คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ NC+
บทนำ
หิสาวบูบริมฝีปาหยัอายหนุ่ม สอแนเรียวโอบอร่าแร่ เมื่อเาันร่าน้อยเ้าิำแพ ถลระโปรยาวลุมเ่าึ้นไปอเหนือเอวอ
ผู้ัารหนุ่ม้มลพรมูบลำออุ่น มือให่รีบปลระุมเสื้อเิสีาวอเธอออหลายเม็ เผยบราเียร์สีรีมลูไม้ แ่เนินออวบอิ่มนาให่ทำเาอใไม่ไหว ้อ้มลโลมเลียูับวามหวาน ุไ้ทัทายสอเ้าเ่ึที่เาิใ
เนื่อาเวลามีน้อย ในอนนี้ยัเป็นเวลาาน อามีนเ้ามาในห้อเ็บเอสารนี้ไ้ทุเมื่อ ผู้ัารหนุ่มใ้นิ้วเี่ยวอบาาเในสีรีมอหิสาวไป้าน้า มือร้อนลูบไล้ลีบุหลาบแสนอ่อนนุ่ม ไม่นานน้ำหวานไหลึมออาเสร ่อทารัอเธอเปีย่ำ พร้อมสำหรับเาอย่ารวเร็ว
หิสาวิไฟรวเร็วไม่่าาเา แ่เายัไม่อยาเร่รีบนเินไป อยาให้เธอเล้าโลมเา่อน
ายหนุ่มถอเ็มั ปลระุม รูิปาเล เผยอาวุธที่อยาให้เธอลิ้มลอ
“ใ้ปาหน่อย”
หิสาวยอมลไปนัุ่เ่าอย่าว่าาย เธอทัผมยาวสีน้ำาลัเป็นลอนไว้หลัหู วาลมเ็ี่นเาทนไม่ไหว ยมือประอับศีรษะอเธอให้ใ้ปารอบรอเาโยเร็ว
หิสาวแสนสวยละเลลิ้นร้อนโลมเลียแ่นายอเาาโนรปลายอย่าเป็นาน สร้าวามเสียว่านให้เาน้อสูปาร้อราวับินอเผ็ร้อน
เธอ้อนาึ้นมอเาอย่าพอใในวามสามารถอน ่อนอ้าปารอบรอแ่นายแร่ที่พอัวโึ้นอย่ารวเร็ว
เธอ่อย ๆ โลมเลียเื่อ้า ราวับ้อารลั่นแล้ให้เาิ้นาย้วยวามอยา นเาอทนไม่ไหวอี่อไป
้วยใที่เร่าร้อน เาประอร่าน้อยให้ลุึ้นยืน ยาเรียว้าหนึ่ึ้น เพื่อสอใส่แ่นายเ้าไปใน่อทารัอย่ารีบร้อน ไม่มีเวลาแม้แ่ะถอแพนี้ัวิ๋วที่แสนเะะทิ้ เพียเบี่ยอบาไปเท่านั้น
เาสอแทแท่เนื้อลึไปใน่อทารัที่ับแบอย่ารวเร็ว แ่เธอ็รอรับเาไ้ไม่มีโอรว ยิ่เาวบบโยสะโพใส่หิสาวที่ยืนหลัิำแพแรเท่าไหร่ เธอ็ยับเยื้อนสะโพใส่เาลับเร็วเท่านั้น
พนัานสาวนสวยราเมื่อวามเสียว่านแทรผ่านเ้าลีบายับแบรวเร็วและรุนแร ลีลารัอเธอไม่เยทำให้เาผิหวัแม้แ่ในยามเร่่วน
ายหนุ่มร่าสันทัระแทสะโพใส่เธอไม่ยั้ มือให่นวลึหน้าออวบอิ่มเ่ึ ในะริมฝีปาประบับเธอไม่ปล่อยให้หายใหายอ สร้าวามเสียว่านไปทุส่วนอย่ารวเร็วในเวลาอันระั้นิ
พนัานสาวนสวยลั้นเสียรา เธออรู้สึเร่าร้อนไม่่าาเา ทัู้่โยใส่ันอย่าเ้าา รุนแรนเธอสั่นโยนไปทั้ร่า
ผู้ัารหนุ่มับาเรียวอี้าอเธอยึ้น ให้สอาเรียวเี่ยวรัเอวสอบอเาไว้ มือให่ประอบั้นท้ายอนาม โอบอุ้มร่าเล็ลอยาพื้น ในะโยสะโพใส่่อทารัแสนหวาน
เาพาร่าน้อยล่อลอยลาอาาศ ให้เธอรอบรอเา ึ้นสุลสุาโนรปลาย แนแร่อเาเ็มไป้วยล้ามเนื้อ แบน้ำหนัร่าน้อยอเธอไ้โยไม่เหน็เหนื่อย
ายผู้แ็แรอุ้มระเพาหินรัไปยัโ๊ะทำาน ใ้มือปัแฟ้มเอสารที่อเป็นั้สูไปให้พ้นทา แล้ววาบั้นท้ายอนามอเธอลบนโ๊ะที่แสนเย็นยะเยือ
ายหนุ่มยืนระหว่าาเรียว โยสะโพใส่่อทารัอย่าเร่าร้อน รุนแร หิสาวเสียว่านล้ำลึ แ่นายอเาเ้าออลีบายแนบแน่น เร็วและแร ถี่ยิบนเธอเือบึ้นแะอบสวรร์
ายหนุ่มอุ้มร่าน้อยลมายืนสอา ให้เธอหันหลั โ้โ้เาะอโ๊ะเอาไว้ เผยบั้นท้ายนวลเนียนให้เาสอใส่าทา้านหลัแทน
ายผู้แ็แร่สะโพย่มใส่เธอรุนแร และรวเร็วึ้นว่าเิม มือให่เอื้อมไปลูบับหน้าออวบอิ่มเ็ึ้านหน้า ระแทระทั้นนเธอหัวสั่นหัวลอน ส่เสียรวราอย่าสุสม หอบหายใเหนื่อยนแทบยืนไม่อยู่
เพียไม่นาน ผู้ัารหนุ่มไ้ปลปล่อยวามสุและวามร้อนแรให้แ่เธอเ็มถุยาึ่เป็นเราะป้อันในเวลาเร่่วนเ่นนี้
หิสาวหยิบทิูเ็ทำวามสะอาัวเอ ่อนถลระโปรลไปลุมเ่า ระุมเสื้อลับเ้าที่ พลันเห็นรอยรัที่เาทิ้ไว้บนเนินอ ทำให้เธอ้อปิระุมถึอ
“วันหลัอย่าูนะะ มันเป็นรอย”
“อโทษที ผมเผลอัวไป” ผู้ัารหนุ่มใส่เ็มัหนัลับเ้าที่ เมื่อรู่เามีอารม์รุนแรเินไป
“ันทร์ะลับออไป่อน อีัสิบนาที ุ่อยามออไปนะะ”
หิสาวเปิประู มอ้ายแลวา เมื่อไม่เห็นใร ึรีบเินออไป ลับเ้าทำานที่โ๊ะัวเอ ในะที่ผู้ัารหนุ่ม็ทำามที่เธอสั่ รอนว่าะถึเวลา แล้ว่อยเินลับออไป ราวับไม่มีอะไรเิึ้นเมื่อรู่ ในห้อเ็บเอสารอแผน
“ผู้ัารไปไหนมารับ เมื่อรู่แฟนอุโทร. มารับ” เลาอผู้ัารแ้บอ
“อ้อ...ผมไปูเอสารยอายเมื่อไรมาส่อนมา เี๋ยวผมโทร. ลับเอ”
พนัานสาว้มหน้าทำานอเธออย่ายันันแ็ ไม่ไ้สนใว่า ผู้ัารที่เธอเพิ่ร่วมรั้วยะ้อไปหาแฟนสาวอเา่อหรือไม่
วามสัมพันธ์อเาและเธอไม่มีารผูมั เพราะเธอเป็นเพียภรรยาในออฟฟิศอเาเท่านั้น
ความคิดเห็น