คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter III : Wool Flower
กลับมาแล้วสินะ... คนที่ใช้เด็คนี่เหมือนกับชั้น แต่เจ้าของอีกคนอยู่ที่ไหนกันนะ
... อย่าห่วงไปเลยคู่หู เธอจะยังไม่ได้ความเชื่อใจจากเด็กพวกนั้นหรอก จนวันที่พวกเราได้พบกัน ก็จะยังไม่ได้รับความเชื่อใจหรอก
เธอน่าจะดีใจนะ มนุษย์เท่านั้นที่ถูกสาปได้
˹I'm Falling Down Into My Shadow˼
ตลอดการนั่งเรียนในภาคเช้าในหัวเธอเฝ้าคิดถึงแต่เหตุการณ์เมื่อสองสามปีก่อนที่ได้พบกับคนคนนั้นก่อนที่เขาคนนั้นจะศูนย์เสียความทรงจำ... ไม่รู้ว่าปานนี้จำเรื่องเก่าๆอะไรได้บ้างมั้ยนะ?
ตลอดการเรียนอนีโมเน่ที่นั่งอยู่ร่วมกลุ่มกับเพื่อนหอเดียวกัน ที่อยู่รวมกันเพื่อความอยู่รอดของชีวิต สิ่งที่อาจารย์สอนภาษาหน้าชั้นไม่ได้เข้าหัวเธอสักนิด เมื่อวานเป็นเพราะความขี้เล่นของคนๆนั้นทำให้เธอมีโอกาสที่จะจดจำการ์ดทุกใบของเขาได้ทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นระดับ ชื่อ หรือ แม้แต่แอฟเฟค ทุกอย่างอยู่ในหัวเธอหมดแล้ว
แย่จังเลยนะ แอนเดอร์สัน กับชั้นที่มีความทรงจำชั่วพริบตา เธอกำลังตกที่นั่งลำบากแล้วล่ะ สิ่งที่เธอมีคือความภาคภูมิใจของเพกาสัสเลยทีเดียว ไม่จำเป็นต้องพึ่งนัยน์ตาพันปี แต่ที่น่าเสียดายที่สุดคงเป็นเด็คของโฮลี่ฮาร์ดที่เธอยังได้เห็นไม่ครบ ชั่งเถอะ...
...โอกาสมันมีมาตลอดแหละ ตั้งสี่ปี ปีนี้ก็คงได้ซัดกันสักตั้งแหละ
แต่นั้นแหละ... พวกเราคงไม่ได้เจอกันอีก
เฮ้อ~ เหนื่อยจังสอนคนไม่รู้ภาษาเนี่ย ชั้นอยู่คนเดียวมาตลอด...มันจะเป็นแบบนั้นตลอดไป อนีโมเน่คิดพลางล้มตัวลงนอนบนเตียงความเงียบเข้าครอบคลุมไปทั้งห้อง
นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่เธอเฝ้าคิดถึงเรื่องที่ผ่านมา... การอยู่คนเดียวมันไม่แย่อะไรเท่าไหร่ แย่ตรงที่ไม่มีใครเข้าใจเรา ไม่สามารถ..
ก๊อก ก๊อก ก๊อก...
ใครกันน่ะ...
“อนีโมเน่”
ว้าย~! อนีโมเน่ร้องเธอเกือบจะหลบไม่ทัน โยฮันที่มาเคาะประตูเรียกวิ่งเข้ามากระโดดกอดทักทายแต่เธอไวกว่าหลบเข้าทางหลังประตูจึงรอดตัวไป
“นายมาทำอะไรที่นี่!!”อนีโมเน่ถามกึ่งตะโกนอยู่ก็มากระโดดใส่ตกใจหมด
“คือว่าจะมาขอยืม ห้องน้ำหน่อย”
“ไม่!!! ไสหัวออกไปซะ!”อนีโมเน่ตะโกนไล่แทบจะทันที คนบ้าที่ไหนรู้จักกันยังไม่ถึงสองชั่วโมงจะมาขอยืมห้องน้ำ ไม่มีทางหรอกย่ะ
“ง่า~!”
ไม่ต้องมาทำเสียงอ้อนชั้นไม่ชอบ!! อนีโมเน่คิดพร้อมหันทางอื่นพลางกลั้นหัวเราะ ทำเสียงออดอ้อนในทางท่าลนลาน จะโชตะไปแล้ว~
เอ๋... “นาย เอ่อ โยฮันนายอยู่หอบลูสินะ”ถ้าเป็นหมอนี่อาจจะใช้ประโยชน์อะไรได้บ้างล่ะมั้ง หอบลูนี่นะ...
โยฮันมองหน้าเธออย่างตั้งใจฟัง เหมือนลูกหมาตัวเล็กๆที่มีสีหน้ายิ้มตลอดเวลา...
“งั้น ชั้นจะให้นายใช้ห้องน้ำก็ได้แต่นายต้องเล่นเกมส์กับชั้นก่อน กฎก็ง่ายๆ หยิบการ์ดสองใบจากในเด็คแล้วให้อีกฝ่ายทายให้ถูก”อนีโมเน่ยื่นขอเสนอ แน่นอนว่าโยฮันมองเรื่องนี้เป็นแค่เรื่องสนุกเท่านั้น “ถ้าชั้นชนะ นายต้องช่วยทุกอย่างที่ชั้นขอ เป็นเวลา 1 เดือน จะเริ่มตั้งแต่เรื่องแรกที่ชั้นจะขอ ไม่บอกว่าเมื่อไหร่”
“ไม่คิดว่าชั้นจะชนะเลยสินะ...”เขาย้อนถามซึ่งอนีโมเน่ก็แค่ยักไหล่เล็กๆ “แล้วถ้าทายไม่ถูกทั้งคู่หล่ะ”
“หยิบอีกสามแล้วทายต่อ”อนีโมเน่ตอบ “กลัวทายผิดหล่ะสิ”
อนีโมเน่ถามแทงใจดำ ลูกผู้ชายได้ยินคำสบประมาทแบบนี้ไม่มีทางทนได้แน่นอน อนีโมเน่ลอบยิ้มน้อยๆที่เห็นโยฮันเล่นไปตามบทอย่างที่ตนคิด...
เธอสุ่มหยิบการ์ดสองใบออกจากเด็คแน่นอนว่าเธอเองก็ยังไม่ได้มองการ์ดสองใบนั้นเลยว่าเป็นการ์ดอะไร แต่ทันทีโยฮันหยิบการ์ดใบหนึ่งพ้นจากเด็คเธอก็ตอบชื่อการ์ดนั้นแทบจะทันทีทำเอาเขาหน้าเสียไปเลย เขาหยิบการ์ดใบบนสุดของเด็คซึ่งเธอก็ตอบชื่อทันทีที่เขากำลังมองการ์ดนั้น
ถูกอย่างที่เธอตอบ... เป็นไปได้ยังไง
“...เธอโกงรึเปล่าเนี่ย”แน่นอนไม่ว่าจะเป็นใครก็ต้องถามแน่ จะเป็นไปได้ยังไงที่เธอจะรู้
“เมื่อกี้นายคงเห็นสินะ.. ชั้นยังไม่ได้ดูการ์ดพวกนี้เลย นี่คือ water phoenix และ white phoenix”เป็นจริงอย่างที่เธอตอบ “โกงเหรอ?... ถ้าชั้นเตรียมมาเอง นั้นต่างหากที่เรียกว่าโกง”
โกงเหรอ...พรสวรรค์ต่างหาก
˹怖い夢だとしても...ถึงแม้จะเป็นฝันร้ายก็ตาม˼
ขอทำงานเขียนแบบก่อนนะ แล้วจะมาอัพตอนต่อให้นะ
ความคิดเห็น