คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : มันดีแบบนี้นี่เอง NC +
๗
มือให่อเาลูบไล้แผ่นหลัอหิสาวร่าเล็ ่อนล้วเ้าไปใ้เสื้อยืัวโล่ สัมผัสับผิวายอเธอที่่าอบอุ่น นวลเนียน
มือนหยุเพียแ่นั้นไม่ไ้ ลับเลื่อนมายั้านหน้า สัมผัสหน้าท้อราบเรียบ ่อนึ้นไปอบุมหน้าออวบอิ่มอเธอ
หิสาว่อนรูปไม่เบา เธอไม่ใ่ผู้หิผอมแบนราบอย่าที่ิ หน้าอหน้าใอเธอเ่ึอวบอิ่มนล้นมืออเา ทำเอาสิอเาระเิระเิ
มือน้อย่อย ๆ ปลระุมเสื้ออเาทีละเม็ พลันราเสียเบาว่า...
“ธนา”
เสียเ็ี่อเธอทำสิสัมปัะที่เหลืออยู่เพียเล็น้อยทำานทันที เารีบันร่าน้อยออ ทั้ที่ริมฝีปาอเธอหวานราวน้ำผึ้
“เราหยุเท่านี้ีว่าพริ้มพราว เี๋ยวะมอหน้าันไม่ิ”
หิสาวหยุมอเา วาลมโแ่ำ รื้นไป้วยน้ำา “พริ้มไม่สวยพอใ่ไหม”
“ไม่...ุสวยมา แ่ผม...”
น้ำาอเธอหยลบนวหน้าอเา เธอลไปนั่ับพื้น เ็น้ำาอย่าน่าสสาร
“ุสวยมา ผมเอ็ห้ามใไม่อยู่เหมือนันแ่...ูเหมือนุะเ้าใผิิว่าผมือแฟนุ อนนีุ้เมามาแล้ว ผมไม่อยาไ้ื่อว่าเอาเปรียบผู้หิเมา อีอย่าผมเป็นหัวหน้าุ ผมไม่อยา...”
หิสาวสบามอเา วหน้าหวานทำหัวใเาอ่อนยวบ “พริ้มเ้าใ่ะ”
ริมฝีปาสั่นระริ ทำเอาเาห้ามใไม่อยู่ เ้าโอบอร่าน้อย “ผมอโทษนะ แุ่อยาทำมันับผมริ ๆ ไม่ใ่เพราะุเมาใ่ไหม”
หิสาวส่ายหน้า
“แ่เรื่อสำั็ือ...ผมไม่มีอน้อม”
หิสาวส่ายหน้าอีรั้ ยมือเ็น้ำาป้อย ๆ
“ั้นผมะไม่หยุแล้วนะ”
เาไม่รอำอบอเธอแล้วเมื่อมือน้อยทาบบนหน้าอแร่อเา วาลมโเป็นประาย ริมฝีปาอวบอิ่มสั่นระริ เาอใไม่ไหวแล้ว
ายหนุ่มอุ้มร่าเล็ไปยัเียนุ่ม เาถอเสื้อเิัวเอที่เหม็นลิ่นเหล้าออ ่อนึ้นทาบทับร่าาม ูบพรมวหน้าหวาน เลื่อนลไปยัอออุ่น สอมือให่ถอเสื้อัวโล่อเธอออ เผยผิวาวนวลเนียน่อสายา
พริ้มพราวนอนหน้าแหอบหายใแร หน้าออวบอิ่มภายใ้บราเียร์สีมพูหวานระเพื่อมึ้นล วาลมโหวานเื่อมนเาอใไม่ไหว
“ผมะไม่หยุแล้วนะ”
หิสาวยมือปิา เมื่อเาถอาเายาวอเธอออ ร่าามไร้ที่ิ ผิวาวนวลเนียนละเอีย หน้าออวบอิ่ม เอวอ สะโพผาย เธอามนเาละสายาไม่ไ้ เหุใผู้ายนนั้นถึไ้มอ้ามไปหาผู้หิอื่นไ้
ายหนุ่ม้มลโลมเลียผิวายอุ่น เธอหอมหวานไปทุสัส่วน มือให่ลูบไล้แผ่วเบา ลัวเธอะแสลายไปรหน้า
มือให่เลื่อนลไปยัลีบาย้านล่าที่นุ่มละมุน แพนี้ัวิ๋วเปีย่ำาน้ำผึ้ที่ึมออมา้า ๆ
ายหนุ่มเลื่อนัวลไปยัลีบายปิสนิทาม ปลาเในเนื้อบาออ ่อนใ้ลิ้นโลมเลียทุหยาหยแห่วามหวาน ทำหิสาวิ้นเร่า ๆ บิัวเป็นเลียว้วยวามเสียว่าน
สิหาสอนิ้วเ้าไป้า ๆ รู้สึถึวามับแน่น รัรึนิ้วแร่อเาอย่าน่าประหลา ทำหัวใเาเ้นระรัว เาอทนไม่ไหวแล้ว
ายหนุ่มในวัยยี่สิบเ้าปีถอาเอออย่ารวเร็ว เผยวามแ็แร่ออาวุธยุทโธปร์พร้อมออรบ ถึะไม่มีเราะป้อัน แ่เามั่นใว่า เธอปลอภัยปราศาโรร้าย ถึเธอะเมาแล้วอบเลื้อย ยั่วยวนนอื่นไปทั่ว แ่หวัว่าเธอะไม่ไ้มั่วเ็์ ร่วมรัแ่ับแฟนัวเอเท่านั้น
สิหาสอใส่แ่นายเ้าไปใน่อทารัที่ปิสนิท มันับแน่นนเาหายใไม่ออ ้อพยายามส่ัวนเ้าไปนสุวามยาว ทว่าหิสาวใ้ร่าลับรีร้อออมา
“เ็บ!”
ายหนุ่มรีบัอาวุธออมาทันที ้มลมอเลือสีแที่ไหลึมออมาเป็นวแบนผ้าปูเียสีาว
“ุ...ยัไม่เยมีอะไรับแฟนเหรอ”
หิสาวหน้าแส่ายศีรษะ ยมือปิหน้าัวเอ ริมฝีปาอวบอิ่มสั่นระริ ร่าน้อยสั่นไหว เธอหอบหายใแรราวับะเป็นลม
“ผมอโทษนะ ั้นเราวรหยุแ่นี้ีว่า”
ทันในั้นมือน้อยว้าแนแร่อเาเอาไว้ น้ำใสไหลรินลบนหมอน วาลมโ้ำแ่ำ เธอำลัร้อไห้อีรั้
“พริ้มไม่สวย ไม่มีเสน่ห์พอริ ๆ ใ่ไหมะ”
“ไม่ใ่อย่านั้น ุสวยมาริ ๆ แ่...ผมไม่อยาทำร้ายุ”
สิหาไม่รู้มา่อนว่าเธอยับริสุทธิ์ผุผ่อ และเมื่อรู่เาไ้พราพรหมรรย์อเธอไป หิสาวยัไม่เยมีอะไรับธนา ผู้ายที่ใร้ายับเธอนนั้น เป็นไปไ้อย่าไร...
“อพริ้ม ูบพริ้ม รัพริ้มมา ๆ ไ้ไหมะ” หิสาวพูเสียสั่น น้ำาไหลรินอาบแ้มนวล
วหน้าหวานอเธอทำให้เาอใไม่ไหว ้อสาน่อสิ่ที่ทำ้าไว้ให้เสร็ แ่เาะรุนแรับเธอไม่ไ้แล้ว
สิหา้มลโลมเลียลีบายที่บวม้ำ ในะเียวันสอนิ้วยาวเ้าไปใน่อทารัเื่อ้า ่อย ๆ เล้าโลมให้เธอพร้อมสำหรับเา ่อนะร่วมรัร้อนแรอีรั้
หิสาวบิร่าน้อยเป็นเลียวเมื่อถูู่โมทั้ภายนอภายใน ลิ้นร้อนโลมเลียทุอลีบ ในะนิ้วยาวสอใส่เ้าออาเื่อ้าเป็นรวเร็ว
พริ้มพราวราในลำอ มือเล็ยำผ้าปูที่นอนนยับยู่ยี่ เธอเร็ัวยสะโพลอยเมื่อถึุสุยอโยลิ้นและนิ้วแร่อเา
น้ำหวานไหลึมออมามามายให้เาูลืนอย่าเอร็อร่อย เธอ่าหอมหวานเหลือเิน ในอนนี้เธอพร้อมแล้วสำหรับเา
สิหาลุึ้นนั่ ับาเรียวั้าับเียนุ่ม พลันสอใส่แ่นายให่โอย่าเื่อ้า ่อทารัยัับแน่น แ่เา่อย ๆ สะโพลไป
มือให่ลูบไล้เรือนร่าาม สอเ้าไปใ้บราเียร์สีมพูหวาน สัมผัสเม็ทับทิมสีแระเรื่อที่แ็ูัน
เสียราหวานัึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเา่อย ๆ แ่นายลไปนสุวามยาว โยสะโพเ้าออเื่อ้า ฟัเสียหอบหายใและเสียราแสนเร่าร้อนอเธอ
หิสาวเผยอริมฝีปาสั่นระริ วหน้าแเหยเเมื่อเาโยสะโพเร็วึ้น ภายในอเธออบอุ่นและอ่อนนุ่มเหลือเิน แ่็ับแน่นนเาเร่าร้อน อทนแทบไม่ไหว
ายหนุ่มันาเรียวึ้นิออวบอิ่ม ่อนสะโพลไปเร็วึ้น แรึ้นามอารม์ที่ร้อนแรอัวเอ ทำหิสาวใ้ร่ารีร้อออมา
ายหนุ่มปลปล่อยน้ำรัใน่อทาับแบในที่สุ เาล้มัวลโอบอหิสาวที่นอนหอบหายใหมแร เหุใเาถึเสร็สุสมอย่ารวเร็วเ่นนี้
สิหาเยผ่านารร่วมรัับหิสาวมาแล้ว เาสะสมประสบาร์มามาพอัวั้แ่อยู่่าประเทศ แ่็บ ๆ เลิ ๆ ับสาวฝรั่ พอลับมาเมือไทย แฟนผมทออเา็อเลิราไปเอ เพราะไม่อยามีวามสัมพันธ์ระยะไล
แ่ที่สำั เาไม่เยมีเ็์ับผู้หิเวอร์ิ้นมา่อน มันเป็นประสบาร์ที่ีนหัวใอเาเ้นแรแทบระเบิออมาาอ
ายหนุ่มมอวหน้าหวานที่แาน วาลมโรื้นไป้วยน้ำใส เธอนอนมอเา้วยหอบหายใแร
“เ็บมาไหม ผมอโทษนะ”
หิสาวส่ายหน้า พลันส่ยิ้มให้เาทั้น้ำา “มันีมาเลย่ะ”
ำพูหวานอเธอทำให้หัวใอเาุ่ม่ำึ้นมาทันที และแ่นายอเา็เ่นัน ยายพอัวึ้นอีรั้อย่าห้ามไม่อยู่
“เ็์มันีแบบนี้นี่เอ” หิสาวยมือเ็น้ำา พลันส่ยิ้มหวานให้เาอีรั้
ความคิดเห็น