คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : SEVEN | หนูจะเป็นดาว
SEVEN | หนูะเป็นาว
หลัาที่ผมรอาย โยมีอีาวะแสนสวยเ้ามา่วยไว้ านยอลทำีมาและบอเย็นนี้ไปเอพี่เาเลย ึ่! ผมยัไม่พร้อมไ อนเ้า็็อพี่ระเทย เลิเรียนเหนื่อยๆ ็อ้อนวอนราบเท้าผัว ลับหอมานอนพัไ้ไม่ถึรึ่วัน ะ้อออไปฝึเป็นาวอี
นุ้แบละเพลีย -_-;
“านยอล เรามารอหน้าหอแล้วนะ”
((ำลัไปรับ รอสัรู่นะ))
“อะเ”
เหมือนมีโลสีมพูเิึ้นอนที่ผมำลัุยโทรศัพท์ แน่นอนละนำลัแฮปปี้อินเลิฟสุๆ ถึแม้านยอละไม่ไ้อินไป้วย็เหอะ ใรสนละ นี่ือวาม้าวหน้า วามพันาที่ผมไ้รู้ัานยอล ไุ้ยแลไลน์ มีเบอร์โทร แถมานยอลให้วาม่วยเหลือ นี่แหละ ้าวหน้าสุๆ รัเอย อยู่ไม่ไลเินเอือมมือ หึ
ยืนเป็นุ๊อยู่ไม่นาน านยอล็ับรถู่ใแสนเท่มาอเือบแทบเท้า ะหนีบทีนเราอยู่แล้ว ทำไมานยอลไม่ับมาทับให้รู้แล้วรู้รอไปเลยละ นี่ท้านะ แ่อย่าทำริ
“ึ้นมาสิ อ่ะ นี่”
านยอลหยิบหมวันน็อสีมพูแสนสวยมาให้ ๊ายายที่รัไปื้อมาให้เ้ารอะ ่าเป็นสามีที่รู้ใและูแลภรรยาีเยี่ยนี้ ว่าที็อยาเอือมมือไปหยิแ้มแรๆ แ่อนนี้ยัไม่มีสิทธิ์ ำไว้ ำึ้นใเลย
“อบในะ”
ไม่เสียเวลาถามว่าไปื้อมาหรือไปยืมใรมา ็สวมใส่ให้มันเรียบร้อยไป ให้บๆเรื่อ ถ้าถามแล้วานยอลอบว่าไปยืมมา ะไ้ไม่้อมานั่อหลัานยอลร้อไห้ให้ัวเอูน่าสสารเล่น เออ่าเหอะ แ่พาา้อนานยอลแนเ้ารรม็อานยอลแน่นไปแล้ว เผลอไม่ไ้เลยแนบยอนนี้ แบไม่ผิ แนผิ
“อแน่นๆ นะ”
“้ะ”
เอ่ะ !?
เมื่อี้านยอลพูว่าอแน่นๆ หรอ? หรือหูผมฝา สสัยฝาแน่ๆ ใรเาะพูอแน่นๆ ็้อพูเาะแน่นๆ สิ ถึะถู เห้อ
นั่้อนท้ายานยอลมาไม่นาน ็ถึที่หมาย านยอลบอว่าพี่เาเป็นลูพี่ลุน้อ แ่็ไม่ไ้ถึับสนิทันถึั้นหยอล้อ่าื่อพ่อื่อแม่ แหม อธิบายะูเห็นภาพอนุยับอียอู เราสนิทันหรอ? ็ป่าว เป็นาิันหรอ ? ็ป่าว เป็นไละ เป็นใรมาาไหนไม่รู้แ่เห็นหน้าัน็่าันแล้ว
“อ่าว านยอล เ้ามาสิ”
มีพี่ผู้หิ(?)ใสุ่ทำานเินออมา้อนรับ แ่พี่เาใส่าเ ึ่ออไปในแนวุทำานผู้ายมาว่า เป็นทอมหรือป่าว แบฮยอน็ยัสสัย่อไป
พอเ้ามาในัวบ้าน แทบะปิปาไม่ให้ร้อ ‘โห้’ ้าในบ้านแ่ไ้อะเมิ่โเรียมา แ่้านนอ็สวยะายอยู่แล้ว อุส่าห์ไม่หลุทำัวบ้านนอ นี่เป็นารแ่บ้านที่่อน้าหรูหรา แ่็ไม่ไ้ถึั้นปราสาทพระราวั อันนั้น็เว่อร์ไป อบๆ อนาเรามาสร้าบ้านแบบนี้อยู่้วยันนะานยอลอ่า
“นนี้หรือป่าวที่อยาให้พี่สอนน่ะ?” พี่ทอมเมื่อี้ถามานยอล
“อ่อ รับ” านยอลอบ
“ั้นมาเริ่มันเลย ามเ้ามาห้อนี้สิ พี่ะเริ่มสอนแ่หน้า”
แ่ เอ่ะ พี่หรอ พี่นนี้หรอ อีาวะ !
“านยอล พี่นนี้หรอที่ะสอนเรา”
“ใ่แล้วละ ทำไมถึถามั้นละ”
“็เรานึว่าพี่เาเป็นทอมะอี”
“ฮ่าๆ ไม่ใ่หรอ พี่เาเป็นผู้าย แ่หน้าหวานไปหน่อยเท่านั้นเอ”
“อะแฮ่ม ุบิบไรัน” พาันสะุ้ยสอ
็ไม่มีไรมาหรอพี่ พี่เหมือนผู้หิมาว่า ึ่็ไม่แปลใอีเหมือนัน ที่พี่ะนะเป็นาว ็หน้าพี่เล่นหวานเินผู้หิแบบนี้ ะนีที่ไหน็แพ้พี่หม แล้วผมละ ผมไม่ไ้เิมาหน้าเหมือนะนีนะ ีวิบยอน่าโหร้าย
“มานั่นี้สิ ื่อไรนะเรา?”
“บยอน แบฮยอน รับ”
“ื่อน่ารัั พี่ื่อ ลู่หาน นะ ยินีสอนแบฮยอนเสมอ”
ผมว่า ผมเริ่มเินๆ พี่เานิหน่อยละ น่ารัแถมใีั่นาฟ้า านยอลเรามีู้เป็นทอมไ้ไหม
รึ่ั่วโมผ่านไป (นานเว่อร์)
“เฮ้ยพี่!”
“เป็นไละ พอแ่แล้วสวยว่าพี่อี ฮ่าๆ”
ผมถึับใ อนที่พี่เาแ่หน้าให้ ผม็ไม่อยาเห็นหน้าัวเอไและบวับารที่พี่เาบอให้ลับา เอาอะไรไม่รู้มาแะที่เปลือามามาย ็เลยหลับมันให้นานๆ มีบ้าที่ให้ลืมามอบนเพาน ีนะไม่ไ้นั่หน้าระ พอแ่เสร็พี่เา็ยื่นระพพามาให้ผมเห็นเบ้าหน้า
ถึับ้อพูว่า ‘ะนีไม่ไ้แรูราวัลหรอ’
“ารแ่หน้าทำให้หน้าเปลี่ยนไ้ริ” ผมพูับัวเอ
“แบฮยอนเป็นนแ่หน้าึ้น านยอลเห็น้อะลึแน่ๆ” ใ่ ผัวเห็น้อหลเมียมาว่าเิมแน่ๆ
่อ
ทำไมพี่หรูหานถึั้ยพูแบบนั้น >< านยอลเห็น้อะลึในวามสวยอบยอนแน่ๆ ึ่็ลุ้นไ ในี่เ้นึัๆ พี่ลู่หานพาผมออไป้านอ โยมีานยอลำลันั่อ่านหนัสืออะไรสัอย่าที่โฟารออยู่ านยอลเยหน้าึ้นมาสิ
“านยอลูแบฮยอนี่”
ึ ั ึ ั
“…….”
ทำไมเยหน้าึ้นมามอแล้วเยแบบนั้นฟร่ะ ยิ้มสิ
ทำหน้าเินนิหน่อย็ไ้ ไม่ไ้มีใรว่าหรอนะ ยิ้มสิานยอล ยิ้ม!
“ะ ็ี” แน่ะ มีิอ่า เิน็บอ
“เอาเป็นว่าพรุ่นี้แบฮยอน็มาหาพี่อีแล้วันนะ”
“อ่อรับ”
“เหลืออีไม่ี่วันแล้ว แบฮยอนอพี่้อนะ”
ลู่หานพูพลาเินเ้ามายีหัวแบฮยอนเบาๆ
“อะแฮ่มๆ แฮ่ม ั้นผมลับเลยแล้วัน” านยอลพูึ้น
“โอเ พรุ่นี้พี่ว่าทั้วันนะ”
ผมอบุและลาพี่ลู่หานเล็น้อย่อนเินออมา
ส่วนานยอลพออะไริอ(?)เสร็็เินออไปสาร์ทรถรอ
ราวับว่าหอะหนีออนอมหาลัยยัไยัั้นหรือไม่็วันนี้านยอลเหนื่อยที่้อมาส่ผม
อ่า ็ไม่รู้สินะ
“านยอล่วแล้วหรอ?”
“ยั”
“อ่าว ็เห็นรีบลับอ่ะ”
“แ่…หิว ใ่หิว
รีบๆึ้นมาเลย”
เอ้า
“แปลน”
“ไ้ยินนะ”
อุ่ย
ทั้ๆ ที่านยอลบ่นว่าหิว แ่็ี่รถลับมาส่ผมที่หออยู่ีหรือไม่อยาอยู่ับเรา?
ไม่ใ่หรอมั้ ผม็ไม่ใ่นิอะไรมา(หรอ) านยอลเาใีะาย
ะมารำาผมเป็นไปไม่ไ้หรอ(หรอ)
“านยอลหิวไม่ใ่หรอ ออไป้วยันอี็ไ้นะ”
โน้มน้าวโน้มน้าวโน้มน้าวโน้มน้าว
“ไม่เป็นไร ้มรามยอนิน็ไ้”
“านยอล ไม่อยาินับเราหรอ” ; ^ ;
“เฮ้ย ไม่ใ่ๆ ือ…”
“?”
“นายแ่หน้าอยู่ไ”
“แล้วไอ่ะ?” ใ่แล้วไอ่ะ
็นแ่หน้าทาปานินึ ใรมอ็เรื่อเาสิ
เอ่ะ านยอลอายที่ะเินับเ้าหยอออออ TT
“็ เี๋ยวนมอ” นั่นไๆ ใ่แน่ๆ TOT
“านยอลอายที่ะเินับเรา่ะ หึ!”
“เฮ้ย ไปันให่แล้ว ันแ่…หวนาย”
“อ๋อ”
………………..
“ห่ะ! O_O านยอลพูว่าไนะ?”
“ะ ็ หว///”
บรึ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ะ ั้นไป่อนนะ”
ราวับสมอหยุทำาน
“หาอะไริน้วย”
ผมำลัะาอาาศหายใ
“ล้าหน้าให้สะอานะ”
ผัวทั้ หว ห่ว ผมรั้แรในีวิ
“เี๋ยวะไลน์หา///”
ผมำลัะาย..
ผมไม่ไ้พูลาานยอลเพียแ่โบมือหยอยๆ
ให้แบบเหม่อลอย ผมว่าผมไม่ไ้ฝัน ผมไม่ไ้ิเ้า้าัวเอแบบเมื่อ่อน
ผมำลัสมหวั ผัวำลัะรัผมใ่ไหม านยอลำลัหลรัผมใ่ไหม
รี๊
(ในใ)
ถ้าไม่ิว่าเป็นหอพั ผมะรี๊แรให้หมีั้วโลเหนือไ้ยิน
ผมเินเหม่อมานถึห้ออัวเอ ำลัะบิลอนประูแ่แล้วมืออันสวยามอผม็้อหยุล
เมื่อไ้ยินเสียที่ไม่พึประส์ ัเล็ลอออมาารู้านล่าประู
ือหอมันเียบไ ยัไะไม่ไ้ยิน ็อนินึ ้มลมอลอรูประูเนี่ยแหละ
ไม่เห็น็อฟัเสีย
“อือ อ๊ะ อ๊า”
“เียบๆสิที่รั”
“อื้อ เบาๆ อ๊ะ หน่อย อือ อิน อ๊า”
“ี้ ยอูวววว”
โอเ
รู้เรื่อ….
อียอเอาผัวอยู่
รี๊
นัหน้า้าน TT
=============================================
100 %
ฮัลโหลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล
ความคิดเห็น