เจ็บใจเจ็บช้ำเจ็บไม่จำซักที

ลำดับตอนที่ #3 : งานของฉัน ฝันสดใส

วันนี้ฉันก้อไปทำงานตามปกติ ก้ออย่างที่เคยบอกไปว่าฉันเป็นดีไซน์เนอร์ ฉันชอบอาชีพนี้มากๆ เลยยกเว้นอย่างนึงก้อคือฉันเห็นคนแต่งงานกันไปก็เยอะแล้ว แต่เมื่อไหร่จะถึงตาฉันได้แต่งงานบ้างนะ แต่ทุกๆชุดฉันก้อออกแบบสุดฝีมือนะ เหมือนว่าฉันจะได้ใส่เองเลยแหละ

วันนี้ฉันมาทำงานเช้ากว่าปกติ เลยมีแต่คนมาทักฉัน ก้อทำไงได้เมื่อคืนฉันดันฝันว่าได้แต่งงาน ฉันตื่นเต้นซะจนนอนไม่หลับเลยแหละ ฉันเลยอาบน้ำแต่งตัวมาทำงาน
วันนี้ฉันแต่งตัวสวยกว่าปกติ ก้อวันนี้มีเวลาแต่งตัวมากกว่าปกติอ่ะนะ
" ดีจ้า น้องฝน ทำไมวันนี้มาทำงานเร็วจังจ้ะ " พี่แอนด์ประชาสัมพันธ์ของบริษัททักเมื่อฉันเดินเข้าบริษัทไป
" ไม่มีอะไรหรอกคะ คือว่าเมื่อคืนนี้หนูฝันดีไปหน่อยคะเลยตื่นเต้นนอนไม่หลับ เลยมาทำงานเช้าค่ะ "
" ฝันว่าอะไรจ้ะ "
" บอกไม่ได้หรอกคะ "
" โธ่ เสียดายจังเลย บอกนิดนึงไม่ได้หรอจ้ะ " พี่แอนด์ทำท่าออดอ้อนฉัน
" ไม่ได้หรอกคะ มันเป็นความลับคะ " มันเป็นความลับสุดยอดฉันจะบอกไปได้ไงหล่ะ จิงมั้ย

เอ๊ะวันนี้ฉันมีงานอะไรต้องทำบ้างนะ ไหนดูสิว่ามีอะไรบ้างนะ อ๋อวันนี้ต้องออกแบบชุดแต่งงานตอนกลางวันให้คุณธิติมา
ขณะที่ฉันนั่งร่างแบบชุดแต่งงานอยู่นั้น ก้อมีเสียงสดใสทักขึ้น ไม่ต้องหันไปมองก้อรู้ว่านั่นคือเสียงของแพรว เพื่อนตัวแสบของฉันเอง ทุกๆคนที่เคยเห็นแพรวก้อคงไม่มีใครคิดหรอกว่าแพรวจะเป็นดีไซน์เนอร์ เพราะแพรวเป็นคนรักสนุก และบุคลิกต่างๆก็ค่อนข้างเหมือนผู้ชาย
" ดีจ้าฝน เป็นไงเสาร์อาทิตย์ได้ไปไหนมาป่าว เค้าไม่ได้ไปไหนเลยแหละ อยู่แต่บ้านนั่งร่างแบบชุดแต่งงานของคุณรัชนีอ่ะ "
" โธ่อย่าบ่นหน่อยเลยน่า ยังไงมันก้อเป็นงานของเรานี่นา เธอทำไม่เสร็จเองอ่ะ ถ้าเสร็จเธอก้อคงไม่ต้องหอบกลับไปทำที่บ้านหรอกจริงมั้ย "
" ก้อได้ ฉันยอมแพ้ฉันผิดเองจ้า"
" อืม " ฉันพูดอย่างขำๆ 
 
ความจริงแล้วฉันแค่ได้ทำงานที่ฉันชอบแล้วก้อมีเพื่อนดีๆอย่างแพรวก้อพอแล้วหล่ะคุณว่ามั้ย