Unknowsoul

ลำดับตอนที่ #1 : Unknow::tink(20.1%)

 เที่ยงคืน
บ้านหมายเลข 116769
ไมค์พระเอก(?)ของเรื่องหิ้วตัวเองกลับมาบ้านในสภาพเมามาย มณีเเม่ของไมค์สายตาเศร้าสร้อย
สามชั่วโมงก่อนเธอโทรหาไมค์เพื่อบอกให้กลับบ้าน ลูกชายคนดีก็รับปากเสียดิบดี จนเธอหายกังวล
เเต่เมื่อกลับมาลูกชายของเธอกลับทำให้เธอเสียความไว้เนื้อเชื่อใจ
ลูกชายที่เธอทั้งรักทั้งหวงกลับมาบ้านสภาพโยเยจนมองไม่ออกเลยว่าเขาจะเป็นเด็กเรียบร้อย
"เอิ๊ก!เเม่ครับผมขอนอนก่อนนะครับ"เขามีสภาพงัวเงียจนในที่สุดก็ลงไปกองบนพื้นอย่างหมดสภาพ
"ไมค์ไปนอนในบ้านลูก"เเม่ของเขาพยายามเขย่าลูกชาย
"อย่ายุงน่าจะนอนตรงนี้!!"ไมค์สะบัดเเขนหนีอย่างรำคาญ
เเม่ของเขาทำเสียใจทำสงสาร จนต้องพยายามลากเข้าขึ้นไปบนห้อง
"งึมงำ... พี่ส้มครับ.."ไมค์พึมพำเเม่ของเขาต้องทนเหม็นเหล้าคละคุ้ง เเล้วยังต้องเช็ดตัวลูกชายอีก 
พี่ส้มรุ่นพี่ของไมค์เธอทั้งสวยทั้งฉลาดเเต่เสียอย่างเดียวเธอเป็นคนเจ้าชู้ มักจะสับรางเที่ยวกับผู้ชาย
ไมค์เป็นหนึ่งในคนที่ตกหลุมรักพี่ส้ม
"พี่ส้ม...งืมๆ"ไมค์บิดตัวไปมาบนที่นอนกอดก่ายหมอนข้างราวกับเป็นเจ้าตัวซะงั้น
"ไมค์แม่ไปทำโจ๊กอุ่นๆมาให้ลูกนะ"มณีบอกทั้งๆทีคนฟังไม่ได้ยิน

ในฝันของไมค์
เขากำลังยืนคุยกับรุ่นพี่สาวสวยที่เขาปลาบปลื้มมานาน หรือ รุ่นพี่ส้ม
อย่างสนุกสนานในโรงเรียนเอกชนที่เขากับรุ่นพี่ส้มเรียนอยู่ด้วยกัน จนบรรดาแฟนคลับเหล่านั้นอิจฉา
"พี่ส้มครับ"เขาถามเสียงหวาน
"จร๊ะ"พี่ส้มยิ้มรับ
"พี่ส้มมีแฟนหรือยังครับ?"ครั้งนีเเขาถามด้วยเสียงจริงจัง
"ยังจร๊ะ"ไมค์รู้อยู่เเล้วว่าสาวดีกรีร้อนเเรงอย่างนี้จะว่างเเน่หรือ
"พี่ส้มผมขอเป็นคนนั้นได้มั้ยครับ"ไมค์กุมมือพี่ส้มเเน่นสายตาสือความหมายลึกซึ้งเต็มที่
"นี้!คิดว่าตัวเองเเน่นักหรือไง!!"รุ่นพี่หลันแฟนเก่าของพี่ส้มกระชากอย่างเเรงจนหน้าหัน
"ผมไม่ได้ถามรุ่นพี่หลัน"ไมค์ตอกกลับจนรุ่นพี่หลันหน้าหงาย
"แก!อย่าคิดว่าเเค่เรียนเก่งเเล้วหน้าตาดูดีหน่อยเดียวจะริมาจีบแฟนกูนะเว้ย!!!"รุ่นพี่หลันโวยวายลั่นโรงเรียน
"เออ...พี่ส้มพี่หลั่นเขาว่างท่าว่างทางราวเจ้าของทั้งๆที่พี่เขี่ยเขานานเเล้วนี้ครับ"ไมค์เเสยะยิ้ม
"แกอย่าอยู่เลย!!"rรุ่นพพี่หลั่นทำท่าจะเข้ามาต่อย
เเต่ทุกอย่างทั้งหมดดับวูบลง
"เเม่"ไมค์ตื่นองเเม่ที่ยิ้มหวานให้
"..."เเม่เพียงเเค่มองด้วยเเววตาเศร้าสร้อยราวกับผิดหวัง
"เเม่ไม่ใช่นะ บอลนะบังคับผมให้ดื่ม"ไมค์เด้งตัวขึ้นมาอธิยบาย 
เเต่ความเจ็บปวดที่เเล่นตามหัวทำให้เขาชะงัก
"นอนไปเถอะลูก"เเม่เดินออกไป