คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : งานปาร์ตี้ & สามีในอนาคตของฉัน
ตอนที่ 2
งานปาร์ตี้ & สามีในอนาคตของฉัน
ขณะนี้เจ้าหญิงดัชมิลค์ได้เข้าสู่ช่วงนิทราไปแล้วเจ่าค่ะ
‘ ข้อความมาครับคนสวย ‘
แว๊กก !! ใครส่งมาวะคนจะรับจะนอนเดี๋ยวปั๊ดแม่ฆ่าตายเลยนิ่ เปิดดูหน่อยดีไหมเอ่ยรึจานอน ดูเลยดีกว่าเผื่อมีอะไรด่วน
“ เอ๋ ?? เบอร์ใครหว่าไม่คุ้นเลยนิ่ “
‘ ปาร์ตี้คืนนี้ เน้นสีขาว + ทองนะ อย่าแต่งตัวเป็นกาในฝูงหงส์มาล่ะอายคนอื่นเขา
ด้วยความหวังดีนะเนี่ย บลิ้งค์ ‘ เห้ยยเบอร์อีตานั่นเองหรอเนี่ยจะส่งข้อความมาเพื่อห้องก็อยู่ตรงข้ามกันแค่นี้ อย่างนี้ต้องไปลุยห้องนายซะหน่อยแล้ว
แอ๊ดดด
ทำไมเสียงประตูบ้านฉันมันอุบาตเยี่ยงนี้นะ ว่าแต่นายนี่หายไปไหนนะค้นห้องหน่อยดีกว่า
“ นี่เธอทำอะไรน่ะ”
“ กรี๊ดดด “ โปรดจินตนาการนะคะนายนั่นอยู่ในชุดนุ่งผ้าเช็ดตัวสีขาวผูกไว้ที่เอวแค่นั้นเอง
“ นี่ยัยเบ๊อะจะกรี๊ดทำไมห๊า “
“ ก้ะ... นะ นาย ไปแต่งตัวไป “ ฉันไล่เขาไปแต่งตัว แต่นายนั่นกลับหยิบแค่ชุดคุมมาใส่
“ ทีหลังน่ะจะเข้าห้องใครเขากรุณาเคาะประตูด้วย เข้าใจไหม “
“ อะ....อื้ม “
“ แล้วช่วยพูดให้เป็นคำหน่อย เลิกหน้าแดงได้แล้ว “ นายนั่นอมยิ้มพรางทิ้งตัวลงนอนบนเตียง
“ ย่ะ...รู้ หน้าแดงมันแดงธรรมชาติโว้ยย “
“ หรอจ๊ะ แล้วมีอะไรมาหาฉันถึงห้อง “
“ ก็ไม่มีไรแล้ว “ จะอยู่ทำไมล่ะคะก็ฉันมันดันทรยศแดงก่ำซะขนาดเนี้ย
“ งั้นก็กลับห้องไปอาบน้ำแต่งตัวใกล้จะถึงเวลางานแล้วนะ “
“ อื้ม ขอบคุณสำหรับข้อความ”
“ ไม่เป็นไรฉันทำบุญ “ อีตาบ้าเอ๊ยย
ณ งานปาร์ตี้ที่มีแขกไม่กี่คนจริงๆค่ะ
“ สวัสดีค่ะ ป้าเบ็ญ ลุงบุ๊ค “
“ อ้าวว สวัสดีจ้ะหนูดัชมิลค์ วันนี้สวยจังนะ “
จะไม่ให้สวยได้ยังไงละคะเพราะวันนี้ฉันอยู่ในชุดราตรีที่ไม่ยาวมากค่ะ ยาวประมาณแค่เข่า เป็นเกาะอกสีขาว เล่นลายด้วยลูกไม้สีทอง ผมที่ยาวสลวยของฉันถูกปล่อยลงมาจรดกลางหลังใส่ที่คาดผมสีทอง พร้อมกับรองเท้าที่มีส้นไม่สูงนักสีครีมค่ะ
“ อ้าวเจ้าบลิ้งค์มาพอดีเลย “ ลุงบุ๊คพูดขึ้น
“ วันนี้มิลค์กับบลิ้งค์แต่งตัวเข้ากันจัง “ แม่ฉันเอ่ยขึ้น แต่มันก็เข้ากันจริงๆนะคะ วันนี้นายนั่นดูดีมากดูมีชาติตระกูลขึ้นมาเยอะ ด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวเนคไทสีทองสูทข้างนอกสีครีมเหลืองๆ ปิดท้ายด้วยกางเกงสีขาวหม่นๆ
“ ก็จะได้เข้ากับงานนี้ไงคะแม่ “ ฉันเบี่ยงประเด็นก็ใครจะไปแต่งตัวเข้ากับนายนั่นล่ะ
“ งั้นเราไปนั่งที่โต๊ะอาหารกันก่อนดีไหม “ ป๊าแทรกขึ้น
เวลาผ่านไปแป๊บเดียวค่ะ 2 ทุ่มแล้วที่ผ่านมานั่งคุยสัพเพเหระก็ประมาณว่าทำความรู้จักกันที่แม่บอกนั่นแหล่ะค่ะ แล้วก็มีแค่วงดนตรีเพลงช้าสบายๆมาเล่นให้ฟังน่ะคะ จะว่าไปแล้วมันก็เหมือนได้ผ่อนคลายเลยนะ แต่ว่าฉันชักจะสนิทกับครอบครัว ตระกูลทวีกาญจน์(นามสกุลครอบครัวนายบลิ้งค์นั่นแหล่ะค่ะ)
“ เอ่อ...หนูมิลค์จ๊ะ ป้ามีเรื่องสำคัญจะพูดกับหนู “ ป้าเบ็ญกล่าวเป็นเชิงเข้าเรื่อง
“ เรื่องอะไรคะป้า “ ฉันทำหน้าเอ๋อเร๋อ
“ หนูมิลค์ คือเมื่อตอนหนูยังเด็กๆครอบครัวของป้ากับครอบครัวของหนูเคยสัญญากันไว้ว่าถ้าหนูกลับเจ้าบลิ้งค์โตเมื่อไหร่จะให้ เอ่อ...แต่งงานกัน “
“ ห๊า คุณป้าพูดเล่นหรือเปล่าคะ “
“ ป้าเขาพูดจริงมิลค์ “ ป๊าเสริม
“ แม่คะ “ ฉันหันไปพูดกับแม่พร้อมส่งสายตาอ้อนวอนสุดๆ
“ ลุงรู้นะจ๊ะว่าหนูอาจไม่คุ้นเคย แต่หนูไม่ต้องกังวลหรอกจ้ะ อนาคตบางทีมันอาจไม่เป็นอย่างที่หนูคิด”
“ ใช่จ้ะ ป้าเพียงอยากจะขอให้ตอนนี้ช่วยเข้าใจซึ่งกันและกัน ดูแลกันละกันให้ดีที่สุด ใช้เวลาที่มีอยู่ทุกวินาทีให้มีค่าที่สุดได้ไหมจ๊ะ “
“ เอ่อ... “ ฉันหันไปสบตาแม่กับป๊า แม่กับป๊าพยักหน้าให้ฉันพอเป็นเชิง
“ ถ้าเธอลำบากใจก็พูดออกไปเลยก็ได้นะ “ นายบลิ้งค์พูดด้วยเสียงที่เย็นชาสุดๆ ทำไมเสียงเขาถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้ มันเหมือนมีอะไรหลายๆอย่างแอบแฝงอยู่ซึ่งฉันไม่รู้
“ ตกลวค่ะคุณป้า คุณลุง ป๊าคะแม่คะหนูสัญญา “ ฉันตอบด้วยเสียงมั่นคง ความจริงฉันเพิ่งรู้จักกับตานั่นแล้วอนาคตจะเป็นยังไงก็ไม่รู้ ไม่ได้อยากดูแลตานั่นด้วย แต่ฉันว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างแน่ๆ ซึ่งฉันก็ตอบตกลงไปแล้วด้วยสิ่
“ งั้นวันนี้เราแยกย้านกันกลับบ้านขึ้นนอนเถอะนะ พรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้า “ แม่พูด
หลังจากนั้นต่างคนต่างแยกย้ายกลับบ้าน ขึ้นห้องนอนของตัวเองในคืนนั้นฉันนอนไม่หลับได้แต่นอนคิดทั้งคืนว่า อะไร....อะไรที่มันแอบแฝงอยู่ ฉันต้องรู้มันให้ได้เลยคอยดูสิ่
ความคิดเห็น