คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Call me 'Doctor' ตอนที่ 6
Call me ‘Doctor’
หลัาริสเินเ้ามาหานานะในร้านอาหาร ทัู้่็ไ้แ่นั่เียบ หันหน้าไปนละทา
บทสนทนาที่ไม่มีเสียอพวเาทำให้พนัานในร้านไม่ล้าเินเ้ามาที่โ๊ะพวเา นานะหันหน้ามามอริส
ายนที่เาไม่ไ้เอมานานหลายปี เายัหล่อเหมือนเิม และสูึ้น้วย นานะในสายาอริสเอ็เ่นัน เธอยัสวยเหมือนเิม…เหมือนอนที่พวเาเยบัน
“นาย…มีอะไระุยับัน?” นานะเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนา ริสที่นั่หันหน้าไปมอที่อื่น็หันหน้าลับมาหานานะ
“เธอ…สบายีนะ”
“สบายีว่าอนนั้น…” นานะหลบสายาเาและหันหน้าหนี
“ันไม่ไ้มาเพื่อะพูเรื่อเ่าๆหรอนะ” ริสพู้วยน้ำเสียเย็นา
“แล้วนายนัันมาที่นี่ทำไม?” นานะมวิ้วถาม้วยวามสสัย
“ันมีเรื่อะพูับเธอ...”
“เรื่ออะไร?” นานะ้อเ้าไปในสายาเย็นาอริส
“ันเห็นเธออยู่ที่หน้าบ้านานยอลเมื่อเ้า…”
“ถ้านายมาเพื่อะพูเรื่อ…านยอล นาย็ลับไปเถอะ”
“เธอไปทำอะไรที่นั่น?” ริสไม่สนใที่นานะพู
“………………..”
“เธอำลัะทำอะไรันแน่นานะ?” ริสมวิ้วเ้าหาัน
“………………..” นานะไม่อบ และยันั่้อหน้าเาอยู่อย่านั้น
“…ันไม่รู้ว่าเธอ้อาระทำอะไร แ่ันบอไว้่อนเลยว่า…ันไม่ปล่อยเธอไปแน่!!” ริสพูบ็ทำท่าะลุออไป แ่นานะึมือเาไว้่อน
“นายไม่มีทารู้หรอ…” เาหันลับมานั่อีรั้
“ถ้าเธอทำอะไร...านยอล…ันะถือว่าันเือนเธอแล้วนะ…”
“ันะทำอะไร็เรื่ออัน…นายไม่มีสิทธิ์!!!” นานะะอใส่ริสนนในร้านหันมามอทัู้่
“…เธอลืมเรื่อนั้นไปแล้วรึไ?” ริสพูเสียเบา
“ไม่้อมาู่ัน…ันไม่ลัวนายหรอริส!!!” นานะอบลับ ่อนะลุาโ๊ะแล้วเินออไป ริสรีบลุามนานะที่เินออาร้าน และะระาแนเธออย่าแร
“ปล่อย!!! ันเ็บ” นานะหันลับไปเพราะแรระา
“ันว่าเธอไม่เ้าใที่ันำลัพูนะ…” ริสพู่อนะลานานะให้เินามเาไป
“ริส!! ปล่อยัน…ันเ็บ” ริสไม่สนใที่นานะพูและยัลาแนเธอเินไปที่รถเา
“เ้าไป…” ริสเปิประูรถและผลัแนนานะให้เ้าไปในรถ
“ไม่!!!…ันไม่ไปไหนับนายทั้นั้น” นานะไม่ยอมึ้นรถ ริสเลย้อผลัเธอเ้าไปและปิประู เาเินไปที่นับ แ่นานะลับเปิประูรถลมาอีรั้ เาึ้อันัวเธอไว้ิับรถและเอาแนทั้สอ้าอเา้ำไว้ับรถ เพื่อไม่ให้นานะยับออไปไ้ นานะหันหน้าหนีเพราะอนนี้หน้าทัู้่อยู่ห่าันไม่ถึสิบเนฯ
“น…นาย ะทำอะไร” นานะเอามืออเธอันหน้าอริสให้ออไปห่าๆาัวเธอ
“ถ้าเธอไม่ึ้นรถ…ัน็อาะทำอะไร็ไ้” พูบเา็ยื่นหน้าเ้าไปใล้นานะอี นานะไ้แ่หลับาและันริสออไป
“ึ้นแล้วๆๆ...ันะึ้น!!” ริสผละออานานะและเปิประูให้เธออีรั้ นานะรีบึ้นไปนั่บนรถและปิประู ริสเอ็เินไปที่นับแล้วทัู้่็ับรถออไป
ริสับรถมาถึอนโเา แล้วเา็ลานานะให้เินึ้นไปบนห้อ้วยัน
“นายพาันมานี่ทำไม…?” นานะนั่อยู่บนโฟาในห้ออริส เธอถามเาพลาวาสายามอไปรอบๆห้อ
“ันบอแล้วว่าเรา้อุยัน” ริสเินไปหยิบน้ำื่มาู้เย็นเามาให้นานะ
“ันบอแล้วว่าถ้านายะพูเรื่อ…านยอล…ัน็ไม่มีอะไระพูับนาย”
“แล้วเธอไปที่บ้านานยอลทำไม…” ริสถามอย่าริั
“ันแ่…แวะไปู…ว่าเาสบายี” นานะรู้สึประหม่า
“เธอแน่ใว่าไปแ่นั้น…” ริสนั่ลที่โฟา้านานะและ้อหน้าเธอ
“....ัน…แ่ิถึเา”
“..........................”
“ฟันะริส…ัน็ไม่รู้ว่าทำไมนายถึลับมาที่นี่…แ่ันอร้อ…เลิยุ่ับันเถอะ”
“………………..” ริสไม่อบ เาเินไปที่บาร์ห้อรัว่อนะหยิบวไวน์ออมารินใส่แ้วื่ม
“ริส…ันไม่รู้ว่านายำลัิอะไรอยู่…แ่ันสัาว่าันไม่ไ้ิอะไร…นาย้อหยุไ้แล้ว”
“………………..” ริสเปลี่ยนารินไวน์ใส่แ้วเป็นยวไวน์ึ้นื่มแทน
“ันอร้อ…ันะไม่ยุ่ับ…านยอล…แ่นายพอแ่นี้เถอะ…” นานะอำลัอร้อริส
“…มันสายไปแล้วล่ะ…” เาเินออมาาบาร์และรเ้ามาหานานะ ใบหน้าเาแ่ำเพราะฤทธิ์แอลอฮอล์
“น นาย…ะทำอะไร” นานะที่นั่อยู่ที่โฟาใที่ริสเินเ้ามาใล้เธอ ริสผลัเธอให้นอนลบนโฟา นานะหลับา้วยวามลัว
“ริส!!! นายะทำอะไร!!!” นานะิ้นและพยายามผลัเาออ แ่็ไม่ไ้ผล ริสุหน้าอัวเอลที่อออนานะ เาะใ้ปลายมูไล้ไปทั่ว และใ้ฟันัเบาๆที่อ เาูบไปทั่วเนินหน้าออเธอ่อนะใ้มือ่อยๆล้วเาไปในเสื้อและลูบึ้นมาเบาๆนถึหน้าออเธอ นานะใ้แรทั้หมอเธอผลัเา ริสร่วาโฟาลไปที่พื้น นานะลุึ้นมานั่พร้อมับเสียสะอื้นเพราะวามใลัว เธอำลัร้อไห้…
“ออไป…ออไปะ!!! ริสะอเสียั นานะสะุ้และยัร้อไห้
“…ฮึๆๆ ฮึ ...”
“เ็น้ำานั่น…แล้วออไปะ...นานะ” ริสพู้วยน้ำเสียเย็นา เายันอนอยู่ที่พื้นห้อรับแ
นานะที่ั้สิไ้แล้ว็ลุึ้นมานั่เ็น้ำา่อนะเินไปที่ประู
“นายมันสารเลว…” นานะหันมา่าริส หน้าอเธอเ็มไป้วยราบน้ำา
“หึ…ันเลวไ้มาว่านั้น…เธอ็รู้…” นานะรีบเปิประูและออาห้อไป่อนที่ริสะทำอะไรเธออี ริสทำให้เธอนึถึเรื่อในอีที่แสนเ็บปว และเรื่อที่เิึ้นรั้นั้นยัทำร้ายเธอทุรั้ที่เธอนึถึมัน เธอวิ่ออมาาอนโอเาและเรียรถแท็ี่ลับบ้าน…
ายนหนึ่เห็นนานะวิ่ออมาาอนโและึ้นรถออไป เาเรียเธอไว้ไม่ทัน
“…พี่นานะ…พี่มาทำอะไรที่อนโนี้ันนะ?” เาพู่อนที่ะมีรถันหนึ่ับมาอ้าๆเา BMW Z4 ันสีาว…
“แบฮยอน…” ผู้ายในรถเลื่อนระลทัเา
“อ้าว…ุหมอปาร์” แบฮยอนทัเาอบ
“เรียผมว่าานยอลเยๆ็ไ้รับ” านยอลบอแบฮยอนและยิ้มให้
“แล้ว…านยอลมาทำอะไรแถวนี้รับ?”
“ผมมาส่เพื่อนหนะรับ…เฮุนทีุ่เอที่โรพยาบาลไ” านยอลอบ
“อ๋อ…ผมเาว่าเป็นนที่าวๆหล่อๆใ่มั้ยรับ” แบฮยอนทำหน้านึสัพั่อนะอบานยอล
“ฮ่าๆ รับ นนั้นแหละ…แล้วแบฮยอนมาทำอะไรแถวนี้รับ”
“ือผม…ำลัะไป…TOUCH BAR…หน่ะรับ” แบฮยอนอบอ้ำอึ้
“ผมำลัะไปที่นั่นพอี…ไป้วยันสิรับ” านยอลวนแบฮยอนไป้วยัน แบฮยอนยิ้มให้เาเป็นารอบล่อนะเินมาึ้นรถที่นั่้านับ
หลัาแบฮยอนึ้นรถมา ทัู้่็นั่เียบมาลอทา ในหัวอแบฮยอนอนนี้ ำลัิถึเรื่อที่เาเอนานะที่หน้าอนโ เธอมาทำอะไรที่อนโนั่น และแน่นอนว่านที่เธอมาหาไม่ใ่…านยอล เพราะานยอลพึ่มาาส่เพื่อน นานะำลัมีใรอีนที่ไม่ใ่…านยอล หรือานยอละเป็นแ่้ออ้าที่เธออยาะเลิับเา…
านยอลเห็นแบฮยอนเอาแ่เหม่อมอออไปนอหน้า่า เา็อเป็นห่วไม่ไ้ เพราะเรื่อที่แบฮยอนเล่าให้ฟัเี่ยวับัวเาและแฟนอเา และนั่นอาะเป็นสาเหุที่ทำให้แบฮยอน้อไปบาร์ืนนี้
“แบฮยอน…ุไม่เป็นอะไรนะรับ?” านยอลถาม้วยวามเป็นห่ว
“อ่า รับๆ…ผมไม่ไ้เป็นอะไรรับ” แบฮยอนอบและหันมายิ้มให้เา ่อนะหันไปมอนอหน้า่าเหมือนเิม ถึแบฮยอนะบอว่าไม่ไ้เป็นอะไร แ่ท่าทาอเาไม่ใ่เลย
“ุเที่ยวบาร์บ่อยหรอรับ?” านยอลพยายามวนเาุย
“อ๋อ…ไม่หรอรับ ผมินเหล้าไม่เ่หนะรับ” แบฮยอนหันมาุยับานยอล านยอลยิ้มอบ
“แล้วานยอลไปทำอะไรที่บาร์หรอรับ”
“ผม…เล่นนรีที่บาร์อ่ะรับ แ่วันนี้ผมะไปลาออแล้วล่ะรับ…”
“อ่าว…ุเล่นนรี้วยหรอรับ? แล้วทำไมะลาออล่ะ” แบฮยอนสสัย
“ผมเล่นเป็นานอิเรอ่ะรับ แ่อนนี้ผมวรหยุแล้วหล่ะ”
“ทำไมล่ะรับ?”
“พัหลัมานี้านผมยุ่หน่ะรับ…ผมเลยไม่่อยมีเวลา” แบฮยอนพยัหน้าเ้าใ านยอลับรถเ้าไปอที่้านหน้าอร้านเพื่อะให้แบฮยอนล เหุผลที่แท้รินอาานที่โรพยาบาละยุ่แล้วือ เาไม่อยาเอริสที่บาร์อีแล้ว และ็เหลืออีรั้เียวที่เาะเอริสที่โรพยาบาล เาึมาลาออาที่นี่
“เี๋ยวุเ้าไปในร้าน่อนนะรับ ผมะเ้าไปทำธุระทาหลัร้าน…เี๋ยวืนนี้ผมะื่มเป็นเพื่อน” านยอลเปิระเพื่อบอแบฮยอน่อนะับรถไปอที่หลัร้าน โยที่ไม่รอำอบอแบฮยอน
“อ เอ่ออ ือ…ผม ไม่เป็นไร…” แบฮยอนยัไม่ทันไ้พูอะไรานยอล็ับรถออไปแล้ว
แบฮยอนเินเ้ามาในร้านและเลือที่นั่สำหรับสอน ใล้ๆหลัร้าน เพราะานยอละไ้มอเห็นเาเมื่อเินมาาหลัร้าน แ่พนัานในร้านลับเินมาเิเาึ้นไปที่ห้อวีไอพี พอเาถามว่าทำไม พนัาน็อบลับมาว่า…
“ุานยอลใหุ้ใ้ห้อวีไอพีไ้รับ…และเาะามไปทีหลั” แบฮยอนหันไปเห็นานยอลที่ยืนอยู่ทา้านหลัร้านพอี แบฮยอนโ้ให้เาเป็นารอบุ านยอลยิ้มและยัิ้วให้เา่อนะเินเ้าไปในห้อที่อยู่้านหลั แบฮยอนเินามพนัานร้านึ้นไปที่ห้อั้นสอ เาสั่เรื่อื่มมาสอสามอย่าที่เาไม่เยลอและูน่าอร่อย สัพัเา็มอลไปที่เวทีและเห็นานยอลำลัถือี้าร์ึ้นไป้วย านยอลเอ็มอึ้นมาที่เาเ่นัน
หลัานั้นานยอล็ทำหน้าที่เป็นนัร้อที่บาร์และเป็นืนสุท้ายออาีพนี้…
“รับ…อบุทุนที่มาฟัผมร้อเพลในืนนี้ อบุมาริๆรับ” เาโ้ให้ับแและโบมือให้แบฮยอน แสไฟที่เวที่อยๆหรี่ล พร้อมับเสียปรบมืออแในบาร์ านยอลลาเวทีและเินึ้นมาที่ห้อวีไอพี แบฮยอนที่นั่ื่มนเียวไปแปแ้ว และำลัระเรื่อื่มแ้วที่เ้าใส่ปาหันมายิ้มให้านยอลที่เปิประูเ้ามา านยอลหลุำับอาารอแบฮยอนาฤทธิ์แอลอฮอล์
“ื่มเยอะนานี้ ทำไมไม่ีเ้าเส้นเลือเลยล่ะรับ ฮ่าๆ” านยอลพูิล
“้ายยยยย อึ…หรออออออ อึ…้าบบบบบบบ” แบฮยอนพูแทบไม่รู้เรื่อ แถมยัหน้าแัเพราะเมาอบานยอลเสียยาน
“เมาแล้วนะรับแบฮยอน…” านยอลลไปนั่้าเา และหยิบแ้วออามือแบฮยอน แบฮยอนที่โนแย่แ้วไป็ทำหน้าาเหมือนเ็ะร้อไห้
“านยอลลลลล…เอาแ้วมาาาาาาาา…อย่าแย่อโผมมมมมม…อึ ” แบฮยอนเริ่มพูไม่รู้เรื่อ แ่านยอล็ไม่ืนแ้วให้ เาลับยมันึ้นมาื่มแทนแบฮยอนและวาแ้วล
“ทำไมมมมมม…ทามมมมมมมม…แบบบบบบเน้…อาววววววว…ืนนนนนน…มาาาาาา” พูบแบฮยอน็ลุึ้น่อนะเล้มลไปทับานยอลแทน แบฮยอนเอานิ้วแหย่เาไปในปาานยอล หวัเพื่อที่ะเอาเหล้าอเาืนมา…
“แบฮยอน…ถ้าุเป็นผู้หิ…ผมะไม่ทนใหุ้ทับแบบนี้หรอนะ” านยอลพูพร้อมับหัวเราะออมา
“ทนอารายยยยยยย…ไม่ทนแล้วววววววว…ผมยอมแพ้~” านยอลรู้สึว่าแบฮยอนเริ่มไม่ไ้สิ แบฮยอนลืมาแทบไม่ึ้นและยันอนทับานยอลอยู่อย่านั้น
“บ้านุอยู่ไหนรับ เี๋ยวผมไปส่”
“ผมม่ายาบบบบบบ!! เธออยู่ที่นั่นนนนนนน…ผมม่ายปายยยยยยย” านยอลพยุัวแบฮยอนออาัวเาและให้แบฮยอนนั่่อนที่ะหลับไป…
“ิบหายล่ะ…บ้านอยู่ไหนวะเนี่ย?” านยอลสบถออมา แล้วโทรศัพท์อเา็ัึ้น
[เฮุน~]
“เออมึว่าไ…?” านยอลรับสาย
[เห้ย…วันนีู้ไม่ลับนะ อยู่ร้านับพี่ีย์…] เฮุนบอานยอล
“เออๆ ูฝาทัพี่เา้วยนะมึ…แ่นี้่อนนะ ูยุ่อยู่”
[เออๆ…เห้ยเี๋ยวๆ ูเอเพื่อนมึมาับผู้าย…มันเป็นหรอวะ?]
“เพื่อนูนไหน?” านยอลไม่รู้ว่าเฮุนำลัพูถึใร
[็ไอ้เหี้ยหมาำ…เอ้ย!! หมอำเพื่อนมึไ…โอ้ยย!! ไร้อันแล้วสัส แ่นี้นะ!!] เฮุนพูบ็วาสายไป
านยอลิว่าเฮุนหมายถึหมอไเพื่อนเา แ่หลัาที่เฮุนวาสาย เา็หันมาัารับนรหน้าเาที่นอนสลบอยู่บนโฟาร้านแทน
“เฮ้อออ…่วยไม่ไ้นะ ุ้อนอนบ้านผมแทนแล้วล่ะ” านยอลถอนหายใพร้อมับ้มลไปพยุัวแบฮยอนึ้น เาแบแบฮยอนึ้นหลัและเินออาร้านเพื่อไปที่รถเา โีที่แบฮยอนัวเล็ว่าเาและไม่่อยหนัเท่าไหร่ เาึแบนัวเล็ไ้สบายๆ และไ้แ่หวัว่าแบฮยอนะไม่อ้ว่อนะถึบ้าน
“พี่…พี่ทิ้ผมไปทำไม...” แบฮยอนละเมอึ้นมาระหว่าทาไปบ้านานยอล านยอลหันมามอเา
“…อย่าไปนะรับ…อย่าไปาผม…ฮึ ” แบฮยอนสะอื้นออมาเบาๆ านยอลเอื้อมมืออเาไปลูบหัวแบฮยอนเบาๆ แบฮยอนสัมผัสไ้ว่ามีมือมาลูบที่หัวเา
“พี่ลับมาหาผมแล้วใ่มั้ย…” เายัละเมอและเอามือานยอลที่ลูบหัวเามาุมไว้ านยอละึมือออแ่แบฮยอน็ำมือเาไว้แน่น
“อย่าทิ้ผมนะรับ…”
“…………………….”
“สัาสิรับ…อย่าทิ้ผม”
“…ผมสัา…”
...............................................
Talk. หัวอบแล่นอนึๆอ่ะ เลยอัพึลอเลย อน่อไปานแบะละมุนว่านี้นะสัา อนนี้พยายามสุแล้ว ฮ่าๆๆ าม่อ้วยนะ อบุ้าบบบบบ ^^"
__________________________________________________________________________________________________________________
_________________________________________________________
ps. ฝาเรื่อ Loveless'้วยนะ้าบ ^^"
ความคิดเห็น