ทาสสุดเกรียน ที่โลกต่างมิติ

ณ โรงเรียนแห่งหนึ่งบนโลกใบนี้

[อ้ากก!!...อ้า

ปล่อยฉันไปเถอะฉันไม่ตั้งใจทำร้ายแกซักหน่อย]

เสียงร้องของชายคนนึง ที่กำลังร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างมาก

[หึ...ไม่ได้ตั้งใจหรอ..นัดมาหลังโรงเรียนแล้วอยู่ๆก็มาต่อยกันอีก เนี้ยหรอที่เรียกว่าไม่ได้ตั้งใจ หาาาา!!]

ชายหนุ่มอีกคนพูดด้วยท่าที ที่เรียกได้ว่าถ้ามีคนมาเห็นก็คงบอกว่า หน้าตาเอ็ง ''กวนทีนน" มากๆ

[อึก!! ขะ..ขอโทษษษ]

ชายหนุ่มก็ร้องออกมาและกราบชายที่อยู่ตรงหน้า

[อาเครรรร ฉันไม่ทำอะไรนาย"หลอก"น่าาา จริมๆนะ จากใจเลย!!]

ชายหนุ่มพูดขณะเสยะยิ้มอย่างกะ"ตัวร้าย" ในอนิเมะ

[จะ..จริงๆหรอ ขอบคุณนะๆๆๆๆๆ]

ชายหนุ่มร้องไห้ออกมาแล้วก็พูดคำว่าขอบคุณซ้ำไปซ้ำมา

[จริง!!!]

แล้วชายหนุ่มก็เสยะยิ้มออกมา แล้วยกเท้าขึ้นมาเตะเข้าที่หน้าท้องของชายหนุ่ม เตะซ้ำไปซ้ำมาเรื่อยๆ เรื่อยๆ

[อ้ากกกกกก!!...]

ชายหนุ่มที่โดนเตะก็ร้องด้วยเสียงโหยหวน (เวอร์ปายยย)

หลังจากร้องได้ซักพักก็สลบไปทั้งคราบน้ำตา

ชายหนุ่มที่อยู่ตรงนั้นก็ยิ้มออกมาด้วยสีหน้า หยั่งกะตัวร้าย

[เฮ้อหลับไปซะแล้วงั้นก็ช่วยไม่ได้จะปล่อยไปล่ะกัน มะ เดี้ยวพาไปหาอาจารย์]

แล้วชายหนุ่มก็เดินไป แล้วแบกชายที่สลบอยู่ไปส่งที่ห้องพยาบาล

สิ่งที่คุณเห็นมาอาจจะบอกว่า ทำไมโหดร้ายอย่างงี้ แต่ผมคิดว่าผมไม่ผิดน้าาา!? ผมแค่ป้องกันตัว

อยู่ๆก็ต่อยกัน ต่อยเลยนะ! ตั้งหมัดนึงเลยนะ!! ผมเลยเอาคืนอย่างที่เห็น

...

อ่ะ!! ลืมแนะนำตัว ผมเป็นพระเอกของเรื่องนี้คร้าบบ ผมเป็นเด็กหนุ่มสุขภาพดี คนนึง!!

หลังจากแนะนำตัวเสร็จเราก็กลับมาเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้กันดีกว่า ถ้าบอกว่าผมทำเกินไปไหม ในมุมมองของผม ผมว่า

ผมทำเกินไปจริงๆนั้นเหละ!! ฮะ ฮะ ฮะ... 

ช่างเรื่องนั้นเถอะ พูดแล้วก็เก๊กหน้าหล่อ (เก๊กเพื่อ!?)

อาา จากเรื่องที่เกิดขึ้นพวกคุณคงคิดว่า นิยายเรื่องนี้คงจะเป็นเรื่องที่คล้ายๆกับ การ์ตูนเรื่องนึง เรื่อง"เรียกผมว่าพิราบ"

อาไม่ใช่หรอกๆ อะบ่นมามากล่ะกลับเข้าเรื่องกันเถอะ!!

หลังจากเด็กหนุ่มได้ไปส่งคนที่เค้าได้ทำร้ายไปกับ"มือ"ไปที่ห้องพยาบาลแล้ว เค้าก็กำลังเดินกลับบ้านด้วยท่าทางชิวๆ เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น

หลังจากเดินไปซักพัก เค้าก็มาถึงย่านการค้าแห่งหนึ่งที่เป็นทางผ่านสำหรับไปบ้านเค้าเหมือนกับทุกที ระหว่างที่เค้ากำลังซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อ

อยู่ๆก็มีเสียงร้องออกมาจากหน้าร้านสะดวกซื้อ

[ช่วยด้วย ค่าาาาา!!

ปะ...ปล่อยฉันไปเถอะนะค่ะ!!]

ภาพที่ผมเห็นก็คือ ผู้ชายร่างกายใหญ่กำยำแข็งแรง กำลังรัดคอแล้วเอามีดขู่ผู้หญิงที่เหมือนกับคุณพนักงานบริษัทที่ร้องขอความช่วยเหลือออกมา

[เงียบ!! ถ้ายังไม่อยากตายก็เอาของมีค่ามาซะให้หมด]

แล้วเอามีดจ่อที่คอแล้วทำท่าเหมือนจะทิ่มลงไปได้ทุกเมื่อ

แล้วผู้หญิงคนที่เหมือนกับพนักงานบริษัทคนนั้นก็ทำท่าเหมือนจะร้องไห้ออกมา

อา...

ผมก็เป็นพวกแพ้น้ำตาผู้หญิงซะด้วยสิ งั้นจะช่วยสักหน่อยล่ะกัน

แล้วผมก็พูดออกมาว่า[เห ดูผู้ชายนิสัยไม่ดีคนนั้นสิทุกคน หน้าไม่อายเลยเนาะมาขู่ผู้หญิงอย่างงี้อ่ะ เนาะๆ]

ผมพูดแล้วเสยะยิ้มออกมา อะ!! มีอีกเรื่องนึงที่ลืมบอกตอนนี้มีคนมามุง อยู่เต็มไปหมดเลยล่ะ แต่ก็ไม่มีคนมาช่วยเลยสักคน

มีแต่พวกไม่ได้เรื่องทั้งนั้นเลย น้าาา กลับเข้าเรื่องกันดีกว่าา

พอชายร่างยักษ์ได้ยินก็มีเส้นเลือดปุด ขึ้นที่หน้าเลยล่ะ แล้วก็พูดว่า[ไอหนูอย่ากวนทีนให้มาก กลับไปดูดนมแม่ไป!!]

แล้วก็มองมาด้วยสีหน้าแบบเหยีดหยาม

พอผมได้ยินผมก็ตอบกลับไปว่า[อาา น่าเสียดายจังผมไม่มีแม่น่ะครับ...]

แล้วผมก็ทำหน้ากวนทีนน กลับไป

แล้วชายร่างยักษ์ก็ พูดว่า[เรื่องของเอ็งดิ ข้าแค่เปรียบเทียบกลับบ้านไป!!]

แล้วหันหน้ามาหาผู้หญิงแล้วขู่ต่อไป

พอผมเห็นว่าชายตรงหน้าไม่ได้สนใจผมแล้วผมก็สบโอกาส วิ่งเข้าไปปัดมีดออกจากมือ แล้วเตะตัดขา ต่อด้วยจับทุ่มข้ามหัว

แล้วชายคนนั้นก็สลบไป

พอผมเห็นอย่างนั้นก็ถอนหายใจเสียงดัง [ ฟู่ ]

[เป็นอะไรรึเปล่าครับคุณพี่สาว?]

ผมถามด้วยน้ำเสียงแบบเป็นมิตรแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน จริงๆนะ

พอผู้หญิงคนนั้นตั้งสติได้ก็กล่าวว่า

[ขอบคุณค่ะๆ ขอบคุณที่ช่วยนะค่ะ ฮึก..ฮึก ฮือออ]

แล้วผู้หญิงคนนั้นก็ร้องออกมา เพราะปลอดภัยแล้ว...สินะ

งั้นผมจะมาอธิบายว่าทำไมผมถึงล้มชายร่างยักษ์คนนั้นได้ เอาง่ายๆเลยตอนช่วง ม.ต้น ผมชอบดูพวกการ์ตูนแนวต่อสู้อยู่บ่อยๆ แล้วผมก็คิดว่ามันเท่

ผมเลยคิดว่าถ้าอยากจะเก่งแบบนั้นก็ต้องฝึกสินะ พอผมฝึกช่วงแรกๆผมก็ท้อ แต่พอผมผ่านช่วงนั้นไปได้ผมก็ฝึกทุกๆวัน ผลปรากฏว่าร่างกายผมแข็งแกร่ง

แต่กลับสู้ไม่เอาไหนเลย ที่ผมรู้เพราะผมเคยโดยพวกรุ่นพี่หาเรื่องอยู่บ่อยๆ ตอนแรกก็สู้ได้แต่พอโดนรุมมากๆผมก็แพ้ จนผมได้รู้ว่าถึงร่างกายจะแข็งแกร่ง

แต่ก็ใช่ว่าจะชนะเสมอไป พอผมคิดอย่างนั้นผมก็คิดขึ้นได้ว่า ถ้างั้นก็เรียนศิละปะการต่อสู้สิ พอคิดงั้นได้ผมก็เอาเงินที่สะสมได้จากการทำงานพิเศษ ไปเป็นทุนที่ไว้ใช้ในการเรียน เรียนไปเรียนมา ดันเพลิน!!เรียนไปซะทุกอย่างเลย เลยเป็นอย่างที่เห็นตอนนี้ล่...

พอผมกำลังจะพูดคำว่า"ล่ะครับ"อยู่ๆคนที่มามุงดู ก็ตะโกนออกมา[เฮ้ยไอหนุ่มระวังข้างหลัง!!]

พอผมได้ยินผมก็สงสัย อะไรข้างหลัง แล้วผมก็ได้ยินเสียงตะโกนจากข้างหลัง ว่า[ไปตายซะ!!!]ตอนที่ผมกำลังหันไปดู

ฉึก!!?

เสียงอะไรช่างไพเราะ...ผมประชดครับ พอมองลงไปตรงที่หน้าอกที่รู้สึก เจ็บจี๊ด! แปลกๆ ก็ได้รู้ว่า มีน้ำแดงๆไหลออกมาอยู่ตรงที่โดนมีดแทง

อะ!! นี้มัน!! นะ...น้ำแดงล่ะ น้ำแดง แหม่กำลังหิวน้ำเลย... ถ้าเป็นน้ำแดงจริงก็ดีไป แต่น่าเสียดายที่เป็นเลือด ของตูข้าา!!

ผมเริ่มรู้สึกร่างกายไม่มีแรงแล้วตากำลังจะปิดลง จากอาการเสียเลือดมาก แล้วผมก็ได้ยินเสียง หวอ ของตำรวจ... แล้วเจ้าโจรก็โดนจับไป

ผมยิ้มออกมาแล้วบ่นพึมพำเบาๆว่า[ฮะ ฮะ ตำรวจก็เงี้ย มาตอนจบ...] แล้วผมก็คิดว่าพวกคนที่มามุงเนี้ยก็ไม่ได้"ไร้ประโยชน์"ไปซะทุกคน

ยังมีคนที่โทรแจ้งตำรวจ แล้วก็มีคนทักตอนที่เจ้าคนร้ายกำลังจะถือมีดมาแทงผมอีก โลกนี้ก็มีคนที่มีประโยชน์อยู่สินะ

แล้วอันที่จริงที่ผมโดนแทงนี้โจรร่างยักษ์เค้าก็ไม่ผิดหรอกนะครับ เพราะผมมัวแต่คิดนู่นคิดนี้ โดยไม่สนใจว่าโจรร่างยักษ์จะฟื้นได้ไวขนาดนี้

พอผมเงยหน้าขึ้นก็เห็นคุณผู้หญิงกำลังร้องให้ออกมา น้ำตานี้หยดเลอะหน้าผมหมดเลยล่ะ

[ฮึก ฮือออ... ขอโทษนะค่ะ ดิฉันผิดเองค่ะ]

อย่าโทษตัวเองเลย ผมผิดเองล่ะที่ไม่ระวัง อา...ดูท่าจะมาได้แค่นี้ซะแล้วล่ะ ผมไม่ไหวแล้ว...

แล้วผมก็หลับตาลงและเริ่มไม่ได้ยินเสียงอะไร

[@!$&^*%...]

พูดอะไรกันน้าไม่ได้ยินอะไรเลย อา... ได้เวลาแล้วสินะ

ลาก่อนชีวิตอันแสนเรื่อยเปื่อยของฉัน... จะบ้าหรอ!!! ใครมันจะไปอยากตายล่ะ อยากรอดโว้ยยยย!!

ใครก็ได้ช่วยด้วยยย ผมร้องออกมาในใจ ทั้งๆที่ก็รู้ว่า ไม่มีอะไรช่วยได้อยู่แล้ว รอบข้างเริ่มมืด มืดลงเรื่อยๆจนผมไม่เห็นอะไรอีกแล้ว

{อยากไปอยู่ในโลกที่สุดแสนจะแฟนตาซีไหมล่ะ!! จาก พระเจ้า} ....

บทนำ(จบ) 

จากผู้แต่ง

เรื่องนี้ผมด้นสดเลยครับ!! อาจจะมีเนื้อหาที่เขียนผิดไปบ้าง หรือ เนื้อหาที่ดูรวบรัด เรียงไม่ค่อยจะเป็นระเบียบ และอาจจะทำให้อ่านกันไม่รู้เรื่องเลยก็ได้

และ ถ้ามีข้อคิดเห็นก็ บอกกันได้นะครับ ถึงจะด่า ผมก็(พยายาม)จะไม่โกรธไม่คิดมากนะครับ

เรื่องนี้จะพัฒนาไปพร้อมกับทุกคน น่ะครับ.

 

ป.ล. บทนำอ่านแล้วงง ก็อย่าว่ากันนะคร้าบบ