Wrench the Hacker : บ้าบรรลัย แฮคเกอร์จอมเพี้ยน

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่2 ยูคิอนนะ

เช้าอันสดใส รูเน่ปลุกเวรนช์จนตกเตียงตามเคย

"เออๆๆ!กูไปเดี๋ยวนี้แหละ!!"เวรนช์โวยวายพลางไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วลากรูเน่ไปโรงรถ

ห้องโถงองค์กรเดดเซค

นายจอชกำลังหลับเพลิน แต่แล้ว!!!

ผ่าง!!!!!!

รูเน่ตีฆ้องยักษ์ปลุกจนได้ จอชตกใจตื่นจนตกเก้าอี้

"ปลุกทำไมฟะ!!!ตกใจหมด!!!"จอชโวยพลางลุกขึ้นอย่างยากเย็น

"เวรนช์ถามหานายอ่ะ"รูเน่ว่าพลางลากจอชไปโรงรถ

"ไอ้ประแจอีกแล้ว...."จอชบ่น

โรงรถนายประแจ

"ไงจอช มาแล้วหรอ?"เวรนช์ถามพลางซ่อมซีพียู(ซ่อมเพื่อ?)

"มีไรวะ เรียกกูแต่เช้าเลย?"จอชถามพลางหาวหวอด

"ก็ไม่มีไรหรอก แค่ชั้นจะถามว่า เรื่องชิปไปถึงไหนแล้ว?"

"ไม่คืบหน้าว่ะ แม่งพวกctOSร้ายชิหัย มันใส่โปรแกรมไวรัสไว้ด้วย  เ_ี้ยเอ๊ย แม่งคอมกูไปเลย เพราะมึงแท้ๆ"จอชว่าพลางเขม่น

"แย่เลยนะ เดี๋ยวกูซ่อมให้ รูเน่!ไปเอาลังเครื่องมือมาดิ๊!"เวรนช์สั่งแล้วลากจอชไปตรงคอม รูเน่ยกลังเครื่องมือตามไป

มุมคอมนายสากกะเบือ

รูเน่นั่งมองพลางหยิบเครื่องมือให้เรื่อยๆ

งานวันนี้จอชต้องใช้คอมนานกว่าปกติ เลยไม่แปลกที่จะหัวเสีย

"ชั้นขอฟังเพลงได้มะ?"รูเน่ถาม

"เพลงไร..."เวรนช์ถามคืน

"ยาพิษ..."รูเน่ตอบ

"เพลงไรฟะชื่อพิลึกเป็นบ้า?"จอชทำหน้างง

"เปิดสิ เดี๋ยวฟังด้วย"เวรนช์อนุญาติ รูเน่จึงเปิดเพลงสะ

"เออ มันส์ดีแฮะ"เวรนช์ว่า

"OST.สงครามไฮสคูลน่ะ"รูเน่ว่า
"ใครถาม"จอชว่าเข้าให้

"ซ่อมคอมต่อเถอะ"เวรนช์ว่า

หลังจากนั้น2ชั่วโมง

"เสร็จแล้ว โอ๊ย เหนื่อย!"เวรนช์บ่น รูเน่เดินออกไป

"แค่นี้ว่าเหนื่อย ชั้นดิต้องเขียนภาษาซีทั้งวัน"จอชว่า

"รูเน่ไปไหน?"เวรนช์มองหาทันที

"เล่นเกมอยู่มั้ง?"จอชพูดมั่วๆ เวรนช์ตบกบาล

"เกมโพ่งมึงสิไอ้สากกะเบือ!บ้าน(รังลับ)เรามีเกมที่ไหนวะ!"เวรนช์ด่าแล้วตบกบาลซ้ำอีกที

"กลับมาแล้วค่า"รูเน่เดินเข้ามากับซิทาร่า

"ซิทาร่า!เธอเอาเด็กชั้นไปไหนมาเนี่ย!!!"เวรนช์ด่าเข้าให้

"พาไปกินขนมน่ะ"ซิทาร่าว่า

"ถึงยังงั้นก็เหอะ!!"เวรนช์ว่าแล้วพารูเน่กลับไปที่โรงรถ

"เวรนช์...เป็นไรอ่ะ?"รูเน่ถามพลางมองหน้า

"ฟังนะ...ถ้าจะออกไปไหนกับใคร ให้บอกชั้นก่อน ถ้าเกิดเธอหายตัวไปชั้นจะทำยังไงอ่ะ!"เวรนช์ว่าโดยไม่รู้ตัวว่าเป็นห่วง

"นี่นาย...ห่วงชั้นหรอ?"รูเน่มองหน้าแบบงงๆ

"ห๊ะ!!"เวรนช์ตาเป็นรูปเครื่องหมายตกใจ แล้วจึงถอยห่างออกมา แล้วเดินออกไปนอกฐาน

เค้าขับมอเตอร์ไซค์แว้นกลับไปที่แรกที่เจอรูเน่ กลับที่สะพานโกลเดนเกทที่โรเอลตาย

"หึๆ...เรื่องรูเน่น่ะ...ก็ไม่อยากสนหรอกนะ...แต่ทำไงได้...เลี่ยงไม่ได้ก็ต้องเลี้ยง...แต่นับวันชักจะเริ่มแคร์ไอ้เด็กบ้านี่แล้วซี...ตูเป็นไรไปหว่า....ใครรู้ช่วยบอกที!!!"เค้าตะโกนลั่น โชคดีที่ตอนนี้ที่นี่ไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่นนอกจากเค้า แต่ทว่า

"ก็เพราะคุณน่ะ รักเด็กคนนั้นไงคะ คุณรักพี่รูเน่มากนะคะ ข้ารู้ดีค่ะ"เสียงเด็กผู้หญิงที่ติดจะโลลิดังขึ้น
"ใครน่ะ!"เวรนช์หันไปมอง แล้วก็พบกับยูคิอนนะ

"บ้าน่า ที่นี่ซานฟรานซิสโก จู่ๆมียูคิอนนะได้ไงวะ?โยไคมีเฉพาะที่ญี่ปุ่นไม่ใช่หรอ?"เวรนช์ว่าพลางถอยกรูด เพราะนอกจากสัตว์แล้ว เค้า(แอบ)กลัวผีมากๆ

"เค้าชื่อสโนว์เฟลค เป็นภูติประจำตัวชั้นน่ะ เวรนช์...นายแคร์ชั้นจริงหรอ?"รูเน่โผล่มาจากไหนไม่รู้พลางถาม

"รูเน่!?อึก...ใช่...ชั้นห่วงเธอ..."เวรนช์ว่าแล้วเข้าไปกอดรูเน่

"ขอโทษนะ...ที่ไม่เคยเทคแคร์เธอเลยน่ะ"เค้าว่า

"ไม่เป็นไร..."รูเน่ตอบ

"เวรนช์ซัง"สโนว์เฟลคเรียก

"อะไรรึ?"เวรนช์ถาม

"ขอข้า...ไปอยู่ด้วย...ในนามน้องสาวของพี่รูเน่ได้มั้ยคะ?"สโนว์เฟลคว่า

เวรนช์อึ้งเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ตอบว่า

"ได้สิ...เธอก็รักเค้าเหมือนพี่สาวไม่ใช่หรอ?ชั้นไม่ชอบการพรากพี่พรากน้องสะด้วยสิ เอาเป็นว่า...ยินดีต้อนรับสู่เดดเซค ต่อไปนี้พวกเธอทั้งคู่ คือแฮคเกอร์องค์กรเดดเซค!"

สโนว์เฟลคตาค้างก่อนจะยิ้มออกมาแล้วตอบว่า

"จริงหรอคะ?เวรนช์ซัง?ข้าอยู่กับพี่รูเน่ได้จริงๆใช่มั้ยคะ?ขอบคุณค่ะ!ข้าจะไม่ลืมบุญคุณเลยค่ะ!!"

"เวรนช์ แต่ตอนนี้น่ะ ช่วยทำเหมือนปกติไปก่อนได้มั้ย แค่ภายนอก ชั้นไม่อยากให้พวกลิลลี่รู้"รูเน่ถาม

"หืม?เอาจริงดิ?แต่ช่างเถอะ...ชั้นตกลง"เวรนช์ว่า แล้วเค้าก็เอาแล็ปท็อปกับโทร์ศัพท์มือถือ(ที่จิ๊กมาจากล็อตของสำหรับเด็กใหม่)ออกมายื่นให้ทั้งคู่

"ขอบใจมาก"รูเน่ว่า

"กลับเถอะ"

ณ รังลับองค์กรเดดเซค

"ว้าว น้องสาวรูเน่หรอ?น่ารักจัง"ทุกคนมองสโนว์เฟลคเป็นตาเดียว

"ข้า...เอ่อ...หนูชื่อสโนว์เฟลคค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"สโนว์เฟลคแนะนำตัว

"ชั้น ซิทาร่า ดาแวนจ้ะ หวานใจตรงนี้คือจอช เอเคเอ ฮอตซอส เจ้าแว่นนี่มาคัส ฮอลโลเวย์ ส่วนคาซาโนวาตรงนี้ก็โฮราทิโอ้ คาร์ลินจ้ะ"ซิทาร่าแนะนำทั้งตนเองและเพื่อนๆ

"ฝากด้วยนะคะทุกคน สโนว์เฟลคยังเด็ก ยังไม่ค่อยรู้เรื่องค่ะ"รูเน่ว่า

"ไว้ใจได้เลยจ้ะ^^"ซิทาร่าว่าแล้วก็เอารูเน่มานั่งกอดเหมือนตุ๊กตา

"แหงะ...อีกแล้ว...-*-"รูเน่ว่า นายประแจหัวเสียทันที

"ซิทาร่า...จะกอดเด็กเค้าขอเค้ารึยังวะ?ปล่อยรูเน่ ณ-บัด-นาวเลยเฟ้ย"เวรนช์ว่า ซิทาร่ามองอย่างไม่สบอารมณ์

"ก็หนูรุนน่ารักอ่ะ ทำไมชั้นต้องปล่อยด้วยล่ะ นายไม่ชอบเด็กไม่ใช่หรอ? มีปัญหาไรป่ะเวรนช์?"ไม่ว่าเปล่า ยังเอาไฟฉายส่องหน้าด้วย

"ไม่เผือก!หุบปากแล้วเอาไฟฉายลงกูแสบตาไอ่สั*!!"เวรนช์ตะโกนด่า ซิทาร่าเอาไฟฉายลงแล้วปล่อยรูเน่จากนั้นจึงเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

"ยังไงก็...ช่วยหน่อยเถ๊อะ!รับสโนว์เฟลคไว้ในบ้านคงไม่มีใครขัดข้องใช่มั้ยวะ?"เวรนช์ถาม

"ไม่ขัดเว๊ย"มาคัสว่า

"ไม่ขัด..."จอชโต้วาที

"ขัดไปแล้วได้อะไรล่ะ?ไม่ใช่ห้องน้ำ!"โฮราทิโอ้ออกความเห็นพลางปล่อยมุก

"ขอบคุณค่ะ!หนูจะไม่ลืมเลยค่ะ!"สโนว์เฟลคว่าพลางหยิบเอาหวีที่มีลักษณะคล้ายน้ำแข็งออกมา

"หวีหรอ?"เวรนช์มองแบบงงๆ

"ของสำคัญของสโนว์เฟลค เป็นของที่ได้มาจากปู่"รูเน่ตอบ

"อ้อ..."เวรนช์ว่า

"ท่านปู่...หนูได้เจอพี่แล้วนะคะ..."สโนว์เฟลคพูดกับหวีของเธอ ทุกคนอมยิ้มไปตามๆกันอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่เว้นกระทั่งจอช สากกะเบือยิ้มยากประจำองค์กร

"งั้น...ไปรอที่โรงรถนะ..."เวรนช์ว่าแล้วพาพวกรูเน่ไปอยู่ในโรงรถ

------------------------------------------------------------------------------------

กรี้ดดดดดดดดดดด!!!!!!!สโนว์เฟลคโคตรน่ารักอ่ะ!!ขอโทษนะคะที่ไม่ได้มาอัพตอนใหม่เลย แต่ที่ดีใจกว่าเรื่องนี้ก็คือเรื่องที่เวรนช์แคร์รูเน่แล้วค่ะ!!!เทวดามารมาโปรดจริงจริ๊ง!!!