คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : โกหก
๑๐
ธนายืนประันหน้าับสิหา นหนึ่เป็นรัแรและรัเียวอเธอ เธอรัเามายาวนานถึ ๗ ปี แ่เาลับนอใเธอ ในะที่อีน ือ หัวหน้าแผนารลา เาือ ผู้ายบ้าาน บุลที่เธอแอบ่าลับหลัเรื่อานเสมอ แ่เธอลับพลามีวันไน์แสนับเา น้อินยาุมุเิน ทำให้ร่าายอ่อนเพลียเ่นนี้
“ผมถามว่ายาอะไร ุให้เธอินยาอะไรเ้าไป แล้วุทำอะไรแฟนผมไปันแน่” ธนาึ้นเสียัลั่นห้อารลา
“พริ้มพราวแพ้ยา ็เลยมีผล้าเียมาหน่อย”
หิสาวเบิาโ หัวหน้าไม่ใ่นที่โหเ่ และมีแววว่าะหลุพูวามริออไปทั้หม
“พริ้มแพ้ยาแ้ท้อเสียที่หัวหน้าื้อให้อนลับาภูเ็”
“แล้วมันเป็นวามผิอหัวหน้าเธอยัไ ทำไมเา้ออโทษ ืนนั้นมันเิอะไรึ้นันแน่” ธนายัไม่เื่อ่าย ๆ
สิหาทำสีหน้าเร่เรีย ่อนะ้าวเท้าออมา ยือรับวามผิอย่าลูผู้าย “ืนนั้นผม...”
พริ้มพราวเห็นท่าไม่ี แทรัวเ้าไปสัาสิหา เพื่อโหพลม ปั้นน้ำเป็นัว เพราะไม่อยาให้วามริบัเิ
“ืนนั้นพริ้มถูหัวหน้าบัับให้ินหอยัีนเป็นิโลฯ เพราะพริ้มสั่มาเอ็เลย้อรับผิอบินนหม พริ้มเลยท้อเสีย อ้วแ พอินยาที่หัวหน้าื้อมาให้็ันแพ้ แย่ไปันให่ แถมพอลับมาทำาน็ถูบัับให้ส่านภายในวันนี้ ว่าะไ้เลิาน็่ำมื เห็นไหมว่าะายอยู่แล้ว หัวหน้า็เลย้อมาอโทษนี่ไเล่า”
ธนาทำสีหน้าเหมือนไม่เื่อ เาลาเินไปที่ะเื่อเรื่อหลอลวพวนี้
“เธอป่วยมาทำไมไม่บอเรา” เาหันมาสบาลมโอเธอ
“เรื่อพวนี้นายไม่เยสนใอยู่แล้วนี่ แ่ที่ผ่านมานาย็ไม่เยสนใอะไรเี่ยวับเราเลย”
“ลับันเถอะ เี๋ยวเราไปส่เอ เธอับรถไม่ไหว” ธนาว้าระเป๋าอเธอมาสะพายเอ
“ไม่เป็นไร เราับเอไ้ นายไปเถอะ” หิสาวแย่ระเป๋าลับมา
ายหนุ่มผิวาวัมวิ้ว “ยัไม่หายโรธเหรอ เธอ็รู้ว่าเราไม่อบให้ทำัวี่เ่า ทำไม้ออนนาน้วย”
พริ้มพราวำมือัวเอ พยายามระับวามโรธที่พุ่พล่านในใ “ถ้าไม่อบพริ้มที่ี่เ่าแบบนี้ ็ไม่้ออบ ่อานี้ไปพริ้มะไม่ทำให้รำาใอี เราเลิันเถอะ”
“เลิอนไ้แล้วน่า ลับไ้แล้ว เี๋ยวเราพาไปินอะไรอร่อย ๆ เอาไหม”
นี่เป็นรั้แรที่เาพยายาม้อเธอ หาเป็นแ่่อนเธอีใ แ่มันสายไปแล้ว
“ไม่ไป พริ้มฝาพี่ใบเฟิร์นไปบอแล้วนี่ว่า ะเลิับนาย” เธอบอ้วยเสียเย็น
ธนาหันไปมอสิหาที่ยัอยู่นิ่อยู่ที่เิม ่อนเอื้อมไปุมมือน้อยอพริ้มพราว “ทำไม้อเลิ”
“นายเยรัเราเหรอธนา”
ายหนุ่มผิวาวยัุมมือน้อยอเธอไม่ยอมปล่อย ที่ผ่านมาเาไม่เยบอรัเธอเลย และวันนี้เา็ไม่มีทาพูออมา โยเพาะ่อหน้านอื่นเ่นสิหา
“รัสิ เราบันมาั้เ็ปีนะพริ้มพราว”
เสียสิหาหลุหัวเราะพรื ทำเอาธนาหันไปมอาเียว หาเาไม่ใ่หัวหน้าอเธอ ถู่าไปแล้ว
“เธอแ่โรธ แ่อนเราเลยอเลิใ่ไหม”
หิสาวสะบัมือออ “พริ้มอยาเลิับธนาริ ๆ พริ้มิมาีแล้ว”
ธนาปรายาไปยัหัวหน้าอเธอที่ยัยืนนิ่ไม่ไปไหนเสียที ่าไม่มีมารยาทเอาเสียเลย
“เธอมีนอื่นเหรอ”
พริ้มพราวพ่นลมออทามู “ธนาอยาโยนให้เป็นวามผิอพริ้มใ่ไหม ทำไมถึไม่เยโทษัวเอบ้าเลยล่ะ ที่ผ่านมาเป็นแฟนที่ีนัรึไ เยทำอะไรให้พริ้มบ้าไหม แ่ใส่ใยัทำไม่ไ้เลย มิหนำ้ำยั...”
น้ำาเอ่อลอสอเบ้า หิสาวรู้สึเหมือนมี้อนุอยู่ในลำอ เ็บนน้ำาไหล หายใไม่ไ้ พูไม่ออว่าเานอใเธอ เพราะภาพที่เห็นใบเฟิร์น พี่สาวนสนิทำลัร่วมรัับแฟนหนุ่มอเธอทำให้เ็บนเียนาย
สิหาเินเ้ามาแทรลาระหว่าธนาและเธอ “เลิทำให้พริ้มพราวอึอััทีเถอะ เธออยาเลิับุ ไ้ยินแล้วไม่ใ่เหรอ”
ธนาไม่สนใายหนุ่มร่าสูที่เ้ามาวา ับมือน้อยอพริ้มพราวเอาไว้ “ไม่เอา เราไม่เลิ!”
พริ้มพราว้อนามอายที่เธอเยรั เาพูอะไรออมา วันนี้อะไรเ้าสิเาันแน่
“เราอโทษ ให้โอาสเรานะพริ้มพราว เราสัาว่า ่อานี้เราะเป็นแฟนที่ี เราะใส่ใเธอมาว่านี้ เราลับไปเป็นเหมือนเิมเถอะนะ”
ความคิดเห็น