war or love สงครามรักสามเส้า

ลำดับตอนที่ #2 : War ro love {จุดเริ่มต้นของสงคราม},+

   “ต่อให้โลกนี้จะเหลือเธอกับฉัน ฉันก็ไม่มีวันรักเธอ” แทมินพูดอย่างไร้เยื่อใยกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งเธอมาสารภาพกับเขาว่าชอบเขา

   “ทำไมล่ะ..ฉันไม่ดีตรงไหนงั้นเหรอ” เธอคนนั้นพูดด้วยเสียงสั่นๆ น้ำตาเริ่มไหลอาบแก้มอย่างน่าเวทนา ต่างกับแทมินที่มีหน้านิ่ง ยากจะเดาความคิดของเขาได้

   “ฟังฉันนะ ยังมีคนอีกเยอะที่พร้อมจะรักเธอ และเธอก็พร้อมจะรักเขา อย่ามาเสียใจกับฉันเลย” แทมินจับบ่าเธอคนนั้นก่อนจะเดินออกไปโดยไม่หันหลังกลับมาอีกเลย นับวันคนที่ชอบเขาก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น สร้างความทุกข์ใจให้แทมิน เพราะเขาไม่ชอบการปฏิเสธใครและไม่ชอบเห็นน้ำตาของใคร...

   “ฉันจะรอนาย! รอวันที่นายหันมามองฉันบ้าง” ผู้หญิงคนนั้นตะโกนไล่หลังมา

   “อย่ารอฉัน” แทมินพูดโดยไม่หันกลับไป เขาเริ่มชินกับการเย็นชาเสียแล้ว เพราะนับวันเหตุการณ์ที่ผ่านมาก็ยิ่งทวีความรุนแรงและเพิ่มความเย็นชาให้กับแทมิน

   “แทมิน ไปเร็วๆ ฝนจะตกแล้ว” มินโฮ พี่ชายต่างบิดาของแทมินตะโกนเรียก

   “ครับ” แทมินยิ้มเล็กน้อย ไม่มีเวลาไหนอีกแล้วที่เขาจะยิ้ม นอกจากจะอยู่กับมินโฮ พี่ชายที่เขาเปิดใจทุกอย่าง

   “วันนี้มีใครมาสารภาพรักอีกแล้วล่ะ ถึงช้าแบบนี้” มินโฮขยี้หัวแทมินเบาๆอย่างหมั่นไส้ ต่างกลับแทมินที่หัวเราะร่วนด้วยความชอบใจ

   “มีครับ แต่ผมไม่สนใจเขาหรอก” แทมินยิ้มตอบพี่ชาย ริมฝีปากบางของแทมินนั้น สามารถคลี่ยิ้มได้ต่อเมื่ออยู่กับมินโฮและซอฮยอนเท่านั้น

   “นี่แทมิน พี่ว่านายน่าจะเริ่มหาคนรักได้แล้วนะ ดีกว่าอยู่เดี่ยวๆแบบนี้ตั้งเยอะ จริงมั้ยมินโฮ” ซอฮยอนแฟนสาวของมินโฮพูดแล้วหันไปพยักเพยิดกับมินโฮ แทมินมองลึกเข้าไปในดวงตาของซอฮยอน

   “ผมมีแล้วล่ะครับ แต่เพียงแค่ตอนนี้ผมยังไม่เจอเธอเท่านั้น” แทมินยิ้มบางๆอย่างเจ็บปวด ซอฮยอนและมินโฮมองหน้างงๆ อะไรของเขาล่ะเนี่ย...

   “นี่ เป็นอะไรมากหรือเปล่า เจอใครเหรอ ไหนบอกมั่งสิ” ซอฮยอนถาม ก่อนจะลูบหัวแทมินเบาๆ

   “ก็..ผู้หญิงคนนั้น” แทมินไม่อธิบายอะไรมาก เขาหลับตาลงก่อนจะเนหัวซบไหล่ซอฮยอน ซึ่งเหมือนพี่สาวของเขาอีกคนนึง

   “เอาเถอะ พี่ไม่ซักไซ้แล้ว นอนซะนะ” ซอฮยอนลูบหัวแทมินเบาๆก่อนจะหันไปส่งซิกให้มินโฮเป็นเชิงว่า ออกรถเลยจะได้ถึงบ้านไวๆ

   บ้านตระกูลชเว

   “แทมิน ตื่นเถอะๆ ถึงแล้ว” แทมินสลึมสลือขึ้นมา ก่อนจะกระพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับแสงสว่างให้เท่ากันทั้งสองข้าง เขามองไปรอบๆและพบว่ารถเข้าสู่บริเวณบ้านของเขาแล้ว

   “พี่ทานอะไรหรือยังครับ อยู่ทานบ้านผมก็ได้นะ” แทมินกล่าวชวนซอฮยอนที่กำลังจะออกไปใส่รองเท้าเพื่อกลับบ้าน

   “อ๋อทานแล้วจ้ะ ^^” ซอฮยอนตอบ

   “ครับ” แทมินยิ้มน้อยๆ ก่อนจะนำจานข้าวที่ซอฮยอนเพิ่งทำเสร็จไปวางไว้บนโต๊ะ

   “มีอะไรให้พี่ช่วยหรือเปล่า” ซอฮยอนถาม ก่อนจะยิ้มน้อยๆ

   “อ๋อไม่มีหรอกครับ พี่กลับเถอะ เดี๋ยวจะดึก” แทมินยิ้มแล้ววางจานข้าวอีกจานไว้บนโต๊ะ

   “จ้ะ งั้นพี่กลับก่อนนะ ^^” ซอฮยอนโบกมือ ก่อนจะเดินออกไป โดยไม่รอให้มินโฮไปส่ง เธอมักเป็นแบบนี้เสมอ นั่นคือ ไม่อยากให้มินโฮไปส่งบ้านเพราะเหตุผลว่ากลัวมินโฮเปลืองน้ำมัน

   “ซอฮยอนไปแล้วเหรอ” มินโฮถามหลังจากที่เดินออกจากห้องน้ำแล้ว

   “ครับ พี่เขาไม่ยอมรอเลยล่ะ ผมถ่วงเวลาแค่ไหนเขาก็ไม่รอ” แทมินยิ้มเมื่อนึกถึงความน่ารักของซอฮยอนที่อาจจะมาเป็นพี่สาวของเขาอีกคนนึงในอนาคตอันใกล้

   ซอฮยอนเดินมาตามทางที่เต็มไปด้วยเสียงไฟและผู้คนเดินขวักไขว่ เธอไม่ชอบเดินทางลัดเพราะมันเป็นทางเปลี่ยว แต่ซอฮยอนชอบเดินทางที่มีคนเยอะๆ จะได้ไม่เป็นอันตราย

   ปริ้นๆ

   เสียงแตรรถดังขึ้น ซอฮยอนจึงหันไปข้างๆ ปรากฏว่ามีรถยนต์สีดำมาจอดอยู่ข้างเธอ เจ้าของลดกระจกลง ก่อนจะยิ้มให้ซอฮยอน

   “พี่คยูฮยอน O_O!”