คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : จวบจนเช้า NC+
๘
“อย่ายิ้มแบบนี้สิ เี๋ยวผม็ห้ามใไม่ไหวอีหรอ”
หิสาวยมือปิปาัวเอ ่อนพลิัวไปนอนว่ำ เผยแผ่นหลันวลเนียน และบั้นท้ายลมลึ่อสายา
สิหาอใไม่ไหว ้มลูบพรมแผ่นหลันวล มือให่ลูบไล้ผิวเนียน เลื่อนลไปยับั้นท้าย และาเรียวาว
พริ้มพราวราเบา ุหน้าบนหมอนนุ่ม ร่าน้อยสั่นไหวเมื่อเาูบพรมเรียวาอเธอ มือให่ลูบไล้บั้นท้ายลมลึ ลอบล้วเ้าสัมผัสลีบายอเธอา้านหลั
ายหนุ่มทนไม่ไหวลุึ้นทาบทับร่าาม ถึ่อทารัอเธอะบวม้ำแ แ่็อาบไป้วยน้ำรัอเาและเธอ ไม่เ็บระบมมาเหมือนรั้แร หาเาะเริ่มบทที่สอ
หิสาวหน้าลับหมอน เมื่อเาสอใส่าทา้านหลั อาวุธให่เ้าไปใน่อทารัทีุ่่ม่ำ ่ายว่ารั้แรมานั แ่เธอ็ยัร้อราราวับเ็บปว
“ยัเ็บอยู่เหรอ ั้นผมะทำเบา ๆ นะ”
พริ้มพราวเร็ร่าาม เาึ้อยสะโพอเธอึ้น นำหมอนมารอใ้หน้าท้อ ่อนแ่นายเ้าลึไปนสุวามยาว
อาวุธอเารูผ่าน่อทารัที่ับแบอย่าเื่อ้า แ่เสียวระสันทุารเลื่อนไหวที่แสนแนบแน่น เธอ่าอบอุ่นเหลือเิน แผ่นหลันวลมีรอยรัที่เาฝาเอาไว้ บั้นท้ายลมลึเป็นสีแระเรื่อเมื่อเาบีบับเพียแผ่วเบา ผิวอเธอ่าบอบบาเหลือเิน
ายหนุ่มึร่าน้อยลมายืน้าเีย ให้เธอเท้าแนับที่นอนนุ่ม ุใบหน้าลยัหมอนเ่นเย ในะที่เายืน้อน้านหลั สอใส่แ่นายให่โใน่อทารัแสนหวานอเธอ
เามีวามสุแทบโบยบิน ไ้สอประสานแนบแน่นับเธอั่ฝัน มือให่โอบอร่าน้อยที่นุ่มนิ่มไปทุส่วน
สิหาเร่วามเร็วามอารม์รัที่เพิ่มึ้น ริมฝีปาหยัูบพรมอออุ่น เพียไม่นานหิสาวที่หอบหายใแร็รีร้อั ่อทารัอเธอบีบอแนบแน่น เารับรู้ไ้ว่าเธอึ้นสวรร์ไปแล้ว
ายหนุ่มีใที่ทำให้เธอมีวามสุไ้ รีบพลิร่าน้อยให้นอนหาย ปล่อยาเรียวอเธออเี่ยวเอวสอบอเาเอาไว้ ในะสอประสานแนบแน่น
สิหา้มลมอบุมพิให้แ่หิสาวแสนสวย ถึะมีลิ่นเหล้าละลุ้ แู่บอเธอ็แสนหวานนเาล่อลอย นเา้อเร่สะโพ เพิ่มวามเร็วในารโย พาัวเอึ้นสวรร์ามเธอไป
ายหนุ่มเหื่อโทรมาย อยาำระล้าร่าายเหลือเิน หิสาวเอ็เ่นัน เธอเหนอะหนะไปทั้ัว โยเพาะลีบายอเธอเ็มไป้วยน้ำรัอเาที่ไหลึมออมา้านนอ แ่เธอไม่มีเรี่ยวแรยืนไ้้วย้ำ
สิหาปล่อยให้เธอนอนบนเียนุ่ม เารีบเ้าไปอาบน้ำสระผม รู้สึสร่าเมาเป็นปลิทิ้ ึเิวามรู้สึผิอบั่วีึ้นมา
เาไม่น่าปล่อยัวปล่อยใ ปล่อยให้อารม์เบื้อลึเ้ารอบำนเผลอมีอะไรับเธอเลย เธอยัไม่ไ้เลิับแฟนริั และเา็ล่วเินเอาเปรียบในะที่เธอเมาหนั
ายหนุ่มเินโท ๆ ออมาาห้อน้ำอย่าเร่เรีย ทว่าใเือบหลุร้อเมื่อเห็นหิสาวลานอยู่หน้าห้อน้ำ
“พริ้มปวี่...”
สิหาประอร่าน้อยที่เินแทบไม่ไหวมานั่บนอห่าน เห็นร่าามเ็มไป้วยร่อรอยรัที่เาฝาไว้ เาิว่าัวเอแู่บพรม ูบผิวนวลแผ่วเบา แ่เหุใเธอถึเ็มไป้วยรอย้ำแ
เารู้สึผิมายิ่ึ้น ึ่วยเ็เนื้อัวให้เธอ ั้ใะอุ้มร่าามลับไปนอนบนเีย่อ ทว่าเมื่อเ็ลีบลายอเธออย่าแผ่วเบา เธอลับมีอารม์ร้อนึ้นมาอี
พริ้มพราวถอบราเียร์ที่แสนอึอัอัวเอทิ้ไปยัหน้าห้อน้ำ ่อนเอนศีรษะบนไหล่หนา ริมฝีปาอวบอิ่มูบพรมที่ออเา พลันับมือให่ให้ถูไถับลีบามนน้ำหวานไหลึมออมาอีรั้
“ุเมาแล้วเลื้อยริ ๆ”
ูเหมือนหิสาวะยัไม่ไ้สิี แ่ลับมีอารม์เร่าร้อน ล่อลวให้เาพุ่พล่านึ้นมาอีรั้
ายหนุ่มโอบประอร่าน้อยออไปยัห้อน้ำ ทว่ายัไปไม่ถึไหน เา็้อหยุเิน เมื่อมือน้อยุนล้วับอาวุธอเาที่พอัวสู้
หิสาวลไปนัุ่เ่า ลูบลำแ่นายอเา ่อนะใ้ริมฝีปารอบรอมันโยไม่บอล่าว
สิหายืนเร็ มือให่เาะโ๊ะระปลายเีย หิสาวใ้ปาไม่่อยเ่นั แ่็ทำให้เามีอารม์เหลือเิน
“พะพอเถอะพริ้มพราว”
หิสาวไม่ฟัเาเลย นเา้อึร่าน้อยึ้นยืน ปั้าวอบนโ๊ะหน้าระทิ้ลพื้น ยบั้นท้ายอนามวาบนโ๊ะไม้
สิหาเ้าไปยืนระหว่าาเรียว สอใส่แ่นายนสุวามยาว โยสะโพใส่่อทารัทีุ่่ม่ำนโ๊ะหน้าระสั่นไหว ส่เสียเอี๊ยอ๊าัไปทั่วห้อว้า
หิสาวปรือา เผยอปาอวบอิ่มให้เาุมพิ สอลิ้นสาเ้าไล่้อนลิ้นเรียว มือให่อบุมหน้าออวบอิ่ม หยอล้อับเม็ทับทิมสีแหวาน ะโยสะโพใส่เธออย่าเร่าร้อน
พริ้มพราวหอบหายใแร ราเสียระเส่าเมื่อเาเร่วามเร็ว ทำเอาเาแทบพ่ายแพ้ ้อรีบเปลี่ยนท่วท่าให้ทันท่วที
สิหาโอบอุ้มร่าาม ระเไปยัเียนุ่ม ลับไปทำรัในท่ามาราน แ่าเรียวอหิสาวอเี่ยวเอวสอบอเาไว้ไม่ยอมปล่อย
ายหนุ่มูบพรม้นาาว ในะระแทใส่เธออย่ารวเร็ว เาใล้ะึ้นสวรร์แล้ว เธอ่าหอมหวานเย้ายวนใเหลือเิน
หิสาวราั ร่าามบิเป็นเลียว ่อทารับีบอเาแนบแน่น เธอสุสมไป่อนเาอีแล้ว นิ้วเรียวที่โอบอเาิเล็บลบนแผ่นหลัว้าเมื่อวาวพร่าพราย
พริ้มพราวหลับาพริ้ม หอบหายใแร ระุร่าน้อยเมื่อเาปลปล่อยน้ำรัหลัาระแทแรหลายรั้
สอร่าอประสานเป็นหนึ่เียวบนเียนุ่ม เหื่อโทรมายอีรั้แ่ไม่อยาลุไปอาบน้ำแล้ว
เาไ้แ่อร่าน้อยไว้แนบอ อยาหลับาพัให้หายเหนื่อย ทว่าร่าามนี้ลับร้อนแรเหลือเิน ผู้หินนี้อันรายเินว่าที่เาะรับมือไหว
หิสาวบิร่าเร่าร้อน มือน้อยุนลูบไล้เาไปทั่ว ทำอาวุธอเาื่นัว แ็แร่พร้อมออรบทุเมื่อ นเา้อึ้นร่อมทาบทับ ทำรัับเธอนเ้า ไม่ไ้หลับนอน
ความคิดเห็น