ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คำทำนาย
ศตวรรษที่10 คริสตศักราช 1998
อีก50ปีข้างหน้าจะมีการจุติของก็อดเดส เอลวิโอร่า องค์ที่10 ณเ เมืองมนุษย์ สถานที่ซึ่งชาวโลกเรียกว่า ประเทศอังกฤษและในอีก17ปีให้หลัง ณ สถานที่ศึกษาแห่งนั้น จะมีการคัดเลือกโฮสต์ เป็นครั้งที่1010 ผู้ที่ถูกคัดเลือกเป็นเด็กชาย แล้วจะมีเหตุพินาศเกิดขึ้น อย่างที่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนซึ่งตัวข้าผู้เป็นนักทำนายก็มิอาจทำนายๆได้
จบบันทึก...
ผู้บันทึกศตวรรษ ซิก
บันทึก ณ อาณาจักรแห่งความตาย
- เมืองมนุษย์ประเทศอังกฤษ คริสตศักราช 2065
โรงเรียนไฮสคูลชื่อดังตั้งอยู่ในเมืองที่เป็นศูนย์กลางของเวลาชื่อกรีนิช เด็กนักเรียนหญิงผูกผมเปียคนหนึ่งกำลังเดินสวนทางกับเพื่อนๆคนอื่นบริเวณระเบียงที่กำลังเดินไปโรงอาหาร เสียงครึกครื้นจะเป็นเช่นนี้ทุกวัน เด็กนักเรียนทั้งหญิงและชายเดินคุยกันอย่างอารมณ์ดีเมื่อคาบเรียนที่3หมดลงไปเสียที เว้นเสียแต่เธอ เด็กสาวผมสีชาที่ถูกถักเปียดูเรียบร้อย นัย์ตาสีโกเมนถูกบดบังไปด้วยแว่นกรอบหนา ในมือแบกหนังสือกองเท่าภูเขา ที่แทบจะบังหัวของเธอ ขณะที่เธอกำลังเดินสวนทางกับคนอื่นๆอยู่นั้นเองเธอก็เดินไปชนเข้ากับเด็กหนุ่มปริศนารูปร่างสูงโปร่งอย่างจัง
“โครม! !”ตอนนี้เด็กหนุ่มถูกจมไปด้วยกองหนังสือเสียแล้ว เด็กสาวลนลานรีบปัดหนังสือจากตัวชายหนุ่ม
“ขะ..ขอโทษค่ะ !”เด็กสาวก้มหน้าก้มตาขอโทษขอโพยอย่างเสียใจสุดๆพร้อมทั้งก้มเก็บหนังสือมากมายที่ยังคงกองอยู่บนตัวชายหนุ่ม
“อ่อ ไม่เป็นไรครับ”ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นบอกถึงความหล่อเหลาบนใบหน้าที่เข้ากันดีกับผมสีนิลที่ดูไม่เหมือนเด็กยุโรปเอาเสียเลยแต่จู่ๆคิ้วเรียวก็ถูกขมวดขึ้นอย่างสงสัย ก่อนมือจะทำดังใจคิดโดยเชิดคางเด็กสาวตรงหน้าขึ้นและมองอย่างพิจารณา
“อ้า า!เจอแล้ว”แต่เด็กสาวผู้ถูกเชิดคางยังคงจับต้นชนปลายไม่ถูกและได้แต่ทำหน้างงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตน
“ค่ะ?เจออะไร”
“ฮ่าๆเจอสักที ไปกันเถอะครับเราเสียเวลามามากแล้ว”เด็กสาวยิ่งงุนงงเข้าไปใหญ่เมื่อจู่ๆเธอก็โดนฉุดข้อมือไปแบบไม่ทัดได้ตั้งตัวหรือก็เรียกว่าแทบจะปลิวตามไปเลยทีเดียว
“เฮ้ๆนายจะไปไหนน่ะ?ปล่อยฉันเซ่! เว้ยปลิวแล้วเว้ย ย!”เสียงก่นด่าของหญิงสาวผู้ถูกฉุดดังมาเป็นระยะๆเมื่อถูกฉุดมาจากโรงเรียนเด็กสาวแทบลอยตามลมเมื่อเด็กหนุ่มผู้ลักพาตัวเธอมาเริ่มสาวเท้าเตรียมวิ่ง ...เว้ย ย!จะรีบไปตายที่ไหนฟร่ะ อย่าเอาฉันไปตายด้วยดิฉันยังมีแม่ต้องดูแลนะเว้ย เสียงด่าในใจของหญิงสาวก็ดังออกมาเป็นระยะเช่นกัน เพราะเธอไม่กล้าที่จะด่าออกมาเสียงดังเนื่องจากคนอยู่เยอะแยะกำลังมองตามหลังพวกเขาและเธอไปหมด
“อย่าแอบคิดให้เสียเวลาเลยครับ เพราะผมได้ยิน”คำกล่าวเรียบๆทำให้เด็กสาวรู้สึกเหมือนเวลาหยุดนิ่งไปชั่วขณะ
“หึหึ อึ่งไปเลยสินะครับ ผมพูดเล่นน่ะ”เด็กหนุ่มกล่าวพร้อมกับหยุดลง ณ ที่แห่งหนึ่งที่ซึ่งดูปราศจากผู้คน เด็กหนุ่มจึงกล่าวต่อเมื่อเห็นเด็กสาวมองเขาด้วยสายตาไม่ไว้ใจ
“จริงๆนะครับ ท่านเรน่า ที่ท่านบ่นว่าจะรีบไปตายที่ไหน หรือที่บอกว่าอย่าเอาท่านไปตายด้วย นั่นน่ะผมไม่ได้ยินจริงๆนะครับ เชื่อผมสิ”เด็กสาวทำหน้าเซ็งโลกราวกับกำลังบอกว่าบ้านนายเค้าเรียกว่าไม่ได้ยินหรอ
“ช่างมันเถอะ!แต่นายรู้จักฉันใช่ไหม?”
“แหมไม่รู้จักผมคงไม่พาท่านเดินมาที่นี่หรอครับ” เพียงได้ยินคำว่า’เดิน’เท่านั้นล่ะเด็กสาวก็แทบจะเป็นลมเลยทีเดียว...บ้านนายเค้าเรียกเดินหรอ
“ครับ นี่ผมแค่เดินเร็วนิดเดียวเองนะครับ”
“เว้ย ย!ไม่สนเว้ยเรื่องของนาย”
“ครับเอาเป็นว่าเราต้องเดินทางต่อไปที่นั่นแล้วครับ ทุกคนกำลังรออยู่”
“รออะไร? ไปไหน?”เด็กสาวที่ชายหนุ่มเรียก’เรน่า’ทำหน้างงงวยจะไม่ให้เธองงได้อย่างไรในเมื่อเธอยังไม่รู้เรื่องอะไรเลยนี่
“ไป จับมือผมดีๆนะครับเพราะมันอาจจะสั่นๆนิดหน่อย”ทันทีที่พูดจบเธอก็รู้สึกเหมือนพื้นสั่นและถูกดึงขึ้นไปราวกับถูกดูดเข้าไปในใจกลางพายุ เรน่ามองไปยังรอบๆตัวและแปลกใจเมื่อเห็นสภาพบริเวณรอบๆเมื่อครู่กำลังบิดเบี้ยว สองสามนาทีต่อมาการบิดเบี้ยวของภาพรอบก็หยุดลงพร้อมกับการสั่นสะเทือนแล้วเมื่อมองลองไปข้างล่างเธอสังเกตุได้ว่า เธอกำลังลอยอยู๋กลางอากาศนั่นเอง หลังจากรู้สึกตัวเพียงชั่วครู่ความรูสึกวูบๆก็เข้ามาแทนที่
"ตุ๊บ!! !"เสียงดังกระทบพื้นเมื่อหญิงสาวตกลงสู่เบื้องล่างด้วยความเจ็บปวดบริเวณสะโพก แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อทอดมองไปยังบริเวณรอบๆที่ตอนตกลงมา...
----------------------------------------------------- เฮ้อ อ เป็นไงบ้างค่ะ ช่วยติ/ชมด้วยจะได้ไปปรับปรุงค่ะ
"ตุ๊บ!! !"เสียงดังกระทบพื้นเมื่อหญิงสาวตกลงสู่เบื้องล่างด้วยความเจ็บปวดบริเวณสะโพก แต่ก็ต้องแปลกใจเมื่อทอดมองไปยังบริเวณรอบๆที่ตอนตกลงมา...
----------------------------------------------------- เฮ้อ อ เป็นไงบ้างค่ะ ช่วยติ/ชมด้วยจะได้ไปปรับปรุงค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น