีชั้นอยากได้น้ำชาสักแก้วสำหรับการนั่งรอ ช่วยจัดให้ได้มั้ย?”อนีโมเน่พูด แน่นอนไม่ต้องรอให้สั่งซ้ำ พนักงานต้อนรับที่ยืนอยู่ห่างๆรีบจัดหาน้ำชาและขนมฝรั่งเศสอย่างทาร์ตแอ๊ปเปิ้ลที่เธอชื่นชอบมากที่สุดมาจัดวางบนโต๊ะของห้องรับแขก
พนักงานต้อนรับหลายคนพากันถอนหายใจอย่างโล่งอกแน่นอนโดยเฉพาะเจ้าของตำแหน่งหน่วยกล้าตายในวันนี้... วันนี้คงเป็นโชคดีของพวกเธอที่ไม่โดนวีนใส่ แต่ครั้งต่อไปพวกเธอจะโชคดีแบบนี้มั้ยนะ
“ขอโทษที่ให้รอนาน Anemone girl มาคุยธุระของเธอกันดีกว่า”บุรุษผู้เป็นเจ้าของบริษัทผายมือเป็นเชิงอนุญาตให้เธอนั่ง “รับแบล็คฟอเรสหน่อยมั้ย”
“ธุระอะไรของคุณ.. นอกจากงานทดลองใช้การ์ดที่คุณพึ่งสร้างใหม่ งวดนี้มีอะไรใหม่คะ?”อนีโมเน่เหน็บแนมแม้จะเบื่อ แต่ก็ทนทำเพราะนอกจากนี้เธอก็ไม่มีงาน ไม่มีที่ไหนรับถ้าไม่มีใบประกาศจากดูเอลอคาเนเมียด้วยแล้วยิ่งแล้วใหญ่ ฝันกลางวันชัดๆที่จะมีงานดีๆทำ
“ชั้น ขอให้เธอเข้าไปเป็นนักเรียนของดูเอลอคาเนเมีย”
“ว่าไงนะ!!”อนีโมเน่ร้องเสียงหลงนอกจากเธอจะทำให้พนังงานบางคนประหลาดใจกับสิ่งที่เธอทำวันนี้ แน่นอนตอนนี้เธอก็กำลังประหลาดใจอย่างที่สุดโอกาสของเธอกำลังมาหาเพียงแค่เธอเอื้อมคว้ามันไว้ “คุณกำลังคิดอะไรอยู่ ไม่กลัวว่าส่งชั้นไปแล้วชั้นจะหนีเหรอ?”
“คิดอะไรเหรอ.. ชั้นก็อยากให้เธอได้ทำอย่างที่คนอื่นทำ แน่นอนว่าชั้นจะเป็นผู้จ่ายทุนการศึกษาให้เธอ เพียงแต่เธอจะต้องรับสภาพนักเรียนหอโอซีริสเรดไปตลอด 4 ปี แน่นอนว่าเธอยังต้องทำงานให้ชั้นเหมือนเดิมเพื่อการศึกษาข้อบกพร่องของการ์ด ว่าไงรับข้อเสนอมั้ย? อนีโมเน่”
“ไม่ว่าจะมีผลการเรียนดีหรือดูเอลได้แบบโปรก็ตาม ยังไงก็ต้องอยู่หอเรดใช่มั้ย?”อนีโมเน่แจกแจงถามซึ่งไม่ว่ายังไงคำตอบก็คือ ใช่ “เปิดภาคเรียนเมื่อไหร่?”
ความคิดเห็น