กาลเวลาชะตาเกี้ยวรัก (ฉบับแก้ใหม่)

หน่วยรบพิเศษอย่างเธอจะกำลังช่วยเหลือผู้คนทั้งหลายให้พ้นความตาย ยอมสละร่างกายเพื่อคนอื่น เพราะเธอเองก็สูญเสียคนรักในระหว่างปฏิบัติหน้าที่จึงไม่คิดมีชีวิตอยู่ต่อ ด้วยขณะที่เธอกำลังจะตายกลับมีปรารถนาบางอย่างเกิดขึ้นในใจ กาลเวลาช่วยนำพาชะตาสู่สถานที่ที่ไม่รู้จักสานต่อบุพเพอีกครั้ง นำวิญญาณไปสู่ร่างหญิงสาวชาวบ้านธรรมดาสามัญอ่อนแอซึ่งกำลังถูกทำร้ายขู่เข็ญปางตาย

ตระกูลหนึ่งบีบบังคับให้นางต้องโกหกคนทั้งหล้า แอบอ้างว่าเป็นบุตรีของพวกเขา เพื่อเข้าพิธีสมรสที่ฮ่องเต้ทรงพระราชทานให้แต่งกับอู๋เทียนหยา 

แต่เขา...เป็นบุรุษที่ได้ชื่อว่า เห็นผู้คนรอบกายเป็นเพียงอากาศไร้ค่าในสายตา แล้วนางต้องมาพบคนเช่นนี้ อีกทั้งตลอดเวลานั้นนางมักถูกลอบทำร้ายบ้าง ลอบฆ่าบ้าง 

ประเดี๋ยวก่อน

นางเป็นเพียงหญิงชาวบ้านที่บอบบางนะ ทำไมถึงต้องอยากให้ตายนักเล่า!

“ข้าเดินเองได้ ไม่เห็นต้องจูงเลย”

“มือเจ้ามันไม่ธรรมดา ก่อเรื่องได้ไม่เว้น” เทียนหยาดึงนางนั่งลงเก้าอี้ข้างๆ ก่อนจะหยิบขวดดินเผาเคลือบมาเทผงสีขาวออก หมายจะป้ายยาให้ หากไม่ทำจะหาว่าไร้น้ำใจ แต่เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าเหตุต้องเปลืองแรงตัวเอง ทั้งที่จะปล่อยนางไปตามมีตามเกิดแท้ๆ

ยุ่นฉานชักมือหลุด ถามอย่างแปลกใจ “ท่านจะทำอะไร”

เทียนหยาเหลือบสายมองใบหน้านางด้วยแววตาแข็งขึง พร้อมกับขมวดคิ้วไม่พอใจ กล่าวย้อนนางว่า 

“คนจะฆ่ากัน เขานั่งด้วยรึ หรือดาบนั่นฟันสมองเจ้าไปแล้ว จะทายาน่ะสิ”

เป็นแต่เหน็บคนอื่นรึไร!

“หันหลังแล้วถอดเสื้อออก”

ยุ่นฉานตะลึงงัน เบิกตาโตหัวใจหล่นวูบหายไปกับธรณี 

“หา!! ท่านมาเพราะการนี้หรือไร ไม่เอาหรอก” นางผ่อนเสียงเบา กอดตัวแน่น มองเทียนหยาด้วยสายตาระแวดระวัง “ดูอะไรบ่อยนักหนา”