คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : FOREVER - TWO
Chapter 2
กี่วันแล้วนะที่ไม่ได้เจอกัน
กี่วันแล้วที่ไม่ได้คุย
กี่วันแล้วที่ไม่ได้กอด
กี่วันแล้วที่ไม่ได้..จูบ
กูจุนฮเวก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่มีความรู้สึกคิดถึงเหมือนกับมนุษย์คนอื่น
มือหนาที่ถูกกุมไว้โดยมือเล็กแกว่งไปมาตามอารมณ์ที่แสนจะดีของฝ่ายหญิง ซึ่งดูจะต่างจากเจ้าของมือหนาที่จำต้องเดินตามอีกคนต้อยๆด้วยใบหน้าที่แสนจะหน่ายโลก แต่คนอื่นกลับมองว่ามันดูดีเสียนี่
"จุนเน่อา นายว่าแหวนวงนี้เข้ากับฉันมั้ย"
นิ้วเรียวยาวประดับแหวนเพชรรูปตัวเจถูกยกขึ้นมาอยู่ตรงหน้าของจุนฮเว ซึ่งเขาเองก็ไม่รู้ว่าเดินมาถึงร้านขายเครื่องประดับตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
"ก็ดี"
ตอบพลางเบือนหน้าหนีอย่างไร้เยื่อใยใดๆ เรียกหน้าสลดจากหญิงสาวตัวเล็กได้ดี แต่จุนฮเวก็พอจะคิดได้บ้างว่าถ้าไม่มีกระกูล 'ยู' ของอินนาแล้วละก็ ครอบครัวเขาคงไม่มาถึงจุดนี้
"มันเหมาะกับเธอนะ"
"ใช่ม้ะล้า ตัวเจด้วยนะ"
เรียกเสียงเจื้อยแจ้ววกลับมาอีกครั้งพร้อมกับรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าสวย
"ทำไมต้องตัวเจอะ"
"ก็จุนฮเวไง"
.
.
จินฮวานก็ตัวเจ..
ไม่วายคิดถึงคนตัวเล็กที่ไม่เจอหน้ากันมาเกือบอาทิตย์ เป็นเพราะมันใกล้จะถึงงานแต่งงานของเขากับคนข้างๆนี้แล้วด้วย คุณพ่อจึงไม่ยอมให้จุนฮเวคาดสายตาไปไหน และพยายามจะทำให้ทั้งคู่เข้ากันได้ดี
ที่สำคัญ
พ่อรู้เรื่องเขากับจินฮวาน
"อ่อ ฉันจะซื้อมัน"
คนตัวโตเดินไปมองยังตู้เพชรที่มีแหวนตัวอักษรหลายตัววางเรียงรายกันเต็มไปหมด ก่อนจะหยิบมันขึ้นมา 3 วง
J H W
ใส่มันสามนิ้วนี่แหละ
"หยิบ M กับ A ให้ฉันด้วยนะ แล้วก็ J อันนี้ฉันก็จะซื้อ"
จุนฮเวพยักหน้ารับก่อนจะหยิบเเหวนออกมาอย่างระมัดระวังและไปจ่ายเงินกับพนักงาน
แน่นอน ทั้งหมดนี้จุนฮเวจ่าย
และจ่ายไปเกินล้านแล้วตั้งแต่ที่เหยียบมาที่ห้างสรรพสินค้าแห่งนี้
"ขอบคุณนะจุนเน่"
กล่าวขอบคุณก่อนจะเขย่งตัวขึ้นหอมแก้มของจุนฮเวไปเต็มแรง คนที่ถูกขโมยหอมแก้มดูเหมือนจะยังคงตกตะลึงกับเหตุการเมื่อครู่ ไหนจะคนที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่ไกล
"จุนเน่าอา!! นายจะไปไหนหนะ"
เสียงเล็กจะโกนตามแผ่นหลังกว้างที่อยู่ดีๆก็วิ่งเข้าห้องน้ำชายไปเสียอย่างนั้น ทิ้งให้หญิงสาวแสดงสีหน้างงไว้ข้างหลัง
หรือนายจะเขินฉันน้า จุนเน่ของฉัน
______
"จินฮวาน!"
มือหนาระดมทุบประตูห้องน้ำห้องสุดท้ายอย่างบ้าคลั่ง สร้างความตกใจให้ผู้คนที่มาเข้าห้องน้ำได้ไม่น้อย
จุนฮเวตัดสินใจเข้าห้องข้างๆก่อนจะปีนกำแพงห้องน้ำไปยังที่มีคนตัวเล็กอยู่ข้างใน ไม่ได้สนใจกับผู้คนที่เริ่มหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปเขาเพื่อเอาไปลงโซเชี่ยลเลยแม้แต่นิด
"จินฮวาน.."
ห้อยหัวลงไปเรียกอีกคนที่ยังยืนนิ่งไม่ไหวติงราวกับเขาไม่มีตัวตน
"ออกไป"
คำสั้นๆแต่กลับเป็นมีดชั้นดีที่คอยกรีดลงบนกล้ามเนื้อที่เต้นอยู่ในหน้าอกซ้ายของจุนฮเว
คนตัวโตพยายามจะข้ามไปให้พ้นจากผนังห้องน้ำที่ยังคงเป็นอุปสรรคอยู่ตอนนี้ แต่ด้วยกางเกงยินส์ขาเดฟที่เจ้าตัวใส่มาวันนี้ มันทำให้จุนฮเวได้แต่ห้อยไปอีกฝั่งเพียงแค่ครึ่งตัว เพราะไม่สามารถจะใช้ขาข้ามไปได้
ถึงใกล้จะตกเต็มที แต่มีหรอจุนฮเวจะยอม..
"นายก็รู้ว่าฉันไม่ได้รักอินนา พี่จินฮวาน.."
"ไปดูแลเขาเถอะจุนอ่า"
"ทำไมผมต้องไป ผมต้องเคลียร์กับพี่ให้รู้เรื่อง พี่ก็รู้ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพี่"
"แต่สี่วันที่ผ่านมามันก็พิสูจน์ได้แล้วนี่ว่านายอยู่ได้"
ใบหน้าสวยเงยขึ้นมามองคนตัวโตด้วยสายตาที่แสนจะน้อยใจ ดวงตารีมีน้ำคลออยู่คล้ายว่ามันใกล้จะร่วงลงมาเต็มที แต่ในจังหวะนั้นขาเรียวที่ใช้ดันผนังห้องน้ำอยู่เกิดลื่นขึ้นมาส่งผลให้คนตัวโตตกลงไปนั่งจ้ำเบ้าอยู่บนชักโครกอย่างแรง
ปั้ก!!
"จุนเน่!!" เสียงเล็กอุทานขึ้นมาเสียงดังก่อนจะเปิดประตูจากห้องที่ตนยืนอยู่ไปยังห้องข้างๆ ก่อนจะพบว่าบริเวณหน้าห้องน้ำยังมีบางคนที่ยืนถ่ายวีดีโออย่างหน้าตาเฉย
ดีจังสังคมเรา - -
"เจ็บ.."
"อยากปีนเองทำไมละ"
ปากว่าไปนั่นแต่มือเล็กก็ช่วยพยุงคนตัวโตให้ลุกขึ้นยืนขึ้นมาอยู่ดี
"ก็คนบางคนไม่ยอมให้ผมอธิบายอะไรเลยไง ผมเลยต้องปีนไปหา"
พอยืนขึ้นได้ก็เริ่มทำการอธิบายเรื่องที่คนตัวเล็กเข้าใจผิดอีกครั้ง แต่เหมือนคนตัวเล็กจะไม่ให้ความร่วมมือเท่าไหร่
ปัง!
"อ้ะ"
ร่างเล็กหันหลังกำลังจะเดินออกจากห้องน้ำ แต่ด้วยแขนที่ยาวและความเร็วดุจแสงของจุนฮเวทำให้เขาปิดประตูและล้อคกลอนได้ทันเวลา
"เคลียร์กับผมก่อนสิ"
เอ่ยแผ่วเบาใกล้กับใบหูเล็ก แขนด้านขวายังคงยันกับประตูไว้อย่างนั้นโดยมีลูกแมวตัวเล็กอยู่ในอ้อมแขน
"เคลียร์อะไร"
"เรื่องเมื่อกี้ คือผมไม่ได้ตั้งใจ เธอมาหอมแก้มผมเองอ่ะ"
"แล้วไง"
"นี่ พี่ก็ลบรอยไปสิ ตรงนี้เลย"
มือข้างที่ว่างชี้ไปยังรอยลิปสติกจางๆที่เปื้อนอยู่บนแก้มตัวเองให้อีกคนดู จินฮวานที่เพิ่งสังเกตุเห็นก็เริ่มจะหมั่นไส้ขึ้นมาเต็มที
"เอาสายยางล้างส้วมมาล้างดีป่ะ"
"ปากพี่ล้างดีที่สุดแล้ว เร็วดิ ตรงนี้เลยย"
เอ่ยออดอ้อนก่อนจะขยับหน้าเข้าไปใกล้ เอียงแก้มข้างขวาแล้วทำแก้มป่องเพื่อรอรับรอยสัมผัสจากอีกคน
ใบหน้าเล็กขยับเข้ามาหาใบหน้าคมก่อนจะหอมแก้มอีกคนเบาและเตรียมจะผละออก แต่อย่างที่บอกว่าคนอย่างจุนฮเว เร็วกว่าแสงอยู่แล้ว
มือหนายกขึ้นมาประคองใบหน้าสวยไว้ก่อนจะประกบริมฝีปากลงไปทันที
ปังๆๆ
"เฮ้ ฉันฮันบินนะ อินนารออยู่ข้างนอกอ่ะ นายเข้ามาทำอะไรนานขนาดนั้นวะ เฮ้!"
ทั้งสองรีบผละออกจากกันทันที เสียงของฮันบินเหมือนเป็นสิ่งย้ำเตือนกับจุนฮเวอีกครั้งว่าเขามาที่นี่เพื่ออะไร
เพื่อตอบแทนพระคุณพ่อไง
"นายออกไปได้แล้วหละ"
"อืม.. แต่พี่ห้ามคิดมากนะ จำไว้ว่าผมรักพี่คนเดียว ผมอาจไม่ได้โทรไปแต่รู้ไว้ว่าผมไม่ได้อยากทำ แล้วก็สร้อยที่คอพี่ เก็บมันไว้ให้ดีนะครับ"
"อืม ดูแลตัวเองด้วยนะจุนเน่ของฉัน"
ปัง!!
"เฮ้ จุนเน่ นายได้ยินฉันมั้ย!!"
"เออๆ ได้ยินแล้ว เดี๋ยวออกไป!"
ตะโกนบอกฮันบินเสียงดังก่อนจะจุมพิตลงบนริมฝีปากบางเบาๆแล้วเปิดประตูออกไปโดยทิ้งให้คนตัวเล็กยืนกุมสร้อยคอสลักชื่อของอีกคนไว้แน่นอย่างรู้สึกใจหาย
จะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่นะจุนเน่..
30% งับบบบบบบบบ
อีก 70% โหลดดิ้งอยู่งับ5555555
เอากำลังใจช่วยในการปีนกำแพงของจุนเน่ด้วยนะงับบ55555555555555
แท็ก #ฟอวจจ เยิ้ปป♥
ความคิดเห็น