LIE || รัก.ต้อง.หลอก ||
-
นิยาย-เรื่องยาว :
ฟรีสไตล์/ รักหวานแหวว ผู้แต่ง : Departure
My.iD :
https://my.dek-d.com/pogpag_sunisa/writer/
ตอนที่ 29 : บทที่ 6 || เรื่องของเรา [2/5]
บทที่ 6 เรื่องของเรา
‘เมื่อมีศึกข้าก็พร้อมบวก’
ใครกันนะ?
ตื้อดึ่ง!
เมื่อเสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์มือถือดังขึ้นฉันก็รีบหยิบขึ้นมาดูทันที และคนที่ส่งข้อความมานั้นก็คือพี่พายุนั่นแหละ ฉันกดอ่านข้อความทันทีกลัวว่าเขาจะรอนาน
พายุ :: รอกลับพร้อมกันนะครับ
มะนาว :: ก็ได้ค่ะ
มะนาว :: ว่าแต่ตอนนี้พี่พายุอยู่ไหนคะ?
พายุ :: ทางสิบห้านาฬิกาครับ
ฉันหันไปมองตามทางที่พี่พายุบอกก็เจอเขากับกลุ่มเพื่อนที่นั่งอยู่ไม่ห่างจากฉันมากนัก พี่พายุยิ้มให้ฉันนิดหน่อยก่อนจะก้มลงไปกดโทรศัพท์ นั่นเลยทำให้ฉันต้องก้มลงมองโทรศัพท์ตัวเองตามเขา
พายุ :: ถ้าไม่ได้ไปไหนก็นั่งอยู่ตรงนั้นก่อนนะ
พายุ :: พี่ไม่อยากให้คลาดสายตา
มะนาว :: ค่ะ
จากนั้นฉันก็เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าตามเดิม ก่อนจะมองเพื่อนหลายยคนที่โดนสั่งให้ทำอะไรแปลกๆเพื่อแลกกับลายเซ็น
เวลาผ่านไปถึงหกโมงเย็นรุ่นพี่ทั้งหลายก็พากันแยกย้าย รวมถึงปีหนึ่งอย่างพวกฉันด้วย
เมื่อครู่พี่พายุส่งข้อความมมาบอกให้ฉันไปรอเขาที่ลานจอดรถขอคณะได้เลย เดี๋ยวเขาคุยกับเพื่อนเสร็จจะรีบตามมา ที่ลานจอดรถนี่ก็ไม่ค่อบมีคนสักเท่าไหร่เพราะว่าเขากลับกันไปเกือบหมดแล้ว จะมีจอดอยู่แค่ไม่กี่คันหรอก
ฉันรอพี่พายุได้ห้านาทีพี่พายุก็เดินมา เขาเปิดประตูรถให้ฉันขึ้นไปนั่งตามปกติกก่อนที่เจ้าตัวจะอ้อมมาฝั่งคนขับ ฉันก็เคยบอกแล้วนะว่าไม่ต้องเปิดให้ก็ได้แต่เขาก็ดึงดันจะทำให้ได้ฉันเลยขี้เกียจห้ามแล้ว
“รอนานไหม”
“ไม่นานค่ะ”
“วันนี้พี่จะพาไปผับมะนาวอยากไปไหมครับ?”
“นาวไปได้หรอคะ?”
“ถ้าไปกับพี่ก็ไปได้ครับ”
“ขอบคุณนะคะ”ตั้งแต่ที่คุบกันวันนั้นพี่พายุก็ไม่พูดถึงผับอีกเลยเพราะเขาไม่อยากให้ฉันไปสักเท่าไหร่ แต่ก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าทำไมวันนี้ถึงจะพาไป“อยู่ดีๆทำไมถึงจะพาไปล่ะคะ”
“จะพาไปเจอเพื่อนครับ มันจะหมดรับน้องแล้ว”
“ถ้าหมดรับน้อง...คนอื่นก็จะรู้ว่าเราคบกันหรอคะ?”พี่พายุไม่ตอย แต่ทำเพียงแค่หันมายิ้มน้อยๆให้ฉันเท่านั้น ใจฉันเต้นแรงมากขึ้นเพราะมันก็ใกล้วันเข้ามาแล้ว
...ถ้าถึงวันนั้นมันจะเป็นยังไงนะ
“พี่ขอขึ้นไปข้างบนได้ไหม”
เมื่อมาถึงคอนโดฉันพี่พายุก็เอ่ยปากขออนุญาตทันที ตั้งแต่เราคบกันมาพี่พายุไม่เคยขึ้นห้องฉันและฉันก็ไม่เคยไปที่ห้องของเขา เราแค่เพียงไปเที่ยวด้วยกันก็เท่านั้น
“กะ ก็ได้ค่ะ”
“ขอบคุณครับ เดี๋ยวพี่เอาเสื้อผ้าก่อนแป๊ปนึงแล้วเราขึ้นไปพร้อมกันนะ พี่ขี้เกียจขับรถวนไปวนมา”
“ค่ะ”
ฉันเข้าใจนะ การจราจรบ้านเรามันค่อนข้างจะติดขัด ถ้ามัวแต่ขับรถวันไปวนมาคงไม่ต้องไปทำอย่างอื่นกันพอดี เพราะแค่อยู่บนถนนก็กินเวลาไปเป็นชั่วโมงแล้ว
“เรียบร้อยแล้วครับ”
ฉันเดินนำพี่พายุเข้ามาในลิฟต์ก่อนจะกดชั้นที่ตังเองต้องการนั่นก็คือชั้นห้า ไม่นานลิฟต์ก็เปิดออกที่ชั้นห้า พี่พายุเดินตามฉันมาจนมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องของฉัน เมื่อเราทั้งสองคนเข้ามาในห้องแล้วฉันก็เดินไปรินน้ำเย็นแล้วเอามาให้พี่พายุทันที
“น้ำค่ะพี่พายุ”
“ขอบคุณมากครับ”
“ตามสบายนะคะพี่พายุ เดี๋ยวนาวขอไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน”
“ต้องการคนถูหลังไหมครับ?”
“มะ ไม่ค่ะ”
TBC
.....................................
TALK
เอาล่ะ...พาน้องเข้าผับอย่างนี้มีจุดประสงค์อะไรหรือเปล่าคะพี่พายุ
ถ้ามีไรท์ปล่อยยางรถนะบอกไว้ก่อน ฮืออออออออ
แกห้ามทำอะไรลูกฉันนะ!
E-BOOK
 |
|
เหมือนจะมีอะไรสักอย่างไม่น่าวางใจ