คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ส่งป๊า & แม่ขึ้นเครื่อง
ตอนที่ 3
ส่งป๊า & แม่ ขึ้นเครื่อง
“ วันนี้หนูไม่ได้มาสายใช่ไหมป๊า “
“ ใช่จ้ะ ทำไมตื่นเร็วจังล่ะ มีอะไรหรือเปล่าเอ่ย “
“ แต่แม่ว่าคงไม่ได้ตื่นเร็วหรอกมั้ง แม่ว่าเมื่อคืนไม่ได้นอนมากกว่า “
“ แม่รู้ได้ไงคะ เคยเป็นหมอดูมาแน่ๆเลย “
“ ไม่ใช่จ้ะ แม่ดูหน้าหนูแม่ก็รู้แล้ว มิลค์....เรื่องนั้นอย่าไปกังวลเลยนะลูก “ เห็นไหมแม่ฉันรู้ดีจังเคยเป็นหมอดูแน่ๆ
“ ค่ะแม่ เรื่องนี้มันมีอะไรมากกว่านี้ใช่ไหมคะแม่ “
“ เก่งนี่ แต่เธอไม่จำเป็นต้องรู้เพราะฉันคิดว่าอีกไม่นานเธอคงรู้เอง “ นายบลิ้งค์โผล่มาจากไหนไม่รู้
“ อื้ม “ ฉันตอบเพียงเรียบๆ
ณ สนามบิน เชียงใหม่
“ แม่คะหนูไม่อยากให้แม่ไปเลย “ เศร้ารับประทานค่ะ
“ ไม่เปนไรหรอกลูก ไม่นาน....ไม่นานเดี๋ยวแม่ก็กลับมา “
“ มิลค์จ๊ะ “ เสียงคุณป้าดูเป็นกังวลอย่างไงก็ไม่รู้
“ มีอะไรหรอคะ “
“ ช่วงเวลาที่ป้าไม่อยู่ หนูช่วยดูแลบลิ้งค์ด้วยนะ มีอะไรป้าอยากให้เข้าใจกัน ทำทุกอย่างให้กันและกันด้วยความรู้สึกที่ออกมาจากใจนะลูก “
“ ได้เลยค่ะคุณป้า หนูสัญญา “ ฉันยิ้มแป้นให้คุณป้า
“ แม่ครับแต่ผมโตแล้วนะ ดูแลตัวเองได้ “ บลิ้งค์พูดบ้าง
“ จ้ะแม่รู้แต่แม่ก็อยากให้ดูแลกันและกันนะ “
“ รีบไปกันเถอะเดี๋ยวจะตกเครื่องนะ “ ลงบุ๊คพูด
“ งั้นแม่ไปนะจ๊ะลูกๆ “ แม่ฉันพูดด้วยเสียงเอ็นดูสุดๆ
ส่วนขากลับก็เหลือแค่ฉัน 2 คน ไม่ต้องสงสัยค่ะว่าใครขับรถ ก็ต้องเป็นนาย
บลิ้งค์สิ่เพราะอีตานี่มีญาติเปนถึง..ถึงอะไรไม่รู้แหล่ะค่ะแต่ใหญ่มากอ่ะค่ะ ประมาณว่าเป็นผู้ดูแลตำรวจทั้งประเทศ
“ นี่แวะห้างกันหน่อยไหม “ ตาบลิ้งค์เป็นคนเปิดประเด็นแต่ทุกทีมันจะเป็นฉันนะคะ
“ แวะทำไมนายจะซื้ออะไรหรอ “
“ โห่ยย ยัยเบ๊อะพรุ่งนี้เราต้องเข้าหอนะ เธอไม่คิดจะเตรียมของบ้างหรือไงหรือกะจะอาศัยรูมเมตอย่างเดียว” เอ่อ ใช่สิ่ลืมสนิทเลยอ่ะ
“ อืมๆ งั้นแวะหน่อยก็ดี “
เราใช้เวลาแค่ประมาณชั่วโมงก่าๆเองค่ะในการเลือกซื้อของเครื่องใช้ต่างๆ ตอนนี้มือ 2 ข้างของฉันเบาโหวงเหวงมากๆเพราะมันไม่มีอะไรเลยนอกจากอากาศ ของทั้งหมดอยู่ในมือนายบลิ้งค์ค่ะ ช่วยไม่ได้นี่ก็นายนั่นอยากช่วยถือเอง
“ นี่นายฉันหิวอ่ะ แวะเข้าร้านนี้กันหน่อยนะอยากกินๆ “
“ ยัยหมูอ้วนยังไม่เที่ยงเลยนะ “
“ อีตาบ้า มีสิทธิ์อะไรมาเรียกฉันหมูอ้วน “
“ ลืมไปแล้วหรอว่าเราเป็นอะไรกัน “ นายนั่นตอบได้กวนพระบาทาอันงามๆจองฉันจริงๆค่ะ
“ ไม่ลืมย่ะ ไปเข้าร้านกันได้แล้ว “ และหลังจากนั้นหม่อมหญิงดัชมิลค์คนนี้ฟาดเรียบไม่เหลือค่ะ ขนาดบลิ้งค์ยังอึ้งทึ่งในความเป็นกุลสตรีของฉัน ฮ่าๆ พอกินเสร็จก็กลับบ้านสิ่คะ เพราะของที่จะย้ายไปเข้าหอพรุ่งนี้ยังไม่ได้เตรียมเลยสักอย่าง เห้อ เหนื่อยใจไหมล่ะคะ
ขณะนี้เวลา 22 .00 น.
“ บลิ้งค์ นายนอนยัง เปิดประตูให้ฉันหน่อยสิ่ “
ไม่นานค่ะนายนั่นก็มาเปิดประตูให้ฉัน
“ มีอะไร เข้ามาคุยในห้องก่อนสิ่ “
“ อื้ม นายคงไม่ปล้ำฉันใช่ม๊า “
“ ก็ไม่แน่นะ บางทีฉันอาจจะหน้ามืดตามัวก็ได้ใครจะไปรู้ “ นายนั่นพูดพรางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ใบหน้าของฉัน
“ นี่ถอยไปห่างๆ ที่ฉันมาก็อยากจะถามว่าที่หอ นอนห้องละกี่คนหรอ “
“ 2 คน เพราะโรงเรียนสวนมะลิเนี่ยรับนักเรียนแค่ 300 คน ชายหญิงอย่างละครึ่ง “
“ ถามแค่นี้ตอบไปซะยาว “
“ อ้าวว ฉันผิดหรอเนี่ย “ นายนั่นทำเสียงน่าสงสารคิดว่าฉันเห็นใจหรือไงยะฝันไปเถอะ
“ อื้ม ฉันกลับห้องก่อนนะ ง่วงแล้วอ่ะ “
“ครับบบ ราตรีสวัสดิ์สาวน้อย “ ห๊า นายนั่นเรียกฉันว่าสาวน้อยหรอเนี่ยไม่อยากจะเชื่อ หูฝาดหรือป่าวเนี่ย
“ อื้ม ราตรีสวัสดิ์ “ ฉันตอบพรางปิดประตูห้องนายนั่น สายตาฉันก็ดันเหลียวไปมองหน้านายนั่น และเพอิญนายนั่นก็อมยิ้มอยู่ อ๊ากก คืนนี้ฉันจะฝันดีหรือฝันร้ายเนี่ย = =*
ความคิดเห็น