คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Balcony. 100%
...Balcony...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“ป้ารับ...ไห้อแบให้หน่อย”ผมลทุนเินไปอุแสำรอาป้าแม่บ้านอย่าใล้า ผมำไ้ว่าป้านนีุ้มาๆเมื่อสมัยเ็ผมวิ่เล่นนเปื้อนโลนเ้าบ้าน็โนุ
แู่เหมือนป้าแะหยิ่มาพอวร ผมอุส่าห์ออปาออย่าใล้า ถึแม้เสียะสั่นหน่อยๆ็าม แ่ยัไ็้อพูออมาบ้าสิ เล่นเอาผมไม่รู้ะพูอยัไแล้ว นี่็ทุ่มแล้วป้าแ็ยัเล่นัวทำเป็นไม่ให้ เอาไีละ ออีรอบ็ไ้!
“เอ่อ...ป้ารับอุแ...”วามพยายามอผมพัทลายทันทีเมื่อป้าแทำเป็นไม่สนใที่ผมพูไม่พอยัเินหนีไปทำอย่าอื่นอี ทำเป็นหูทวนลม!
ผมไม่อป้า็ไ้ เรื่อแบบนี้ผมิเอ็ไ้ ผมไ้แ่บ่นๆับัวเอไปมา่อนะ้มลมออุหลาบในมืออัวเอ ลิ่นหอมอ่อนๆออไม้แะเ้าที่มู ผมมออุหลาบอย่าท้อแท้่อนะ้มลไปสูมวามหอมอย่า่วยไม่ไ้...
ทำยัไี ?
[end of Chanyeol’s part]
‘อารม์เสีย! แ่ไปเที่ยวับเพื่อนมันะอะไรนัหนา!’
ผมิเอเออเอไปนเียวภายในห้อนอนอย่าว้าวุ่น เรื่อเมื่อเ้าผมยัไม่เห็นโรธบ้าเลย แล้วแ่ไปเที่ยวับเพื่อน้านอวันเียว มาทำหน้าโหใส่ ิว่าลัวหรอผมไม่ลัวแล้วนอย่าานยอลน่ะ
ผมมอไปยับานประูที่อนนี้เียบมาไร้ารเาะเรียานรั เมื่อี้ทำมาเป็นทำเสียอออ้อนิว่าน่ารัาย ไม่รัันริเลยหนีลับบ้านไปแล้วละ ไม่มา้อผมแล้ว ผมไม่เห็น้อไปสนใเลย ปาร์ านยอล ไอ่นใร้าย!
“ฮึ ฮือ...” ู่ๆน้ำา็ไหลอาบแ้มอย่า่วยไม่ไ้ ผมน้อยใ ผมรัานยอล ผมไม่อยาเสียเ้าไป อย่าน้อย็น่าะอยู่้อันบ้า
เรื่อเมื่อเ้าที่ผมบัเอิไปเห็นะิว่ามันเป็นแ่ารทำานแล้วัน ผมปลอบัวเอเรื่อนั้นพอไ้บ้า แ่ที่ร้อไห้ออมา เพราะ นัวสูไม่เห็น้อมาทำหน้าน่าลัวใส่เลย แล้ว็น้อยใ...น้อยใที่ไม่เอันมาหลายวันแล้ว ถึแม้ะโทรหาัน แ่บทสนทนามันน้อยเินไป แล้ว็ไม่เห็นเป็นห่วเป็นใยันบ้าเลย
ึ!
ผมหยุิฟุ้่าน่อนะหันมอามเสียไปยัระเบีย้านนอห้อ อาะเป็นเสียแมว็ไ้มันอบมาเินผ่านระเบียบ้านผมบ่อยๆ แ่ผม็ไม่สนใหันหน้าลับมานั่อเ่าร้อไห้ับัวเอ่อ
ึ ึ!
ราวนี้ผมมั่นใแล้วว่าไม่ใส่เสียแมว วามสสัยมันทำให้ผมลุึ้นยืนอย่า้าๆ่อนะ่อยๆเินไปูที่ระเบีย้านนอ ผ้าม่านที่ปิแน่น็่อยๆถูเปิอออย่า้าๆามือเรียวเล็ อาะเป็นโรึ้นบ้าน็ไ้แล้วะทำยัไละ ? ิเอเออเอไปวามลัว็รอบำแทนวามเสียใเมื่อไม่ี่นาทีที่ผ่านมา ผมลัวึ้นมาแล้วนะ
“!!!”ผมใเมื่อเอผู้ายัวสูยืนอยู่นอระเบีย้วยอาารเหนื่อยหอบ แ่ยัีที่ไม่ใ่โรอย่าที่ิไว้
ปาร์ านยอล...
“แบ...เปิประูให้หน่อย”านยอลที่ถือ่อุหลาบไว้ในมือมอหน้าผมอย่าเว้าวอน ผม็เป็นพวี้ใอ่อนอยู่้วย
“มะ...ไม่”
“แบรับ...ให้ยอลเ้าไปนะ”น้ำเสียและแววาอานยอลมันทำให้มือผมสั่น้วยวามใอ่อน
แร๊...
ผมใอ่อนให้ับานยอลทุรั้ แววาและน้ำเสียที่ผมมัะไ้เห็นบ่อยๆมันทำให้ผมยอมทำทุอย่าเพื่อเา ลอมาผม็ามใานยอลมาหลายอย่าพอวร แล้ว็เรื่อที่เราอยู่ัวิันมัน็เป็นำอร้อาานยอลเหมือนัน
“ฮึ ฮือ...”
“โอ๋ๆไม่ร้อไห้นะนี”านยอลเมื่อเ้ามาไ้แล้ว็อปลอบอย่าอ่อนโยน
วามรู้สึนึโรธ็ะหายไปทุที านยอลอบอ่อนโยนับผม แล้วผม็อบวามอ่อนโยนที่านยอลมอบให้ทุรั้ ผมอยาเป็นนเียวที่านยอลมอบวามอบอุ่นนี้ให้ ไม่อยาให้เาไปทำแบบนี้ับใร ผมลัว...
“ฮือ นบ้า!”ผมยแนึ้นโอบออบ ่อนะร้อไห้อีรั้ให้โอบออุ่น
เวลาผ่านไปนัวสู็ไม่ไ้พูอะไรออมา ไ้แ่อปลอบเอาาเยหัวผมอยู่นาน นผมหยุร้อไห้านยอล็ผละออเ็น้ำาให้เล็น้อย่อนะถอยหลัสอาม้าว ่อนะนัุ่เ่าลรหน้าพร้อมู่ออุหลาบมอบให้ผม ผมยืนอึ้อยู่หน่อยๆ่อนะรับ่อุหลาบมาถือไว้ านยอลยิ้มีใ่อนะลุึ้นยืนมาอผมอีรั้
“ีันนะรับ”เสียนุ่มทุ้มระิบเบาๆที่ใบหูเล็
ารระทำอานยอลมันทำให้ผมยิ้มเิน้วยวามีใ นี่ือาร้อที่น่ารัที่สุ านยอลอุส่าห์ลทุนปีนระเบียึ้นมา้อ ไอ่เรา็ิว่าะหนีลับบ้านไปะแล้ว านยอลผละออเล็น้อย่อนะ้อหน้าผม รอฟัำอบอย่าลุ้นระทึ
“อื้อ”ผมยิ้ม้มสูมวามหอมาอุหลาบเป็นารแ้เิน
“รันะรับ”
“อื้อ...รัเหมือนัน”ผมไม่รู้ว่าวันนี้เราไ้อันี่รั้แล้ว แ่อ้อมอที่อบอุ่นอานยอลมันทำให้ผมไม่ิที่ะเบื่อ และไม่ิที่ะปิเสธวามอ่อนโยนนี่เลย
“แบฮยอน...”
“หื้ม?ว่าไ”ผมที่เยหน้ามอใบหน้าหล่อมายในระยะประิ ใผมเ้นแรอีแล้ว
“ทำหน้าแบบนี้ ยั่วันหรือไ”
“บ้า!ิแ่เรื่อนี้หรือไ”ผมีอานยอลไ้รั้เียว็ถูุมมือแน่น
ใบหน้าอเราสอน่อยๆเ้าใล้ันอย่าเป็นธรรมาิ ่อว่าระหว่าใบหน้าอทั้สอถูแทน้วยลมหายใอทัู้่ ปลายมูลอเลียันไปมาอย่าอ่อนโยน ริมฝีปาบาอแบฮยอนทำให้านยอลบูบลไปิมวามหวานอย่าละเอียอ่อน ่อนที่ถูาบ้วอย่าร้อนแร ทั้สอผลัันิมรสาิึ่ันและันอยู่นาน นนัวเล็เ่าอ่อนแ่็ไ้แนแร่โอบไว้แน่น
“อื้อ”ผมที่เริ่มาอาาศหายใ็อให้านยอลหยุ่อน
านยอลยอมผละออให้นัวเล็ไ้หายใ ทัู้่มอาันอย่าหวานึ้่อนที่แบฮยอนอบโยอาาศเ้าเ็มปออีรั้ ่อนะบรรเลารบูบัน่อ ทัู้่มอบวามหวานให้แ่ันนไม่สนใเวลาว่าอนนี้มัน็ึแล้ว ทัู้่แนบิันอยู่นานนนัวเล็เป็นฝ่ายเริ่มผละออ
“อาบน้ำมาหรือยัเนี่ย”
“ยัรับ อาบให้หน่อยสิ”รอยยิ้มทะเล้นายบนใบหน้าหล่อเหลา
“ไม่!อาบเอเลย”ยิ้มแบบนี้ทีไรมีแผนทุทีเลย
“ฮ่าๆรับๆ”านยอลยมือยอมแพ้่อนะหยิบผ้านหนูเ้าห้อน้ำไป
ผมยัไม่เยบอสินะว่า ั้แ่ไหนแ่ไรบ้านอานยอล็เหมือนบ้านอผม แล้ว็บ้านอผม็เหมือนบ้านอานยอล ไม่แปลที่อบาอย่าอแ่ละนะไปอยู่ที่บ้านออีฝ่าย เอาเป็นว่าานยอลมานอนบ้านผมออะบ่อย
“อ้า!”
!!!!!
ผมรีบวิ่ไปูในห้อน้ำทันทีหลัาไ้ยินเสียร้อ้วยวามเ็บปวาานยอล แ่่อนที่ะไ้เอ่ยปาถาม้วยวามเป็นห่วว่าเป็นอะไรหรือเปล่า แ่็ถูแนแร่โอบอย่ารวเร็วไว้แน่นทำให้ผมใพอวร ทำผมใหายใว่ำหม นึว่าะายะแล้ว
“อื้อ ปล่อย!”
“อาบน้ำ้วยันสิ ่วยันประหยัน้ำไ”ประหยับ้าประหยับออะไรเล่า ยิ่ทำให้เปลือน้ำละไม่ว่า
“นเ้าเล่ห์...ปล่อยเลย”ไม่มีทาะหรอ ไม่อาบับนเ้าเล่ห์แบบนี้หรอ
“ไม่รัยอลแล้วหรอ หืม”
“เี่ยวอะไรเล่า!”ผมสะบััวเอาแนแร่ไ้็รีบเินออห่าานเ้าเล่ห์ไปยืนอยู่ที่หน้าประูห้อน้ำ
“เี่ยวสิ”ผมที่ทำหน้าสสัย ทำให้านยอลหัวเราะออมาน้อยๆ่อนะี้นิ้วล
-//////////////////////////-
“ะ...นบ้า!”หน้าผมร้อนมาเลย ให้ายเถอะนอะไริเป็นแ่เรื่อนี้
ผมปิประูห้อน้ำให้านยอล่อนะเินหนีไปที่เีย ไม่สนใเสียเรียร้ออานยอลอี ถ้ายอมมันะเ็บเหมือนรั้แรไหมนะ ? แ่ใระยอมริไหม แบบนี้เรา้อเล่นัวนินึ ถึแม้เป็นนรััน็เถอะ
“แบฮยอน...”
"อื้อ..."ผม่อยๆลืมาี้นมาเมื่อวามเย็นที่สัมผัสผมเ้าที่หน้าท้อ
“อาบน้ำไ้แล้วรับ”นั่นสินะ ผมเผลอหลับไป
“อื้อ”ผมพยุัวึ้นลุนั่่อนะเินเ้าห้อน้ำไป อย่าน้อยผม็เสียวสันหลัอยู่ไม่นอน ลัวว่าานยอละทำมาว่านี้ ทุรั้ที่มือหนาถลเสื้อึ้นมาลูบหน้าท้อ มันมัะเป็นั้นแรอาร...เสมอ
ารหนีเ้าห้อน้ำมาไ้ ทำให้ผมถอนหายใ้วยวามโล่อทันที ไ้อาบน้ำอย่าสบายใแล้ว แ่หวัว่าออไปไม่เสร็านยอลเาหรอมั้ เอาเป็นว่าอาบเสร็เมื่อไหร่่อยลุ้น่อแล้วัน
แอ๊...
่อยๆเปิประูห้อน้ำออทีละน้อยอย่า้าๆเพื่อวามมั่นใ ผมถอนหาบใโล่อทันทีเมื่อเหลือบไปเห็นร่าสูนอนหลับอยู่บนเียว้า เินออาห้อน้ำไ้็้อมาลุ้นอีว่านัวสูะหลับริหรือหลับปลอม
ึบ! หมับ!
“อ๊ะ!”ในะที่ำลันั่ลเียอย่า้าๆ็ใเมื่อแนแร่อนบนเียรีบว้าัวเ้าไปอแน่น
“หนีไม่พ้นหรอรับ”ผมยู่หน้าให้ับานยอลที่ยิ้มเ้าเล่ห์
“ปล่อยเลยนะ...นบ้า”พยายามแะมือปลาหมึ็แะไม่ออ และูเหมือนยิ่แะ็ยิ่รัแน่น
“ไม่ทำอะไรหรอรับ หรืออยา?”ผมหน้าร้อนึ้นมาทันทีเมื่อานยอลพูออมา ผมพูอบโ้อะไรไม่ไ้็ไ้แ่แะมือหนี “ฮ่าๆนอนันนะรับ ะนอนอทั้ืนเลย”ผมหยุนิ่ให้านยอลไู้บมับ่อนะลายอ้อมอให้ผมไ้ัท่านอนีๆ
ภายในห้อนอนมืสนิท ัท่านอนเสร็แบฮยอน็ุหน้าเ้าับหน้าอแร่ ทำให้านยอลหัวเราะให้ลำอหน่อยๆเพราะวามน่ารัอนัวเล็ ผมเยหน้าึ้นมอหน้าานยอลสบาันภายใ้วามมื วามเียบภายในห้อทำให้ทั้สอไ้ยินเสียหัวใอันและันอย่าัเน
อ้อมออานยอลอบอุ่นเสมอ ผมะหลับสนิทเมื่อออบนร่าสู ผมรู้สึว่าปลอภัยเมื่อไ้อยู่้วยัน ่ำืนที่ไม่อยาให้ผ่านพ้นไป อ้อมอที่มีแ่ผมนเียวเท่านั้นที่ไ้รอบรอ อยาไ้วามอบอุ่นนี้นเียว และลอไป...
“ฝันีนะรับ...นีอผม”
- - - - - - - - - - - - - -100% - - - - - - - - - - - - - -
ลอย ลอยระท
ลอย ลอยระท
ลอยระทันแล้ว
อเิเนื้อู่ออเอัน
ลอย
Twitter : @qexkclp_
ทวไ้ที่นี่!! ไม่มาทว็ไม่รู้สิ ไม่อัพมั้5555
#พมอล
*ฝา*
(EXO) RELATED , KAIDO
http://my.dek-d.com/pmolthreewt/writer/view.php?id=1052660
(EXO) Letter 편지 , HUNHAN
ความคิดเห็น