คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : One Night Stand
15
พีร์นั่เอนหลัพิเบาะบนรถแท็ี่ มุ่หน้าไปยัลาพร้าว บ้านอหิสาวที่ำลัเมามาย
ู่ ๆ หิสาวร่าเล็็เอนศีรษะลมาบบนไหล่อเา มิหนำ้ำยัยมือน้อยึ้นมาโอบเอวเาอี
“ไหวไหมเนี่ยแพรพลอย”
เาหัวเราะเบา ๆ ไ้ลิ่นหอมออมาาผมเส้นำลับอเธอ ใบหน้าหวานุอยู่ที่อออเา ลมหายใอุ่นรารลำอ ทำเอาเาใสั่นึ้นมา
“แพร...ิถึนะะ” เธอพูเสียยานา
เธอิถึแฟนเ่า เพราะเพิ่ถูทิ้อย่าะทันหัน ยัทำใไม่ไ้
“ไม่รัแพรเลยเหรอะ ทำไมไม่อแพร” เธอเยหน้าึ้น พยายามลืมามอเา แ่เปลือาหนัเินไป
ายหนุ่มำใโอบอเธอลับ ไม่อยาให้เธอึ้นเสียัไปว่านี้ เรในับรถ
ทันในั้น หิสาวเยหน้าึ้นหอมแ้มเาฟอให่ ทำเอาใเาสั่นไหว หัวเ้นระรัวในอ
“ูบแพรหน่อยสิะ”
เาเบิาโ มอหิสาวที่ปิเป็นนเรียบร้อย ไม่เยแะเนื้อ้อัวเามา่อน มีแ่เาที่เป็นฝ่ายรุเสมอ ทว่าวันนี้ลับโอบอ หอมแ้มเา แล้วยัอให้เาูบเธออี
“เมามาแล้วนะ...”
เายัไม่ทันบประโย ปาอิ่ม็เ้ามาประบูบปาเาในทันที
รสูบที่แสนหวานทำหัวใเาเ้นไม่เป็นัหวะ แนเรียวโอบอเาแนบแน่น ถึเธอะูบไม่ประสา แ่เาลับอบ และอยาสอนให้เธอรู้ัำว่า ูบ มาว่านี้
ลิ้นร้อนสอแทรเ้าโพรปานุ่ม ทำเอาหิสาวสะุ้ พยายามหลบหนี แ่เาไม่ปล่อยเธอไปไหน โอบร่าน้อยแนบิ ่อนะถอถอนริมฝีปาออาเธอเพียั่วรู่
“ไม่ไปลาพร้าวแล้วพี่ เปลี่ยนไปส่ที่อยสุุมวิท ๒๒ แทนแล้วัน”
ายหนุ่มบอนับรถ หัพวมาลัยยูเทิร์นในทันที
พีร์ประอหิสาวที่แทบไร้สิเินึ้นลิฟ์ไปยัห้อเ่าอเา
เาปล่อยให้เธอนอนสบายบนเีย ่วยถอรอเท้า ห่มผ้าห่มให้
ายหนุ่มเปิแอร์เย็น่ำ ่อนเ้าไปอาบน้ำ พยายาม่มใัวเอ และวามิเบื้อล่าที่ื่นัวไม่เลิ ยิ่นึถึหิสาวแสนสวยที่นอนหลับไร้สิบนเียเาแล้ว ยิ่ื่นพอ ไม่ยอมสบ่าย ๆ
นี่เป็นรั้แรที่เาพาผู้หิลับมานอนที่ห้อ ามปิแล้วผู้หิเหล่านั้น่าเป็นนเสนอให้เาไปที่ห้ออพวเธอ ไม่็ไปเปิโรแรมนอน แ่ไม่รู้ทำไมรั้นี้ เาถึพาเธอมาที่ห้อส่วนัว ทั้ที่เธอยัไร้สิอี้วย นี่เาิบ้า ๆ หวัะืนใผู้หิเมาหรือนี่ ั้แ่เิมา็มีแ่ผู้หิมายั่วยวน ไม่เย้อบัับืนใใรเลยสัน
พีร์ทำใในห้อน้ำอยู่นาน ทว่าเมื่อออมา ลับเห็นหิสาวนสวยลุึ้นนั่ ถอุั้นในัวิ๋วอัวเอโยนทิ้อย่าไม่ใยี ทั้ที่ยัหลับาอยู่
บราสีาว และาเในลูไม้สีเียวันออยู่บนพื้น้าเีย ทำเอาเาหวั่นไหว หัวใเ้นโรมราม สร่าเมาในทันที
แพรพลอยล้มัวลนอน่อ ุระโปรสีฟ้าถลึ้นเล็น้อย เผย้นาาวน่ามอ แ่ที่ทำให้เาละสายาไม่ไ้ือ หน้าอที่ระเพื่อมึ้นลภายใ้ผ้าเนื้อบานั้นั้ยอูัน ทำเอาเาห้ามใไม่อยู่อี่อไป
พีร์ึ้นไปนั่บนเีย พิศมอหิสาวท่ามลาแสสลัวาโมไฟ ผิวาวเนียนละเอีย เรือนร่าไม่อ้วนไม่ผอม มีทรวทรน่ามอำลัี เอวอสะโพผาย หน้าอูให่ว่าที่ิไว้มา ใบหน้าสวยหลับาพริ้ม ริมฝีปานุ่มเผยอออาัน เาห้ามใิถึรสูบเมื่อรู่ในรถแท็ี่ไม่ไ้ น้อลิ้มลอเป็นรั้ที่สอ
ายหนุ่ม้มลมอบุมพิให้แ่หิสาวที่ำลัหลับใหล บูริมฝีปานุ่ม มือให่็ไล้ไปบนาเรียว ่อนุนเ้าไปใุ้ระโปรเนื้อบา
ผิวอเธอนุ่มนิ่มละเมียละไม ทำเอาใเาสั่นไหว มือให่ลูบไล้้นา ึ้นไปยัเนินเนื้อนุ่มที่ปราศาเราะป้อันใ เลื่อนึ้นยัหน้าท้อแบนราบ และึ้นไปนถึหน้าอ
พีร์ัารถอุอเธออออย่า่อย ๆ เป็น ่อย ๆ ไป ่อสู้ับวามิเบื้อ่ำอัวเอในหัวราวับนบ้า นี่เาำลัลัหลับผู้หิริหรือ ั้แ่เิมา็มีแ่ผู้หิอยาะลัหลับเา แ่เธอลับทำให้เาอใไม่ไหวริ ๆ
ร่าาวไร้ที่ินอนนิ่เบื้อหน้า เรือนร่าอเธอน่ามอเหลือเิน
เาูบเรียวปาแสนหวาน ทำไมเธอถึไ้หลับสนิทไม่ยอมื่นเสียที ึ้มลไปโลมเลียหน้าอนุ่ม ูินวามหอมหวานอย่าเอร็อร่อย
หิสาวี้เายับัว แ่ยัไม่ยอมลืมา เธอรู้สึรำาที่มีนมา่อวนเวลานอน เาึัสินใึ้นไปนั่ร่อมบนัวเธอ มอบุมพิแ่เธออีรั้ ่อนเลื่อนริมฝีปาไปยัอออุ่น เธอหอมฟุ้ไปทั้ัว ลิ่นายอเธอทำเาิใเหลือเิน
หิสาวยับัว ยอมลืมาึ้นมาเสียที
เธอทำสีหน้าอใ ่อนพูห้ามปรามเา้วยเสียแหบแห้ “เี๋ยว ! หยุ่อน...”
พีร์รู้สึใเ้นึ้นมาทันที แ่เาหยุมันามที่เธอร้ออไม่ไ้
ายหนุ่มพรมูบออ ่อย ๆ เลื่อนลไปยัหน้าอให่ สอมืออบุมเ้านุ่ม ่อน้มลใ้ปาูินยอปทุมถันราวับหิวโหย สร้าวามหฤหรรษ์นเธอราออมา
เาเยหน้าึ้นสบวาลมหวาน่ำอเธอ มุมปาเหยียออเมื่อเห็นใบหน้าสวยแเป็นลูำลึ
“แน่ใเหรอ ว่าอยาให้หยุ”
พีร์ยิ้มว้าเมื่อเธอไม่อบ ึเ้าประบปาับเธออีรั้ มอบุมพิที่แสนเร่าร้อน ูไล่ับวามหวาน ่อนส่ลิ้นร้อนอนไไปในโพรปานุ่ม ไล่้อนลิ้นเรียวนเธออ่อนระทวย
--------------------- ัา NC ------------------------
“เธอเสร็...แล้วใ่ไหม”
หิสาวใบหน้าแาน่าแสนน่ารั เธอึ้นสวรร์ไปแล้ว แ่เายั
“ราวนี้็...อริแล้วนะ”
พีร์เอื้อมไปหยิบถุยาอนามัยมาสวมรอบอาวุธยุทโธปร์ที่ึัพร้อมออรบอเา
หิสาวเบิาโ ทำสีหน้าื่นระหน แ่เวลานี้เาหยุไม่ไ้แล้ว
พีร์้มลูบปาเธออย่าอ่อนโยนแ่เร่าร้อน ราวนี้เาไม่ไ้ใ้นิ้วยาวับ่วล่าอเธออีแล้ว แ่ใ้อาวุธร้ายประำายอเาแทน
หิสาวยสะโพระเถิบหนี แ่เาใ้ร่าให่ทับ อรึไม่ให้หลบไปไหน อีทั้มือแร่ยัยึ้อมือน้อยอเธอไว้ทั้สอ้าเหนือศีรษะ
“อย่าเร็สิ” เาระิบ้าหู
--------------------- ัา NC ------------------------
พีร์สุสมับารร่วมรัอย่าเร่าร้อนับเธอเหลือเิน เาล้มัวลมาทาบทับบนแผ่นหลันวลอเธอ หอบหายใแรอย่าเหน็เหนื่อย อร่าเปลือยเปล่าที่โทรมไป้วยเหื่อ ่อนมอบุมพิบนแ้มนวล
เธอเอ็เหน็เหนื่อยไม่แพ้ัน หอบหายใแร นอนนิ่ยอมให้เาอแนบแน่น
ายหนุ่มลาัวเธอ เพราะลัวเธอะรับน้ำหนัเาไม่ไหว รีบถอถุยาอนามัยทิ้ ่อนึร่าเธอมานอนอแนบออีรั้ ร่าน้อยในอ้อมแนนอนหอบหายใอุ่น เาหลับาล และผล็อยหลับไปอย่ามีวามสุเหลือเิน
………………………
ความคิดเห็น