คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : รูมเมตคนใหม่ที่แสนจะประทับใจ
ตอนที่ 4
รูมเมตคนใหม่ที่แสนจะประทับใจ
“ ลั่ล ลัล ลัล ลา ลั่ล ลั๊ล ลา “
“ แหมคุณหนูวันนี้ไปอารมณ์ดีมาจากไหนคะ “ ป้าสมศรีแม่บ้านที่คอยดูแลฉันตอนเด็กๆพูดขึ้น
“ ป่าวหรอกค่ะ วันนี้มิลค์จะย้ายเข้าหอแล้วนะคะป้า “ ฉันทำเสียงเศร้าเพรางเข้าไปซบป้าสมศรี
“ แหมคุณหนูคะ ก็กลับมาบ้านบ่อยๆสิ่คะ “
“ ค่ะ หนูจะมาเยี่ยมป้าบ่อยๆถ้าเกิดว่าว่างนะคะ เพราะไม่รู้ว่าอยู่โรงเรียนสวนมะลิงานจะเยอะหรือเปล่า “
“ จ้าคุณหนู รีบเข้าไปห้องอาหารเถอะค่ะ คุณบลิ้งค์รออยู่ “
“ หา !! ทำไมเขาถึงตื่นเช้าจัง “
“ เอาเถอะค่ะรีบไปเร็ว “ ป้าสมศรีพูดพรางผลักฉันให้เดินไป ฉันก็เลยต้องรีบเดินไปห้องอาหาร
“ กว่าจะโผล่มาได้นะแม่คุณ “
“ ก็นายอยากตื่นเช้าเองทำไมล่ะ “
“ ฉันผิดหรอ !! “ ขึ้นเสียงอีกแล้ว ยึ๋ยน่ากลัวไปอารมณ์ไม่ดีมาจากไหนเนี่ย
“ ไม่ นายน่ะไม่ผิดฉันผิดเองที่ตื่นสาย “ ฉันก็โมโหเป็นนะคะ
“ เอ่อ...ขอโทษ “ นายนั่นสลดไปทันทีค่ะเมื่อฉันขึ้นเสียงบ้าง
“ แล้วทำไมอารมณ์ไม่ดีต้องมาลงฉันด้วยล่ะ แฟนนายบอกเลิกหรือไงหา “
“ นี่เธอเงียบไปเลยจะเป็นอะไรก็ตามแต่มันเป็นเรื่องส่วนตัวของฉันนะ “
“ แล้วนายมาลงที่ฉันทำไมล่ะ “
“ เอ่อ คุณหนูคะรีบทานอาหารดีกว่าไหมคะเดี๋ยวไปเข้าหอสายนะคะ “ ป้าสมศรีเห็นท่าไม่ดีเลยเข้ามาขัด
ระหว่างการเดินทางไปโรงเรียนสวนมะลิเราไม่ได้พูดอะไรกันสักคำค่ะ ก็คนมันโกรธนี่คะ นายนั่นเองก็คงไม่อยากพูดกับฉันเหมือนกันแหล่ะ แต่ตอนนี้ฉันไม่ห่วงอะไรทั้งนั้นค่ะห่วงอย่างเดียวไปถึงโรงเรียนแล้วจะไปเอากุญแจเข้าหอตรงไหน ที่สำคัญหอมันอยู่ส่วนไหนของโรงเรียนล่ะคะ ถ้ายังทะเลาะกับหมอนี่มีหวังไม่ได้เข้าหอแน่ นี่ฉันต้องเป็นง้อก่อนหรอเนี่ย เห้อ.. ก็ได้วะ
เอี๊ยดดดด !!
“ อ๊าก นี่นายจะเบรกก็เบรกดีๆหน่อยไม่ได้หรือหา “
“ .............. “ หมอนั่นไม่ตอบอะไร
“ นี่นายถ้านายยังโกรธฉันเรื่องตอนกินข้าวอยู่นะ ฉันก็ขอโทษนายด้วยละกัน “
“ อะไรนะ ไม่ได้ยิน “
“ หูหนวกหรือเปล่า ไปเช็คได้แล้วไป “
“ ก็ได้ งั้นเธอก็เดินถือสำภาะระอันหนักอึ้งของเธอเองละกันนะ “
“ ก็ได้ ฉันขอโทษ “ ฉันหันหน้าไปตะโกนใส่หูเขา
“ อื้ม 55+ ไป...ไปเอากุญแจกัน “
“ เอากุญแจทีไหนหรอ “ สงสัยสิ่คะ
“ ตึกประชาสัมพันธ์ เดินไปไม่นานเดี๋ยวก็คงถึงแล้วล่ะ “
“ อื้ม นี่นาย นายยังจำเพื่อน 2 คนของฉันได้ไหมอ่ะ “
“ หมี่หยก กับ กล้วยหอม น่ะหรอ “
“ อื้ม ดูเหมือนจะปลื้มนายเอามากๆเลยนะ ขอบอกๆ “
“ แต่ฉันไม่รู้นิ่ว่าคนไหนคือ หมี่หยก คนไหนคือ กล้วยหอม “
“ ปัดโถ่เอ๊ย ฉันจะบอกให้ฟังละกันนะ หมี่หยกก็คือคนที่ ตัวเล็กๆหน้าใสๆอมชมพู ความจริงน่ะผมตรง แต่ว่ายัยหมี่หยกไปดัดมาเลยหยิกเฉพาะตรงปลายๆน่ะ ส่วนกล้วยหอมน่ะหรอ ก็คนที่หุ่นดีๆสูงๆหน่อยแบบพอเป็นนางแบบได้อ่ะ ส่วนผมตรงเด๊ะแล้วก็หน้าคมๆ
“ อ่อ ๆ”
“ นี่นายไม่สนเพื่อนฉันหน่อยหรอ “ ฉันพูดพรางเอียงคอไปกระแซะเขา
“ ไม่สนใครทั้งนั้น ไปๆถึงแล้ว “ นายนั่นผลักฉันเข้าไปที่ช่องอะไรสักอย่างเหมือนช่องขายตั๋วอ่ะค่ะ
“ มารับกุญแจห้องใช่ไหม “ อาจารย์สมถวิล(พอดีมันมีชื่อติดที่อยู่ที่อกอ่ะค่ะ) พูดขึ้น เสียงนี่โหดชะมัด
“ ค่ะอาจาย์ เอ่อ.. หนูชื่อ รัญฏา ปิติพงศ์สวัสดิ์ ส่วนนี่ วชิณ ตระกูลทวีกาญจน์ ค่ะ “
“ นี่จ้ะกุญแจห้อง รัญฏาอยู่ห้อง 435 ส่วนวชิณอยู่ห้อง 335 “
“ แหม อาจาย์ครับน่าจะอยู่ตึกเดียวกันนะ “ อ๊ากนายนั่นกล้าพูดได้ไงคะ
“ นี่นาย “ ฉันมองเขาตาเขียวปัด
“ วชิณจ๊ะเราเป็นสุภาพบุรุษนะควรจะให้เกียรติสุภาพสตรีเขาบ้าง “ อาจาย์พูดเสียงเรียบๆ
“ ใช่ค่ะอาจารย์หนูเห็นด้วย “
“ แต่นี่ๆ รัญฏา “ อาจารย์พูดเหมือนจะกระซิบนะคะแต่นายนนั่นก็ได้ยินแหล่ะ
“ มีอะไรหรอคะอาจารย์ “
“ แฟนเธอน่ะน่ารักดีนะ ดูแลกันดีๆหล่ะ “ นี่อาจารย์โรงเรียนสวนมะลิหรอคะเนี่ย
“ อาจารย์คะ !! “ งอนนะเนี่ย แต่หมอนั่นกลับอมยิ้มซะอีก
“ พอเหอะๆ ไปกันเถอะ “ ที่นี้หมอนั่นเปนคนตัดบทบ้าง
นายนั่นเดินมาส่งฉันที่หอก็ไม่เชิงส่งหรอกค่ะเพราะหออยู่ติกกันค่ะ เพียงแต่ว่ามีทางแยกไปหอหญิงหอชายก็เท่านั้นเอง จากนั้นสำภาระทั้งหมดฉันเลยต้องเป็นถือ อ้อ !! ใช่ค่ะเมื่อกี้หน้าลิฟต์ฉันเจอเพื่อนเก่าด้วย ชื่อน้ำฟ้า ขอบอกเพื่อนฉันคนนี้ป๊อปมากๆเลยนะคะตอนอยู่โรงเรียนเก่าน่ะ ว๊ากก ถึงห้องแล้วเร็วจัง
ไขกุญแจเข้าไปเลยดีกว่าไม่เคาะแล้วประตูเนี่ย
“ ขอโทษนะคะมีใครอยู่หรือเปล่า “ ฉันพูดพร้อมกับเอากระเป๋าไปวางบนเตียวทางซ้ายเพราะอีกเตียงมีของวางแล้ว
“ อยู่ในห้องน้ำครับ “ อ๊ากก หมายความว่าไง ..... ครับ ..... รูมเมตฉันเป็นทอมหรอ
“ อ่อ ค่ะ “
“ มาแล้วครับ “ ฉันหันไปมองตามเสียงนั้นและก็พบกะเขา คะ...คือว่า หน้าตาดีมากกกอ่ะค่ะคล้ายๆผู้ชายเลยแหล่ะ เท่มากๆผมย้อมสีทองตัดผมคล้ายๆคู่หูดูโอ ไม้-กอล์ฟ อ่ะค่ะ เขาขาวๆมากขาวแบบใสๆอมชมพู ทนไม่ไหวแล้วโว้ยยคืนนี้รูมเมตฉันไม่รอดแน่คอยดูสิ่
“ เอ่อ คุณ..คุณเป็นไรหรือเปล่า “
“ อ๋อ เปล่าไม่มีไรค่ะ ชื่อไรหรอ “
“ รีม เธอล่ะ “
“ เราชื่อ ดัชมิลค์ “
“ ชื่อน่ากินจังนะ “ กินเลยสิ่คะก่อนที่ฉันจะกินเขาก่อน
“ เหอะๆค่ะ “
“ เดี๋ยวเราช่วยจัดของเข้าชั้นไหม “
“ ไม่ต้องหรอกเกรงใจ “ แต่จริงๆแล้วจะดีมากเลยค่ะ
“ ไม่เป็นไรมาเราช่วย “ หลังจากตอนสายๆของวันนั้นเราก็ช่วยกันจัดของเข้าชั้น พอเสร็จแล้วรีมยังชวนฉันไปสำรวจโรงเรียนสวนมะลิอีกด้วย ฉันเพิ่งมารู้ที่หลังเนี่ยแหล่ะว่าโรงเรียนนี้มีน้ำตกอยู่ตรงสวนมะลิข้างหลังด้วย จากวันนั้นทำให้เราสนิทกันมากขึ้นเยอะเลย
ความคิดเห็น