ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่3 The Centurie
"เวรนช์!!"รูเน่ตะโกนมาแต่ไกล เวรนช์ซึ่งก้มหน้าก้มตาซ่อมคอมอยู่หันมองตามเสียง
"อ้าวว่าไงรูเน่?"เจ้าตัวถาม
"นายใช้โค้ดเนมใช่มั้ยตอนเนี้ย?"รูเน่ถามซึ่งๆหน้า
"ใช่ ทำไมหรอ?"เวรนช์หันมามอง จู่ๆรูเน่ถามเค้าเรื่องนี้ทำไมกัน?
"ชั้นอยากใช้มั่งล่ะ?ได้ป่ะ?"นางทำหน้าอ้อน
"ได้ แต่ใช้เฉพาะเวลาอยู่กับพวกเราเดดเซคนะ"เวรนช์อนุญาติแล้วถามต่อ"คิดไว้รึยัง"
"อื้อ!"
ห้องโถง
"โค้ดเนม!!!"ทุกคนตะโกนพร้อมกัน นึกไม่ถึงเด็กอายุ15อย่างรูเน่บ้าพอจะใช้โค้ดเนมเหมือนเวรนช์
"ค่ะ หนูมีโค้ดเนมแล้ว"รูเน่พยักหน้า
"ชื่อไรล่ะ?"จอชถาม
"เซนจูรี่(Centurie)"รูเน่ตอบ
"เป็นชื่อที่ดีมากเลยรุน เอ้อ!ต้องเรียก"เซน"สินะ ลืมไปโทษที"ลิลลิมอนว่า
"คิดได้ยังไงเนี่ยรุน เอ้ย!ไม่ใช่!คิดได้ยังไงเนี่ยเซน ไอเดียพาตายชัดๆเลยให้ตายสิ!-เอตต้า!"เมโลเอตต้าว่าพลางถอนหายใจ เธอเป็นคนไม่ค่อยรับมุกแถมจริงจัง เลยไม่ค่อยเห็นด้วยนัก
"ช่างชั้นน่า ช่วยให้พ้นยัยนั่--- เอ่อ...ไม่พูดดีกว่า..."รูเน่ว่า
"สรุป ใครอนุมัติมั่งวะ?ชั้นคนนึง"เวรนช์ว่าพลางเอานิ้วโป้งชี้ตัวเอง
"ชั้น"โฮราทิโอ้ยกมือคนแรก
"ชั้นด้วย"ลิลลิมอนยกตาม
"อนุมัติสิโว้ย รอไร"มาคัสยกมือบ้าง
"ไม่อนุมัติก็บ้าแล้ว หนูรุน เอ้ย!หนูเซนออกจะน่ารัก"ซิทาร่าว่า
"......."จอชไม่พูด แต่ยกมือ
"หนูเห็นด้วยค่ะ ให้พี่รูเน่ใช้ชื่อปลอมเวลาอยู่กับสมาชิกเดดเซคปลอดภัยที่สุด"สโนว์เฟลคลงคะแนนทันที
"เสียงข้างมากอีกแล้ว...ตามใจ...ชั้นเอาด้วย...-เอตต้า"เมโลเอตต้าไม่ชอบการที่ตัวเองต้องเป็นฝ่ายค้านอยู่คนเดียว เลยจำใจยกมือ
"คะแนนเป็นเอกฉันท์ เธอใช้ชื่อนี้ได้"เวรนช์ว่าพลางลูบหัวรูเน่ ขออภัย!!เซนจูรี่ แล้วพาไปนอกฐานไปกินโดนัทซักหน่อย
ร้าน10Donut(เทน โดนัท)
เซนจูรี่นั่งกินโดนัทสบายใจเฉิบ เวรนช์เองก็นั่งเขี่ยโทรศัพท์ แล้วไปเจอบางอย่างเข้า
"เซน!ดูนี่สิ!"เวรนช์เอาจอโทรศัพท์ไปจ่อหน้าเซนจูรี่
"เห้ย?ข่าวอะไรน่ะ เกี่ยวกับลูซามิเน่หรอ?"เซนจูรี่หน้าซีดทันทีเมื่อเห็นฉากหลังเป็นที่ตั้งมูลนิธิอีเทอร์
"ไม่เกี่ยวหรอก แต่เกิดขึ้นที่มูลนิธิอีเทอร์ มีพนักงานโดนฆ่า แถมเป็นการฆ่าปิดปากด้วย"เวรนช์ว่า
"รู้ได้ไงว่าฆ่าปิดปาก"เซนจูรี่ถามง่าวๆ
"งั้นชั้นจะอ่านให้ฟัง พนักงานคนนี้ดันไปรู้ความลับของการเปิดอัลตร้าเวิร์มโฮลเข้า เลยโดนเก็บน่ะ"นายประแจว่า
"หว๋า"รูเน่หน้าซีด
"ชั้นว่าเลิกพูดแค่นี้แล้วกลับบ้านเถอะ"เวรนช์ว่าแล้วเดินไปจ่ายค่าโดนัทจากนั้นก็พาเซนจูรี่แว้นกลับบ้าน
รังลับองค์กรเดดเซค พิกัด โรงรถนายประแจ
เวรนช์แอบสงสัยเหมือนกันว่าทำไมรูเน่เลือกชื่อเซนจูรี่ทั้งๆที่ชื่ออื่นมีตั้งเยอะ แต่ก็ไม่กล้าถาม แต่เห็นรูเน่หยิบเอารูปๆนึงออกมาจึงสงสัย
"รูปบลัดมูนนี่นา ถ่ายกับดีฟอลท์ซะด้วย ( 0 0 )"เค้าว่าอย่างตื่นเต้น ทั้งนี้เพราะ"บลัดมูน"หรือ"รีเรย์ สเคลเตอร์"นั้น เป็นเกรย์แฮตมืออาชีพในดวงใจสมัยเค้าเด็กๆนั่นเอง
"บลัดมูนเป็นแม่ชั้น...เค้าโดนทีโบนส์ฆ่าตาย"รูเน่ตอบพลางก้มหน้า
"ทีโบนส์ ตาแก่นั่นน่ะหรอ? ( ? ? )"เวรนช์ว่า เค้าตกใจมาก และขณะเดียวกันก็งงมากเช่นกัน
"ใช่"รูเน่ตอบพลางกำมือแน่น
"แม่เธอโดนทีโบนส์ฆ่ายังไงหรอ?"เค้าถาม
"ปล่อยแก๊สพิษทั่วบ้าน แต่แม่อยากให้ชั้นกับลุ---เอ้อ...ดีฟอลท์รอดเลยถีบออกนอกห้องแล้วส่งข้อมูลไปให้เด็กผู้ชายชื่อเรจินอลด์ โอบิสัน"แค่นั่นแหละ เวรนช์สะดุ้งเฮือก ตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้เค้าเพิ่งรู้ว่า เด็กผู้หญิงที่เคยเล่นด้วยกันบ่อยๆในวัยเด็ก ที่มาขอข้อมูลในแฟลชไดรฟ์ตอนเค้าอายุ10ขวบ ซึ่งนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้เจอกัน ตอนนี้เธออยู่ต่อหน้าเค้าแล้ว!!
แต่เค้าก็ไม่คิดจะพูด เพราะไม่อยากบอกรูเน่ จะรอให้เธอรู้เอง
"เวรนช์?มีอะไรรึเปล่า?"รูเน่ถาม เค้าเลยรู้สึกตัว
"ง่วงนิดหน่อยน่ะ ไปหากาแฟกินกันมั้ย? ( ^ ^ ) "เค้าแถหน้าด้านๆ
"ของชั้นขอน้ำส้มนะ สดชื่นกว่ากาแฟเยอะเลย"รูเน่ว่า เวรนช์ทำหน้างง
"จริงเด่ะ บังเอิญตั้งแต่เด็กจนโตยังไม่เคยกินน้ำส้มอ่ะ ( 0 0 ) "เค้าว่า รูเน่ทำหน้าเอ๋อแดก
"หา!?อายุตั้ง20ยังไม่เคยกินน้ำส้ม!?"นางสะดุ้งเฮือก
"เออ ปกติตอนเด็กก็ไม่กินส้มอยู่แล้วด้วย ( = = ) "เค้าว่า
"ชั้นก็กินน้ำส้มแต่ไม่กินผลส้ม"รูเน่ว่า
"เธอนี่ท่าจะบ้า กินน้ำส้ม แต่ไม่กินส้ม ( - - ) "เวรนช์ว่าพลางหัวเราะ พอทีเหอะเรื่องส้มเนี่ย จะไปเดทกันได้รึยังยะ!!
"เลิกคุยเรื่องส้มเหอะ อยากเที่ยวแล้ว"รูเน่ว่า ทั้งๆที่เมื่อกี้เพิ่งเที่ยวไปหยกๆ
"ชอบเที่ยวจริงนะ เอาเถอะ ไปก็ไป!ไปแถวๆไชน่าทาวน์ซักหน่อย"เวรนช์ว่า
หลังจากนั้นเค้าก็พารูเน่แว้นไปไชน่าทาวน์ใกล้ๆ เมื่อมาถึงก็พาไปนั่งกินบะหมี่
ขณะเดียวกัน ร้านรับทำนาฬิกาฝั่งตรงข้าม
หญิงหน้าสวยหุ่นดีร่างสูงผมยาวสีบลอนด์กำลังแอบดูรูเน่อยู่ เห็นสวยใสไร้รอยย่นงี้แต่ความจริงเธออายุ40แล้ว!!เธอกำลังรอเครื่องประดับที่สั่งทำไว้เลยส่องรูเน่เป็นการฆ่าเวลาซะเลย เธอคือลูซามิเน่ ตัวร้ายแสนสวยของเรานั่นเอง!!
"เด็กคนนั้นดูมีความสุขเมื่อไม่เจอหน้าชั้นดีนะเนี่ย หึๆๆ เอ๊ะ?ว่าแต่ตานั่นเป็นใครกันน่ะ?"
ลูซามิเน่เห็นเวรนช์เข้า จึงสงสัย เธอมองดูเค้าอยู่ชั่วครู่ แล้วเธอก็สังเกตุหน้ากากของเค้า(ที่อยู่ในมือซ้ายรูเน่) จึงนึกขึ้นได้
"อ๋อ...เวรนช์ สมาชิกเดดเซคนี่เองสินะ มิน่าล่ะถึงได้คุ้นนัก"เธอว่า
เธอมีความขุ่นเคืองใจกับสมาชิกเดดเซค เพราะมูลนิธิของเธอเคยโดนพวกเค้าแฮคจนข้อมูลทุกอย่างหายไปจนหมด
"เดดเซค...พวกแกบังอาจลบข้อมูลจนหมด...ชั้น...จะกำจัด...พวกแกให้ได้..."ลูซามิเน่มองเวรนช์อย่างเคียดแค้นทั้งยังกำมือแน่น จนแม่ค้าเรียก
"เสร็จแล้วค่ะคุณหญิง"แม่ค้าว่า ลูซามิเน่จ่ายค่านาฬิกาแล้วตรงไปที่ร้านบะหมี่
ร้านบะหมี่
เวรนช์กับรูเน่นั่งเมาท์กันเพลินปาก ลูซามิเน่ตรงเข้ามา
"นี่พวกเธอ"เจ้าหล่อนว่า รูเน่สะดุ้งเฮือกแล้ววิ่งไปหลบข้างหลังเวรนช์
"สวัสดีครับ"เวรนช์ทักทาย
"คุณคงจะเป็นเวรนช์ ช่างซ่อมคอมชื่อดังสินะคะ คือเด็กคนนั้นเกี่ยวอะไรกับคุณรึเปล่าคะ?"ลูซามิเน่ถาม
"ผมเองแหละครับ เด็กคนนี้เป็นเด็กในการดูแล...ไม่สิ...เป็นรุ่นน้องและเพื่อนของผมน่ะครับ"เค้าว่าอย่างสุภาพ ลูซามิเน่ยิ้มหวาน
"คือชั้นมีของมาให้เด็กคนนี้น่ะค่ะ"ว่าแล้วเธอก็ยื่นนาฬิกา(ที่เตี๊ยมไว้)ให้รูเน่
รูเน่รับมาดู มันเป็นสร้อยนาฬิกาพกพาสีชมพูมีดาวสีทองอยู่ตรงกลาง แถมติดปีกด้วย
"นาฬิกาพกพาหรอ?สวยดีนี่"เวรนช์ว่าแล้วก็เอามาใส่ให้รูเน่ แม่นางเอกจอมเปิ่นหน้าแดงนิดๆ
เด็กนี่ชอบเวรนช์สินะ ไอ้หมอนี่ก็ดูจะห่วงและแคร์มาก งั้นก็หวานล่ะ หึๆๆ
ลูซามิเน่คิดแผนร้ายเอาไว้นี่เอง มิน่าถึงได้เอานาฬิกามาเอาใจรูเน่ จริงๆเล้ย
"งั้นชั้นกลับก่อนนะ มีงานน่ะค่ะ"เธอว่าแล้วกลับไปบ้าน ทั้ง2สงสัยนิดๆแต่ก็ไม่คิดอะไร
"เราก็รีบๆเที่ยวแล้วกลับเถอะ"เวรนช์ว่า รูเน่พยักหน้าแล้วกินบะหมี่ต่อ
หลังจากนั้น รังลับองค์กรเดดเซค
"มาแล้วหรอ ไอ้ประแจ?"จอชว่าพลางหันมาทำหน้าโหดใส่
"อึ๋ย เชี่ยไรวะไอ้จอช สยองชิหาย"เวรนช์ว่าเข้าให้
"มึงลืมหรอวันนี้น้องซิทาร่ามาอ่ะ!มึงดันไม่อยู่ซะนี่!กรูนี่โดนเจ๊วีนซะหูชาไปเป็นชั่วโมง!ฉอดๆๆๆๆๆๆๆๆ!แว้ดๆๆๆ!@#$%^&*!"จอชได้ทีบ่นเป็นชุดเหมือนเคย เวรนช์ทำคอย่น
"ขอโต้ด-*-"
"มันใช่เรื่องที่ควรตีกันมั้ย ว่าแต่น้องซิทาร่าใครอ่ะ?"เซนจูรี่ถาม
"ฮันเตอร์ ดาแวน โค้ดเนม Hunter the Anarchist ยัยตัวป่วนระดับชาติ"จอชตอบ
"อ๋อ!แฮคเกอร์เร่ร่อนที่ดังๆแล้วก็เทพๆใช่มั้ย!ที่เป็นนักสืบต๊อกต๋อยไขคดีไม่เคยพลาดอ่ะ!!"ยัยเตี้ยถาม จอชพยักหน้า ส่วนประแจก็เสริม
"น้องสาวซิทาร่า คู่หูคู่บ้าจอมกัดของโฮราทิโอ้ ลูกศิษย์มาคัส"
"อยากเจอจัง!"เซนจูรี่นางตาเป็นประกายทันที
"เดี๋ยวคงมา"2หน่อว่า ทันใดนั้นได้ยินเสียงซิทาร่าตะโกนมา
"อิประแจยยยยยยยยยยยยยยย์!!!!!!!!!!!!"
"นึกแล้วเชียว ป่ะ"เวรนช์ชวน อีก2คนตามเข้าไปในรังลับ
กลางโถง
"สวัสดีเตอร์ ไม่เจอกันนานเธอนี่ยังรั่วเหมือนเดิมนะ"โฮราทิโอ้เมาท์กับเด็กผู้หญิงวัยรุ่นแต่งชุดไอเดน เพียสเป็นเชิงแซว เจ้าหล่อนหันหน้าหนีเอาหมวกลงบังหน้าทั้งๆที่ใส่ผ้าปิดปากเอาไว้อยู่แล้ว
"เ_ือก"นางตอบสั้นๆ
ถึงฮันเตอร์จะดูขรึมๆแต่สันดานจริงๆนั้นคือ...
โคตรรั่ว
"ว้าว ฮันเตอร์ เดอะ อนาคิสต์ เอเคเอดีเทคทีฟรูบี้โรสนี่นา!!"รูเน่โผล่มา ฮันเตอร์มองนิ่งๆ
"หลานดีฟอลท์สินะ"นางว่า ประแจสะดุ้งเฮือก
"รู้ได้ไง"
"ชั้นเป็นนักสืบนะพี่ชาย ดีฟอลท์ขอให้สืบและตามดูว่าหลานเค้าอยู่ไหน ปลอดภัยมั้ย"
"แล้วก็สืบพบว่าที่นี่?"จอชว่า
"เลยกลับมา?"มาคัสเสริม
"ใช่ และชั้นก็อยากเจอพี่ๆด้วย"
ซิทาร่าเข้ากอดน้อง พูดต้อนรับประโยคเดียว
"ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะแฮนนา"
ฮันเตอร์ยิ้มให้พี่สาวอยู่ใต้ผ้าปิดปาก
อีกด้าน
"นั่นมันรูบี้โรสนี่"ลูซามิเน่ซุ่มตามเคย
"คุณหญิงครับ ผมว่ามันเป็นกขค.ชิ้นเบ้อเร่อเลย"เซาโบบอก
"แหง ชั้นได้ข่าวว่าไอ้เด็กนั่นเคยฆ่าctOSตายเป็นเบือ ด้วยปืนพกกระบอกเดียว"
"งั้นเราต้องกำจัดมันสินะครับ"
"ใช่ เราจะจัดการเดดเซคไม่ได้ถ้ามีไอ้เด็กเชี้ยนี่ คอยดูเถอะ รูนาเอลล่า ดี สเคลเตอร์ เธอต้องเป็นของชั้น 555555555555555555555555555+!!!!"
เสียงหัวเราะโหดร้ายของลูซามิเน่ก้องไปทั่ว งานนี้หายนะกำลังจะมาเยือน
------------------------------------------------------------------------------------------------
เอาแล้วสิคะ งานนี้ลูซามิเน่เอาจริงล่ะ รูเน่จะรอดมั้ยเนี่ย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น